Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Lies in Ioannina @ Greece
I hope you will love this
08-03-2009
Trip "Caves of Perama" - "Dodoni" - "Canyon"
Hoi hoi
Gisteren hebben we een hele leuke uitstap gehad. Nikola, Anna, Sarah, Allexandra en vertrokken 's ochtends met onze gehuurde auto *kijkt trots!* richting Perama. Het regende pijpenstelen, maar dat kon de sfeer niet verpesten. In de grotten liepen we bij een groep Grieken en een Griekse gids. Een zeer lieve dame, maar natuurlijk was alle uitleg in het Grieks (wat ook logisch is!). Ik was er onder de indruk van de honderden, duizenden(?) stalagmieten en stalagtieten. Ik zag mezelf terug op de schoolbanken zitten terwijl de leerkracht vooraan in de klas de vorming van deze natuurverschijnsels aan het uitleggen is Zeer leuk om de theorie nu eens in het echt te bewonderen!
Daarna vertrokken we richting Dodonis. Het was super gezellig in ons autootje, radio vollenbak, kelen open en zingen maar! Onze chauffeur Anna liep er de hele dag nogal zenuwachtig bij, omdat het de eerste keer was dat ze in het buitenland met de auto reed. Ze heeft het voortreffelijk gedaan! We hebben meermaals geapplaudisseerd voor haar Langs de stijle bergwegen bracht Anna ons in Dodonis. Daar volgden nog een aar smalle, behoorlijk stijle straatjes en Anna heeft ons er magnifiek doorheen gebracht! In Dodonis hebben we iets gegeten in de plaatselijke supermarkt/café/restaurant, kortom in een alles-in-één-huisje. Mmmm, heerlijk was dat! Zeker na al de bonen in ons restaurant op de campus :p Daarna wilde we naar het openluchttheater gaan kijken, maar dat bleek gesloten te zijn. Nikola bracht ons toen naar een plaats hoger in de bergen waar we een rachtig zicht hadden op de vallei en zo ook het oude Griekse theater. Deze beelden zijn jammer genoeg niet vast te leggen op foto, dus ik vertel jullie op deze manier dat het echt prachtig was!!
Ondertussen waren de wolken min of meer uitgeregend (zoals het weerbericht het had voorspeld) en besloten we naar de grote Canyon te gaan waar Nikola al eens geweest was. Het zou de grootste canyon van Europa moeten zijn. Opnieuw gingen we de bergen in. Sarah was hier niet zo tuk op gezien haar hoogtevrees. Dat zorgde wel voor enkele grapige taferelen, maar toch ook voor medelijden. Het moet immers echt vervelend zijn om met zo'n schrik in de auto te zitten. Gelukkig kan ons Sarah alles goed relativeren, dus eens de hoogtes weg waren, werd ze weer helemaal de oude Hoe hoger we de bergen in reden, hoe meer sneeuw we op onze weg tegenkwamen. En toen... plots... veel sneeuw... en ... de wielen van de auto wilden wel vooruit, maar de auto zelf wilde niet meer. Met andere woorden: we zaten vast in de sneeuw. Man, man, hilarisch grappig was dat!! Ik was eigenlijk niet in paniek ofzo (wat ik normaal wel snel ben!), maar dat kwam omdat ik wist dat er op de baan terug niet zoveel sneeuw lag als op de plaats waar we vastzaten; dus ik wist wel dat we zouden teruggeraken. We zijn de auto beginnen duwen en zo is hij dwars op de weg geraakt. We bleven duwen, maar de auto wilde niet meer meewerken. Ondertussen vlogen er ook al een paar sneeuwballen voorbij. En daar was hij dan, onze redder! De sneeuwruimman in zijn gigantische machine. Dankzij hem zijn we sneller dan verwacht uit de sneeuw geraakt. Terwijl die man de sneeuw rond de auto aan het ruimen was, zijn wij in de sneeuw beginnen spelen, joehooeew! Ferm zeg, ik stond bijna tot aan mijn knieën in de sneeuw Dan zijn we terug in de auto gestapt, hebben nog iets gedronken en zijn we terug richting Ioannina gereden.
's Avonds was er nog een verjaardagsfeestje voor Ivo in de keuken. Opnieuw een gezellig sfeertje uiteraard en na een paar uurtjes ben ik dan moe, maar bijzonder tevreden in mijn bedje gedoken. Een zeer geslaagde dag!!
Na een weekje van ups en downs wil ik jullie op de hoogte brengen van de ups! De downs hebben jullie immers al een stukje kunnen lezen in mijn vorige berichten. Om echter niet de indruk te wekken dat ik het hier niet naar mijn zin heb (of andere negatieve gedachten), volgt hier het goede nieuws van deze week:
* onze vakken zijn in orde, joepieee!!! Sarah en ik hebben nu 7 vakken en voor elk vak weten we wat we moeten doen voor onze quotering. Voor de geïnteresseerden volgen hier onze vakken: Multicultural education Special Education Dyscalculia Physics ICT (heeft iemand enige ervaring met Second Life?? Kan je dan iets laten weten aub? Alle hulp is welkom!) Psychologie Evaluation in Education
* We hebben een duidelijke opdracht gekregen voor onze opdracht in Second Life, joepie! Op donderdag moesten we terug naar de les ICT om de prof te vertellen wat we al geleerd hadden in Second Life. Sarah en ik keken er heel erg tegenop om terug naar een les te gaan waar we niets van zouden begrijpen, enkel en alleen om de prof na de les te kunnen zeggen wat we al wisten. Een tweede reden waarom ik ertegenop zag naar de les te gaan, was omat ik hem eigenlijk enkel kon vertellen dat ik al geleerd had hoe ik mijn avator (dat is de mevrouw die ik speel) andere kleren kon aandoen en waar ik gratis kleren kon vinden... Veel meer had ik namelijk nog niet ontdekt. Second Life is zo groot en zonder duidelijke opdracht vind ik het wel moeilijk om uit te zoeken hoe alles werkt. Maar goed, ik vertrouw Sarah in deze zaken We hadden ons voorgenomen om de prof voor de les te proberen spreken. Toen hij ons zag was hij toch wel verbaasd. Sarah legde uit wat we al hadden gedaan (ze slaagt er telkens in om iets te zeggen waardoor het lijkt alsof we al heel wat gevonden hebben, schitterend Sarahtje!) en toen zei hij dat we op zoek moeten gaan naar Belgische scholen of universiteiten in Second Life. Het leek alsof hij dacht dat hij ons die opdracht al eerder had gegeven, maar we zijn er zeker van dat dat niet het geval is. Maar kom, joepieeee, we hebben een opdracht En nog beter nieuws: we moesten de les dan gelukkig niet meevolgen! Niet dat ik iets heb tegen lessen, maar lessen waar je werkelijk NIETS van begrijpt, tjah, die zijn behoorlijk saai! Dus Sarah en ik keerden met een fantastisch grote smile terug naar onze kamer!
* Gisterenavond hebben we een heel leuk etentje gehad met een hele hoop Erasmussers! Na elke dag het eten van het restaurant hier op de campus te moeten slikken, smaakte dit geweldig goed! Er kwamen een aantal grote schotels op de tafel en dan kon iedereen naar hartelust smullen: Griekse salade, aardappelschijfjes, een ovenschotel met aardappelschijfjes, lekker vlees, een soort zalmpuree (om op broodje te smeren); jammie, lekker was dat zeg! Er zijn gisteren ook 3 nieuwe Poolse meisjes gearriveerd. Anna is hier ontzettend blij om, want nu kan ze eindelijk ook eens Pools praten met iemand En ik moet zeggen, er was er eentje bij die haar entree niet gemist heeft... Ze is waggelend in de taxi geraakt en dankzij de 2 andere Poolse meisjes is ze toch op haar kamer geraakt. Wat en grappige boel zeg! Ik heb er ook kennisgemaakt met een nieuw (typisch??) Grieks drankje: rakamelo. Opnieuw iets in een shotglas, dus ik vreesde al het ergste. Ik vreesde dat het weer zo slecht zou zijn als de chiporo die ik hier leerde kennen. Maar neen, het was/is lekker! Het zou ouzo moeten zijn met honing bij en dat wordt dan opgewarmd. Ik denk dat het dankzij de honing is dat ik het bijzonder kon smaken Tegen een uur of 1 hebben we het restaurant verlaten en splitste de groep zich in 2: een groep die nog wilde uitgaan en een groep die terugging naar de campus. Zoals jullie me allemaal kennen, behoorde ik tot de tweede groep Toen we aankwamen op de campus hebben we Tayfe naar haar kamer proberen brengen, want zij was ook behoorlijk beschonken; en dat leidde uiteraard tot enkele gigantisch lachwekkende taferelen! Haar slogan "not now, maybe later". Seni Sevijorym, Tayfe!
* Morgen gaan we opnieuw een uitstap proberen ondernemen. We hebben een auto gehuurd en willen hier in de buurt wat dingen bezoeken. We waren oorspronkelijk van plan om naar Kastoria te gaan (verder weg), maar ze geven slecht weer voor morgen, dus hebben we besloten op veilig te spelen en het dichtbij huis te houden. Hopelijk gaat er deze keer niets fout Ik heb goede hoop!!!
Zow lieve menschen, dit was het alweer; graag tot een volgende keer!! Liefs
PS: laat gerust een bericht achter op mijn blog! Ik krijg nu niet echt veel reacties en heb bijgevolg totaaaaal geen idee of er veel mensen zijn die dit lezen :s Het is immers nogal stupide om mijn berichten telkens aan jullie allemaal te richten als ze niet worden gelezen :s hmmm... Of zou ik werkelijk zo onpopulair zijn? :p Dikke zzzoooewn!
Hoeveel pech kan je hebben op één dag? Kan het nog erger als we al gehad hebben? Graag een antwoord op dit bericht aub?!!
6u00: wekker gaat 7u00: taxi bellen (tot 2x toe, want taxi daagt niet op) 7u45: vertrek met de bus naar Preveza Tot hier toe geen problemen! Wat zijn de plannen? Wel, Sarah en ik gaan naar het eiland Lefkada en zouden daar graag carnaval "vieren" (lees: zien). Om in Lefkada te geraken moeten we de bus nemen naar Preveza (2uur onderweg, een héle bus voor ons alleen :p) en daar een andere bus nemen naar Lefkada. 9u30: In het busstation van Preveza gaan we naar de balie om een ticketje te kopen richting Lefkada. Antwoord: "No busses now, first bus is at 14.15" --> Oh my god!!! Neen, dat meen je niet! De vrouw in het busstation hier op de campus vertelde ons dat er elk uur een bus naar Lefkada zou zijn; we vertelden haar ook dat we vandaan (=zondag) naar Lefkada wilden gaan --> Waarom heeft ze ons dit niet verteld??? We zouden rond 18u00 in Preveza een bus terug nemen richting Ioannina, dus dit was echt de moeite niet meer om te gaan. Owkej, tweede lachbui van de dag (gelukkig dat we ondanks het nodige gevloek nog goed kunnen lachen) Dan maar een dagje Preveza... dachten we... We namen een taxi richting centrum Preveza. De taxichauffeur had ons dik afgezet, maar jah, wat kan je doen als niet-Grieks-spreker in een taxi die niet eens een teller heeft? Ik nam mijn Michelingids erbij om te zien wat er in Preveza te zien valt. NIETS! (+ alle winkels zijn dicht want het is zondag) Oh, geweldig... 5 regels tekst in mijn gids over een belangrijke slag van onze geliefde Octavianus hier in de buurt. Owkej, lachbui nummer 3! Hier zitten we dan een hele dag... Dan maar eens een kijkje gaan nemen op het strand. Een strand vol afval, maar het had z'n charme wel. Daar zijn we toch een goed half uur gebleven denk ik om in het helder Ionnische zeewater spannende ontdekkingen te doen. Een aantal zee-egels, een anemoon en 3 schelpen rijker zijnde, keren we terug. Na nog even op de schommel te hebben gezeten op de plaatselijke speeltuin een een toast te hebben gegeten in een plaatselijk sportcafé, trokken we terug met de taxi naar het busstation. Eindelijk een taxi-chauffeur die Engels kon praten, vriendelijk was en ons niet in de zak gezet had! Ons plan: de andere Erasmussers waren van plan om naar carnaval te gaan kijken in Ioannina. Als we om 12uur een bus terug nemen dan zijn we om 14u terug in the city centre en kunnen we met hen nog meevieren. Goed plan! Dat zou onze reisplannen kunnen vergeten; dachten we...
Eens aangekomen in Ioannina zagen we op straat al heel wat serpentines en confetti liggen. Het was heel erg druk in de stad. Ik vond het ook al verdacht dat de auto's door de stad reden. Bij een carnaval zouden toch de straten autovrij worden gemaakt? Anna was nog op de campus, maar zou over een uurtje aankomen. Wij dan maar in hiet iets sjiekere Flocafé binnengegaan om eens te bekomen van ons "avontuur" (fantastische chocolademilkshake!!!!!! Duur, maar geweldig lekker!!!!!). Daar voor de zekerheid toch maar eens gevraagd of de festiviteiten nog moesten starten of al voorbij waren. Rarara????
Het antwoord kan je al raden! Owkej, geen carnaval dus! Ik verwittigde Anna, maar ze is samen met Nikola toch nog gekomen. We zijn (nogmaals) naar het oude stadsgedeelte gegaan en hebben daar nog iets gedronken. Wel heel gezellig! Sarah haar dag was ondertussen volledig goedgemaakt door de aankoop van haar Petrick-ballon. Ze is helemaal in to Spongebob en hier worden haar wildste dromen waargemaakt. Ze hebben hier werkelijk alles van Spongebob!
Dus, Piet, wat hebben we geleerd vandaag? Punt 1: relativeringsvermogen is een must hier! (geen enkel plan van ons is hier al verlopen zoals we het gepland haden, werkelijk geen enkel!) Punt 2: geen grote uitstappen meer plannen op zondag (zeker niet met de bus!!!) en vanaf nu plannen we uitstappen voor 2dagen en punt 3: taxichauffeurs profiteren dik van niet-Grieks-sprekende mensen!
--> Hopelijk kan het cocktailfeestje vanavond wat goedmaken? Nu jah, "cocktail". We maken mojito's --> zonder munt, zonder rietsuiker en als de diepvriezer hier niet wil meewerken ook zonder ijs. Elke dag denk ik hier: pas op als je iets logisch vindt hier, we zitten in Griekenland. En elke dag denk ik dat ik alles al gehad hebben... Maar toch blijft de ene verbazing de andere opvolgen!
Vandaag geen goede dag gehad. Het begon allemaal deze morgen (in de melkherberg.. hahaha --> flauwe lol :p) Sarah en ik moesten voor de tweed dag op rij onze Griekse les skippen om naar ons departement te gaan. Gisteren was alles vlekkeloos verlopen; we wisten wat we moesten weten en alles verliep perfect; een echt mirakel! Vandaag was dat enigszins anders. We moesten bij onze prof van psychologie zijn om te vertellen wat we al hadden gevonden over ons onderwerp voor de essay: emerging adulhood. Daar bleek dat wij verkeerde informatie hadden gezocht. Ze vond het ook bizar dat we gegoogled hadden en geen wetenschappelijke database hadden gebruikt. Ze heeft ons getoond dat de universiteit toegang heeft tot zo'n database met allemaal Engelstalige wetenschappelijke artikels. Ze heeft ons uitgelegd hoe we daar geraken en hoe we ermee moeten werken. Hoe konden wij dit op voorhand weten???? Owkej, Engelstalige wetenschappelijke artikels lezen; echt iets voor mij :s --> not at all! Maar kom, we staan ervoor en moeten erdoor zeker... Sarah ziet deze taak wel zitten, dus dat stelt me wel gerust. Bovendien heeft emerging adulthood in de verste verte niets te maken met de lagere school... (we mochten wel een eigen onderwerp kiezen als we één zouden hebben, maar dat hadden we niet. En toen stelde zij dit onderwerp zelf voor)
Daarna trokken we naar de prof van ons nieuwe vak Environmental Education. Toen we aan zijn kantoor aanklopten, kregen we als enige woorden van hem te horen: "No, no, no." Ok, daar stonden we dan. Gisteren vertelde mister Nikolao dat we met deze man geen enkel probleem zouden hebben; dat hij erg aangenaam is, blablabla... Niet veel van gemerkt dus! (achteraf zijn we teweten gekomen dat hij niet wist dat we zouden komen en dat hij enkel Grieks en Duits kan spreken. Dat verklaarde zijn vreemde gedrag dus)
Tjah, wat nu? Daar stonden we dan; afgewezen door de prof van een vak dat we zouden volgen. Dan maar opieuw proberen om mister Nikolao te spreken, zodat we hem konden vertellen dat we dit vak ook al niet kunnen volgen. Hij bleek niet op zijn bureau te zijn en ook zijn GSM nam hij niet op. Na het compterlokaal te hebben bezocht en enkele wetenschappelijke artikels gevonden te hebben voor psychologie, vertrokken we terug naar onze kamer. Eens op mijn kamer kreeg ik telefoon van... jawel Mister Nikolao. Hij was niet op de campus, maar zou terugkomen zodat we hem konden spreken over onze vakken. Volgende week moet ons curriculum in orde zijn (moet in orde zijn binnen de eerste maand dat je hier bent)!!! Uiteraard, Griekse mentaliteit: don't worry, everything will be ok. Flexibility! Jaja, geruststellende woorden van hem, maar ondertussen hebben we nog steeds geen zevende vak. Volgende week woensdag komt het hopelijk in orde. Vanaf morgen is de universiteit trouwens gesloten tot en met dinsdag (of woensdag? --> zelfs dit is me niet duidelijk!).
Het was me echt m'n dagje niet. Die verdomde Grieken zijn amper te bereiken en iets in orde brengen is precies ook nogal moeilijk. Gelukkig dat we onze lieve mister Nikolao hebben! Het is verdomd moeilijk om hem te bereiken of te spreken, maar als we met hem spreken, ben ik wel telkens gerustgesteld. Hij staat altijd klaar voor ons! Gelukkig was er toch nog wat goed nieuws ook: de brief van pépé is toegekomen, eindelijk! Ik kijk er al een week naar uit om die te krijgen En voor diegenen die pépé kennen; het is echt een brief op zijn pépé's!! Hij is toch zo geweldig, echt waar! Hij heeft de eerste glimlach op mijn gezicht getoverd vandaag met die ontzettend leuke en lieve brief En ook Liens postpakket is toegekomen; schitterend zeg!!! Nogmaals dank Lientje!!! Ook dit pakket zorgde voor een stralende glimlach!
Zonet hebben we met een aantal Erasmussers samengezeten en een paar dingen besproken ivm uitstappen. De snowboardtrip is NOGMAALS uitgesteld (dik tegen mijn zin.. maar ik kan me er nu wel mee verzoenen). Zaterdag gaan we wat dingen bezoeken rondom Ioannina. Zondag gaan we naar het eiland Lefkada. Mister Nikolao raadde het ons aan. Dit is het laatste carnavalweekend en hij zei dat het daar zeer leuk is. Er zou OVERDAG een stoet zijn (jawel, je leest het goed, overdag!). We gaan eens zien wat dat geeft he Dus het snowboarden zal voor volgend weekend zijn (en ik weiger het nog verder uit te stellen!) In de paasvakantie gaan we met z'n allen naar Athene! Het is te zeggen: de anderen gaan allemaal samen naar Athene en ik ga ook mee, maar ... ... ... samen met ... ... jawel, Bart De Smet!!! Jipppiiiiiiiiiiee, Bart komt naar hier!!!! We zullen dan allemaal samen de bus nemen naar Athene en daar zullen Bart en ik waarschijnlijk onze eigen weg gaan :p Maar we gaan uiteraard wel proberen om in dezelfde jeugdherberg te logeren. Bartje, ik zie je zo graag zeg!!! Ik ben zo blij dat je komt!!!
Zow, om af te sluiten nog wat "pictures from the cafeteria" van deze avond. De eenden zijn speciaal voor Lien! En kijkt u vooral goed naar de sigaret die Nikola aan het roken is. Hij geniet er geweldig hard van; ah jah, want ik heb ze gemaakt :p Ik zal er maar niet bijvertellen dat de eerste 2 sigaretten falikant mislukt zijn. Maar kom, ik leer bij. Na 3 maanden word ik een volleerd sigarettenroller :p (voor alle duidelijkheid: ik rol ze NIET voor mezelf!!! BAH sigaretten! Maar het is wel fun om ze te rollen; zeker als ze elke keer mislukken :p) En op de derde foto zien jullie mijn imitatie van de Griekse werkmens...
Zaterdag zijn Sarah en ik Ioannina wat beter gaan verkennen. We hadden een schitterend plan: in de voormiddag shoppen, daarna verder rondtoeren. Wij vroeg uit de veren, iets na 9 staan we in Ioannina centre. Hmmm, alles zag er verdacht gesloten uit! En dat was het dus ook! Overal zagen we militairen en militire voertuigen, politieagenten, "belangrijke" mensen, ... Jammer genoeg kon de soldaat aan wie we vroegen wat er te doen is, geen Engels praten. Grrr, wat een dobber zeg!!! En ik had zo'n zin in shoppen!!!!!! Dan maar naar het oude stadsgedeelte. Toen we aan de uithoek kwamen, hadden we een prachtig zicht over het meer van Ioannina. Ik heb daar nog en fantastisch lekkere hot chocolate gedronken en toen gingen we verder. We zijn daar trouwens te weten gekomen dat het een soort feestdag was in Ioannina (ter ere van verdrijving van de Turken zovele jaren geleden). Aan de andere kant van het oude gedeelte van de stad konden we het eiland zien in het meer (na eerst heel wat verwarring! Maar onze voorspelling bleek wel juist te zijn!). We zijn met een boot naar het eiland gevaren en hebben daar enkele gewelig zonnige uren doorgebracht! Het eiland is amper een kilometer lang, maar het is echt prachtig! De mensen die er wonen (zo'n 150) leven van het toerisme en van de visvangst denken we. En als ik zeg dat ze leven van het toerisme, dan komt dat... jawel, omdat de winkeltjes daar wél open waren! Uiteraard verkoopt elke winkel daar dezelfde waren, maar het was wel heel gezellig. Daarna zijn we het eiland rondgewandeld; heel leuk! Aan de ene kant liepen we met onze voeten bijna in het water en langs de andere kant had je rotsen. Die andere kant intrigeerde ons uiteraard en dus zijn we op de rotsen beginnen klimmen. Pret verzekerd!!! Toen we terug aankwamen in het vissersdorp hebben we daar nog iets gegeten en dan hebben we de boot terug naar het vasteland genomen. Vandaar nog een paar dingen gezocht in het oude stadsgedeelte en zo op het gemak terug richting campus. Een geslaagde dag!!
En om onze shopschade in te halen, zijn we maandag en dinsdag na de Griekse les en al dat geregel op ons departement meteen richting centre gegaan met de bus om toch telkens anderhalfuur te kunnen winkelen (stomme sluitingsuren hier!). Schade ingehaald, zeg maar! (al hebben we door een andere weg te volgen naar het busstation nog een heleboel toffe winkels gezien in straten waar we nog niet geweest waren). Ioannina wemelt van de winkels gewoon! In het bijzonder schoenenwinkels!
Tot slot nog enkele foto's van onze trip. Op facebook vind je ze allemaal (samen met enkele filmpjes die we op het eiland gedraaid hebben) Kalispéra!
Woensdag kwamen we in de Griekse les te weten dat het carnavalsfeest hier donderdag start (en pas eindigt op zondag 1maart). Ik dacht: "ooh fijn, carnaval in Ioannina, zou dat ook met een stoet zijn?" Dus, naïef als ik ben vraag ik dan of dat overdag te doen is. Antwoord: "of course not, in Ioannina partie is still at night!" Owkej, uiteraard, hoe had ik kunnen denken dat Grieken overdag iets vieren; overdag slapen ze hier en 's nachts komen ze pas tot leven. Maar kom, ik wilde dat toch een meemaken. Hoe zou carnaval hier gevierd worden? Tegen 23uur (laatste bus vertrekt hier telken tussen 22u30 en 23u) zijn Anna, Tayfe, Sarah, Ondra en ik afgezakt naar het centrum. Op aanraden van Rula (toffe Griekse madam!!) zijn we naar bar EXO gegaan. En dat bleek een geweldig goed idee te zijn! Hip hop, RnB, popmuziek, helemaal mijn ding! Dit wordt vast mijn favoriete bar. Uiteraard is de keet om 23uur nog bijzonder verlaten, maar daar trekken we ons weinig van aan! Ik wilde trouwens vrijdag zeker naar de Griekse les gaan, want de les was een soort inhaalles voor de Erasmussers. Vandaar dat we op voorhand hadden afgesproken om niet té lang in Ioannina te blijven. Het was heel leuk in EXO; wij, de meisjes, hebben allen goed staan shaken! Ondra hield het wat rustiger: een biertje in zijn zetel. En er ging telkens wel iemand van de meisjes bij hem om wat te babbelen... (anders zat hij hele tijd alleen :s) Als Jiri zou meegegaan zijn, zouden die 2 kunnen samengezeten hebben, maar aangezien Jiri zijn voet heeft gebroken tijdens het voetbal, zal uitgaan er niet inzitten voor hem de eerste maand (wat al tot grappige situaties heeft geleid uiteraard!) Tegen half 2 had het wel gezien in Exo, dus stelde ik voor om elders naartoe te gaan. Dat hoort trouwens bij het uitgaan: Grieken zullen nooit 1 avond in dezelfde bar blijven; ze gaan van de ene naar de andere. We wilden ergens naartoe gaan dat we nog niet hadden gezien, dus liepen we een beetje rond. We vonden snel een andere bar die we niet kenden. Het feestje begon daar op gang te komen (het was half 2!). Daar was het allemaal Griekse muziek. Wel gezellig en leuk om wat te bewegen, maar ik zou me geen hele avond kunnen amuseren op deze muziek. Na een uurtje zijn we daar ook vertrokken en hebben we da taxi richting unif genomen! Om 3uur lag ik uiteindelijk ik mijn bedje. (om 8uur liep de wekker af...)
Hoe was carnaval nu? Wel, eigenlijk niet zo heel bijzonder. Exo was heel tof versierd met serpentines enzo en het personeel was verkleed in Mexicanen en enkelen in cowboys. Heel leuk eigenlijk! Het gaf een extra sfeertje. En ook op straat zag je heel wat verkleede mensen; heel grappig uiteraard! --> jong en oud!
PART 2: Ondertussen ging het idee de rond om vrijdagavond een kitchenparty te houden. Op de tweede verdieping van ons gebouw is er een kamer die ook al keuken moet dienst doen denk (maar wordt uiteraard niet gebruikt als keuken). Ik denk het idee vooral van Jiri kwam (aangezien hij dus niet echt kan weggaan). Er werd ook gezegd om ons te verkleden. Ik twijfelde eerst wel, want zaterdag zouden Sarah en ik een hele dag naar Ioannina gaan en ik wilde echt uitgeslapen zijn. We hebben dan besloten om naar de keuken te komen, maar niet lang te blijven. Owkej, een verkleedfeestje dus. Maar we hebben geen verkleedkleren. En waar kunnen we die beter vinden dan in --> --> --> Jumbo uiteraard! Dus Anna, Sarah en ik alweer naar Jumbo. Ik wilde echt wel niet veel geld uitgeven hieraan, maar ik wilde wel iets leuks. (man man man, in België vier ik nooit carnaval en nu ga ik me effe verkleden... :s). Wat het uiteindelijk geworden is, zie je op de foto's
Hieronder dus enkele foto's van ons uitje in EXO en het "feestje" in de keuken. Een echt feestje was dit niet, aangezien we gewoon rond de tafel wat aan het praten waren met muziek op de achtergrond. Maar Sarah en ik hebben wel de fantastische Braziliaanse dans "perere" gedemonstreerd! Meer foto's binnenkort op facebook!
Dinsdag gaan we nog eens weg met Rula. Zij gaat ons een "gidsbeurt" geven door het nachteleven van Ioannina en zal een paar van haar vrienden meebrengen. En daarna zal het wel effe gedaan zijn met feestjes hier! Er moet nog gewekrt worden voor school, nietwaar?! ;-)
Deze week was een spannende week, want we zouden kennis maken met 2 van onze vakken, nl Art Education en ICT. Maandag vertrokken Sarah en ik met ons nieuw tekenblok naar ons departement. We wisten het lokaal zijn van onze eerste ontmoeting met deze prof. Er zaten al enkele studenten te wachten en te tekenen toen we binnenkwamen. We kozen een plaatsje uit aan een lege tafel. Op de verschillende tafels stonden enkele stillevens en ik begon al te vrezen voor een mogelijke opdracht. We spraken de studenten van de andere tafel aan en ze bleken goed Engels te kunnen spreken Toen de prof binnenkwam was er eerst een uur theoretische uitleg, uiteraard in het Grieks. Geweldig zeg! :s Af en toe sprak de prof een woord Frans voor ons en dan keek hij eens naar ons om onze reactie te zien ofzo, maar jah, wij wisten uiteraard niet waarover hij het had, dus dat was wel vervelend. Maar goed, na een uur namen de studenten hun tekenblok en zo wisten we dat het tijd was voor de praktijk. We vroegen wat we moesten doen en mijn vrees werd werkelijkheid... Kies één van de stillevens en teken het op papier - uiteraard volgens de juiste perspectieven! Nu jah, tekenen is absoluut niet mijn ding (dat had ik de prof ook op voorhand gezegd - ik kan echt hoegenaamd niet tekenen!), dus met enige twijfel begon ik eraan. Maar toen, ooh neeen!, al die Griekse studenten begonnen dat stilleven af te meten met hun potlood en zaten daar allemaal met hun arm gestrekt, met één oog toe, het stilleven af te meten. Oh my god!!! Wat is dit? Dit lijken echte kunstenaars! Dat kunnen wij niet. Van pure miserie schoten Sarah en ik in de lach, maar de twijfel bleef uiteraard. Nu jah, wij hebben gewoon volgens ons idee getekend en dat stilleven (een kan, met daarachter een liggende fles, staande op een soort podium) zo goed mogelijk proberen weer te geven. Een hele tijd later stonden de kan en de fles op papier. En ik moet zeggen, ik was best trots op mezelf! In vond dat ik het goed had gedaan. We riepen de prof en hij vertelde dat we ook de achtergrond moesten weergeven (dus de doeken en het "podium")... Hmm, moeilijk... Hoe geef je nu plooien weer in een paar doeken? Geen idee! Toen hij terug bij ons kwam, begon hij Sarahs tekening te controleren (perspectieven ok?) We vertelden hem uiteraard dat wij nog nooit zoiets gedaan hadden en hij was toch wel verbaasd (want dit was toch basis...??!!). Maar hij was heel vriendelijk en behulpzaam! Terwijl hij Sarahs tekening aan het controleren was, legde hij ons uit hoe we moeten afmeten met een potlood. Het werd me al meteen een stuk duidelijker zo; maar toch, dat is wel moeilijk. Sarahs tekening bleek goed te kloppen! --> een mooi bewijs dat we ook iets kunnen tekenen zonder dat allemaal af te meten We dachten dat het ergste voorbij was; niet dus! We moesten de tekening kleuren. Maar uiteraard heb je door de lichtinval op gouden kan en bruine fles verschillende tinten. Ook die moesten we weergeven. Hij toonde wat hij bedoelde... Hij begon Sarahs tekening te kleuren; man, niet normaal!!! Een babytekening is er niets tegen!! Wanneer hij klaar was met Sarahs tekening kwam hij ook bij mij. Hetzelfde verhaal als hierboven. Ook mijn tekening heeft hij volledig ingekleurd. Ik was gechoqueerd! Ik was nog zo fier op mijn tekening... Er bleef niets meer van over. Nu jah, in het begin van die opdracht had ik er wel nog zin in. Ik kan niet tekenen en het leek me wel een uitdaging om deze lessen te blijven volgen en iets bij te leren over tekenen. Maar toen ik zag hoe hij onze tekeningen had -hoe goed hij het ook bedoelde- bewerkt, dan zakte de moed me werkelijk in mijn schoenen. Dit zou ik niet kunnen volhouden. Ik zag ook hoe hij de andere studenten hun mooie tekeningen "bewerkte" en ik begon me steeds slechter te voelen... Sarah besefte al van in het begin van de opdracht dat ze dit niet zou volhouden, maar kom, ik wilde het graag proberen. Na de les hebben we toch besloten om te stoppen met dit vak. Maandag hebben we een afspraak bij mister Nikolao om een ander te vak te kiezen. Op het einde van de les wilde ik die prof ook zeggen dat we waarschijnlijk zijn lessen niet meer zouden volgen. Vol schrik ging ik naar hem toe om dit te zeggen. Ik vreesde dat hij ons zou willen overhalen. Maar dat bleek allemaal schik te zijn voor niets. Zijn antwoord: "chaq'un a son philosophie." We hebben ook duidelijk aangehaald dat we zouden stoppen, omdat we dit echt niet gewoon zijn en er ons niet goed bij voelden. Want die prof zelf was heel erg vriendelijk en behulpzaam!
PART 2: Donderdag volgde ICT. De prof had gezegd dat we naar zijn les moesten komen en dat hij dan zou beslissen hoe hij onze punten zou toekennen: OF we krijgen een grote taak (essay) OF we komen naar de les en maken kleine huistaken. Het computerlokaal vonden we snel. We hadden gedacht dat de prof ons in het begin van de les kort zou voorstellen aan de andere studenten. Dat deed hij dus niet. Het was ook onduidelijk wanneer de les echt startte, want het leek alsof prof en assistent (het was vooral de assistent die aan het uitleggen was de hele les) gewoon een praatje aan het maken waren met de studenten. Nu jah, wat wisten wij waarover het ging? Het enige dat we weten over die hele les is dat het over "second life" ging, een virtuele wereld op het internet (waar onze geliefde lector Cindy De Smet ook zo dol op is :d). Het leek me logisch dat we dan ook eens echt met dat programma zouden werken tijdens de les. Maar dat was dus niet het geval. De assistent toonde enkele pietluttigheden in second life via zijn smartboard (jaja, qua ICT-voorzieningen staan ze hier verder dan op de Ledeganck!). De les hoorde 3uur te duren, maar na een uur en een kwartier (Sarah en ik waren toen al geweldig aan het aftellen naar het einde van de les; we begrepen er toch niets van) nam iedereen zijn spullen bij elkaar. Hmmm, is het pauze? Of is de les gedaan? Tjah, iedereen vertrok met zijn gerief (studenten hadden geen rugzak ofzo bij wat ook wel bizar was... alleen handtassen), dus de les bleek al gedaan te zijn. We zijn dan naar de prof gegaan en hebben gevraagd wat we moesten doen. We vreesden ondertussen al dat hij ons niet meer herkende, omdat hij nooit enige blijk van herkenning had gegeven tijdens de les. De assistent bleek niet te weten dat we Erasmussers zijn en plots begreep hij waarom we zo stil waren tijdens zijn les! Maar goed, onze taak. We moeten Second life downloaden en het wat verkennen. Volgende les moeten we hem vertellen wat we al weten over second life. Daarna zullen we hierin enkele taken krijgen. Goed, Sarah en ik heel blij met deze opdracht! Second life is naar het schijnt goed te gebruiken in de lagere school, dus dit zagen we echt heel goed zitten. Uiteraard zou Griekenland Griekenland niet zijn als er zich geen problemen zouden voordoen! Na de installatie van second life bleek dat mijn computer niet voldoet aan de systeemvereisten (grafische kaart en en system memorie). Ooh geweldig! Daarbij komt nog dat noch Sarah, noch ik ons konden aanmelden om het spel daadwerkelijk te openen. Heel bizar allemaal. Sarah heeft op haar computer - die wél voldoet aan de systeemvereisten- al vanalles geprobeerd om ie verbinding toch in orde te krijgen, maar niets helpt. Ik ben ondertussen al naar de bib hier geweest en heb geprobeerd daar het programma te downloaden, maar dat gaat niet. Ik denk dat je op die pc's niets kan downloaden + die computers zijn nog trager dan mijn laptop, dus waarschijnlijk zouden die ook niet voldoen aan de systeemvereisten. We hebben dus echt een probleem! Als er kenners zijn van Second life, alle hulp is welkom!!! We gaan onze prof mailen en tjah, afwachten zeker...
Tot zover, mijn -alweer behoorlijk lang- verslag over onze vakken! Toedels
Gisteren hebben Sarah en ik Tayfe en Anna een gidsbeurt gegeven in de geweldig leuke winkel Jumbo. Enkele kiekjes, genomen in de winkel zelf, vind je hieronder. Meer uitleg zal niet nodig zijn denk ik?
Welkom op mijn blog! Vanaf nu kunnen jullie mijn verdere doen en laten in Ioannina hier volgen (en zo hoef ik jullie niet meer te tergen met ellelange e-mails ) Laat gerust een boodschap achter als je dat wil. E-mails van het thuisfront blijven natuurlijk ook meer dan welkom
Zeer leuk om de theorie nu eens in het echt te bewonderen!
We dachten dat het ergste voorbij was; niet dus! We moesten de tekening kleuren. Maar uiteraard heb je door de lichtinval op gouden kan en bruine fles verschillende tinten. Ook die moesten we weergeven. Hij toonde wat hij bedoelde... Hij begon Sarahs tekening te kleuren; man, niet normaal!!! Een babytekening is er niets tegen!!
)
