Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Lies in Ioannina @ Greece
I hope you will love this
08-03-2009
Trip "Caves of Perama" - "Dodoni" - "Canyon"
Hoi hoi
Gisteren hebben we een hele leuke uitstap gehad. Nikola, Anna, Sarah, Allexandra en vertrokken 's ochtends met onze gehuurde auto *kijkt trots!* richting Perama. Het regende pijpenstelen, maar dat kon de sfeer niet verpesten. In de grotten liepen we bij een groep Grieken en een Griekse gids. Een zeer lieve dame, maar natuurlijk was alle uitleg in het Grieks (wat ook logisch is!). Ik was er onder de indruk van de honderden, duizenden(?) stalagmieten en stalagtieten. Ik zag mezelf terug op de schoolbanken zitten terwijl de leerkracht vooraan in de klas de vorming van deze natuurverschijnsels aan het uitleggen is Zeer leuk om de theorie nu eens in het echt te bewonderen!
Daarna vertrokken we richting Dodonis. Het was super gezellig in ons autootje, radio vollenbak, kelen open en zingen maar! Onze chauffeur Anna liep er de hele dag nogal zenuwachtig bij, omdat het de eerste keer was dat ze in het buitenland met de auto reed. Ze heeft het voortreffelijk gedaan! We hebben meermaals geapplaudisseerd voor haar Langs de stijle bergwegen bracht Anna ons in Dodonis. Daar volgden nog een aar smalle, behoorlijk stijle straatjes en Anna heeft ons er magnifiek doorheen gebracht! In Dodonis hebben we iets gegeten in de plaatselijke supermarkt/café/restaurant, kortom in een alles-in-één-huisje. Mmmm, heerlijk was dat! Zeker na al de bonen in ons restaurant op de campus :p Daarna wilde we naar het openluchttheater gaan kijken, maar dat bleek gesloten te zijn. Nikola bracht ons toen naar een plaats hoger in de bergen waar we een rachtig zicht hadden op de vallei en zo ook het oude Griekse theater. Deze beelden zijn jammer genoeg niet vast te leggen op foto, dus ik vertel jullie op deze manier dat het echt prachtig was!!
Ondertussen waren de wolken min of meer uitgeregend (zoals het weerbericht het had voorspeld) en besloten we naar de grote Canyon te gaan waar Nikola al eens geweest was. Het zou de grootste canyon van Europa moeten zijn. Opnieuw gingen we de bergen in. Sarah was hier niet zo tuk op gezien haar hoogtevrees. Dat zorgde wel voor enkele grapige taferelen, maar toch ook voor medelijden. Het moet immers echt vervelend zijn om met zo'n schrik in de auto te zitten. Gelukkig kan ons Sarah alles goed relativeren, dus eens de hoogtes weg waren, werd ze weer helemaal de oude Hoe hoger we de bergen in reden, hoe meer sneeuw we op onze weg tegenkwamen. En toen... plots... veel sneeuw... en ... de wielen van de auto wilden wel vooruit, maar de auto zelf wilde niet meer. Met andere woorden: we zaten vast in de sneeuw. Man, man, hilarisch grappig was dat!! Ik was eigenlijk niet in paniek ofzo (wat ik normaal wel snel ben!), maar dat kwam omdat ik wist dat er op de baan terug niet zoveel sneeuw lag als op de plaats waar we vastzaten; dus ik wist wel dat we zouden teruggeraken. We zijn de auto beginnen duwen en zo is hij dwars op de weg geraakt. We bleven duwen, maar de auto wilde niet meer meewerken. Ondertussen vlogen er ook al een paar sneeuwballen voorbij. En daar was hij dan, onze redder! De sneeuwruimman in zijn gigantische machine. Dankzij hem zijn we sneller dan verwacht uit de sneeuw geraakt. Terwijl die man de sneeuw rond de auto aan het ruimen was, zijn wij in de sneeuw beginnen spelen, joehooeew! Ferm zeg, ik stond bijna tot aan mijn knieën in de sneeuw Dan zijn we terug in de auto gestapt, hebben nog iets gedronken en zijn we terug richting Ioannina gereden.
's Avonds was er nog een verjaardagsfeestje voor Ivo in de keuken. Opnieuw een gezellig sfeertje uiteraard en na een paar uurtjes ben ik dan moe, maar bijzonder tevreden in mijn bedje gedoken. Een zeer geslaagde dag!!
Na een weekje van ups en downs wil ik jullie op de hoogte brengen van de ups! De downs hebben jullie immers al een stukje kunnen lezen in mijn vorige berichten. Om echter niet de indruk te wekken dat ik het hier niet naar mijn zin heb (of andere negatieve gedachten), volgt hier het goede nieuws van deze week:
* onze vakken zijn in orde, joepieee!!! Sarah en ik hebben nu 7 vakken en voor elk vak weten we wat we moeten doen voor onze quotering. Voor de geïnteresseerden volgen hier onze vakken: Multicultural education Special Education Dyscalculia Physics ICT (heeft iemand enige ervaring met Second Life?? Kan je dan iets laten weten aub? Alle hulp is welkom!) Psychologie Evaluation in Education
* We hebben een duidelijke opdracht gekregen voor onze opdracht in Second Life, joepie! Op donderdag moesten we terug naar de les ICT om de prof te vertellen wat we al geleerd hadden in Second Life. Sarah en ik keken er heel erg tegenop om terug naar een les te gaan waar we niets van zouden begrijpen, enkel en alleen om de prof na de les te kunnen zeggen wat we al wisten. Een tweede reden waarom ik ertegenop zag naar de les te gaan, was omat ik hem eigenlijk enkel kon vertellen dat ik al geleerd had hoe ik mijn avator (dat is de mevrouw die ik speel) andere kleren kon aandoen en waar ik gratis kleren kon vinden... Veel meer had ik namelijk nog niet ontdekt. Second Life is zo groot en zonder duidelijke opdracht vind ik het wel moeilijk om uit te zoeken hoe alles werkt. Maar goed, ik vertrouw Sarah in deze zaken We hadden ons voorgenomen om de prof voor de les te proberen spreken. Toen hij ons zag was hij toch wel verbaasd. Sarah legde uit wat we al hadden gedaan (ze slaagt er telkens in om iets te zeggen waardoor het lijkt alsof we al heel wat gevonden hebben, schitterend Sarahtje!) en toen zei hij dat we op zoek moeten gaan naar Belgische scholen of universiteiten in Second Life. Het leek alsof hij dacht dat hij ons die opdracht al eerder had gegeven, maar we zijn er zeker van dat dat niet het geval is. Maar kom, joepieeee, we hebben een opdracht En nog beter nieuws: we moesten de les dan gelukkig niet meevolgen! Niet dat ik iets heb tegen lessen, maar lessen waar je werkelijk NIETS van begrijpt, tjah, die zijn behoorlijk saai! Dus Sarah en ik keerden met een fantastisch grote smile terug naar onze kamer!
* Gisterenavond hebben we een heel leuk etentje gehad met een hele hoop Erasmussers! Na elke dag het eten van het restaurant hier op de campus te moeten slikken, smaakte dit geweldig goed! Er kwamen een aantal grote schotels op de tafel en dan kon iedereen naar hartelust smullen: Griekse salade, aardappelschijfjes, een ovenschotel met aardappelschijfjes, lekker vlees, een soort zalmpuree (om op broodje te smeren); jammie, lekker was dat zeg! Er zijn gisteren ook 3 nieuwe Poolse meisjes gearriveerd. Anna is hier ontzettend blij om, want nu kan ze eindelijk ook eens Pools praten met iemand En ik moet zeggen, er was er eentje bij die haar entree niet gemist heeft... Ze is waggelend in de taxi geraakt en dankzij de 2 andere Poolse meisjes is ze toch op haar kamer geraakt. Wat en grappige boel zeg! Ik heb er ook kennisgemaakt met een nieuw (typisch??) Grieks drankje: rakamelo. Opnieuw iets in een shotglas, dus ik vreesde al het ergste. Ik vreesde dat het weer zo slecht zou zijn als de chiporo die ik hier leerde kennen. Maar neen, het was/is lekker! Het zou ouzo moeten zijn met honing bij en dat wordt dan opgewarmd. Ik denk dat het dankzij de honing is dat ik het bijzonder kon smaken Tegen een uur of 1 hebben we het restaurant verlaten en splitste de groep zich in 2: een groep die nog wilde uitgaan en een groep die terugging naar de campus. Zoals jullie me allemaal kennen, behoorde ik tot de tweede groep Toen we aankwamen op de campus hebben we Tayfe naar haar kamer proberen brengen, want zij was ook behoorlijk beschonken; en dat leidde uiteraard tot enkele gigantisch lachwekkende taferelen! Haar slogan "not now, maybe later". Seni Sevijorym, Tayfe!
* Morgen gaan we opnieuw een uitstap proberen ondernemen. We hebben een auto gehuurd en willen hier in de buurt wat dingen bezoeken. We waren oorspronkelijk van plan om naar Kastoria te gaan (verder weg), maar ze geven slecht weer voor morgen, dus hebben we besloten op veilig te spelen en het dichtbij huis te houden. Hopelijk gaat er deze keer niets fout Ik heb goede hoop!!!
Zow lieve menschen, dit was het alweer; graag tot een volgende keer!! Liefs
PS: laat gerust een bericht achter op mijn blog! Ik krijg nu niet echt veel reacties en heb bijgevolg totaaaaal geen idee of er veel mensen zijn die dit lezen :s Het is immers nogal stupide om mijn berichten telkens aan jullie allemaal te richten als ze niet worden gelezen :s hmmm... Of zou ik werkelijk zo onpopulair zijn? :p Dikke zzzoooewn!
Zeer leuk om de theorie nu eens in het echt te bewonderen!
