|
Hey daar!
Deze week was een spannende week, want we zouden kennis maken met 2 van onze vakken, nl Art Education en ICT. Maandag vertrokken Sarah en ik met ons nieuw tekenblok naar ons departement. We wisten het lokaal zijn van onze eerste ontmoeting met deze prof. Er zaten al enkele studenten te wachten en te tekenen toen we binnenkwamen. We kozen een plaatsje uit aan een lege tafel. Op de verschillende tafels stonden enkele stillevens en ik begon al te vrezen voor een mogelijke opdracht. We spraken de studenten van de andere tafel aan en ze bleken goed Engels te kunnen spreken 
Toen de prof binnenkwam was er eerst een uur theoretische uitleg, uiteraard in het Grieks. Geweldig zeg! :s Af en toe sprak de prof een woord Frans voor ons en dan keek hij eens naar ons om onze reactie te zien ofzo, maar jah, wij wisten uiteraard niet waarover hij het had, dus dat was wel vervelend.
Maar goed, na een uur namen de studenten hun tekenblok en zo wisten we dat het tijd was voor de praktijk. We vroegen wat we moesten doen en mijn vrees werd werkelijkheid... Kies één van de stillevens en teken het op papier - uiteraard volgens de juiste perspectieven! Nu jah, tekenen is absoluut niet mijn ding (dat had ik de prof ook op voorhand gezegd - ik kan echt hoegenaamd niet tekenen!), dus met enige twijfel begon ik eraan. Maar toen, ooh neeen!, al die Griekse studenten begonnen dat stilleven af te meten met hun potlood en zaten daar allemaal met hun arm gestrekt, met één oog toe, het stilleven af te meten. Oh my god!!! Wat is dit? Dit lijken echte kunstenaars! Dat kunnen wij niet. Van pure miserie schoten Sarah en ik in de lach, maar de twijfel bleef uiteraard. Nu jah, wij hebben gewoon volgens ons idee getekend en dat stilleven (een kan, met daarachter een liggende fles, staande op een soort podium) zo goed mogelijk proberen weer te geven. Een hele tijd later stonden de kan en de fles op papier. En ik moet zeggen, ik was best trots op mezelf! In vond dat ik het goed had gedaan.
We riepen de prof en hij vertelde dat we ook de achtergrond moesten weergeven (dus de doeken en het "podium")... Hmm, moeilijk... Hoe geef je nu plooien weer in een paar doeken? Geen idee! Toen hij terug bij ons kwam, begon hij Sarahs tekening te controleren (perspectieven ok?) We vertelden hem uiteraard dat wij nog nooit zoiets gedaan hadden en hij was toch wel verbaasd (want dit was toch basis...??!!). Maar hij was heel vriendelijk en behulpzaam! Terwijl hij Sarahs tekening aan het controleren was, legde hij ons uit hoe we moeten afmeten met een potlood. Het werd me al meteen een stuk duidelijker zo; maar toch, dat is wel moeilijk. Sarahs tekening bleek goed te kloppen! --> een mooi bewijs dat we ook iets kunnen tekenen zonder dat allemaal af te meten  We dachten dat het ergste voorbij was; niet dus! We moesten de tekening kleuren. Maar uiteraard heb je door de lichtinval op gouden kan en bruine fles verschillende tinten. Ook die moesten we weergeven. Hij toonde wat hij bedoelde... Hij begon Sarahs tekening te kleuren; man, niet normaal!!! Een babytekening is er niets tegen!!
Wanneer hij klaar was met Sarahs tekening kwam hij ook bij mij. Hetzelfde verhaal als hierboven. Ook mijn tekening heeft hij volledig ingekleurd. Ik was gechoqueerd! Ik was nog zo fier op mijn tekening... Er bleef niets meer van over.
Nu jah, in het begin van die opdracht had ik er wel nog zin in. Ik kan niet tekenen en het leek me wel een uitdaging om deze lessen te blijven volgen en iets bij te leren over tekenen. Maar toen ik zag hoe hij onze tekeningen had -hoe goed hij het ook bedoelde- bewerkt, dan zakte de moed me werkelijk in mijn schoenen. Dit zou ik niet kunnen volhouden. Ik zag ook hoe hij de andere studenten hun mooie tekeningen "bewerkte" en ik begon me steeds slechter te voelen... Sarah besefte al van in het begin van de opdracht dat ze dit niet zou volhouden, maar kom, ik wilde het graag proberen.
Na de les hebben we toch besloten om te stoppen met dit vak. Maandag hebben we een afspraak bij mister Nikolao om een ander te vak te kiezen. Op het einde van de les wilde ik die prof ook zeggen dat we waarschijnlijk zijn lessen niet meer zouden volgen. Vol schrik ging ik naar hem toe om dit te zeggen. Ik vreesde dat hij ons zou willen overhalen. Maar dat bleek allemaal schik te zijn voor niets. Zijn antwoord: "chaq'un a son philosophie." We hebben ook duidelijk aangehaald dat we zouden stoppen, omdat we dit echt niet gewoon zijn en er ons niet goed bij voelden. Want die prof zelf was heel erg vriendelijk en behulpzaam!
PART 2:
Donderdag volgde ICT. De prof had gezegd dat we naar zijn les moesten komen en dat hij dan zou beslissen hoe hij onze punten zou toekennen: OF we krijgen een grote taak (essay) OF we komen naar de les en maken kleine huistaken. Het computerlokaal vonden we snel. We hadden gedacht dat de prof ons in het begin van de les kort zou voorstellen aan de andere studenten. Dat deed hij dus niet. Het was ook onduidelijk wanneer de les echt startte, want het leek alsof prof en assistent (het was vooral de assistent die aan het uitleggen was de hele les) gewoon een praatje aan het maken waren met de studenten. Nu jah, wat wisten wij waarover het ging? Het enige dat we weten over die hele les is dat het over "second life" ging, een virtuele wereld op het internet (waar onze geliefde lector Cindy De Smet ook zo dol op is :d). Het leek me logisch dat we dan ook eens echt met dat programma zouden werken tijdens de les. Maar dat was dus niet het geval. De assistent toonde enkele pietluttigheden in second life via zijn smartboard (jaja, qua ICT-voorzieningen staan ze hier verder dan op de Ledeganck!). De les hoorde 3uur te duren, maar na een uur en een kwartier (Sarah en ik waren toen al geweldig aan het aftellen naar het einde van de les; we begrepen er toch niets van) nam iedereen zijn spullen bij elkaar. Hmmm, is het pauze? Of is de les gedaan? Tjah, iedereen vertrok met zijn gerief (studenten hadden geen rugzak ofzo bij wat ook wel bizar was... alleen handtassen), dus de les bleek al gedaan te zijn. We zijn dan naar de prof gegaan en hebben gevraagd wat we moesten doen. We vreesden ondertussen al dat hij ons niet meer herkende, omdat hij nooit enige blijk van herkenning had gegeven tijdens de les. De assistent bleek niet te weten dat we Erasmussers zijn en plots begreep hij waarom we zo stil waren tijdens zijn les!
Maar goed, onze taak. We moeten Second life downloaden en het wat verkennen. Volgende les moeten we hem vertellen wat we al weten over second life. Daarna zullen we hierin enkele taken krijgen. Goed, Sarah en ik heel blij met deze opdracht! Second life is naar het schijnt goed te gebruiken in de lagere school, dus dit zagen we echt heel goed zitten. Uiteraard zou Griekenland Griekenland niet zijn als er zich geen problemen zouden voordoen!
Na de installatie van second life bleek dat mijn computer niet voldoet aan de systeemvereisten (grafische kaart en en system memorie). Ooh geweldig! Daarbij komt nog dat noch Sarah, noch ik ons konden aanmelden om het spel daadwerkelijk te openen. Heel bizar allemaal. Sarah heeft op haar computer - die wél voldoet aan de systeemvereisten- al vanalles geprobeerd om ie verbinding toch in orde te krijgen, maar niets helpt. Ik ben ondertussen al naar de bib hier geweest en heb geprobeerd daar het programma te downloaden, maar dat gaat niet. Ik denk dat je op die pc's niets kan downloaden + die computers zijn nog trager dan mijn laptop, dus waarschijnlijk zouden die ook niet voldoen aan de systeemvereisten. We hebben dus echt een probleem!
Als er kenners zijn van Second life, alle hulp is welkom!!!
We gaan onze prof mailen en tjah, afwachten zeker...
Tot zover, mijn -alweer behoorlijk lang- verslag over onze vakken! 
Toedels
20-02-2009 om 00:00
geschreven door Lies 
|
)
