Je kent het wel, het moment dat een vriend of vriendin je vraagt wat er zo leuk is aan lopen. Ze snappen het plezier er niet van. Sommigen onder hen hebben zelf pogingen ondernomen om te lopen, maar nooit hebben ze genoten op de manier die ik bedoel. Ze hebben het steevast over frustraties eruit lopen, over alle registers open zetten, ze hebben het over zweten en zwoegen tot een spreekwoordelijke last van hoofd of rug is gevallen. Ze begrijpen er niets van. Ja, ik kan ook wel eens genieten ten gepaste tijde van een uurtje snoeihard knallen. We noemen het steevast ‘de ziel uit het lijf lopen’. Ik loop hem er liever in, die ziel. Ik loop liever de ziel in mijn lijf. Helaas krijg ik het concept van de ziel in m’n lijf lopen niet altijd uitgelegd aan buitenstaanders. Er is immers een basisvoorwaarde vereist, namelijk een goede basisconditie. Je moet namelijk kunnen joggen, al is het aan laag tempo, zonder ook maar enige vorm van vermoeidheid te voelen, zodat je niet eens beseft dat je aan het lopen bent. Die vrienden waar ik het over had kunnen niet lopen zonder moe te worden, zij moeten voortdurend zwoegen, pushen en doorbijten. Als ik voortdurend moet zwoegen, dan hoeft het voor mij niet.

Als ik de ziel in mijn lijf loop, dan loop ik langs velden en riviertjes, door bossen en boomgaarden. Honderden gedachten razen door mijn hoofd. Ik mijmer over wereldreizen waar ik met rugzakje en tent hoge bergen oplopen terwijl ik interessante mensen van verschillende culturen ontmoet, met bijhorende tradities. Ik zie hoe ik in Paraguay thee zit te drinken in de bergen met een lamaboer. Ik denk over hoe ik mijn leventje verder zie, in een klein gezellig huisje, vol quotes en teksten van grote schrijvers aan de muren terwijl legendarische jazz-, blues- en rockiconen uit een oude platenspeler klinken. Zowel de platen als de platenspeler heb ik zorgvuldig uitgekozen tijdens één van mijn vele strooptochten langsheen rommelmarkten. Ik bedenk hoe ik mijn huisje wil inrichten, hoe ik zal knutselen met allerlei wegwerpmaterialen waar ik een boekenrek van maak die vol staat met historische werken. Ik denk aan hoe ik het roer zou kunnen omgooien in mijn leven, naar links of naar rechts, naar een wereldreis vol avonturen of naar een eigen huisje waar ik elke dag van mijn leven in knutsel. Ondertussen loop ik daar, een even lieve als schichtige eekhoorn wekt eventjes mijn aandacht, waarna ik weer rustig verder loop en denk over het leven.

Op koude winteravonden doe ik graag van die lange looptochten, lekker warm aangekleed met dikke muts en handschoenen. Dan loop ik, weg van de stad, langs veldwegeltjes en boerderijtjes. De straatlampen in de verte spelen de rol van sfeerlampen. Schuin vallende sneeuwvlokjes zorgen voor het sprookjesgehalte en in mijn oren heb ik Sigur Ros en Fljótavik. De ijzingwekkende stilte van het winterdecor, de sneeuwvlokjes die dwarrelen op het ritme van de piano, de huilende stemmen die breekbaar zijn als het ijs op de vijver…  Je hoeft slechts je ogen te sluiten, dat nummer op te zetten en weg te dromen in het winterse decor. Mooier kan een koude winteravond niet zijn. Ook al heb internationale kampioenschappen gelopen en aardige tijden en resultaten neergezet, ze zijn zowaar waardeloos. Als ik het heb over het plezier van lopen, dan denk ik hieraan. Lopen zonder aan lopen te denken, wegmijmeren, dromen, filosoferen, de ziel in mijn lijf lopen.

21-09-2011, 12:47 Geschreven door Max Forrester  

Schoonheid is belangrijk, daar kun je niet omheen. Het is een eeuwig punt van discussie. Innerlijke schoonheid, dàt is wat telt. De aanhangers kiezen uiteraard wat voor hen het best uitkomt, uiterlijke schoonheid voor de één, innerlijke voor de ander. De argumenten zijn onuitputtelijk, geen kat die het aan het rechte eind heeft. De meningloze verpleegster van Artsen zonder Grenzen staat in de ring tegenover de filosoof en kunstenaar terwijl een leeghoofdige bimbo in niemandalletjes en op stiletto’s het bordje van de derde ronde toont. De BMI-kampioene verkoopt vriendelijk chips en frisdrank aan een introverte biomedicus die een antibacterie tegen het Hiv-virus ontwikkeld heeft. Ze claimen allemaal hun eigen schoonheid. Apekool. En Larie op de koop toe. Ze achten zichzelf schoon op basis van één schoonheidsparameter en de overige parameters lachen ze weg met belachelijke excuses, de ontkenning in de vergrotende trap. Schoonheid is streven naar perfectie, naar vervolmaking, op alle vlakken. Streven naar meer creativiteit, naar meer kennis, onophoudelijk de geest uitdagen in het dagelijkse leven, maar ook het leren doorgronden en ontplooiien van het eigen lichaam. Want dat is het uiteindelijk wel, je eigen lichaam. Wie niet met het eigen lichaam begaan is heeft geen ik-relatie met zijn of haar eigen lichaam, neen, dat lichaam heeft de functie van de derde persoon. Overtollig buikvet en billen zijn zijzelf niet, het is er, dat kan niet ontkend worden, maar het is niet meer dan dat, het is een aanhangsel. Het is er, het vormt geen deel van de persoon, het hangt eraan en er is geen rechtstreekse relatie met de persoon en het lichaam. Idem voor de conditie. Geen zelfbewustzijn van het eigen lichaam. De slechte conditie is er nu eenmaal, de slechte rug en de snelle vermoeidheid.

Uiterlijke schoonheid is het zichtbare en tastbare resultaat van innerlijke schoonheid, althans één van de vele innerlijke schoonheden, met name die van het ontwikkelen van de relatie met het eigen lichaam, die van het ontwikkelen van dat lichaam met bijhorende gezondheid in kwestie. Plichtsbewustzijn begint in uzelf.

Horendol word ik van mensen die om de haverklap vallen, botten breken, hun buik of billen te dik vinden en het allemaal maar laten hangen alsof ze er zelf niets mee te maken hebben. Verantwoordelijkheid opnemen heet dat, verantwoordelijkheid tegenover uw botten. Schuld bekennen. Schuld bekennen tegen uw buik. Te biecht in uw binnenkant over uw buitenkant. Geen vrijspraak mogelijk, wel werkstraffen. Zweten zullen ze. Lijfstraffen die geen straffen zijn, maar een persoonlijke plicht. Eindeloos zijn ze, de meisjes die zich opmaken, fond de teint, mascara, lippenstift, oorbellen, en als hun bovenmaatse BMI het toelaat ook nog snel even een indrukkenwekkend decolleté tevoorschijn toveren. Het reinste zelfbedrog, alles wat eronder zit, hopelijk verborgen onder –bij voorkeur geen spannende- kledij is dik en is bijgevolg verwaarloosd en dus ook niet geëtaleerd. Al zijn er specimen die er in slagen ook dat verwaarloosde, verfoeilijke deel van zichzelf bloot te laten. Alle aandacht naar het opgemaakte gezicht, in die mate dat ze zelf gaan geloven dat ze mooi zijn, louter en alleen omdat het gelaat mooi is gemaakt. Afleidingsmanoeuvres ten top. Wijsmaken is een geloofsovertuiging. Vlaamse karbonaden van puur vet met een sierlijk blaadje peterselie erop voor de afwerking, doorprikbaar als een ballon, het vet vloeit eruit.

Verkoopstertjes in kledingszaken dragen steevast kledij die voor gezonde vrouwenlichamen ontworpen zijn, helaas dragen de verkoopstertjes vaak enkele extra lagen lichaam met zich mee. Winkels geven een verkeerd signaal, een verwerpelijk voorbeeld. Het nieuwe algemeen aanvaarde schoonheidsideaal is vervloekt. Het oorzaak van vaker ziek zijn, van allergieën en een oneindige reeks van blessures en van hogere mutualiteitkosten. De zogezegde innerlijke schoonheid is een fabel. Uw gezondheid is uw burgerplicht. Uiterlijke schoonheid zit vanbinnen.

12-09-2011, 22:39 Geschreven door Max Forrester  

Dear Dana,
We never spoke,
though, we became friends.
You were the first girl I saw on my first day,
there, on that European championship in Bulgaria.
You were there,
ready for training,
training clothes on
I saw your trained body,
full covered in running clothes.
I saw the look in your eyes,
crossing my eyes,
without finding them,
and I knew,
I just knew.
Knowing is everything,
Doubting is nothing.

I saw you, later,
some days later,
some competition day,
in the warming up.
Full concentration on the race,
unless those few seconds,
seconds when we crossed in running suits.
Later at the beach,
I read a book,
that would satisfy,
I knew,
so I read,
not looking at you.
Knowing is everything.

Last day,
banquet,
Dana in red dress,
everyone impressed,
everyone in love.
Everyone was wrong.
They never saw Dana
earlier that week.
They were wrong, I knew.
Everyone in love with Dana.
They told me about her legs.
They told me about her looks
They didn't kow anything about Dana.
I knew.
Knowing is power.

Last day till goodbye,
you wave, Dana,
you wave to me.
I knew you were going to.
You wave again,
I knew you were going to,
I just knew it.

I finish my desert,
start looking for you,
but don't find you
I know what will happen tonight,
when I will find you.
The night is young,
the night is ours.
I know what will happen,
we will do night swimming,
we will go to the beach,
we will talk about life and laugh.
 It will be fantastic.
I know.
It's mastery.

You know what will happen tonight,
I think we both do.

You knew you were leaving atetr desert,
airport versus Danaless dancefloor.
You knew it,
I didn't.
You were gone.
We never spoke.
Now I know.

12-09-2011, 00:00 Geschreven door Max Forrester  

We hadden een avond vrij die avond en gingen met 25 soldaten op stap. Soldaten die tijdens hun legerdienst een avondje erop uit gaan kennen hun gelijke niet. Ze vormen een opeenstapeling van hormone. Alle fatsoen plaats heeft moeten ruimen voor ongehoord, wansmakelijk egoïstisch machogedrag. Tijdens de maanden in tenten en slaapzalen zijn foto’s en posters van vrouwen het enige teken van bestaan van het vrouwelijk geslacht. Het lijkt er overigens sterk op dat dat andere wezen, dat andere geslacht amper kleren draagt, althans dat kon uit de foto’s afgeleid worden. De meisjes in de boekjes hadden waren slecht prentjes en hadden zodus per definitie mening noch vetorecht, waardoor er dan ook vrij en in onberispelijk respectloze taal tegen de meisejs kon geroepen worden terwijl het sperma profesionneel in een zakdoek schoot. Respectlozer bestaat niet. We betreden een studentencafé. Op een verhoogje wordt gedanst. Wij kijken toe, bestellen al gauw enkele meters bier en stilaan beginnen de collega's onder elkaar hetzelfde gedrag te vertonen als op de kamer, zij het dat deze keer de meisjes wel konden bewegen en praten. Ze konden zelfs nee zeggen. Misschien ook niet. Twee meisjes merkten al snel de soldaten op. Het waren van die meisjes die maar al te graag dansen om zich sexy te voelen, die mannen het hoofd op hol willen brengen, en die samen plezier willen beleven. Ze gaan al snel over tot dansen met elkaar, jongens wat zijn ze lekker jong. Ze dragen allebei een lage jeans die perfect om hun billen spant. Menig soldaat werd al bronstig. Metertje bier bestellen en lallen. Of brullen. De meisjes dansen, raken elkaar aan, eerst aan elkaars lenden en billen, later staan ze elkaar toe elkaars borsten vast te nemen en hun handen verdwijnen geregeld onder het textiel van zowel zichzelf als van de ander. De eerste soldatenhanden grijpen naar de dansende benen. De meisjes dansen voor hen, ze gaan door de benen, draaien met hun kont voor de kwijlende monden en gunnen de mannen rijkelijk de tijd om in hun intussen openstaande strakke hemdje te kijken. Wat een frisse ronde borstjes! En net als een man denkt dat hij uitverkoren is, dat ze van hem is, duwt ze hem zachtmaar overbiddellijk weg, waarmee ze toont dat zij de baas is.Intussen doet het bier zijn werk, de eerste mannen wagen hun kans, ze bestijgen het podium. ‘Deze meisjes zijn zo geil zoals zij met elkaar dansen, elkaar betasten en laten betasten, zij willen ontegensprekelijk een echte man, zo eentje als ik,’ denken dat dappere krijgers die recht in hun ongeluk lopen. Hoe ze ook proberen met één van de meisjes te dansen, hij wordt steevast op de vingers getikt, en de meisjes nemen elkaar vast alsof ze elkaar redden voor al die jagende honden. De avond gaat door en de meisjes dagen uit. Ze genieten van de aandacht, van de macht en van hun schoonheid. Eén van de twee is echt bloedmooi. Ik ben chauffeur en drink geen bier, maar God wat is ze mooi. Hoewel ik geen druppel op heb - ik ben chaeuffeur van dienst, en in die tijd dronk ik geen druppel als ik chauffeur was- word ook ik bevangen door de neiging om haar schoonheid te willen proeven. Ze weet hoe ze haar heupen, haar borsten en haar hoofd moet bewegen om een man z’n hoofd op hol te brengen. Ik ben nuchter en besef dat ze kickt op de aandacht. ‘Niet naar kijken, laat je niet doen, ’t is een valstrik, éénmaal je toegeeft zal ze je verslinden, net zoals ze met al die anderen doet.’ Ik kan het niet laten haar lichaam van kortbij te gaan bekijken, ik wil haar wulpse energie voelen stromen door mijn aderen en ga net naast het podium staan waar zij danst. Mijn blik wordt naar boven gezogen door haar sexuele bewegingen. Ze draait met haar kont vlak voor mijn ogen en kijkt me aan. Ik kijk weg, naar de grond als het moet. Ondertussen loopt de ene collega na de andere een blauwtje van formaat. Niemand blijft gespaard. Van de eerste tot de laatste worden ze overmand door haar wilde, onweerstaanbare uitstraling. De kerel naast me wijst me erop dat ze voor me staat, dat ze danst en dat ze god allemachtig buitzenaards prachtig is. Ik knik en draai m’n hoofd weer weg. Zelfbescherming, anders capituleer ik gegarandeerd en loop ik hetzelfde blauwtje als de anderen. En toch, stiekem wil ik haar in de ogen kijken, wil ik haar zien, ik bezwijk voor haar en kijk met een stiekeme blik naar haar, maar hou m’n hoofd angstvallig weggedraaid. Ze mag niet merken dat ik m’n ogen niet van haar kan houden, ze magen niet denken dat ze mij in haar macht heeft. Eens ze mij in haar macht heeft is het een verloren zaak, dan zal ze niet meer voor mij dansen, maar voor een volgend slachtoffer. Ik hou stand, en zij danst verder. Ze brengt andere mannen probleemloos het hoofd op hol en laat ze vijf seconden later verslagen achter. Plots, terwijl ik haar ogen schuin opvang, buigt ze door de benen, alsof ze ook mij een inkijk wil geven op haar strakke ronde borstjes en haar ongetwijfeld zorgvuldig uitgekozen lingerie, maar dan gaat ze zitten op het podium waar ze stond, slaat haar benen om me heen en trekt me tegen zich aan. Ze danst nu al zittend en trekt mijn middel tegen haar. Ik sla tilt. Hier ben ik veel te nuchter voor. Wat gebeurt er, wat wil zij, en wat moet ik? Mijn collega’s gaan tekeer, zij juichen in mijn plaats en willen dat ik ostentatief mee ritmisch beweeg, daar tussen haar benen. Hoe ik ook probeer, ik schaam me om het gedrag van de collega's soldaten wat niet bevorderlijk is voor mijn medewerking met haar heupen. In tegendeel, ik verstijf, en voor één keer niet mijn daar waar ik normaal verstijf, neen, mijn lijf verstijft, mijn heupen blokkeren. Ik tracht wat met ‘r te praten, ze antwoord en probeert me wat losser te maken ter hoogte van mijn heupen. Ze is Amerikaanse. Stacy. Ik beweeg een beetje met mijn heupen, maar houterig is het op z'n minst. In mijn broek heerst ondanks mijn ongemmakelijk gevoel wel euforie, heel duidelijk zelfs, en dat moet zij ook merken. Het kan niet anders of zij voelt de euforie die ze zelf in mij heeft opgewekt tegen haar schaamheuvel drukken als ze me plots bij de hand neemt en me meeneemt, twee meter verder, achter dat deurtje. Het toilet. Zonder aarzelen trekt ze me het herentoilet binnen, doet vastberaden de deu vast, zet zich op het wc-deksel en begint mijn buik te kussen. Ze daalt af en neemt al snel de gesp van mijn riem vast. Ze trekt ‘m wat los en kust lager, daar waar de schaamzone begint, aan het schaambeen. Ze opent mijn broek, doet mijn boxershort net genoeg naar beneden om mijn prominent aanwezige lid in haar mond te nemen. Haar tong laat ze even langs de stam glijden, maar al snel neemt ze hem gulzig vol in de mond. Diep. Ritmisch neemt ze hem wat dieper en weer wat verder uit haar mond. Nuchter als ik ben kan ik het geen plaats geven. Mijn geest is kristalhelder en ik voel me ongemakkelijk. Zo bij mijn volle besef in dat wc-hokje gepijpt worden past niet, daar moet je dronken voor zijn, in een roes, en niet kraakhelder van fruitsapjes te drinken. Het kost me enige moeite om me te laten gaan in deze situatie, maar het de realiteit is er. Ik sta hier in een wc, met een beeldschone griet waar zonet 20 collega’s door zijn afgewezen en die mij hier ter plekke pijpt terwijl ik haar negeerde. Dit gebeurt echt, mijn lul zit echt in haar mond, ik zie hoe haar lippen rond mijn lul zitten, zo zacht. Ze is echt bloedmooi, en ze is echt bloedgeil. Mijn lul gaat nog steeds haar mond in en uit en hoewel ik het zou wilen uitstellen kom ik in haar klaar. Ik wilde het tegenhouden, het eerst tot me laten doordringen, zodat ik er van kon genieten, het uitroepen van genot, maar niets is minder waar. Ik kon het niet inhouden en schoot mijn zaad weg. Ik heb er nauwelijks van genoten. Ze trekt mijn broek op en opent de deur, waarna ze als de bliksem het café verlaat. Ik keer terug naar mijn collega’s die met hun mond vol tanden staan. Vol lof ook, verwondering. Dé femme fatale die niemand spaarde vanavond, die hen allemaal rond haar vinger draaide en vervolgens ostentatief de deur wees had uitgeteld de bloednuchtere chauffeur van de bende uitgekozen, de man die haar negeerde, hem zonder aarzelen mee de toiletten ingenomen en een fikse beurt gegeven. Het genot tijdens het klaarkomen was dan niet om naar huis te schrijven, de ervaring daarentegen heeft nadien al veel meer genot gegeven dan welke pijpbeurt ook. Het was de pijpbeurt van mijn leven.

05-09-2011, 01:10 Geschreven door Max Forrester  

01-09-2011, 20:05 Geschreven door Max Forrester  

Ik zie haar vanaf het terrasje waar ik zit en bestel een koffie. Ze loopt op hoge hakken die haar benen zo prachtig verhogen en haar kont zo’n begeerlijke ronde vorm geven. Ze draagt een strak bloesje. Haar borsten duwen tegen de omhullende stof waardoor haar Bloesje zo strak staat dat je die horizontale plooien ziet verdwijnen onder haar oksels, die plooien die erop wijzen dat haar borsten de rekbaarheid van het bloesje op de proef lijken te stellen. Haar borsten lijken zich te willen opdringen, alsof ze eruit willen, alsof ze eruit willen springen. Een vrouw dit dergelijke bloesjes aandoet, doen dat bewust. Deze vrouw is mijn type niet, maar dat is niet erg. Ik heb zin om haar mee naar de eerste de beste muur te sleuren, haar ter plekke bij het haar te grijpen, en haar wild tegen de muur nemen, ruw en hard. En of zij dat ook wil! We zouden ons de moeite niet troosten om een plaats te zoeken waar niemand ons kan zien, daarvoor is de nood te hoog, een kleine beschutting voldoet ruimschoots. Een inkomhalletje of steegje, meer is echt niet nodig. En een muur. Een muur waartegen ik haar omhoog kan houden terwijl de wereld rondom haar vervaagt. Het straatbeeld wordt herleid tot een onscherpe achtergrond, een decor, waarin nog slechts ding telt, overgeven aan de immense aantrekkingskracht, aan oerinstincten. Als snel doe ik haar kleedje ophoog en grijpt zij met haar hand in mijn broek, zonder aarzelen. Ze weet wat ze zal vinden, en ze heeft direct beet; Ze heeft me vol in haar hand, terwijl mijn bloed kolkt van ongeduldigheid. Ongeduldigheid om haar te nemen en tevens ongeduldigheid om haar hand, die vol verlangen in mijn lul knijpt, mijn broek in een chaotische hevigheid naar beneden trekt. Broeksknopen en ritssluiting worden even genegeerd wegens te omslachtig. Die broek zit in de weg, die lul moet eruit, want die moet in die drijfnatte kut, althans dat is wat haar lichaam me duidelijk maakt.  Ik hef haar met mijn handen rond haar dijen omhoog en duw haar tegen de muur. Haar benen slaat ze om me heen. Haar kut grijpt gretig naar mijn harde lul, alsof ze hem naar zich toe trekt, alsof die kut mijn lul naar binnen zuigt met een zuigkracht die zijn gelijke niet kent, want ze wil me godverdomme voelen. Ze wil me niet zomaar een beetje voelen, ze wil tegen de muur gestoten worden met harde stoten die door haar hele lijf gaan alsof het een drilboor betreft . Ze wil met haar rug geklemd worden tegen de muur zodat ik een hand vrij heb om haar bij haar lekkere volle borsten te grijpen. Haar tepels zijn groot en hard en terwijl mijn hand haar wereldse borst omvat zuig ik op die verrukkelijke tepel, die alsmaar harder wordt. Met één hand trekt ze mijn hoofd met volle kracht tegen haar borst. Ze staat hondsgeil en wil me in haar en tegen haar, we komen vierkante centimeters te kort om het contactoppervlak te vergroten. Haar haren zijn los, wild achterover gegooid, schijnbaar achteloos, maar niets is minder waar. Alles is wild, alles moét wild, dat hoort bij deze hormonale uitbarsting, zo ook het wild achterovergooien van het haar. Er is trouwens geen tijd om zich zorgen te maken over het haar, daarvoor is de schreeuw, de honger in haar kut te krachtig. De schreeuw, de honger om mij in haar kut te voelen is oppermachtig. Zij wil niet minder dan daar genomen worden, daar, hard, en wel nu. Vijf seconden eerder was ze misschien nog een gewone vrouw, bezig met haar inkopen, met haar dochtertje van school gaan halen of godbetert was ze met haar man op weg naar een familiefeest of zelfs een begrafenis. Nu niet meer, nu is ze in mijn gezichtsveld gekomen. Mijn blik was op zoek naar een prooi. Mijn blik is een jager, een roofdier dat van op afstand vrouwen verslind, en zij was daar, op dat moment, mijn prooi geworden. Vijf cruciale seconden, seconden waarin iets wat ze nooit eerder had gekend zich meester van haar maakte. Ze werd aan mijn blik gepriemd, een gloed van geilheid die ze nooit eerder ervaren had stroomt door haar hele lijf en het enige wat ze nog voelt zijn die driften zich met deze ene blik meester van haar maken. Ze had nooit voor mogelijk gehouden dat ze de controle over haar lustgevoelens zou kunnen verliezen, ze was een zedige vrouw, toch? Het was tenslotte toch zijzelf die baas was van haar lichaam. Een opspelend hormoon zou toch nooit de controle over haar beslissingen kunnen overnemen, laat staan dat simpelweg één blik zo’n ontembare lust in haar kon opwekken dat ze prompt alles zou vergeten. Daarvoor had ze het allemaal veel te goed voor mekaar, in haar hoofd en in haar leven. En dan is er dat ene moment, het moment dat ze in mijn gezichtsveld komt, het moment dat ze mijn blik opvangt, het moment dat ze verlamd wordt door de verwoestende blik van De Jager. Alle realiteitszin stroomt uit haar weg, het boodschappenlijstje, de begrafenis waarnaar ze op weg was, de man die naast haar loopt, het is er niet meer, niet in haar hoofd. Allemaal weg. Het enige wat nog overblijft is het oerinstinct in het centrum van haar lichaam. Ondertussen brengt de serveuse mijn koffie. Ze ziet er goed uit. Haar strakke T-shirt zit zo lekker met die stevige bosten die ze heeft. En God, wat heeft ze mooie benen. Ik moet misschien wel even naar het toilet. Ik beeld me in dat ik even naar het toilet ga. Ik kijk haar aan als ik haar passeer aan de toog en ik weet, ik weet, dat ze me zal achterna komen naar het toilet. Ze wil bij haar borsten gegrepen worden terwijl ik haar daar op die wc penetreer. Ze wil dat ik in haar kom en ik wil met volle macht in haar binnen dringen, haar bij haar haren grijpen en samen met haar een ongekende gloed over ons laat komen. Daarna zal ik terugkeren naar mijn plaats en mijn koffie uitdrinken, ik zal opstaan en in de supermarkt inkopen gaan doen. Misschien zijn er in de supermarkt wel vrouwen met boodschappenlijstjes.

31-08-2011, 22:28 Geschreven door Max Forrester  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

31-08-2011, 22:18 Geschreven door