Meisjes, ze doen het erom, daar ben ik van overtuigd. Ze vragen ernaar. Het zit in hun natuur, dat zie je aan vrouwenbladen, dat zie je aan popsterren, dat zie je aan doodnormale meisjes die zich eventjes popster wanen als ze in de badkamer hun verleidelijkste poses uittesten. Men wil ons vaak doen geloven dat ze het voor de mannen is. Op het podium, cover, of in de eigen slaapkamer, ze doen het allereerst voor zichzelf, de man komt op de tweede plaats. Meisjes willen dat er naar hen gekeken wordt, het geslacht van de kijker is ondergeschikt. Blikken als vitamine voor goed humeur en het vrouw zijn.

Toen ik de wereld begon te ontdekken -mijn persoonlijkheid stond nog in zijn kinderschoentjes- deed ik dat bij voorkeur bij nacht. ’s Nachts is de wereld nu eenmaal scherper en de grenzen vager.  ’s Nachts staat de wind gunstiger om de wereld te ontdekken, er waait al sneller eens een rokje omhoog. Overdag loerden alziende ogen voordturend om de hoek. ’s Nachts niet, ’s nachts bekeek iedereen de dingen door andere ogen. ’s Nachts ontdekten we zelf wat kon en niet kon, wat mocht en niet mocht. We ontdekten wat wij vonden dat kon, net omdat het niet mocht. We konden veel en we mochten alles. Ons wekelijks spaarpotje werd in de donkere uurtjes geledigd. Leergeld. De meisjes waren ’s nachts ook zoveel mooier. Ze droegen kortere kleedjes en fijnere T-shirtjes en God, ze bewogen zo mooi. Of ze nu dansten of lachten, hun strakke borstjes dansten vrolijk en verleidelijk op en neer. De lente is in’t land! Ze hadden die borstjes nog maar net gekregen, en wat waren ze er fier op. Ze maakten het goede nieuws wereldkundig in strakke of open bloesjes waarin ze er ronduit verrukkelijk uitzagen, zowel de meisjes als de borstjes. Hun benen waren langer dan ooit, en ook dat lieten ze niet onopgemerkt. Ze droegen korte rokjes en hoge hakken, waardoor die benen nog langer leken. Wat straalden ze seks uit, en wat keek ik leergierig naar hen. Ik keek, vol ongeloof, vol verstomming en ik keek opnieuw, ter bevestiging. Ik observeerde hun schoonheid, maar bestudeerde ook de verschillen. Soorten borsten, soorten billen, verhoudingen, stand van de voeten, ik bestudeerde alles en analyseerde welke eigenschappen ik het mooist vond. Ik keek naar hun gedrag, hoe ze wegkeken, terug keken, weer wegkeken. De ene keek verlegen, de andere lachtte, nog een andere keek kwaad, alsof ik haar eigendom betrad. Het kon me niet deren, ik bleef kijken. Het was de enige les in waar ik in die jaren mijn gedachten  bij de les kon houden. Het was de enige les waar wegdromen deel uitmaakte van de les. Dit was mijn les! Ik was in die tijd jaren achter op mijn leeftijd, ik leek wel 4 jaar jonger dan ik echt was. Geen meisje dat me zag staan, laat staan zag zitten. Het deerde me niet, dit was leertijd, voor later.

Ik keek onophoudelijk naar alle soorten meisjes, het leek wel een hobby. Liefhebber in beide betekenissen van het woord. Mijn broer belette me steeds te kijken. Hij draaide hardhandig mijn hoofd weg, “Kijk zo niet, dat valt op!” “Daar zijn ze net op uit,” repliceerde ik keer op keer, terwijl ik weerstand bood en verder keek. Hij deed niet langer moeite. Ik won, al was het met een naar gevoel, alsof ik iets deed dat niet aanvaard werd.

Sommige mannen dragen een zonnebril als camouflagemiddel om naar vrouwen te kijken, zo kunnen ze stiekem naar een vrouw kijken zonder dat de vrouw doorheeft dat ze bekeken wordt. Om van te huilen. Vaak gniffelen ze erbij, alsof ze de illegaliteit betreden met het naar vrouwen kijken. Het zijn waarschijnlijk dezelfde mannen die als perverten stiekem op websites en in blootbladen snuffelen terwijl niemand het ziet. Heel stoer vind ik dat overigens, naar vrouwen kijken en niet laten merken dat je naar hen kijkt. Ik zet net m’n zonnebril af als ik een mooie vrouw zie om haar te tonen dat ik haar aankijk. Ik wil haar ogen zien en haar mijn ogen tonen. Ik wil het contact opzoeken en haar reactie zien. Stiekeme kijkers kunnen de confrontatie niet aan met de wederkerende blik. Schrik voor de reactie waarschijnlijk. De losers! Meisjes willen dat je naar hen kijkt. Kijk dan toch. Kijk dat het een lieve lust is!

Diep vanbinnen willen ze zelfs gegeerd worden, niet enkel bekeken. Vrouwen die hun ware lusten kennen, kunnen dat beamen. De vrouwen die dat tegenspreken verdringen hun lusten, zij het vanwege een geloofsovertuiging of vanwege een andere ideologie die hen van jongs af aan met de paplepel is ingegeven. Onder moeders paraplu blijft elke kut droog. Flauwekul. Elke kut jeukt. Zelfs de kut van een non jeukt, en wel net zo hard als die van mediamiskleum Lady Gaga. Als de kut van een non kon spreken, de paus zou er als de kippen bij zijn om ze te naaien. Zouden ze altijd een slipje dragen, die nonnen?

Ik kijk met een missie. Ik waan me God op Venus. Ik breng de geboden naar de top van hun heuvel. Ik wil elke vrouw die ik aankijk hun poes het even laten overnemen van hun verstand. Niets zo kut als een vrouw die de taal van haar poes niet spreekt. Ik wil lust doen opborrelen. Op straat kijk ik geduldig tot er een vrouw zich plots bukt, aan een etalage, om de kleine zijn dekentje weer goed te leggen en ze me onbewust een glimp in haar bloesje gunt. Dat stukje borst dat anders verborgen zit, dat extra stukje BH dat ik waarneem, het verandert mijn blik en ja, zelfs mijn houding. In schoenwinkels en op terrasjes wacht ik vol geduld tot een meisje me een fractie van een seconde haar slipje toont, onder haar rokje, als ze schoenen past op het bankje tegenover me. Haar vriend naast haar, zich van niets bewust, en zij, zij opent langer dan nodig haar benen en gunt me een glimp. De kleur kan ik misschien achterhalen? Alsof het een raadsel is en ze me een tip geeft. Het ene meisje is nauwelijks 18, het andere is een vrouw van 35 of 45, de ene is een strakgeklede carrièrejaagster, de andere is van het sportieve of artistieke type. Soms zelfs een beetje nerdy. Ik kijk hen aan met de zelfzekere overtuiging dat ik het bloed naar hun poes laat stromen. Terwijl ze daar met man of kindjes lopen, verdwijnen ze plots even in een luchtbel van lust, een lustbel. De poes neemt het over. Het bloed gaat kolken in hun fijnste bloedvaten, van de vingertoppen tot de tenen. Ze laten spreekwoordelijk alles vallen en voelen nog slechts één ding, lust. Ze willen, rug tegen de muur, de benen om me heen slaan en een joekel van een paal in hun poes voelen kloppen. Terwijl ik hun blik gulzig vasthoud voelen ze hun bloed als lava koken, ze voelen een inwendige kracht waar ze niet tegen bestand zijn, waar ze zich aan overgeven. Geen rede kan hier tegenop. Slechts één gedachte, neem mij, hier en nu.

(*) Ondertussen arriveert er een koppel, beeldschone vrouw, vermoedelijk al geruime tijd een stel. Ze komen een zogenaamde gezellige zondagavond beleven, wijntje in de nazomerzon. Zij is lang, slank, heeft een zongebruind zuiderse tint en zwart haar, ze draagt een stijlvol maar kort kleedje, wat haar lange benen nog meer allure geeft, en een grote designerzonnebril siert haar mooie, gezicht. Nog voor ze gaat zitten vangt ze mijn blik op en ze blijft kijken. Hij zoekt een vrijstaand tafeltje en zij schuift aan, haar gezicht half naar hem, half naar mij gericht. Ze praten weinig, zo nu en dan een beetje, het is duidelijk dat ze in alle rust wat van de zon willen genieten, en van de zondagavond. Hij kijkt voor zich uit en praat wat. Zij doet amper de moeite om te doen alsof ze luistert. Het doet er niet toe. Koetjes en kalfjes. Zij kijkt naar mij. Ik blijf wel een halve minuut naar haar kijken, en zij kijkt onophoudelijk terug. Hij ziet het niet. Kleine trekjes op mijn en haar gezicht verraden wat we denken. We denken hetzelfde. God wat zou ik haar graag nemen, en God wat zou zij graag genomen worden. Ze drinken hun glas leeg en gaan weg. Ik bedank haar met een kleine knik, omdat ik naar haar heb mogen kijken zonder dat ze het aan hem heeft laten merken. Zij lacht zachtjes en goedkeurend als bedanking, omdat ik naar haar heb willen kijken.

27-09-2011, 00:10 Geschreven door Max Forrester