De eeuwige strijd van de geest en het lichaam, de driften en het verstand, de roes en het realisme
12-09-2011
het lichaam als beeldbuis van de geest
Schoonheid is belangrijk, daar kun je niet omheen. Het is een eeuwig punt van discussie. Innerlijke schoonheid, dàt is wat telt. De aanhangers kiezen uiteraard wat voor hen het best uitkomt, uiterlijke schoonheid voor de één, innerlijke voor de ander. De argumenten zijn onuitputtelijk, geen kat die het aan het rechte eind heeft. De meningloze verpleegster van Artsen zonder Grenzen staat in de ring tegenover de filosoof en kunstenaar terwijl een leeghoofdige bimbo in niemandalletjes en op stilettos het bordje van de derde ronde toont. De BMI-kampioene verkoopt vriendelijk chips en frisdrank aan een introverte biomedicus die een antibacterie tegen het Hiv-virus ontwikkeld heeft. Ze claimen allemaal hun eigen schoonheid. Apekool. En Larie op de koop toe. Ze achten zichzelf schoon op basis van één schoonheidsparameter en de overige parameters lachen ze weg met belachelijke excuses, de ontkenning in de vergrotende trap. Schoonheid is streven naar perfectie, naar vervolmaking, op alle vlakken. Streven naar meer creativiteit, naar meer kennis, onophoudelijk de geest uitdagen in het dagelijkse leven, maar ook het leren doorgronden en ontplooiien van het eigen lichaam. Want dat is het uiteindelijk wel, je eigen lichaam. Wie niet met het eigen lichaam begaan is heeft geen ik-relatie met zijn of haar eigen lichaam, neen, dat lichaam heeft de functie van de derde persoon. Overtollig buikvet en billen zijn zijzelf niet, het is er, dat kan niet ontkend worden, maar het is niet meer dan dat, het is een aanhangsel. Het is er, het vormt geen deel van de persoon, het hangt eraan en er is geen rechtstreekse relatie met de persoon en het lichaam. Idem voor de conditie. Geen zelfbewustzijn van het eigen lichaam. De slechte conditie is er nu eenmaal, de slechte rug en de snelle vermoeidheid.
Uiterlijke schoonheid is het zichtbare en tastbare resultaat van innerlijke schoonheid, althans één van de vele innerlijke schoonheden, met name die van het ontwikkelen van de relatie met het eigen lichaam, die van het ontwikkelen van dat lichaam met bijhorende gezondheid in kwestie. Plichtsbewustzijn begint in uzelf.
Horendol word ik van mensen die om de haverklap vallen, botten breken, hun buik of billen te dik vinden en het allemaal maar laten hangen alsof ze er zelf niets mee te maken hebben. Verantwoordelijkheid opnemen heet dat, verantwoordelijkheid tegenover uw botten. Schuld bekennen. Schuld bekennen tegen uw buik. Te biecht in uw binnenkant over uw buitenkant. Geen vrijspraak mogelijk, wel werkstraffen. Zweten zullen ze. Lijfstraffen die geen straffen zijn, maar een persoonlijke plicht. Eindeloos zijn ze, de meisjes die zich opmaken, fond de teint, mascara, lippenstift, oorbellen, en als hun bovenmaatse BMI het toelaat ook nog snel even een indrukkenwekkend decolleté tevoorschijn toveren. Het reinste zelfbedrog, alles wat eronder zit, hopelijk verborgen onder bij voorkeur geen spannende- kledij is dik en is bijgevolg verwaarloosd en dus ook niet geëtaleerd. Al zijn er specimen die er in slagen ook dat verwaarloosde, verfoeilijke deel van zichzelf bloot te laten. Alle aandacht naar het opgemaakte gezicht, in die mate dat ze zelf gaan geloven dat ze mooi zijn, louter en alleen omdat het gelaat mooi is gemaakt. Afleidingsmanoeuvres ten top. Wijsmaken is een geloofsovertuiging. Vlaamse karbonaden van puur vet met een sierlijk blaadje peterselie erop voor de afwerking, doorprikbaar als een ballon, het vet vloeit eruit.
Verkoopstertjes in kledingszaken dragen steevast kledij die voor gezonde vrouwenlichamen ontworpen zijn, helaas dragen de verkoopstertjes vaak enkele extra lagen lichaam met zich mee. Winkels geven een verkeerd signaal, een verwerpelijk voorbeeld. Het nieuwe algemeen aanvaarde schoonheidsideaal is vervloekt. Het oorzaak van vaker ziek zijn, van allergieën en een oneindige reeks van blessures en van hogere mutualiteitkosten. De zogezegde innerlijke schoonheid is een fabel. Uw gezondheid is uw burgerplicht. Uiterlijke schoonheid zit vanbinnen.
Dear Dana, We never spoke, though, we became friends. You were the first girl I saw on my first day, there, on that European championship in Bulgaria. You were there, ready for training, training clothes on I saw your trained body, full covered in running clothes. I saw the look in your eyes, crossing my eyes, without finding them, and I knew, I just knew. Knowing is everything, Doubting is nothing.
I saw you, later, some days later, some competition day, in the warming up. Full concentration on the race, unless those few seconds, seconds when we crossed in running suits. Later at the beach, I read a book, that would satisfy, I knew, so I read, not looking at you. Knowing is everything.
Last day, banquet, Dana in red dress, everyone impressed, everyone in love. Everyone was wrong. They never saw Dana earlier that week. They were wrong, I knew. Everyone in love with Dana. They told me about her legs. They told me about her looks They didn't kow anything about Dana. I knew. Knowing is power.
Last day till goodbye, you wave, Dana, you wave to me. I knew you were going to. You wave again, I knew you were going to, I just knew it.
I finish my desert, start looking for you, but don't find you I know what will happen tonight, when I will find you. The night is young, the night is ours. I know what will happen, we will do night swimming, we will go to the beach, we will talk about life and laugh. It will be fantastic. I know. It's mastery.
You know what will happen tonight, I think we both do.
You knew you were leaving atetr desert, airport versus Danaless dancefloor. You knew it, I didn't. You were gone. We never spoke. Now I know.
