Het wordt tijd om eens terug te blikken op de afgelopen maand. We hebben al genoten, gezien, beleefd, ervaren en ontsteld gestaan. Maar wat het gevoel ook was, leerrijk was het zeker! Ik had dan ook het idee dat ik eens de typische Egyptische dingen moest neerschrijven. Om te beginnen als je een echte Egyptenaar bent of je woont hier al een tijd, dan loop je niet op het voetpad. Een voetpad hier is namelijk veel te hoog, ongeveer zo’n 40 centimeter die bij iedere oprit onderbroken wordt door een diepteval van diezelfde 40 centimeter. Vaak kan je bij die diepteval ook niet gewoon oversteken want dan staat er een auto op die oprit waar je onmogelijk langs kan. Het is dus makkelijker, efficiënter maar niet minder gevaarlijk om op de weg te lopen. De gevaarlijkheid van op de weg lopen in Cairo is wel een stuk minder erg als in België. Auto’s hebben hier namelijk een soort van verwittigingssysteem met hun claxons als ze passeren. Eigenlijk hebben de claxongeluiden hier zeer uiteenlopende functies. We zijn er in ieder geval al achter gekomen dat als ze het vrolijke getoeter zouden verbieden dat dan het hele vervoersysteem zou vastlopen, al meer als het nu doet.  Ook staan alle auto’s hier overal dubbel tot drie of vierdubbel geparkeerd en bumper tegen bumper. Dit is een beetje zoals in Italië maar dan zonder dat iemand een handrem afzet met als gevolg dat bijna iedere auto wel ergens een schram of ettelijke verfverwijderingen heeft. Hoe auto’s soms nog uit een parkeerplaats geraken blijft voor ons het onopgeloste mysterie. Je ziet  veel auto’s waar een doek over wordt gedrapeerd om te voorkomen dat er veel stof op valt, tevergeefs natuurlijk want ondertussen is ook die doek al doordrongen van stoffigheid. De straat oversteken is ook iedere keer een nieuw survivalavontuur. Indien je niet de specifieke gebaren kent van ‘heb respect/wacht een beetje’ of ‘stop’ dan lijkt oversteken in het begin vrij onmogelijk tenzij je geluk hebt en alles, zoals gewoonlijk dichtstaat. Security-mannetjes duiken hier in de wijk op als paddenstoelen, zittend op een stoeltje aan een poort. De meesten verdoen hun tijd met een heerlijk dutje onder de schaduw van een boom. Wakker blijven als je de godganse dag op een stoeltje moet zitten met een gebruikelijk theetje en waarschijnlijk een krant in een verdoken hoekje, is dan ook vermoeiend. Of hun geweren die ze bij zich dragen en waar ze vaak aan hangen echt bijdragen tot het gevoel van veiligheid is maar helemaal de vraag.