vlak na de diagnose leek het daglicht scherper, gras groener, gebladerte sappiger, leven zo diep dat ik dacht : schrijf nu, straks ben je weg en dan kan het niet meer
29-05-2013
Ann
Ann heeft gebeld, om te vragen of het waar is. Tante Jeanine had het haar verteld; maar ze dacht dat die een en ander door elkaar gooide, want Leo heeft ook kanker. Eén van zijn nieren wordt volgende week verwijderd, maar hij heeft geluk : geen uitzaaïngen. Dus dacht Ann, dat kan niet waar zijn , ze heeft het verkeerd begrepen, en belde om daar bevestiging van te krijgen. Wat niet gaat natuurlijk want ja, ik heb het ook. Ze was er erg van aangedaan, wat mij verbaast : hoe goed ken ik mijn familie eigenlijk ? Niet goed, en zij mij wellicht nog minder. Die hele kanker kan mij eigenlijk niet veel schelen. Ik heb er geen last van. Altijd moe, ja, en altijd infecties en dus last van kleinigheden, pijntjes, maar dat is al jaren zo, en al jaren sleep ik mij van taak naar taak naar taak door op mijn tanden te bijten en het onvermijdelijke te aanvaarden : het leven heeft mij geen goeie kaarten gedeeld. Daar moet ik het mee doen, en er het beste van maken. Ik tel mijn zegeningen : dementie zal mij wellicht bespaard blijven, de sukkelige aftakeling die ik bij mama jaar na jaar erger zag worden ook. Ja, ik zal waarschijnlijk minder dagen op mijn kalender krijgen dan veel anderen, maar is dat dan zo erg ? Helemaal niet. Mijn leven heeft grotendeels uit kwelling bestaan, en daar vanaf zijn zal mij echt niet spijten. Gedaan met armoe ! Joepie ! Geen zorgen meer, zàlig ! Geen passen en meten en centen omdraaien. Geen teleurstellingen meer. Gedaan met het allerpijnlijkste misschien : hoop, hoe petieterig ook, die keer op keer de bodem wordt ingeslagen. Want arm zijn doe je niet straffeloos in het België van vandaag, o nee ! Niet in de post Reagan-Thatcher neoliberale maatschappij. Dus ben ik blij : ééntje minder op aarde is goed tegen de overbevolking, en veel pensioen zullen ze aan mij ook niet moeten besteden. Verheugt u dus, Vlamingen van rechtse signatuur, met een beetje geluk zijt ge binnenkort van mij verlost. En ik van jullie
