Wel, wie dacht dat ik hier in zonnige warme temperaturen vertoefde, die heeft het HELEMAAL mis.
Het is koud in Antalya. Gisteren hebben we hier iets unieks meegemaakt. Gisterenmorgen vallen plots duizenden witte vlokjes uit de lucht. Jaja het sneeuwde in Antalya. Het was de eerste keer in 17jaar dat de inwoners van Antalya sneeuw in hun stad hebben gezien. Vandaag scheen de zon, het sneeuwde niet, maar het was bijtend koud. Het weerbericht voorspelt echter beter... Ik kijk er al vast naar uit, want dit is niet wat ik in gedachten had, haha.
Donderdag vraag ik mijn chef wanneer de bestemmingen aankomen. Hij zegt: Gisteren! Ik zeg: Gisteren? Hij zegt: Ja dat was het plan maar ze zijn niet klaar geraakt dus we krijgen ze pas vandaag of morgen. Ik bel je wel zodra ik het weet, maar de kans is groot dat je een verre bestemming krijgt.
Je kan het je al voorstellen, de zenuwen gierden door m'n lijf. Donderdag geen telefoon, vrijdag 10u30 telefoon! Kantoor: Marlies, kom jij vandaag nog naar kantoor? Ik zeg: Neen normaal niet. Kantoor: Zou je toch kunnen langskomen want de bestemmingen zijn binnen.
Ik kon pas om 2u naar kantoor = 3u stress!!!
Op kantoor: Chef: Marlies, welke bestemmingen had je gevraagd? Ik zeg: Cuba, Mexico, Dom Rep, Dubrovnik en Rhodos Hij zegt: Oh wel je kan kiezen tussen Monastir, Sharm El Sheikh of Hurghada. Ik zeg: Wat? Dat meen je niet? Hij zegt: Neen hoor, grapje!! Je gaat naar de Dominicaanse Republiek. Ik kon het kot wel afbreken. Het heeft wel eventjes geduurd voor ik het goed besefte maar vind het echt geweldig!!
Cocktails drinken op hagelwitte stranden met zicht op azuurblauwe zee en mooie groene palmbomen! Wat wil een mens nog meer...?
Een uitstapje naar Duitsland zit er ondertussen ook al weer op. Mijn visum was verlopen dus ik moest even uit en in Turkije om een nieuw visum te kopen. Dinsdagmorgen vertrok ik om 3.30 naar de luchthaven, om de vlucht naar Keulen te nemen om 6u05. Eens in Keulen aangekomen ben ik op de trein gesprongen richting Düsseldorf, aangezien ik vanaf daar die avond terug zou vliegen . Een ticketje voor de trein bemachtigen bleek al snel niet zo eenvoudig. Een loket vinden met een loketbediende bleek al snel onmogelijk... ik haat moderne technologie. Ik moest dus een ticketje uit een heel ingewikkeld automaat zien te krijgen. Jaja het heeft 20 min geduurd. haha. In Düsseldorf aangekomen, was het plan om de stad in te trekken, met de metro (u-bahn), om te shoppen. En jaja ik had weer zo'n stom ticketje nodig. Als bij wonder ben ik in de juiste metro gestapt en op de goeie plaats weer uitgestapt, de winkelstraat Könings Allee. Düsseldorf is een beetje vergelijkbaar met Gent als het om shoppingmogelijkheden gaat. Ik had me voorgenomen om niet te veel geld op te doen. Maar wat gebeurt er als je 4u tijd hebt en je in een grote winkelstraat rondloopt? Ja inderdaad dan smelten die goeie voornemens als sneeuw voor de zon. Na mijn uurtjes shoppen werd het dan al snel tijd om me richting de luchthaven te begeven waar ik de vlucht om 18u35 naar Antalya zou nemen. Ik vloog stand-by dwz je kunt mee als er een plaats over is. Ik kreeg mijn ticket bij de balie van Thomas Cook. No problem, zei de vriendelijke baliebediende toen ik vroeg als er nog plaats was op de vlucht. Dit bleek al snel een hoop zever in een zaksje. Aan de incheck-balie werd mij vriendelijk meegedeeld dat ik moest wachten tot 18u. Dan zou duidelijk zijn of iedereen was gekomen of niet en als er dus plaats was voor mij. 18u, 18u05, 18u10 en ja hoor ik mocht inchecken, 13 personen waren niet gekomen, lucky me... En dan RENNEEEN, ze waren al een hele tijd aan het boarden en ik moest nog door de bagagecontrole, pasportcontrole en dan nog heel de dutyfree-zone door voor ik bij de goeie gate was, lekker spannend! Net op tijd! Toen ik eindelijk terug in Antalya aankwam keek de pascontrole-beamte maar vreemd toen hij mijn uitreisdatum zag en ernaast een stempel zette met de nieuwe inreisdatum , beide 12/02/08.
Gelukkig heb ik vandaag, woensdag, nog een dagje vrij om te bekomen van mijn 24u durende avontuur naar Duitsland en terug. Dikke zoenen
Zo... Het is weer zover. Een weekje terug in Belek, na een weekje Side, en we mogen alweer verhuizen! Deze keer voor 3weken naar Lara, Antalya. Een collega is ontslagen dus dat moet weer opgevangen worden.
Binnenkort lees je hoe ik mijn verblijf in Lara beleef...
Het is ongelofelijk maar mijn Duits is echt verbeterd de laatste maanden. Het kan ook niet veel anders want de Turken spreken of alleen Turks of alleen Duits of alleen Engels, en die die Engels spreken zijn in de minderheid. Dus we moeten ons behelpen. En van dat Turks komt bij mij al helemaal niets in huis...ha ha.
Ondertussen heb ik Belek voor een tijdje verlaten en woon/werk nu in Side, 45min meer naar het oosten. Het is voorlopig maar voor een dikke week, tot volgende dinsdag. Dat hangt natuurlijk van mijn collega af, als ze wel uit België terugkeert. Anders zou het wel een beetje langer kunnen zijn. We zien wel, we zijn het ondertussen wel gewoon hé... Side is ook wel leuk, er is meer te beleven, niet veel maar toch iets meer. Ik heb ook de indruk dat dat het personeel in de hotels vriendelijker is, maar ik zal het me wel inbeelden.
Tegen dat ik Turkije verlaat, ben ik een expert van Turkse en buitenlandse voetbalteams... Niet normaal, ze smijten ze achter onze kop. Overal zijn ze, je kan ze niet ontlopen, goedkope hotels, chique hotels, lokale teams, hollandse amateurs, internationale topteams, man man man... overal.
Enkele namen: Schalke 04, Fenerbahce, Club Brugge, Konyaspor, Umopblablablaspor... enz
Maar goed, een voordeel, een beetje activiteit en ambiance in de keet...
Jaja het sneeuwde in Antalya. Het was de eerste keer in 17jaar dat de inwoners van Antalya sneeuw in hun stad hebben gezien. 
