Vandaag slapen we nog eens uit. Tegen 7.15u ben ik uit gewoonte wakker, maar ik doezel nog wat en voor ik het weet is het 8.45u. We ontbijten op de kamer en om 10.20u vertrekken we eindelijk. Het begint al meteen te stijgen en zo gaat het de hele dag door, stijgen, dalen... Om 12.40u zijn we in Logroño. We bezoeken eerst even de kathedraal en dan eten we op een bankje. Het is even goed uitkijken om weer op het goede pad te geraken maar het is wel mooi gedaan. Even voor de stad wordt men op een apart pad geleidt, dan door het centrum en dan weer op een apart pad, ver weg van het verkeer. Het pad is niet altijd even goed berijdbaar en soms heel steil tot 12%, maar wel mooi. Het is ook voor de voetgangers dus het is wel even uitkijken. Toen we even na de middag Logroño uitreden was het 27,5 graden en het wordt nog warmer. Was het uitslapen niet zo'n goed idee of is het de warmte, maar ik geraak niet zo goed vooruit en moet bij beklimmingen regelmatig afstappen. Om 17.30u komen we in Nàjera aan waar we op zoek gaan naar de refugio. Maar daar aanvaarden ze pas fietsers vanaf 20u, da's wel riskant. Een kleine privèrefugio is al vol dus besluiten we verder te rijden hoewel dat ook niet zonder risico's is want de volgende is ook niet zo'n grote. We hebben bijna een uur rond gereden als we een hostal zien. Voor alle zekerheid daar even vragen en we kunnen alweer de laatste kamer krijgen. We nemen het zekere voor het onzekere en nemen de kamer, hoewel het weer tamelijk duur is. We kopen eten en gaan dat klaarmaken en opeten in de refugio en vergaren daar nog wat nuttige info. We wandelen terug naar onze hostal en gaan slapen.
Ik heb een vreselijke nachtmerrie gehad, maar voor de rest goed geslapen. De wekker gaat om 7u en we maken ons klaar en ontbijten weer op de kamer. Hier in de hostales is nooit ontbijt inbegrepen en vaak ook niet te verkrijgen. Dit doet me even denken aan een voorvalletje 2 dagen geleden in los Arcos. We gingen boodschappen doen en ik zag in de bakkerijafdeling een broodje liggen dat me wel aanstond en ik vroeg de jongen of hij dat ook kon snijden. "Zeker" zegt hij en hij legt het brood op de toonbank, neemt een mes en begint er een dik stuk af te snijden. We wisten niet wat we zagen en schoten in de lach. Omdat hij zo dik begon te snijden heb ik hem meteen doen ophouden. Broodsnijmachines kennen ze hier dus blijkbaar niet. Om 8.20u waren we op weg en het begon weeral meteen te stijgen, maar gelukkig niet zo steil. Het stuk tot Santo Domingo de la Calzada liep langs de N120 en was behoorlijk druk, veel vrachtwagens. Na 20 km waren we in SD de la C en daar wilden we de kathedraal bezoeken. Maar het was alleen mogelijk in combinatie met het museum en kostte 3.50. Er waren zowel binnen als buiten grote restauratiewerken aan de gang dus dat hadden we er niet voor over. Via de zijkapel die open is om te bidden, kregen we toch een aardig zicht op een deel van de kathedraal en een goed zicht op de kip en de haan die toch zo belangrijk zijn voor de kathedraal. We waren S D de la C nog niet uit of daar was hij dan weer in alle hevigheid, "de wind", en weeral pal op kop. De weg was veel "vals plat" dus veel duwen. We hadden ons voor genomen om vandaag en morgen wat minder te doen, dus het maakte niet zoveel uit dat het wat trager ging. Even voor 14u bereikten we Belorado, waar we hoopten te overnachten. We hadden een folder van een albergue met wasmachines en droogkasten en die er zeer comfortabel uitzag. Het was even zoeken maar we werden gelukkig meteen binnengelaten, oef. Na de douche een machine was ingestoken en terwijl Rob is gaan winkelen, schrijf ik dit verslag. Als ik dadelijk de was in de droogkast heb gestoken, hoop ik op de computer alles even bij te kunnen werken. We koken vanavond weer zelf, kwestie van de kosten een beetje te drukken na de twee voorgaande duurdere overnachtingen. Vandaag was het slechts 5 pp, niet slecht voor de mooie faciliteiten die je hier hebt. Morgen hopen we in Burgos onderdak te vinden, da's ook niet zo ver, maar de weg is nogal klimmem en dalen en we willen ook de stad bezoeken. Daarna hopen we weer wat meer kms te doen, tenminste als het weer weer geen spelbreker zal zijn. We zien wel. Wat ik ook nog wil vertellen is dat we onderweg ook veel dieren zien, allerlei soorten. Maar in een deel van Frankrijk waren er ontzettend veel naaktslakken op de weg, zeker als het een natte nacht was geweest. Daarna waren het weer huisjesslakken, als we gewild hadden, hadden we heel veel escargots kunnen eten. En hier, sinds twee dagen, krioelt de weg van honderden kleine grijze wormen die vrij snel voort kruipen. Tussen de slakken kon je nog doorlaveren, maar hier kan je de wormen nauwelijks mijden en het maakt zo'n vreselijk geluid, bah, maar ik kan er niets aan doen. Waar ik ook veel last van heb, meer dan Rob, is van zoemende vliegen rond mijn hoofd en op mijn lichaam als ik bezweet ben (en dat is vaak). Vanmiddag aten we in het laatste dorpje in de Rioja, Tormantos, ons brood op. Daarna begon de provincie Burgos. We zaten aan een tafeltje buiten een oude bar, gewoon op straat. Voor je een hap deed moest je goed uitkijken dat je geen vlieg mee binnen had, ze waren echt overal, vreselijk irritant. Maar dat zal er wel bijhoren zeker? We hebben het tot hiertoe droog gehouden vandaag, hoewel er veel regen voorspeld was. Maar ik denk dat het niet zo lang meer zal duren want de bewolking komt opzetten en het wordt gevoelig frisser. En ja hoor, niet veel later begint het te gieten, en niet zo'n klein beetje. Dat beloofd voor morgen, maar we zullen het toch moeten nemen zoals het komt, dag per dag.
Om 8u vlieg je onherroepelijk buiten in een refugio, dus we zijn weer vroeg op weg. Als we vertrekken is het al 20 graden. Het verlaten van Pamplona verloopt goed, ik heb dan ook een goede GPS (= Rob). We beginnen al meteen met een pittige klim tot 6%. Zo gaat het de hele dag, op en neer, op en neer, maar ik moet zeggen dat de afdalingen dit keer langer zijn dan de beklimmingen, dus da's zalig. Hoewel er na 17 km al weer wind opsteekt die af en toe spelbreker is, maar het valt beter mee dan gisteren. Omstreeks 10u stoppen we in Campanas voor koffie en als we daar wegrijden en net de richting Puenta la Reina genomen hebben, krijgen we een fikse regenbui op ons hoofd. Gelukkig niet te lang, maar het blijft druppelen tot in Puente la Reina. In Puente la Reina zoeken we een cafe waar we onze boterhammen mogen opeten nadat we nog even inkopen gedaan hebben. Tot nu toe was het nogal bewolkt gebleven en dat drukte de temperatuur een beetje, maar in de namiddag wordt het toch behoorlijk warm. In Estella stoppen we even om te rusten en als we de stad verlaten zien we een Aldi. Die moet natuurlijk even verkent worden om te vergelijken met thuis, het is een spiksplinter nieuwe. Als we even later in Irache zijn op nog zo'n 15 km van Los Arcos, ons einddoel, zien we voor ons een onweer en even later barst het in alle hevigheid los. We rijden dapper verder, verteren nog een paar klimmetjes en om 17u rijden we Los Arcos binnen waar er een vlaamse refugio is. Maar als we er aankomen blijkt alles vol te zijn en ook in de rest van Los Arcos. We vinden de laatste kamer in een splinternieuw pension dus behoorlijk prijzig, maar we zijn blij dat we uit de regen zijn. We gaan nog even terug naar de refugio om een klappeke te doen en dit verslag te schrijven, daarna gaan we om 20u naar de pelgrimsmis en daarna gaan we eten en naar bed. De twee volgende dagen gaan we het even rustiger doen, we zien wel.
Om 5u hoor ik de eerste mensen al opstaan maar ik slaap nog tot 6u. Dan is er meer beweging en om 6.15u gaat het licht aan en is het uit met de rust. We staan dus ook maar op, ruimen alles in en gaan ontbijten. Als we om 7u buiten komen is het nog donker en merken we dat het erg mistig is. Om 7.40u vertrekken we en dan is het al licht maar we doen onze lichten aan wegens de mist. Maar na 5 km klaart het al op en worden de bergtoppen al door de zon beschenen. De bergen zien er al niet meer zo bedreigend uit en na een poos denk: "is dit alles?" Het is ook wel frustrerend want als je een poos geklommen hebt ga je weer naar beneden, leuk maar je moet weer van 0 beginnen. Mam, de bruidssluier staat hier langs de kant tegen de rotsen volop in bloei. Na 8,5 km steken we de spaanse grens over, adieu la france. Even later stoppen we in Valcarlos om nog wat inkopen te doen. Na 17 km begint het echte werk en op de koop toe steekt er weeral een fikse tegenwind op. Dan houd het voor mij op natuurlijk, klimmen en dan nog een fikse tegenwind dat is de doodsteek voor mij en ik doe hele stukken te voet. Maar om 12u bereiken we eindelijk de top maar er staat een wind die je de adem beneemt. We vinden toch ergens een windluw plekje waar we onze boterhammen opeten. Na een dik uur beginnen we aan de afdaling, maar door een strakke tegenwind gaan we zeker 10km/u minder snel naar beneden. Da·s misschien niet slecht maar de rukwinden brengen me af en toe uit mijn evenwicht en moet ik mijn stuur goed vasthouden. In de kleine afdalingen moeten we zelfs bijtrappen of we worden terug geblazen. Het is intussen heel warm, bijna 30 graden en die vervloekte wind maakt het me heel moeilijk. We krijgen nog een paar fikse klimmetjes voor we omstreeks 17.15u de voorsteden van Pamplona bereiken. Het is heel goed uitkijken maar uiteindelijk volgen we de aanduidingen van de voetgangers en om 18u staan we aan de albergue. Die waar Rob & Willy de vorige keer inschreven maar door omstandigheden niet sliepen, bestaat niet meer. Deze albergue met 112 bedden is een 5 sterren met wasmachines, droogkasten, computers e.d. We horen afroepen dat er om 19u in de kathedraal een pelgrimsmis zal zijn dus gaan we er naartoe. Uiteindelijk is er om 19.15u in een zijkapel een pelgrimszege. Daarna eten we in een restaurant (daar waar jullie voor een gesloten deur stonden Willy) een pelgrimsmenu. Er is een ruime keuze van voor- hoofd- en nagerechten en we vinden elk onze gading en het smaakt. Met een glas wijn, een karaf water en brood kost dit alles slechts 10, niet slecht he? Daarna gaan we terug naar de refugio waar ik dit versag nog even intyp. Ik geef van hieruit een dikke zoen aan al onze familie en vrienden die van thuis ons volgen, maar een speciale zoen voor onze 3 kinderen en al mijn onthaalkindjes, tante Marleen denkt geregeld aan jullie. Hoe vergaat het Marnix en Felix op school ondertussen? Dikke dikke zoen.
Dag 15 Sorde l'Abbaye - St Jean Pied de Port 64 km
Om 8.15u vertrekken we wederom in de regen, maar al vlug zien we in de verte de opklaringen en daardoor ook al de Pyreneeên opdoemen. Oh jee, moet ik daar over? Maar ik hoop dat het zal zijn als met de beklimmingen tot nu toe, van ver denk je oh jee maar hoe dichter je komt, hoe lager zo lijken te worden, hoewel het nog wel zweten is. Halfweg de voormiddag kunnen we onze regenkledij uitdoen en het wordt stilaan warmer. Als we na een stevige afdaling over slechte weg, om 12u in Uhart-Mixe stoppen, schijnt de zon volop en is het lekker warm. We eten onze lunch op het terras van een oud café dat zich volledig toespitst op pelgrims, er is ook een refugio achter de zaak. Nog zo'n 25 km en we zouden ter plaatse moeten zijn voor vandaag. Na een uur rijden we door. De beklimmingen worden pittiger en ik moet iets vaker stoppen, maar klokslag 15u en 64 km op de kop, staan we in St Jean Pied de Port voor de info dienst voor pelgrims. Voor 8 pp ontbijt incl. krijgen we een bed toegewezen in een refugio en knappen we ons op, bij mij is het wel onder een koude douche. Hier krijg ik de kans om mijn blog bij te werken en dadelijk gaan we eten. Morgen staan we voor de zwaarste opdracht, een 29 km lange klim over de Roelandpas. Het zal langzaam gaan maar ik kom er wel, met Rob aan mijn zij moet dat lukken. Mensen tot over enkelen dagen hoop ik!
's Nachts heeft het veel geregend zegt onze gastheer, als hij ons ontbijt brengt. We vertrekken onder een zwaar bewolkte hemel, maar droog. Dat verandert al gauw want na een 1/2 uur begint het te regenen. In het begin is het regen, stop, regen, stop. Maar na een uur begint het te gieten. Rob pakt zich helemaal in maar ik vertik het mijn regenbroek en overschoenen aan te doen. Vorige keer heb ik gemerkt dat ik na een poos van binnen even nat was als van buiten en mijn schoenen sopten ook (sorry Willy). En aangezien die broek me een beetje hindert bij het fietsen, wordt ik liever gewoon nat. Koud heb ik het gelukkig niet want je bent voortdurend in beweging. We rijden door tot Lesperon waar we om 10.45u even iets warm gaan drinken en even opdrogen. Als we zo'n 25' later vertrekken is het weer droog maar een half uur later begint het weer te gieten. Ondanks de regen gaat het als een speer. We vinden niet meteen iets om te eten en om 12.45u stoppen we dan maar in Buglose aan een krantenwinkel waar 1 tafel en 4 tuinstoelen buitenstaan maar die enkel koude dranken verkoopt. Er is verder ook niets in de buurt zegt de man, maar geen probleem we mogen blijven zitten, ook als hij een kwartier later zijn zaak sluit. We hebben er al 63.27 km opzitten aan een gemiddelde van 18.81km/u, een record tot nu toe. En nu zal het wel gaan minderen want de klimmetjes gaan stilaan terug beginnen. Maar als het weer zo blijft, heb ik goede hoop dat we vandaag toch Sorde l'Abbaye bereiken. Na een klein uurtje rijden we door en het is droog, maar een half uur later hebben we weer prijs en zo gaat het maar door. De zon doet moeite om er af en toe door te komen maar slaagt er niet echt in. Het blijft echter goed gaan ondanks de paar klimmetjes en even na 16u zijn we in Peyrehorade. We hebben al proberen te bellen naar de gîte in Sorde l'Abbaye maar krijgen geen antwoord. Maar na navraag bij de toeristische dienst, verzekerd men ons dat er geen probleem zou zijn, de gîte is altijd open, dus wagen we het er maar op. Voor alle zekerheid toch maar even boodschappen doen en het is al gauw 17u als we weer doorrijden. Het is maar 4km verder en na enig zoeken zijn we om half 6 ter plaatse. Het blijkt een oud huis te zijn met een woonkeuken, douche en slaapkamer met zithoek met 3 stapelbedden en 3 aparte bedden. Er is gelukkig nog plaats. We installeren ons, douchen en gaan dan eerst een bezoekje brengen aan de abdijkerk. Daarna maken we ons eten warm, groentensoep en lasagna en hebben bij een glaasje wijn nog een leuke babbel met een nederlands echtpaar uit Rosmalen, Lida en Henk. Er zijn nog 2 franse wandelaars dus laat wordt het niet, maar da's goed.
We staan tijdig op en onze fietsen staan klaar als we om 8u ontbijten. Een heerlijk ontbijt met verse croissant en na een warm afscheid wuift Mme Bray ons uit. Aangenaam was de verrassing toen bleek dat we enkel de kamer met ontbijt moesten betalen, voor het eten van gisteren heeft ze niets aangerekend, ongelooflijk. Het begint al met een serieus klimmetje maar de Landes zijn op komst en dat is plat, daar zie ik al naar uit. Tot Landiras is het nog even klimmen en dalen maar daarna is het heerlijk rustig rijden door de bossen. In Landiras doen we nog even inkopen en als we zo'n 500m verder zijn, zien we daar Ingrid en Wim net bij de kapper buiten komen, Wim heeft zijn haar kort laten knippen. Blijkt dat ze in Cadillac in de cellen geslapen hebben die in de psychiatrische instelling voor pelgrims worden vrijgehouden. Ingrid vond het wel een beetje eng maar ze had zalig geslapen. We zien ze nog eens tijdens onze rustpauze in Hostens en dat is dan weer voorlopig de laatste keer. Het gaat als een speer met een gemiddelde snelheid van tussen de 22 en 25km/u. Maar als we nog zo'n 8 km van Moustey zijn, waar we willen eten, steekt er een wind op, niet gewoon, dus duurt het langer dan verwacht voor we ter plaatse zijn. Om 12.40 komen we in Moustey aan waar zich de 1000km steen bevindt, dus vanaf hier nog 1000km te gaan. We eten in een hoekje uit de wind bij restaurant "le Haut Landais", gerund door een nederlands echtpaar. Als we zo'n klein uur later verder rijden, waait de warme wind ons langs alle kanten om de oren. Gelukkig is er weinig verkeer want de windstoten brengen ons soms zo uit ons evenwicht, man man, niet normaal. Voor mij heel vermoeiend en ik moet een paar keer extra stoppen om op adem te komen. Als we na 83 km om 16u in Labouheyre aankomen, is het voor mij genoeg, ik ben op. Bij navraag op de Mairie worden we naar het huis van Jacqueline en Jacques verwezen "l'Abri du pélerin". Het is een privéwoning waarvan ze een deel voorzien voor maximaal 6 pelgrims, heel sympathiek. We zijn de enigen vandaag. Bij aankomst krijgen we al meteen turkse appelthee aangeboden, lekker. Na de opknapbeurt gaan we winkelen want er is een keuken en voor de eerste keer besluiten we zelf te koken. Hoewel? Er is een voortreffelijke traiteursafdeling dus we houden het makkelijk. We eten sla met tomaten en taboulé en een "feuilletée St. Jacques" als voorgerecht, een heerlijke verse paëlla, om al in de spaanse sfeer te komen en een puddinkje toe. We krijgen als aperitief een sangria aangeboden en hebben een aangenaam gesprek met onze gastvrouw en -heer voor we eten. Daarna brengen we een heerlijk rustige avond door.
We zijn tijdig wakker en na alles ingepakt te hebben, eten we eigen brood op de kamer want ontbijt kon pas vanaf half 9. Even voor 8u staan we beneden maar pas om 8u komt er iemand aan wie we de sleutel van de garage kunnen vragen. Alles inladen en kettingen smeren en het is toch weer half 9 voor we weg zijn. De bewolking is zeer laag en dreigend en het regent een beetje dus regenpak aan. Gelukkig valt de regen mee en na een uurtje à 1 1/2 stopt het. Net voor we om half 11 stoppen in Eygurande-Gardedeuil zien we zowaar even de zon. We gaan ergens binnen om thee te drinken en een beetje op te warmen. Gelukkig gaat de weg voorlopig meer naar beneden dan naar boven. Net als wij vertrekken, komen Ingrid en Wim er aan en gaan hier ook iets drinken. Maar omdat ze beter getraind zijn dan ik, halen ze ons even later weer in, klimmen doen ze sowieso beter dan ik. We stoppen om te eten aan een bank bij de kerk van Tayac, een piepklein dorpje. Zolang we daar zitten zien we niemand passeren. Nu zitten we volop tussen de wijngaarden. Rob proeft regelmatig van de druiven om het verschil te proeven. We passeren het ene wijnhuis na het andere. Even voor St-Emilion passeren we Ingrid en Wim weer en zij ons even later weer. In St- Emilion gaan we samen een stempel halen en dat is voorlopig de laatste keer dat we ze zien. Omstreeks 17.15u arriveren we in Cadillac en op het toeristenburo halen we een stempel en gebruiken even het internet. Ik bel naar de chambre d'hôte waar Rob en Willy vorige keer verbleven en ja ze heeft nog plaats maar nee avondmaal is niet mogelijk. Geen probleem dan eten we eerst wel iets in Cadillac. Maar hoe we ook zoeken, alles gaat daar pas om 19u à 19.30u open en we hadden gezegd omstreeks 19u ter plaatse te zijn, zo'n 6km verder. Dan maar verder en brood vragen, zoals de gastvrouw had voorgesteld. We worden met open armen ontvangen en Mme Bray laat meteen het kaartje zien dat Rob en Willy haar 2 jaar geleden van Santiago gestuurd hadden. Nog niet gegeten? geen probleem, de dame zal nog vlug wat klaarmaken. Uiteindelijk krijgen we een heerlijke vissoep en een gratin van aardappelen "façon Parmentier". Heerlijk, het is een klein ovenschoteltje met een soort van stoofvlees vanonder, schijfjes aardappelen erboven en geraspte kaas erover en gegratineerd in de oven. We hebben een gezellige avond en een aangenaam gesprek met een jong Frans koppeltje en kunnen dan heerlijk gaan slapen. 110.86km
Als we opstaan merken we dat het geregend heeft en de bewolking is zeer laag, dus dat beloofd niet veel goeds. Na een gezellig ontbijt samen, nemen we afscheid van Ingrid en Wim. Ik breng de sleutels weg samen met onze gift en om 8.30u vertrekken we. Nog geen half uur later begint het te regenen en we trekken onze regenkledij aan. Het begint zelfs hevig te regenen. We rijden zo'n 2u door tot we in Coulgens een café zien waar we iets warms gaan drinken. Ingrid en Wim stappen net op als wij afstappen. Na 20' rijden we weer verder in de gietende regen. Het begint iets te minderen als we om 13u in Ste Cathérine stoppen. Maar we zitten nauwelijks of het begint weer terug en om 14u vertrekken we weer in de stromende regen. Na 15u wordt de bewolking wat hoger maar het blijft druppelen. Ondanks de regen gaat het vandaag behoorlijk goed, ik kan zowaar Rob bijna altijd bijhouden. Het is een glooiende heuvelrug die op en neer gaat met prachtige panoroma's aan beide kanten. Om 17u begint het weer heviger te regenen, we hebben ondertussen geen droge draad meer aan. Of het van de regen is of van transpiratie, daarin verschillen Rob en ik van mening. We naderen Aubeterre sur Dronne even na 18u en hopen hier te kunnen overnachten. Als we voor hotel de France staan te twijfelen, komen Ingrid en Wim er aan gewandeld, blijken die al in het hotel te zittten, met dit weer geven ze hieraan de voorkeur boven een camping. Ingrid en Wim hebben betere fietsen dan wij en ze zijn beide lid van een fietclub, dus in betere conditie dan ik dus vorderen ze sneller. Na een lekkere warme douche zijn we weer andere mensen en we mogen onze kletsnatte kleding in de droogtrommel steken. Gelukkig maar want voor morgen voorspellen ze niet veel beter weer en dan droogt de kleding toch niet zo goed. 's Avonds hangen we weer de luxe pelgrim uit en eten een heerlijk menu in het restaurant van het hotel, Ingrid en Wim zitten aan het tafeltje naast ons en voor de rest zijn we omsingeld door Britten. Moe maar voldaan gaan we slapen, morgen zien we wel wat het wordt, we nemen het zoals het komt. 99.24km Groetjes Marleen en Rob
7.30u ontbijt in de JH. Er komt een man bij ons zitten die van Leuven komt en dier er hier een punt moet achter zetten wegens hartritme stoornissen. Best wel een interessante man, jammer voor hem maar de gezondheid gaat voor. Om 08.30u vertrekken we en zijn best wel snel Poitiers uit. De wind valt voorlopig mee maar wek hoge bewolking in weer behoorlijk klimmen en dalen. Frank en Liesbeth, het koppel uit Waasmunster, passeren ons tijdens onze eerste pauze en de ganse dag passeren we elkaar regelmatig. 's Middags vinden we niet meteen iets dus eten we gewoon langs de kant van de weg in Chateau Garnier. Ondertussen is de wind weer heviger geworden in in de namiddag wordt de pijn aan mijn bips altijd wat heviger en vindt ik de draai op mijn zadel moeilijker. Om 16.45u arriveren we in Nanteuil-en-Vallée en besluiten we het hierbij te laten. Frank en Liesbeth zitten al net op een terras en weten ons te vertellen dat we daar in de auberge een stempel kunnen krijgen. Op de Mairie doe ik navraag naar de pelgrimsgîte en ik krijg meteen de sleutel mee. Het blijkt net op de hoek van de herberg te zijn waar we met onze fietsen staan. Ondertussen heeft er zich ook een nederlands echtpaar bij ons gevoegd en we besluiten de gîte de delen. De gîte blijkt een mooi van top tot teen ingericht huisje te zijn met alle comfort en twee slaapkamers. Als onkostenvergoeding mag je een vrije gift doen. We gaan samen eten in de herberg en even later komen ook Liesbeth en Frank binnen en het wordt een gezellige avond met haute cuisine, zeer artistiek geserveerd. Een mooi einde van de dag. Groetjes Marleen en Rob
Vandaag slapen we eens uit, allez tot 8u want dan zijn we toch wakker. We nemen het heel rustig en pas om 9.55u vertrekken we richting Poitiers. De hemel is bewolkt, af en toe zon en weer veel wind op kop. We bezoeken eerst de St. Jacobskerk in het centrum, een eenvoudige kerk met een prachtig groot beeld van St Jacob in volle pelgrimsuitrusting. We willen een kaarsje branden en steken geld in het offerblok maar dan vinden we geen lucifers. Heel de kerk afgezocht, niets. Geen nood ik heb ergens lucifers zitten die ik ooit in één of ander hotel heb meegenomen. Maar of ze zijn te oud of slechte kwaliteit, maar we krijgen geen enkele lucifer aan, hoe we ook proberen, het lukt niet. Dan maar een briefje achtergelaten met de vraag ze voor ons aan te steken, op hoop van zegen. Maar net voor we willen vertrekken vragen we het nog even aan iemand buiten en die heeft een aansteker, hoera, we zien ze dan toch nog branden. We verlaten stilaan de stad en omstreeks 11u zien we voor ons een ander fietsend echtpaar. We stoppen en het blijkt een koppel van Waasmunster te zijn. Sympathieke mensen en we doen een babbeltje. Ze zijn een dag eerder dan wij vertrokken en hebben een tent bij. Ze hebben echter slechts tijd om tot St Jean Pied de Port te rijden. We laten hen voor gaan en wij gaan rustig onze weg. Om 12.30u stoppen we om te eten in St Cyr, dat is een klein beetje van onze route af maar we doen het speciaal omdat Chrisje, de meisjes en ik hier 2 jaar geleden Rob en Willy ontmoet hebben toen wij op weg waren naar Spanje. We waren toen zo blij elkaar te zien dat we gewoon vergaten foto's te nemen, dat hebben we dus bij deze rechtgezet. Na een dik uur rijden we verder. Tussen Aillée en Poitiers rijden we regelmatig door immense zwermen kleine vliegende mieren, zeer vervelend. In Poitiers is het even goed uitkijken om de JH te vinden maar om 15.45u zijn we ter plaatse. Even wachten tot hij om 16u open gaat maar al vlug zijn we geïnstalleerd, gewassen en gekleedt. Even naar huis bellen om te horen hoe de eerste schooldag verlopen is. Ook hier in Frankrijk hebben ze de "rentrée" gemaakt. Omstreeks half zes rijden we de stad in en vlakbij de JH ontdekken we een achteraf paadje voor fietsers en voetgangers en dat is nogal wat veiliger en beter (lees minder steil) dan de gewone weg. Dat zal morgenvroeg ook beter zijn. We bezoeken de Notre-Dame-la-Grande kerk, een vrij donkere romaanse kerk maar wel mooi en met een schitterend gebeeldhouwde voorgevel. We rijden nog wat rond in de toch wel gezellige oude binnenstad en bezoeken ook nog de verrassend grote gotische Saint Pierre kathedraal. Op het plein voor het stadhuis ontdekken we een Quick waar we gaan eten. Omstreeks 21.30u zijn we terug op de kamer en maken ons klaar om te gaan slapen. Vandaag slechts 42.93km gereden. Groetjes Marleen en Rob
Tours is een ongelooflijk drukke stad. Gisteravond was er geen enkel tafeltje in geen enkel restaurant meer vrij. En geloof me, er zijn er daar hééél veel, en er stonden zelfs mensen te wachten tot er een tafel vrij kwam. Hier merk je niets van het duurder wordende leven, of verdienen ze hier zoveel meer? 's Nachts heeft het serieus geonweerd en 's morgens is alles nat en grijs. Om 8.30u vertrekken we gelukkig droog, maar het duurt een poos voor we de stad uit zijn met alle verkeerslichten, even twijfelen en dergelijke. Na één uur waren we nog maar 10 km ver. Ons doel is Poitiers, maar ik merk al vlug dat dat moeilijk zal zijn, er staat namelijk een zeer strakke tegenwind en de pijn op de plaatsen op mijn zitvlak, waar ik er tijdens onze oefenrit naar Assebroek (2x 140km) door zat (open wonde), blijft me parten spelen. Ik moet voorzichtig zijn dat ik er weer niet door zit. Je hebt geen idee op hoeveel verschillende manieren je op een zadel kan zitten. Een korte pauze in de voormiddag en om 12.10u stoppen we in Ste. Maure-de-Touraine om te eten. Als we er even zitten, zie ik 2 medepelgrims naderen, 2 nederlanders. We nodigen hen uit om bij ons te komen zitten en Gerard en Emile, beiden bijna 65, blijken nogal droge plezante kerels te zijn. Blijkbaar heeft Gerard uit Haarlemmermeer, Emile uit Scheveningen overhaalt om mee te rijden en deze laatste vraagt zich dagelijks af (een beetje zoals ik), waar hij aan begonnen is. We vertrekken iets eerder, maar zij met hun kogamyata's, halen ons al snel in en weg zijn ze. Emile heeft wel een aanmoedigend woordje in mijn speciale boekje geschreven, dat doet deugd. Om 16.45u stoppen we aan de F1 van Chatellerault waar we overnachten. We besluiten morgen eens uit te slapen en in de voormiddag de stad te bezoeken en dan slechts tot Poitiers te rijden, een rustdag dus. Mijn poepeke heeft het nodig. Na tevergeefs naar de Flunch gezocht te hebben, eten we uiteindelijk in een Buffalo Grill, wel wat duurder maar heel lekker. Dessert en thee nemen we bij Mc Donalds. Om 21u zijn we terug op de kamer en kijken nog even naar de franse versie van Midsummer Murders. Groetjes Marleen en Rob
Het bed was wel wat te zacht maar ik heb toch beter geslapen. Rob raakt steeds moeilijk in slaap omdat hij niet moe is, ik ben steeds bekaf. Na een zeer karig ontbijt, onze laatste korstjes, en het smeren van de kettingen (er was slaolie) is het toch al 9u voor we na eerst boodschappen te hebben gedaan, doorrijden. Ik heb ook een crème voor tere babybilletjes gekocht en blarenpleisters voor de tere plekken op mijn billen, het is echt wel pijnlijk. De zon is al vroeg van de partij en het wordt warm. Het landschap is golvend met een paar korte klimmetjes. Om 12.15 stoppen we in een zeer elementaire, maar dure café-tabac in Auzouer-en-touraine om te eten, we hebben dan 42.10 km op de teller. Om 13u rijden we door, het is ondertussen bloedheet geworden en het glooiende velden landschap wordt stilaan afgewisseld met bossen en af en toe een wijngaard. Tijdens een zeer snelle afdaling vliegt er een groot beest tegen mijn dij en onmiddelijk voel ik een stekende pijn net onder mijn lies. Stoppen! Ik heb 2 steken, gelukkig is er vlug een middeltje bij de hand maar pikken dat dat doet! We rijden verder en de pijn neemt snel af, alleen bij het klimmen voel ik het nog een beetje. Na nog heel wat klimmetjes en dalen bereiken we om 15.35 eindelijk de kathedraal van Tours waar we een stempel halen en om 16u zijn we bij de JH. Omdat die pas om 17u open gaat, gaan we nog even wandelen, een koel drankje drinken en even rusten aan hetzelfde beeld als Rob en Willy 2 jaar geleden. Tours is een gezellige maar zeer drukke stad. Om 17u checken we in bij de JH en na een wasje en een douche trekken we de stad in. Ik kan eerst mijn blog volledig bijwerken, hoera en dan gaan we eten in hetzelfde restaurant als Rob en Willy twee jaar geleden, dat was Rob zeer bevallen en het is betaalbaar want Tours is nogal prijzig. Tot binnen een paar dagen! Groetjes Marleen en Rob
We spreken met Carlo af om om 7.30u samen te ontbijten. Bij een gezellige babbel is het al vlug 8.15u en we gaan vertrekken. Maar als we bij de fietsenstalling komen blijkt die op slot en er is niemand omtrent om die te openen. Zoeken, bellen, telefoneren, niets helpt. Na een poos worden we wanhopig en Rob begint aan het slot te prutsen en zowaar het gaat open, oef. om 9u zijn we eindelijk op weg. Carlo besluit met ons mee te fietsen tot onze eerste stop. Het is wat zoeken om Chartres uit te geraken, we rijden wel in de goede richting maar zitten nog niet op de route. In Thivar pikken we eindelijk de goede route weer op en om 10.40u stoppen we 10' in Meslay-le- Grenet. Hier nemen we ook afscheid van Carlo. Het was ons zeer aangenaam en misschien zien we elkaar nog wel eens onderweg. Langzaam zien we Carlo in de verte voor ons verdwijnen. Om 12.25u stoppen in Bonneval om wederom op het terras van een café-tabac onze boterhammen op te eten. Bonneval is een mooi middeleeuws stadje maar wel druk. Om 13.15u rijden we verder en na nog wat klimmetjes volgt er een mooi golvend stuk langs de Loir. Het gaat voorspoedig en we hopen tegen 18u in Vendôme te zijn. Maar het mag niet zijn, na aan pittige klim op 9 km van Vendôme rij ik lek , wat een pech. Na 35' ligt de nieuwe band er op en om 18.45u arriveren we in Vendôme. Er is nog een infokiosk open en daar krijgen we het adres en tel.nr. van mensen die pelgrims onderbrengen. Maar omdat het nogal laat is, is het een beetje moeilijk. Ze zijn verbaasd dat Mr. Jacques, de man die ons gisteren in Chartres hielp, hen niet gebeld heeft, normaal doet hij dat en dan zijn ze voorbereidt. Er is ook een nederlandse dame die te voet uit Chartres vertrokken is, onderweg naar Compostela, die met ons meegegaan is. Na een telefoontje rijdt een mans ons voor naar een huisje waar 4 bedden staan en dat we mogen gebruiken, er zijn lakens en al, de spinnewebben moeten we er maar bij nemen, we zijn al blij dat we onderdak zijn en nog wel gratis. Wegens mijn zadelpijn, het wordt echt wel een probleem, rijden we niet meer de stad in maar eten we de overschot van ons brood. Michelle, zo heet de dame, blijkt eerder op de avond ook Carlo ontmoet te hebben, die is dus ook niet verder dan Vendôme gereden. Hij heeft misschien het zekere voor het onzekere genomen, we horen het misschien nog wel. Hopelijk slaap ik vannacht wat beter en zijn we morgen tijdig in Tours zodat ik nog eens een computer kan zoeken. groetjes Marleen en Rob
We beginnen al meteen met een pittige klim tot 7%. Ook een hemelse afdaling van 9%, maar ja, als je naar beneden gaat moet je weer omhoog enz. In Mezières stoppen we 20' om te winkelen en om 11u houden we na een 3km lange klim even rustpauze in Goussonville. Het gaat langzaam vooruit, veel klimmen. Om 12.20u stoppen we in Orgerus en op een terrasje van een café - tabac eten we onze boterhammen. Rob koopt steeds een baguette, 1 per dag, maar ik heb liever gewoon brood en doe daar zo'n 3 dagen mee. Ik wissel ook even van broek want deze is toch niet zo geschikt om te fietsen. Even na 13u rijden we verder. Na de middag gaat het wat beter, de beklimmingen zijn wat korter, de afdalingen langer maar minder steil. Om 16u nemen we pauze in Maintenon. De zon is ondertussen van de partij. Nog zo'n kleine 20 km en we zouden in Chartres moeten zijn. Met de kathedraal in zicht is er een andere fietsende pelgrim die ons inhaalt. Het blijkt een man uit Mol te zijn, wat is de wereld klein. Hij sluit bij ons aan om in Chartres samen naar de JH te gaan. De nauwe straatjes naar de kathedraal zijn ongelooflijk steil dus ook daar duw ik niet zonder moeite mijn fiets omhoog. Aan de kathedraal worden we al onmiddelijk aangesproken door een man (een ex-pelgrim) die aanbied ons voor te rijden (met de auto) naar de JH en hij brengt ons daarna met de auto terug naar de kathedraal. Zo vriendelijk! We bezoeken eerst de kathedraal en gaan dan met z'n drieën op zoek naar eten en vinden een klein restaurant waar we voor 13.50 een heerlijke steak friet eten en een overheerlijk dessert. Carlo blijkt zeer aangenaam gezelschap te zijn die ook al veel gefietst heeft en leuke anekdotes te vertellen heeft. Er worden heel wat verhalen uitgewisseld. In de JH heb ik nog even de tijd om op de computer te werken en kan 2 dagen doorsturen. Wederom moe maar voldaan ga ik slapen. groetjes Marleen en Rob
Om 8.05u vertrekken we wederom onder een gesloten hemel en tamelijk weinig wind. Dit keer kiezen we wel van de eerste keer goed en zitten al vlug terug op de route. Na een bakkerstop en sanitaire stop voor Rob, houden we om 10.10u halt in Epineuse. In Clermont stoppen we even voor boodschappen en dan rijden we door tot Mouy waar we op een bank in een mooi park onze boterhammen opeten om 12.20 en na 49.26 km. Om 13u vertrekken we weer en dan volgt een heel zware klim tot Ste. Geneviève. Op zo'n momenten vraag ik me soms af waaraan ik begonnen ben. En wie zegt dat zot zijn geen zeer doet heeft het mis, amai mijn zitvlak en mijn knieën. Ik moet regelmatig stoppen om op adem te komen. De afdalingen zijn zalig maar duren te kort. Om 15.15u stoppen we een kwartiertje in Meru. Ik maak er ook een sanitaire stop en vraag een stempel. Als je ergens stopt zijn er altijd wel mensen die geïnteresseerd vragen vanwaar we komen en naar waar we gaan en het eindigt steeds met "bon courage". De beklimmingen en afdalingen volgen elkaar op en hoe later het wordt, hoe zwaarder het me valt. Op het einde van Hénonville is er een beklimming van 10% en daar moet voor de 1ste keer passen en het laatste stukje te voet afleggen. Om 15.30 zijn we in Us en hebben dan 95.35 km gereden en ik heb een tel.nr. van een gïte d'etappe niet ver van daar maar even van de route af. Ik krijg echter steeds het antwoordapparaat dus wat nu? Volgens het boekje zou er in Us ook slaapgelegenheid moeten zijn maar als Rob gaat informeren blijkt het hotel gesloten wegens verandering van eigenaar. We rijden verder tot Vigny maar daar weet ook niemand iets. Verder klimmen en dalen tot we in Longuesse de Mairie open vinden en daar zijn ze zeer behulpzaam en na enkele telefoontjes vinden we een hotel even verder in Seraincourt. De patron van "La Cressonnière" komt ons met de wagen tegemoet gereden om te horen of alles in orde is. Om 19.10u met 107.46 km op de teller zijn we ter plaatse na een laatste krachtinspanning mijnentwege. We worden zeer gastvrij ontvangen door Mme en Mr Da Silva, ze bereiden zelfs nog een avondmaal voor ons om U tegen te zeggen. Het zal vandaag dan iets meer kosten maar je m'en fou. Na een heerlijk bad en een overheerlijk maal rol ik moe maar voldaan het bed in. Morgen naar Chartres en geen meter verder! Groetjes Marleen en Rob
We zijn tijdig wakker en om 7.35u zijn we "en route". Het verkeer valt mee en na een half uur en 5.5km later, schudden we het stof van Cambrai van ons af. Dat was een bezoek om niet snel te vergeten, we hebben alle hoeken van Cambrai gezien. Oder een gesloten hemel maar met iets minder wind, gaat het goed vooruit. Hellingen en afdalingen volgen elkaar op. Bij de afdalingen voelen we een lichte regen. Om 10.10u en na 33.43km nemen we onze 1ste pauze aan de bron van de schelde. Nu kan ik mijn boekje weg doen want vanaf hier kent Rob de weg . Het gaat behoorlijk goed en om 12u zijn we in St. quentin waar we boodschappen doen en op de markt eten we, het is wel frisjes. Na een lekkere warme koffie en thee, rijden we om 13.30u verder, er staan 53.1km op de teller. Om 15.30u pauze in Villeselve en om 17.35u pauze in Ourscamps. Het gaat goed en we schatten dat we omstreeks 19.15 ter plaatse zullen zijn in de F1 van Compiégne. Maar door een inschattingsfout gaan we ergens verkeerd en pas om 20.10 en met 134 km op de teller, gaan we eerst eten bij de Flunch en om 21.20 arriveren we eindelijk bij de F1. Ik ben bekaf, Rob weet van niks.
Na de zware dag van gisteren, gaan we het vandaag rustiger doen. Ontbijt is om 8u en om 9u zijn we gepakt en gezakt. We wandelen eerst nog naar de St. Jacobskerk (waar zijn we anders pelgrims voor?) en het is de moeite. Een eenvoudige kerk maar met een mooi houten tongewelf en prachtige glasramen. Na een korte meditatie en een aandenken in het gastenboek, gaan we naar onze fietsen. Vlak bij de JH is er een bakker en ik stel voor om al brood te kopen, maar Rob wil liever in Frankrijk brood kopen. "Big mistake" zo blijkt later. Na 12.5km gaan we de grens over en we merken al gauw dat op maandag alle zaken gesloten zijn. Op aanwijzing van een koppel maken we een omweg via Landas want er is daar een super goeie bakker! "Lundi fermé"! Om 12u stoppen we dan maar in een prachtig bos, eten een mueslireep die we nog hebben en hopen in de volgende stad, Marchienne toch iets te vinden. Bakkers met hopen, zelfs een supermarkt maar alles gesloten op maandag. Na enig rondrijden, vinden we toch een bakker en op een naburig terras kunnen we lunchen. het is 12.30u. Omdat we van onze route moesten afwijken, nemen we even een andere weg en pikken later de route terug op. Maar owee, opeens verandert de weg in een oude kasseiweg, het lijkt wel "de muur" of "Parijs-Roubaix" maar dan vlak en op de koop toe is op het einde, na zo'n 4 km kasseien, de spoorweg opgebroken wegens werken. Dan maar tillen waarbij ik een serieuze bloederige schram aan mijn rechterbeen oploop. Door de vele wegenwerken her en der, moeten we veel omrijden en verliezen we tijd. Door de nog steeds sterke wind hebben we geen voordeel bij de afdalingen van de "vals plats" en bij het stijgen is het zwaarder. Maar langzaam maar zeker vorderen we wel. Als we om 15.15u in Marquette en Ostrevant even verpozen, besluiten we om vandaag tot Cambrai te gaan en daar te overnachten in de jeugdherberg. De boog kan niet altijd gespannen staan. Om 17u rijden we Cambrai binnen met zo'n 73 km op de teller en het einde in zicht denken we. We komen midden in het lawaai en de drukte van een immens grote kermis terecht. Op het stadhuis vragen we de weg naar de kerkstraat waar de JH is. Ze sturen ons naar ergens maar in die kerkstraat is niets te zien en daar weten ze van niets. Terug naar de stad en op het politiebureel vragen we opnieuw de weg. Die sturen ons naar een andere kerkstraat en als we bij de JH aankomen blijkt die een half jaar geleden zijn deuren gesloten te hebben . Dan maar op zoek naar een Formule 1 hotel maar met de fiets is die niet zo makkelijk te bereiken als je op het plan niet kan zien dat je op sommige wegen niet met de fiets mag. Om 18.40u en met 83.44 km op de teller, komen we dan eindelijk ter plaatse. Ik hoop dat dit geen slecht voorteken is voor de komende dagen. We zijn slecht gevorderd vandaag, hopelijk morgen meer geluk. Om slechts 65 km te vorderen hebben we 83 km nodig gehad. groetjes Marleen en Rob
Nu is het aftellen echt begonnen, nog één nachtje slapen en we zijn weg. Het zal vandaag nog een drukke dag worden, nog zoveel te doen, maar vooral, ons Dorien is jarig, 17 al, waar is de tijd. Gisteravond een hééél fijne avond doorgebracht. Een boel familie en vrienden kwamen langs om ons 'buen camino" te wensen. Ik kreeg ook al een boel mails om ons een mooie pelgrimstocht te wensen. Dat zoveel mensen met ons meeleven doet deugt, hartverwarmend, en een extra duwtje in de rug. Bedankt lieve familie en vrienden voor zoveel warmte en vriendschap, dat is iets dat we zeker meenemen in onze bagage en het leuke is, dat weegt niet veel maar is oh zo belangrijk voor ons. Ik hou het kort nu, want de dag zal te kort zijn en voor we het weten zijn we weg. Hopelijk tot zeer binnenkort!
amai, dat was me het dagje wel gisteren. Qua voorbereiding kon dit tellen! Gisteren zijn Rob en ik naar Bolland gereden, een onooglijk dorpje even voor Verviers. Vandaar zijn we per fiets vertrokken richting Baraque Michel. Het begon al met een leuke afdaling, maar dat wil zeggen dat we zouden eindigen met een fikse beklimming, maar dat zijn zorgen voor later. De klimmetjes, tegen 6 à 7 km/u worden afgewisseld met korte afdalingen tegen 40 à 50 km/u. Eénmaal we Verviers goed en wel door zijn, na zo'n 20 km, beginnen we aan een gestadige klim van zo'n 20 km lang. Maar eerst toch maar onze lunch opeten. We zijn op het punt waar Rob en Willy bij hun vroegere training, hun boterhammen hebben opgegeten in een caféetje. Maar nu hebben we geen geluk want het café is gesloten en er is niets anders in de buurt. Dan maar op een bank aan de kerk. Na zo'n 45 min. rust kunnen we er weer tegenaan. De wegen zijn wel mooi maar niet zo leuk, vooral die laatste lange klim niet, want de auto zoeven ons voorbij, soms erg snel en de weg is niet zo erg goed. Alleen de laatste ± 10 km is nieuw aangelegde weg en daarvan is zo'n 6 km met fietspad. Op de Baraque Michel aangekomen, na 40 km, hield ik het voor bekeken , hoewel Rob nog wilde doorfietsen naar de Botrange, het hoogste punt van België, zo'n 2 à 3 km verder, wilde ik liever stoppen want er pakten zich donkere wolken samen en het werd behoorlijk frisser. Dan maar eerst iets drinken voor we de terugweg aanvatten. We kwamen toevallig bij een iets ouder Nederlands koppel aan de tafel te zitten en al snel komt er een gesprek op gang. Zij doen reeds enkele jaren, elk jaar een stukje van het GR5 wandelpad. Ze hopen volgend jaar het laatste stuk te doen, knap hoor! En ja, zo komt het gesprek ook op onze nakende fietstocht naar Compostela. Het wordt een leuke babbel. Daar kijk ik dus ook al naar uit om onderweg, ongedwongen gesprekken te voeren met mensen die je toevallig tegenkomt, al dan niet ook onderweg naar Compostela. Je leven kan er alleen maar door verrijken. Na een half uurtje rust vatten we de lange afdaling aan. Onze windbreaker is geen overbodig luxe wantw aar we eerder tegen een slakkegang van 6 km/u naar boven kropen, gaan we nu met een rotvaartje van zo'n 50 km/u naar beneden en dat is toch wel fris. Zo gaat ie goed natuurlijk! Maar dan komen er nog een paar pittige klimmetjes, zijn wij die daarstraks dan naar beneden gereden? Op een gegeven ogenblik gaat het zelfs maar tegen 5 km/u naar boven, ik moet moeite doen om mijn stuur recht te houden en niet om te vallen. Waar ik op de heenweg nog 25 min. kon rijden en 5 min. rusten, moet ik nu toch minstens elke 15 min. even rusten. Is het omdat ik al wat vermoeid ben, of zijn deze beklimmingen echt zoveel pittiger? Na nog een laatste klim en zo'n 78 km, zijn we eindelijk terug aan de auto om 19.30u. Ik denk dat ik met deze oefening er wel klaar voor ben, hoewel Rob op het ogenblik meer vertrouwen in mij heeft dan ikzelf. Hoewel met elke voorbereiding het zelfvertrouwen wel groeide. Eerst zijn we naar Assebroek, nabij Brugge gereden, een tocht van 2 x 140 km. Op de terugweg was er behoorlijk wat wind maar die was gelukkig meestal in de rug. Dan hebben we het begin van de officiële Compostelaroute gedaan vanuit Haarlem naar huis, de route komt op minder dan 1 km van ons huis voorbij. Dat waren bijna 200 km maar die 2 dagen hadden we de ganse weg een fikse tegenwind. Dat hebben we dan ook weer gehad. Dan hebben Rob en ik het eerst volgende stuk van de route tot in Aalst en terug gereden, dat waren 147 km. En gisteren dus het klimmen geoefend. Ik hoop dat dit zal volstaan als oefening. De laatste 2 weken voor ons vertrek gaan we het rustig aan doen, de conditie zal zich wel gaandeweg opbouwen zeker? En mijn achterste zal er ook nog wel aan gewoon worden zeker want dat voel ik na elke tocht toch zeer nadrukkelijk. De hoop dat ik misschien enkele kilootjes zou kunnen verlieze onderweg heb ik nu al opgegeven want als ik gisteren één ding geleerd heb is het wel dat je regelmatig moet eten om verder te kunnen, en niet weinig, je lichaam vraagt gewoon om brandstof (het mijn dan toch). Ik voel me na de inspanning van gisteren, vandaag eigenlijk heel goed, zelfs nergens spierpijn, Rob wel een beetje in zijn bovenbenen, ha. Zou dit een goed teken zijn? We zullen wel zien, we nemen het dag per dag en zien wel hoe het gaat. Maar ik ben er stilaan klaar voor!
Hallo, ik ben Marleen Zeinstra. Ik ben gehuwd met Rob en we hebben 3 kinderen, Jan, Dorien en Evelien. Ik ben onthaalmoeder te Zandhoven. Op 24 augustus 2008 vertrekken Rob en ik met de fiets naar Santiago de Compostela. Rob heeft het in 2006 reeds gedaan met zijn kameraad Willy maar wilde het graag met mij nog eens overdoen. Het is een uitdaging die ik graag wil aangaan, zowel lichamelijk als geestelijk. Zo'n 3 weken voor het vertrek begint het stilaan te kriebelen maar ik heb lang schuldgevoelens gehad en het idee dat ik onze kinderen en mijn onthaalkindjes in de steek liet door zo lang van huis te gaan. Maar onze kinderen hebben er geen probleem mee en we weten dat ze bij mijn schoonvader, die hier zolang komt logeren, in goede handen zijn. Hoewel zij vinden dat ze geen oppas nodig hebben, is het toch belangrijk voor onze gemoedsrust en het klikt goed met Vake. Ook de ouders van mijn onthaalkindjes gunnen me deze vakantie en ik weet dat ze allen een noodopvang gevonden hebben, maar het blijft toch een beetje knagen. Ook het feit dat ik geen inkomen heb terwijl ik weg ben, geen vakantiegeld, is een bittere pil maar hé, er zijn erger dingen in het leven en ik heb een fantastische man en dat maakt alles goed. Ik probeer regelmatig deze blog aan te vullen en kijk ook uit naar jullie reacties. Ik weet dat vele familieleden en vrienden in gedachten met ons meereizen en dat geeft ons steun. U HOORT NOG VAN ONS!
, wat een pech. Na 35' ligt de nieuwe band er op en om 18.45u arriveren we in Vendôme. Er is nog een infokiosk open en daar krijgen we het adres en tel.nr. van mensen die pelgrims onderbrengen. Maar omdat het nogal laat is, is het een beetje moeilijk. Ze zijn verbaasd dat Mr. Jacques, de man die ons gisteren in Chartres hielp, hen niet gebeld heeft, normaal doet hij dat en dan zijn ze voorbereidt. Er is ook een nederlandse dame die te voet uit Chartres vertrokken is, onderweg naar Compostela, die met ons meegegaan is. Na een telefoontje rijdt een mans ons voor naar een huisje waar 4 bedden staan en dat we mogen gebruiken, er zijn lakens en al, de spinnewebben moeten we er maar bij nemen, we zijn al blij dat we onderdak zijn en nog wel gratis. Wegens mijn zadelpijn, het wordt echt wel een probleem, rijden we niet meer de stad in maar eten we de overschot van ons brood. Michelle, zo heet de dame, blijkt eerder op de avond ook Carlo ontmoet te hebben, die is dus ook niet verder dan Vendôme gereden. Hij heeft misschien het zekere voor het onzekere genomen, we horen het misschien nog wel. Hopelijk slaap ik vannacht wat beter en zijn we morgen tijdig in Tours zodat ik nog eens een computer kan zoeken.
. Het gaat behoorlijk goed en om 12u zijn we in St. quentin waar we boodschappen doen en op de markt eten we, het is wel frisjes. Na een lekkere warme koffie en thee, rijden we om 13.30u verder, er staan 53.1km op de teller. Om 15.30u pauze in Villeselve en om 17.35u pauze in Ourscamps. Het gaat goed en we schatten dat we omstreeks 19.15 ter plaatse zullen zijn in de F1 van Compiégne. Maar door een inschattingsfout gaan we ergens verkeerd en pas om 20.10 en met 134 km op de teller, gaan we eerst eten bij de Flunch en om 21.20 arriveren we eindelijk bij de F1. Ik ben bekaf, Rob weet van niks.
zo blijkt later. Na 12.5km gaan we de grens over en we merken al gauw dat op maandag alle zaken gesloten zijn. Op aanwijzing van een koppel maken we een omweg via Landas want er is daar een super goeie bakker! "Lundi fermé"! Om 12u stoppen we dan maar in een prachtig bos, eten een mueslireep die we nog hebben en hopen in de volgende stad, Marchienne toch iets te vinden. Bakkers met hopen, zelfs een supermarkt maar alles gesloten op maandag. Na enig rondrijden, vinden we toch een bakker en op een naburig terras kunnen we lunchen. het is 12.30u. Omdat we van onze route moesten afwijken, nemen we even een andere weg en pikken later de route terug op. Maar owee,
opeens verandert de weg in een oude kasseiweg, het lijkt wel "de muur" of "Parijs-Roubaix" maar dan vlak en op de koop toe is op het einde, na zo'n 4 km kasseien, de spoorweg opgebroken wegens werken. Dan maar tillen waarbij ik een serieuze bloederige schram aan mijn rechterbeen oploop. Door de vele wegenwerken her en der, moeten we veel omrijden en verliezen we tijd. Door de nog steeds sterke wind hebben we geen voordeel bij de afdalingen van de "vals plats" en bij het stijgen is het zwaarder. Maar langzaam maar zeker vorderen we wel. Als we om 15.15u in Marquette en Ostrevant even verpozen, besluiten we om vandaag tot Cambrai te gaan en daar te overnachten in de jeugdherberg. De boog kan niet altijd gespannen staan. Om 17u rijden we Cambrai binnen met zo'n 73 km op de teller en het einde in zicht denken we. We komen midden in het lawaai en de drukte van een immens grote kermis terecht. Op het stadhuis vragen we de weg naar de kerkstraat waar de JH is. Ze sturen ons naar ergens maar in die kerkstraat is niets te zien en daar weten ze van niets. Terug naar de stad en op het politiebureel vragen we opnieuw de weg. Die sturen ons naar een andere kerkstraat en als we bij de JH aankomen blijkt die een half jaar geleden zijn deuren gesloten te hebben
. Dan maar op zoek naar een Formule 1 hotel maar met de fiets is die niet zo makkelijk te bereiken als je op het plan niet kan zien dat je op sommige wegen niet met de fiets mag. Om 18.40u en met 83.44 km op de teller, komen we dan eindelijk ter plaatse. Ik hoop dat dit geen slecht voorteken is voor de komende dagen. We zijn slecht gevorderd vandaag, hopelijk morgen meer geluk. Om slechts 65 km te vorderen hebben we 83 km nodig gehad.
, hoewel Rob nog wilde doorfietsen naar de Botrange, het hoogste punt van België, zo'n 2 à 3 km verder, wilde ik liever stoppen want er pakten zich donkere wolken samen en het werd behoorlijk frisser. Dan maar eerst iets drinken voor we de terugweg aanvatten. We kwamen toevallig bij een iets ouder Nederlands koppel aan de tafel te zitten en al snel komt er een gesprek op gang. Zij doen reeds enkele jaren, elk jaar een stukje van het GR5 wandelpad. Ze hopen volgend jaar het laatste stuk te doen, knap hoor! En ja, zo komt het gesprek ook op onze nakende fietstocht naar Compostela. Het wordt een leuke babbel. Daar kijk ik dus ook al naar uit om onderweg, ongedwongen gesprekken te voeren met mensen die je toevallig tegenkomt, al dan niet ook onderweg naar Compostela. Je leven kan er alleen maar door verrijken.
