Tours is een ongelooflijk drukke stad. Gisteravond was er geen enkel tafeltje in geen enkel restaurant meer vrij. En geloof me, er zijn er daar hééél veel, en er stonden zelfs mensen te wachten tot er een tafel vrij kwam. Hier merk je niets van het duurder wordende leven, of verdienen ze hier zoveel meer? 's Nachts heeft het serieus geonweerd en 's morgens is alles nat en grijs. Om 8.30u vertrekken we gelukkig droog, maar het duurt een poos voor we de stad uit zijn met alle verkeerslichten, even twijfelen en dergelijke. Na één uur waren we nog maar 10 km ver. Ons doel is Poitiers, maar ik merk al vlug dat dat moeilijk zal zijn, er staat namelijk een zeer strakke tegenwind en de pijn op de plaatsen op mijn zitvlak, waar ik er tijdens onze oefenrit naar Assebroek (2x 140km) door zat (open wonde), blijft me parten spelen. Ik moet voorzichtig zijn dat ik er weer niet door zit. Je hebt geen idee op hoeveel verschillende manieren je op een zadel kan zitten. Een korte pauze in de voormiddag en om 12.10u stoppen we in Ste. Maure-de-Touraine om te eten. Als we er even zitten, zie ik 2 medepelgrims naderen, 2 nederlanders. We nodigen hen uit om bij ons te komen zitten en Gerard en Emile, beiden bijna 65, blijken nogal droge plezante kerels te zijn. Blijkbaar heeft Gerard uit Haarlemmermeer, Emile uit Scheveningen overhaalt om mee te rijden en deze laatste vraagt zich dagelijks af (een beetje zoals ik), waar hij aan begonnen is. We vertrekken iets eerder, maar zij met hun kogamyata's, halen ons al snel in en weg zijn ze. Emile heeft wel een aanmoedigend woordje in mijn speciale boekje geschreven, dat doet deugd. Om 16.45u stoppen we aan de F1 van Chatellerault waar we overnachten. We besluiten morgen eens uit te slapen en in de voormiddag de stad te bezoeken en dan slechts tot Poitiers te rijden, een rustdag dus. Mijn poepeke heeft het nodig. Na tevergeefs naar de Flunch gezocht te hebben, eten we uiteindelijk in een Buffalo Grill, wel wat duurder maar heel lekker. Dessert en thee nemen we bij Mc Donalds. Om 21u zijn we terug op de kamer en kijken nog even naar de franse versie van Midsummer Murders. Groetjes Marleen en Rob
Vandaag slapen we eens uit, allez tot 8u want dan zijn we toch wakker. We nemen het heel rustig en pas om 9.55u vertrekken we richting Poitiers. De hemel is bewolkt, af en toe zon en weer veel wind op kop. We bezoeken eerst de St. Jacobskerk in het centrum, een eenvoudige kerk met een prachtig groot beeld van St Jacob in volle pelgrimsuitrusting. We willen een kaarsje branden en steken geld in het offerblok maar dan vinden we geen lucifers. Heel de kerk afgezocht, niets. Geen nood ik heb ergens lucifers zitten die ik ooit in één of ander hotel heb meegenomen. Maar of ze zijn te oud of slechte kwaliteit, maar we krijgen geen enkele lucifer aan, hoe we ook proberen, het lukt niet. Dan maar een briefje achtergelaten met de vraag ze voor ons aan te steken, op hoop van zegen. Maar net voor we willen vertrekken vragen we het nog even aan iemand buiten en die heeft een aansteker, hoera, we zien ze dan toch nog branden. We verlaten stilaan de stad en omstreeks 11u zien we voor ons een ander fietsend echtpaar. We stoppen en het blijkt een koppel van Waasmunster te zijn. Sympathieke mensen en we doen een babbeltje. Ze zijn een dag eerder dan wij vertrokken en hebben een tent bij. Ze hebben echter slechts tijd om tot St Jean Pied de Port te rijden. We laten hen voor gaan en wij gaan rustig onze weg. Om 12.30u stoppen we om te eten in St Cyr, dat is een klein beetje van onze route af maar we doen het speciaal omdat Chrisje, de meisjes en ik hier 2 jaar geleden Rob en Willy ontmoet hebben toen wij op weg waren naar Spanje. We waren toen zo blij elkaar te zien dat we gewoon vergaten foto's te nemen, dat hebben we dus bij deze rechtgezet. Na een dik uur rijden we verder. Tussen Aillée en Poitiers rijden we regelmatig door immense zwermen kleine vliegende mieren, zeer vervelend. In Poitiers is het even goed uitkijken om de JH te vinden maar om 15.45u zijn we ter plaatse. Even wachten tot hij om 16u open gaat maar al vlug zijn we geïnstalleerd, gewassen en gekleedt. Even naar huis bellen om te horen hoe de eerste schooldag verlopen is. Ook hier in Frankrijk hebben ze de "rentrée" gemaakt. Omstreeks half zes rijden we de stad in en vlakbij de JH ontdekken we een achteraf paadje voor fietsers en voetgangers en dat is nogal wat veiliger en beter (lees minder steil) dan de gewone weg. Dat zal morgenvroeg ook beter zijn. We bezoeken de Notre-Dame-la-Grande kerk, een vrij donkere romaanse kerk maar wel mooi en met een schitterend gebeeldhouwde voorgevel. We rijden nog wat rond in de toch wel gezellige oude binnenstad en bezoeken ook nog de verrassend grote gotische Saint Pierre kathedraal. Op het plein voor het stadhuis ontdekken we een Quick waar we gaan eten. Omstreeks 21.30u zijn we terug op de kamer en maken ons klaar om te gaan slapen. Vandaag slechts 42.93km gereden. Groetjes Marleen en Rob
7.30u ontbijt in de JH. Er komt een man bij ons zitten die van Leuven komt en dier er hier een punt moet achter zetten wegens hartritme stoornissen. Best wel een interessante man, jammer voor hem maar de gezondheid gaat voor. Om 08.30u vertrekken we en zijn best wel snel Poitiers uit. De wind valt voorlopig mee maar wek hoge bewolking in weer behoorlijk klimmen en dalen. Frank en Liesbeth, het koppel uit Waasmunster, passeren ons tijdens onze eerste pauze en de ganse dag passeren we elkaar regelmatig. 's Middags vinden we niet meteen iets dus eten we gewoon langs de kant van de weg in Chateau Garnier. Ondertussen is de wind weer heviger geworden in in de namiddag wordt de pijn aan mijn bips altijd wat heviger en vindt ik de draai op mijn zadel moeilijker. Om 16.45u arriveren we in Nanteuil-en-Vallée en besluiten we het hierbij te laten. Frank en Liesbeth zitten al net op een terras en weten ons te vertellen dat we daar in de auberge een stempel kunnen krijgen. Op de Mairie doe ik navraag naar de pelgrimsgîte en ik krijg meteen de sleutel mee. Het blijkt net op de hoek van de herberg te zijn waar we met onze fietsen staan. Ondertussen heeft er zich ook een nederlands echtpaar bij ons gevoegd en we besluiten de gîte de delen. De gîte blijkt een mooi van top tot teen ingericht huisje te zijn met alle comfort en twee slaapkamers. Als onkostenvergoeding mag je een vrije gift doen. We gaan samen eten in de herberg en even later komen ook Liesbeth en Frank binnen en het wordt een gezellige avond met haute cuisine, zeer artistiek geserveerd. Een mooi einde van de dag. Groetjes Marleen en Rob
Als we opstaan merken we dat het geregend heeft en de bewolking is zeer laag, dus dat beloofd niet veel goeds. Na een gezellig ontbijt samen, nemen we afscheid van Ingrid en Wim. Ik breng de sleutels weg samen met onze gift en om 8.30u vertrekken we. Nog geen half uur later begint het te regenen en we trekken onze regenkledij aan. Het begint zelfs hevig te regenen. We rijden zo'n 2u door tot we in Coulgens een café zien waar we iets warms gaan drinken. Ingrid en Wim stappen net op als wij afstappen. Na 20' rijden we weer verder in de gietende regen. Het begint iets te minderen als we om 13u in Ste Cathérine stoppen. Maar we zitten nauwelijks of het begint weer terug en om 14u vertrekken we weer in de stromende regen. Na 15u wordt de bewolking wat hoger maar het blijft druppelen. Ondanks de regen gaat het vandaag behoorlijk goed, ik kan zowaar Rob bijna altijd bijhouden. Het is een glooiende heuvelrug die op en neer gaat met prachtige panoroma's aan beide kanten. Om 17u begint het weer heviger te regenen, we hebben ondertussen geen droge draad meer aan. Of het van de regen is of van transpiratie, daarin verschillen Rob en ik van mening. We naderen Aubeterre sur Dronne even na 18u en hopen hier te kunnen overnachten. Als we voor hotel de France staan te twijfelen, komen Ingrid en Wim er aan gewandeld, blijken die al in het hotel te zittten, met dit weer geven ze hieraan de voorkeur boven een camping. Ingrid en Wim hebben betere fietsen dan wij en ze zijn beide lid van een fietclub, dus in betere conditie dan ik dus vorderen ze sneller. Na een lekkere warme douche zijn we weer andere mensen en we mogen onze kletsnatte kleding in de droogtrommel steken. Gelukkig maar want voor morgen voorspellen ze niet veel beter weer en dan droogt de kleding toch niet zo goed. 's Avonds hangen we weer de luxe pelgrim uit en eten een heerlijk menu in het restaurant van het hotel, Ingrid en Wim zitten aan het tafeltje naast ons en voor de rest zijn we omsingeld door Britten. Moe maar voldaan gaan we slapen, morgen zien we wel wat het wordt, we nemen het zoals het komt. 99.24km Groetjes Marleen en Rob
We zijn tijdig wakker en na alles ingepakt te hebben, eten we eigen brood op de kamer want ontbijt kon pas vanaf half 9. Even voor 8u staan we beneden maar pas om 8u komt er iemand aan wie we de sleutel van de garage kunnen vragen. Alles inladen en kettingen smeren en het is toch weer half 9 voor we weg zijn. De bewolking is zeer laag en dreigend en het regent een beetje dus regenpak aan. Gelukkig valt de regen mee en na een uurtje à 1 1/2 stopt het. Net voor we om half 11 stoppen in Eygurande-Gardedeuil zien we zowaar even de zon. We gaan ergens binnen om thee te drinken en een beetje op te warmen. Gelukkig gaat de weg voorlopig meer naar beneden dan naar boven. Net als wij vertrekken, komen Ingrid en Wim er aan en gaan hier ook iets drinken. Maar omdat ze beter getraind zijn dan ik, halen ze ons even later weer in, klimmen doen ze sowieso beter dan ik. We stoppen om te eten aan een bank bij de kerk van Tayac, een piepklein dorpje. Zolang we daar zitten zien we niemand passeren. Nu zitten we volop tussen de wijngaarden. Rob proeft regelmatig van de druiven om het verschil te proeven. We passeren het ene wijnhuis na het andere. Even voor St-Emilion passeren we Ingrid en Wim weer en zij ons even later weer. In St- Emilion gaan we samen een stempel halen en dat is voorlopig de laatste keer dat we ze zien. Omstreeks 17.15u arriveren we in Cadillac en op het toeristenburo halen we een stempel en gebruiken even het internet. Ik bel naar de chambre d'hôte waar Rob en Willy vorige keer verbleven en ja ze heeft nog plaats maar nee avondmaal is niet mogelijk. Geen probleem dan eten we eerst wel iets in Cadillac. Maar hoe we ook zoeken, alles gaat daar pas om 19u à 19.30u open en we hadden gezegd omstreeks 19u ter plaatse te zijn, zo'n 6km verder. Dan maar verder en brood vragen, zoals de gastvrouw had voorgesteld. We worden met open armen ontvangen en Mme Bray laat meteen het kaartje zien dat Rob en Willy haar 2 jaar geleden van Santiago gestuurd hadden. Nog niet gegeten? geen probleem, de dame zal nog vlug wat klaarmaken. Uiteindelijk krijgen we een heerlijke vissoep en een gratin van aardappelen "façon Parmentier". Heerlijk, het is een klein ovenschoteltje met een soort van stoofvlees vanonder, schijfjes aardappelen erboven en geraspte kaas erover en gegratineerd in de oven. We hebben een gezellige avond en een aangenaam gesprek met een jong Frans koppeltje en kunnen dan heerlijk gaan slapen. 110.86km
We staan tijdig op en onze fietsen staan klaar als we om 8u ontbijten. Een heerlijk ontbijt met verse croissant en na een warm afscheid wuift Mme Bray ons uit. Aangenaam was de verrassing toen bleek dat we enkel de kamer met ontbijt moesten betalen, voor het eten van gisteren heeft ze niets aangerekend, ongelooflijk. Het begint al met een serieus klimmetje maar de Landes zijn op komst en dat is plat, daar zie ik al naar uit. Tot Landiras is het nog even klimmen en dalen maar daarna is het heerlijk rustig rijden door de bossen. In Landiras doen we nog even inkopen en als we zo'n 500m verder zijn, zien we daar Ingrid en Wim net bij de kapper buiten komen, Wim heeft zijn haar kort laten knippen. Blijkt dat ze in Cadillac in de cellen geslapen hebben die in de psychiatrische instelling voor pelgrims worden vrijgehouden. Ingrid vond het wel een beetje eng maar ze had zalig geslapen. We zien ze nog eens tijdens onze rustpauze in Hostens en dat is dan weer voorlopig de laatste keer. Het gaat als een speer met een gemiddelde snelheid van tussen de 22 en 25km/u. Maar als we nog zo'n 8 km van Moustey zijn, waar we willen eten, steekt er een wind op, niet gewoon, dus duurt het langer dan verwacht voor we ter plaatse zijn. Om 12.40 komen we in Moustey aan waar zich de 1000km steen bevindt, dus vanaf hier nog 1000km te gaan. We eten in een hoekje uit de wind bij restaurant "le Haut Landais", gerund door een nederlands echtpaar. Als we zo'n klein uur later verder rijden, waait de warme wind ons langs alle kanten om de oren. Gelukkig is er weinig verkeer want de windstoten brengen ons soms zo uit ons evenwicht, man man, niet normaal. Voor mij heel vermoeiend en ik moet een paar keer extra stoppen om op adem te komen. Als we na 83 km om 16u in Labouheyre aankomen, is het voor mij genoeg, ik ben op. Bij navraag op de Mairie worden we naar het huis van Jacqueline en Jacques verwezen "l'Abri du pélerin". Het is een privéwoning waarvan ze een deel voorzien voor maximaal 6 pelgrims, heel sympathiek. We zijn de enigen vandaag. Bij aankomst krijgen we al meteen turkse appelthee aangeboden, lekker. Na de opknapbeurt gaan we winkelen want er is een keuken en voor de eerste keer besluiten we zelf te koken. Hoewel? Er is een voortreffelijke traiteursafdeling dus we houden het makkelijk. We eten sla met tomaten en taboulé en een "feuilletée St. Jacques" als voorgerecht, een heerlijke verse paëlla, om al in de spaanse sfeer te komen en een puddinkje toe. We krijgen als aperitief een sangria aangeboden en hebben een aangenaam gesprek met onze gastvrouw en -heer voor we eten. Daarna brengen we een heerlijk rustige avond door.
's Nachts heeft het veel geregend zegt onze gastheer, als hij ons ontbijt brengt. We vertrekken onder een zwaar bewolkte hemel, maar droog. Dat verandert al gauw want na een 1/2 uur begint het te regenen. In het begin is het regen, stop, regen, stop. Maar na een uur begint het te gieten. Rob pakt zich helemaal in maar ik vertik het mijn regenbroek en overschoenen aan te doen. Vorige keer heb ik gemerkt dat ik na een poos van binnen even nat was als van buiten en mijn schoenen sopten ook (sorry Willy). En aangezien die broek me een beetje hindert bij het fietsen, wordt ik liever gewoon nat. Koud heb ik het gelukkig niet want je bent voortdurend in beweging. We rijden door tot Lesperon waar we om 10.45u even iets warm gaan drinken en even opdrogen. Als we zo'n 25' later vertrekken is het weer droog maar een half uur later begint het weer te gieten. Ondanks de regen gaat het als een speer. We vinden niet meteen iets om te eten en om 12.45u stoppen we dan maar in Buglose aan een krantenwinkel waar 1 tafel en 4 tuinstoelen buitenstaan maar die enkel koude dranken verkoopt. Er is verder ook niets in de buurt zegt de man, maar geen probleem we mogen blijven zitten, ook als hij een kwartier later zijn zaak sluit. We hebben er al 63.27 km opzitten aan een gemiddelde van 18.81km/u, een record tot nu toe. En nu zal het wel gaan minderen want de klimmetjes gaan stilaan terug beginnen. Maar als het weer zo blijft, heb ik goede hoop dat we vandaag toch Sorde l'Abbaye bereiken. Na een klein uurtje rijden we door en het is droog, maar een half uur later hebben we weer prijs en zo gaat het maar door. De zon doet moeite om er af en toe door te komen maar slaagt er niet echt in. Het blijft echter goed gaan ondanks de paar klimmetjes en even na 16u zijn we in Peyrehorade. We hebben al proberen te bellen naar de gîte in Sorde l'Abbaye maar krijgen geen antwoord. Maar na navraag bij de toeristische dienst, verzekerd men ons dat er geen probleem zou zijn, de gîte is altijd open, dus wagen we het er maar op. Voor alle zekerheid toch maar even boodschappen doen en het is al gauw 17u als we weer doorrijden. Het is maar 4km verder en na enig zoeken zijn we om half 6 ter plaatse. Het blijkt een oud huis te zijn met een woonkeuken, douche en slaapkamer met zithoek met 3 stapelbedden en 3 aparte bedden. Er is gelukkig nog plaats. We installeren ons, douchen en gaan dan eerst een bezoekje brengen aan de abdijkerk. Daarna maken we ons eten warm, groentensoep en lasagna en hebben bij een glaasje wijn nog een leuke babbel met een nederlands echtpaar uit Rosmalen, Lida en Henk. Er zijn nog 2 franse wandelaars dus laat wordt het niet, maar da's goed.
Dag 15 Sorde l'Abbaye - St Jean Pied de Port 64 km
Om 8.15u vertrekken we wederom in de regen, maar al vlug zien we in de verte de opklaringen en daardoor ook al de Pyreneeên opdoemen. Oh jee, moet ik daar over? Maar ik hoop dat het zal zijn als met de beklimmingen tot nu toe, van ver denk je oh jee maar hoe dichter je komt, hoe lager zo lijken te worden, hoewel het nog wel zweten is. Halfweg de voormiddag kunnen we onze regenkledij uitdoen en het wordt stilaan warmer. Als we na een stevige afdaling over slechte weg, om 12u in Uhart-Mixe stoppen, schijnt de zon volop en is het lekker warm. We eten onze lunch op het terras van een oud café dat zich volledig toespitst op pelgrims, er is ook een refugio achter de zaak. Nog zo'n 25 km en we zouden ter plaatse moeten zijn voor vandaag. Na een uur rijden we door. De beklimmingen worden pittiger en ik moet iets vaker stoppen, maar klokslag 15u en 64 km op de kop, staan we in St Jean Pied de Port voor de info dienst voor pelgrims. Voor 8 pp ontbijt incl. krijgen we een bed toegewezen in een refugio en knappen we ons op, bij mij is het wel onder een koude douche. Hier krijg ik de kans om mijn blog bij te werken en dadelijk gaan we eten. Morgen staan we voor de zwaarste opdracht, een 29 km lange klim over de Roelandpas. Het zal langzaam gaan maar ik kom er wel, met Rob aan mijn zij moet dat lukken. Mensen tot over enkelen dagen hoop ik!
Hallo, ik ben Marleen Zeinstra. Ik ben gehuwd met Rob en we hebben 3 kinderen, Jan, Dorien en Evelien. Ik ben onthaalmoeder te Zandhoven. Op 24 augustus 2008 vertrekken Rob en ik met de fiets naar Santiago de Compostela. Rob heeft het in 2006 reeds gedaan met zijn kameraad Willy maar wilde het graag met mij nog eens overdoen. Het is een uitdaging die ik graag wil aangaan, zowel lichamelijk als geestelijk. Zo'n 3 weken voor het vertrek begint het stilaan te kriebelen maar ik heb lang schuldgevoelens gehad en het idee dat ik onze kinderen en mijn onthaalkindjes in de steek liet door zo lang van huis te gaan. Maar onze kinderen hebben er geen probleem mee en we weten dat ze bij mijn schoonvader, die hier zolang komt logeren, in goede handen zijn. Hoewel zij vinden dat ze geen oppas nodig hebben, is het toch belangrijk voor onze gemoedsrust en het klikt goed met Vake. Ook de ouders van mijn onthaalkindjes gunnen me deze vakantie en ik weet dat ze allen een noodopvang gevonden hebben, maar het blijft toch een beetje knagen. Ook het feit dat ik geen inkomen heb terwijl ik weg ben, geen vakantiegeld, is een bittere pil maar hé, er zijn erger dingen in het leven en ik heb een fantastische man en dat maakt alles goed. Ik probeer regelmatig deze blog aan te vullen en kijk ook uit naar jullie reacties. Ik weet dat vele familieleden en vrienden in gedachten met ons meereizen en dat geeft ons steun. U HOORT NOG VAN ONS!
