Om 5u hoor ik de eerste mensen al opstaan maar ik slaap nog tot 6u. Dan is er meer beweging en om 6.15u gaat het licht aan en is het uit met de rust. We staan dus ook maar op, ruimen alles in en gaan ontbijten. Als we om 7u buiten komen is het nog donker en merken we dat het erg mistig is. Om 7.40u vertrekken we en dan is het al licht maar we doen onze lichten aan wegens de mist. Maar na 5 km klaart het al op en worden de bergtoppen al door de zon beschenen. De bergen zien er al niet meer zo bedreigend uit en na een poos denk: "is dit alles?" Het is ook wel frustrerend want als je een poos geklommen hebt ga je weer naar beneden, leuk maar je moet weer van 0 beginnen. Mam, de bruidssluier staat hier langs de kant tegen de rotsen volop in bloei. Na 8,5 km steken we de spaanse grens over, adieu la france. Even later stoppen we in Valcarlos om nog wat inkopen te doen. Na 17 km begint het echte werk en op de koop toe steekt er weeral een fikse tegenwind op. Dan houd het voor mij op natuurlijk, klimmen en dan nog een fikse tegenwind dat is de doodsteek voor mij en ik doe hele stukken te voet. Maar om 12u bereiken we eindelijk de top maar er staat een wind die je de adem beneemt. We vinden toch ergens een windluw plekje waar we onze boterhammen opeten. Na een dik uur beginnen we aan de afdaling, maar door een strakke tegenwind gaan we zeker 10km/u minder snel naar beneden. Da·s misschien niet slecht maar de rukwinden brengen me af en toe uit mijn evenwicht en moet ik mijn stuur goed vasthouden. In de kleine afdalingen moeten we zelfs bijtrappen of we worden terug geblazen. Het is intussen heel warm, bijna 30 graden en die vervloekte wind maakt het me heel moeilijk. We krijgen nog een paar fikse klimmetjes voor we omstreeks 17.15u de voorsteden van Pamplona bereiken. Het is heel goed uitkijken maar uiteindelijk volgen we de aanduidingen van de voetgangers en om 18u staan we aan de albergue. Die waar Rob & Willy de vorige keer inschreven maar door omstandigheden niet sliepen, bestaat niet meer. Deze albergue met 112 bedden is een 5 sterren met wasmachines, droogkasten, computers e.d. We horen afroepen dat er om 19u in de kathedraal een pelgrimsmis zal zijn dus gaan we er naartoe. Uiteindelijk is er om 19.15u in een zijkapel een pelgrimszege. Daarna eten we in een restaurant (daar waar jullie voor een gesloten deur stonden Willy) een pelgrimsmenu. Er is een ruime keuze van voor- hoofd- en nagerechten en we vinden elk onze gading en het smaakt. Met een glas wijn, een karaf water en brood kost dit alles slechts 10, niet slecht he? Daarna gaan we terug naar de refugio waar ik dit versag nog even intyp. Ik geef van hieruit een dikke zoen aan al onze familie en vrienden die van thuis ons volgen, maar een speciale zoen voor onze 3 kinderen en al mijn onthaalkindjes, tante Marleen denkt geregeld aan jullie. Hoe vergaat het Marnix en Felix op school ondertussen? Dikke dikke zoen.
Om 8u vlieg je onherroepelijk buiten in een refugio, dus we zijn weer vroeg op weg. Als we vertrekken is het al 20 graden. Het verlaten van Pamplona verloopt goed, ik heb dan ook een goede GPS (= Rob). We beginnen al meteen met een pittige klim tot 6%. Zo gaat het de hele dag, op en neer, op en neer, maar ik moet zeggen dat de afdalingen dit keer langer zijn dan de beklimmingen, dus da's zalig. Hoewel er na 17 km al weer wind opsteekt die af en toe spelbreker is, maar het valt beter mee dan gisteren. Omstreeks 10u stoppen we in Campanas voor koffie en als we daar wegrijden en net de richting Puenta la Reina genomen hebben, krijgen we een fikse regenbui op ons hoofd. Gelukkig niet te lang, maar het blijft druppelen tot in Puente la Reina. In Puente la Reina zoeken we een cafe waar we onze boterhammen mogen opeten nadat we nog even inkopen gedaan hebben. Tot nu toe was het nogal bewolkt gebleven en dat drukte de temperatuur een beetje, maar in de namiddag wordt het toch behoorlijk warm. In Estella stoppen we even om te rusten en als we de stad verlaten zien we een Aldi. Die moet natuurlijk even verkent worden om te vergelijken met thuis, het is een spiksplinter nieuwe. Als we even later in Irache zijn op nog zo'n 15 km van Los Arcos, ons einddoel, zien we voor ons een onweer en even later barst het in alle hevigheid los. We rijden dapper verder, verteren nog een paar klimmetjes en om 17u rijden we Los Arcos binnen waar er een vlaamse refugio is. Maar als we er aankomen blijkt alles vol te zijn en ook in de rest van Los Arcos. We vinden de laatste kamer in een splinternieuw pension dus behoorlijk prijzig, maar we zijn blij dat we uit de regen zijn. We gaan nog even terug naar de refugio om een klappeke te doen en dit verslag te schrijven, daarna gaan we om 20u naar de pelgrimsmis en daarna gaan we eten en naar bed. De twee volgende dagen gaan we het even rustiger doen, we zien wel.
Ik heb een vreselijke nachtmerrie gehad, maar voor de rest goed geslapen. De wekker gaat om 7u en we maken ons klaar en ontbijten weer op de kamer. Hier in de hostales is nooit ontbijt inbegrepen en vaak ook niet te verkrijgen. Dit doet me even denken aan een voorvalletje 2 dagen geleden in los Arcos. We gingen boodschappen doen en ik zag in de bakkerijafdeling een broodje liggen dat me wel aanstond en ik vroeg de jongen of hij dat ook kon snijden. "Zeker" zegt hij en hij legt het brood op de toonbank, neemt een mes en begint er een dik stuk af te snijden. We wisten niet wat we zagen en schoten in de lach. Omdat hij zo dik begon te snijden heb ik hem meteen doen ophouden. Broodsnijmachines kennen ze hier dus blijkbaar niet. Om 8.20u waren we op weg en het begon weeral meteen te stijgen, maar gelukkig niet zo steil. Het stuk tot Santo Domingo de la Calzada liep langs de N120 en was behoorlijk druk, veel vrachtwagens. Na 20 km waren we in SD de la C en daar wilden we de kathedraal bezoeken. Maar het was alleen mogelijk in combinatie met het museum en kostte 3.50. Er waren zowel binnen als buiten grote restauratiewerken aan de gang dus dat hadden we er niet voor over. Via de zijkapel die open is om te bidden, kregen we toch een aardig zicht op een deel van de kathedraal en een goed zicht op de kip en de haan die toch zo belangrijk zijn voor de kathedraal. We waren S D de la C nog niet uit of daar was hij dan weer in alle hevigheid, "de wind", en weeral pal op kop. De weg was veel "vals plat" dus veel duwen. We hadden ons voor genomen om vandaag en morgen wat minder te doen, dus het maakte niet zoveel uit dat het wat trager ging. Even voor 14u bereikten we Belorado, waar we hoopten te overnachten. We hadden een folder van een albergue met wasmachines en droogkasten en die er zeer comfortabel uitzag. Het was even zoeken maar we werden gelukkig meteen binnengelaten, oef. Na de douche een machine was ingestoken en terwijl Rob is gaan winkelen, schrijf ik dit verslag. Als ik dadelijk de was in de droogkast heb gestoken, hoop ik op de computer alles even bij te kunnen werken. We koken vanavond weer zelf, kwestie van de kosten een beetje te drukken na de twee voorgaande duurdere overnachtingen. Vandaag was het slechts 5 pp, niet slecht voor de mooie faciliteiten die je hier hebt. Morgen hopen we in Burgos onderdak te vinden, da's ook niet zo ver, maar de weg is nogal klimmem en dalen en we willen ook de stad bezoeken. Daarna hopen we weer wat meer kms te doen, tenminste als het weer weer geen spelbreker zal zijn. We zien wel. Wat ik ook nog wil vertellen is dat we onderweg ook veel dieren zien, allerlei soorten. Maar in een deel van Frankrijk waren er ontzettend veel naaktslakken op de weg, zeker als het een natte nacht was geweest. Daarna waren het weer huisjesslakken, als we gewild hadden, hadden we heel veel escargots kunnen eten. En hier, sinds twee dagen, krioelt de weg van honderden kleine grijze wormen die vrij snel voort kruipen. Tussen de slakken kon je nog doorlaveren, maar hier kan je de wormen nauwelijks mijden en het maakt zo'n vreselijk geluid, bah, maar ik kan er niets aan doen. Waar ik ook veel last van heb, meer dan Rob, is van zoemende vliegen rond mijn hoofd en op mijn lichaam als ik bezweet ben (en dat is vaak). Vanmiddag aten we in het laatste dorpje in de Rioja, Tormantos, ons brood op. Daarna begon de provincie Burgos. We zaten aan een tafeltje buiten een oude bar, gewoon op straat. Voor je een hap deed moest je goed uitkijken dat je geen vlieg mee binnen had, ze waren echt overal, vreselijk irritant. Maar dat zal er wel bijhoren zeker? We hebben het tot hiertoe droog gehouden vandaag, hoewel er veel regen voorspeld was. Maar ik denk dat het niet zo lang meer zal duren want de bewolking komt opzetten en het wordt gevoelig frisser. En ja hoor, niet veel later begint het te gieten, en niet zo'n klein beetje. Dat beloofd voor morgen, maar we zullen het toch moeten nemen zoals het komt, dag per dag.
Vandaag slapen we nog eens uit. Tegen 7.15u ben ik uit gewoonte wakker, maar ik doezel nog wat en voor ik het weet is het 8.45u. We ontbijten op de kamer en om 10.20u vertrekken we eindelijk. Het begint al meteen te stijgen en zo gaat het de hele dag door, stijgen, dalen... Om 12.40u zijn we in Logroño. We bezoeken eerst even de kathedraal en dan eten we op een bankje. Het is even goed uitkijken om weer op het goede pad te geraken maar het is wel mooi gedaan. Even voor de stad wordt men op een apart pad geleidt, dan door het centrum en dan weer op een apart pad, ver weg van het verkeer. Het pad is niet altijd even goed berijdbaar en soms heel steil tot 12%, maar wel mooi. Het is ook voor de voetgangers dus het is wel even uitkijken. Toen we even na de middag Logroño uitreden was het 27,5 graden en het wordt nog warmer. Was het uitslapen niet zo'n goed idee of is het de warmte, maar ik geraak niet zo goed vooruit en moet bij beklimmingen regelmatig afstappen. Om 17.30u komen we in Nàjera aan waar we op zoek gaan naar de refugio. Maar daar aanvaarden ze pas fietsers vanaf 20u, da's wel riskant. Een kleine privèrefugio is al vol dus besluiten we verder te rijden hoewel dat ook niet zonder risico's is want de volgende is ook niet zo'n grote. We hebben bijna een uur rond gereden als we een hostal zien. Voor alle zekerheid daar even vragen en we kunnen alweer de laatste kamer krijgen. We nemen het zekere voor het onzekere en nemen de kamer, hoewel het weer tamelijk duur is. We kopen eten en gaan dat klaarmaken en opeten in de refugio en vergaren daar nog wat nuttige info. We wandelen terug naar onze hostal en gaan slapen.
Hallo, ik ben Marleen Zeinstra. Ik ben gehuwd met Rob en we hebben 3 kinderen, Jan, Dorien en Evelien. Ik ben onthaalmoeder te Zandhoven. Op 24 augustus 2008 vertrekken Rob en ik met de fiets naar Santiago de Compostela. Rob heeft het in 2006 reeds gedaan met zijn kameraad Willy maar wilde het graag met mij nog eens overdoen. Het is een uitdaging die ik graag wil aangaan, zowel lichamelijk als geestelijk. Zo'n 3 weken voor het vertrek begint het stilaan te kriebelen maar ik heb lang schuldgevoelens gehad en het idee dat ik onze kinderen en mijn onthaalkindjes in de steek liet door zo lang van huis te gaan. Maar onze kinderen hebben er geen probleem mee en we weten dat ze bij mijn schoonvader, die hier zolang komt logeren, in goede handen zijn. Hoewel zij vinden dat ze geen oppas nodig hebben, is het toch belangrijk voor onze gemoedsrust en het klikt goed met Vake. Ook de ouders van mijn onthaalkindjes gunnen me deze vakantie en ik weet dat ze allen een noodopvang gevonden hebben, maar het blijft toch een beetje knagen. Ook het feit dat ik geen inkomen heb terwijl ik weg ben, geen vakantiegeld, is een bittere pil maar hé, er zijn erger dingen in het leven en ik heb een fantastische man en dat maakt alles goed. Ik probeer regelmatig deze blog aan te vullen en kijk ook uit naar jullie reacties. Ik weet dat vele familieleden en vrienden in gedachten met ons meereizen en dat geeft ons steun. U HOORT NOG VAN ONS!
