Ann was 28 jaar toen ze vermoord werd. Hij doodde haar met verschillende messteken. Haar mama Maggie Roëll
Benny was 22 jaar toen hij vermoord werd. Hij doodde hem door wurging. Zijn ouders Johan en Annie Aerts-Moelans
Carola was 21 jaar toen ze vermoord werd Hij heeft haar geslagen met een baseballknuppel toen ze sliep. Haar ouders Marcel en Ingrid De Smedt-Hooft
Glenn was 35 jaar toen hij vermoord werd. Hij doodde hem met een knipmes, recht in het hart. Zijn mama Gabby Dierckx Zijn vrouwke Natasja
Ingrid was 39 jaar toen ze vermoord werd. Hij heeft haar gewurgd. Haar mama Paula Nous
Jo was 19 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd dood geslagen. Zijn ouders Daniël en Els De Vlieger-Maes
Jeffrey was 17 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd neergestoken. Zijn ouders Chris en Linda Ottevaere-De Meestere
Joris was 9 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd doodgestoken met een scherp voorwerp. Zijn ouders Jos en Magda Viville-clinckx
Karoline was 16 jaar toen ze vermoord werd. Ze kreeg een kogel in haar hoofd. Gelukkig was ze op slag dood. Haar mama, Marina Maes
Melissa was 17 jaar toen zij vermoord werd. Hij vermoordde haar op een onbeschrijfelijk gruwelijke wijze. Haar mama Francine Slootmans
Melissa was 27 jaar toen zij vermoord werd. Hij mishandelde en wurgde haar met een touw. Haar mama Reneé Bossuyt Mia was 35 jaar toen zij vermoord werd. Hij doodde haar door verstikking, vuistslagen, stampen en een messteek. Haar ouders Emiel en Greet Verschuren-Faes
Nele was 31 jaar toen ze vermoord werd. Zij doodde haar met messteken. Haar ouders Georges en Annemie Verleene-Dangreau
Patrick was 20 jaar toen hij vermoord werd. Hij werd laffelijk neergeshoten. Zijn mama Monique Matthys
Sandy was 25 jaar toen ze vermoord werd. Hij vermoorde haar op nieuwjaarsnacht. Haar mama Francine Meeuwes
Sally was 20 jaar toen zij vermoord werd. Zij werd dood geslagen. Haar ouders Michel en Lydia Van Hecke-De Decker
Stefanie was 18 jaar toen ze vermoord werd. Haar ouders Gilbert De Mulder Martine Bertelo
Steven was 20 jaar toen hij vermoord werd Zij reed hem opzettelijk dood. Zijn ouders Mil en Sonja Somers-Looymans
Sylvie was 26 jaar toen zij vermoord werd. Haar hoofd werd ingeslagen en hij gaf haar nog 26 messteken. Haar mama en vriend Chantal en Philippe Nerinckx-Depourcq
Ik hoop met het uitbrengen van een boekje, ik mijn steentje kan bijdragen om de dood, van jullie kind iets beter te kunnen verwerken. Ook wanneer niet lotgenoten dit lezen, dan weet ik dat ze meer begrip zullen opbrengen voor ons, “ Ouders van een gestorven kind ”
Het boekje ‘ Gevoelens weerspiegeld ’ is te verkrijgen bij: Marina Maes Maria Van Bourgondiëlaan 6 8000 Brugge Email: marina.maes2@telenet.be
Het boekje wordt opgestuurd na overschrijving van 15 € verzendingskosten inbegrepen. Op rekeningnummer 001-1868856-33
Vraag hulp, neem contact op met een justitiehuis in je buurt.
Weergave van gevoelens en emoties van degene die met moord werden en worden geconfronteerd. BEZOEK OOK DE SITE: WWW.OUDERSVANEENVERMOORDKIND.BE EN WWW.SPORTENVOORNABESTAANDENVANGEWELD.BE
02-03-2006
Vanavond in koppen
Wet Lejeune moet worden afgeschat
Ouders tegen de moordenaars van hun kind
"Levenslang moet levenslang zijn en 20 jaar 20 jaar. Voor iemand die een moord of een doodslag pleegt moeten de effectieve gevangenisstraffen gelden". Aan het woord is Marcel De Smedt uit Beveren. In 95 werd zijn dochter Carola gedood door haar echtgenoot. Met een honkbalknuppel werd de vrouw 3 keer op haar hoofd geslagen. Voor het Gentse hof van assisen kreeg de dader 18 jaar cel voor doodslag, na 7 jaar is hij voorwaardelijk vrij. "Ik ben daar ziek van", legt Ingrid De Smedt uit, de moeder van Carola. "De dader kan nu een nieuw gezin stichten terwijl onze familie is verscheurd. En ook al zijn alle voorwaarden nageleefd, hij woont nauwelijks op een paar kilometer van ons huis. Ik kan hem dus tegen het lijf lopen, ik moet dan ook pillen slikken om dat aan te kunnen. Had hij zijn volledige straf uitgezeten had ik Carola's dood een plaats kunnen geven".
"Ik kan de nabestaanden voor een stuk begrijpen" zegt advocaat Walter Van Steenbrugge, een man met 20 jaar balie-ervaring. "Toch is het zo dat we vandaag de dag een heel goeie wet hebben op de voorwaardelijke invrijheidsstelling. Een verstrenging is wat mij betreft niet nodig". Een dader kan dus in principe na 1/3 van de uitgezeten straf een verzoek voor voorwaardelijke invrijheidsstelling indienen bij de commissie. "Als mensen snel roepen 'opsluiten!' dan is dat deels uit onwetendheid. Als daders in de gevangenis blijven zonder hoop, dan pas worden het echte tijdbommen als hun lange straf ten einde is".
"Mijn dochter is zo gruwelijk vermoord dat ik het niet aankan te vertellen wat de dader met haar heeft gedaan", vertelt Francine Slootmans. 8 jaar geleden wordt haar dochter van 17, Melissa onthoofd door haar vriend die denkt dat ze door de duivel is bezeten. De dader wordt geïnterneerd. Hij is geestesziek en kan niet verantwoordelijk worden gesteld voor zijn daden, iets wat Francine altijd heeft betwist. Voor Francine begint een jarenlange strijd om gehoord te worden bij de commissie ter bescherming van de maatschappij in Antwerpen. "Na twee jaar opsluiting mocht de dader de gevangenis verlaten voor een intensieve behandeling in de psychiatrische instelling in Bierbeek. In principe is het zo dat hij vrij kan komen op proef, alleen mag ik dat niet weten", legt Francine uit. "Voor mij en mijn 3 andere kinderen zou dat pure horror zijn, te weten dat we hem tegen het lijf zouden kunnen lopen. Dat is gewoon te kort na de feiten".
"Voor nabestaanden van feiten gepleegd door geïnterneerden zwijgt de wet in alle talen, dat is waar", legt Van Steenbrugge uit. "Die vrouw moet rekenen op de goodwill van de Antwerpse commissie ter bescherming van de maatschappij, en het is stuitend dat die er niet is". De wet op de voorwaardelijke invrijheidsstelling wordt verstrengd in het najaar. Maar alleen voor een beperkte categorie, voor moordrecidive zal pas een aanvraag kunnen worden ingediend als 2/3 of 3/4 van de straf is uitgezeten. "Voor ons is dat bijlange niet genoeg", aldus Marcel en Ingrid. "Daarom starten wij met de VZW ouders van een vermoord kind een petitie.100.000 handtekeningen willen we verzamelen voor een strengere VI-wet. Nabestaanden van moord krijgen altijd levenslang. Wij hebben met Carola nooit een tweede kans gekregen".
Recht op respect en erkenning Dit betekent een respectvolle behandeling door alle politionele, justitiële en dienstverlenende diensten na de feiten, tijdens de verdere gerechtelijke afhandeling ervan en daarna.
Recht op het krijgen van informatie Slachtoffers hebben vaak weinig inzicht in het verloop van gerechtelijke procedures, de mogelijkheden tot schadevergoeding of hulp. Slachtoffers hebben eveneens recht op informatie omtrent de beslissingen van het gerechtelijk apparaat, zoals in verband met de strafuitvoering, de schaderegeling, .
Recht op het geven van informatievideo Slachtoffers hebben het recht om informatie te geven (vb. justitie, verzekering, ), zodat rekening kan worden gehouden met hun schade, hun beleving en hun situatie.
Recht op juridische bijstand Elk slachtoffer heeft recht op bijstand van een raadsman. De financiële inspanningen voor juridische bijstand zijn soms erg zwaar en weerhouden slachtoffers ervan gerechtvaardigde schade-eisen in te dienen.
Recht op herstel Een meer herstelgerichte aanpak is noodzakelijk. De aangerichte schade kan materieel, lichamelijk, moreel, psychisch of sociaal zijn.
Recht op bescherming en privacy Slachtoffers verdienen bescherming door de politiediensten in geval van bedreigingen of mogelijke wraakacties. Ook de privacy van slachtoffers moet voldoende worden gerespecteerd.
Recht op hulp Het recht op hulp maakt integraal deel uit van het recht op herstel. Politiediensten spelen een belangrijke rol onmiddellijk na de feiten, net als de medische en paramedische hulpverleners in geval van lichamelijk letsel. Slachtofferhulp werkt met beroepskrachten en vrijwillige medewerkers. Deze vrijwillige medewerkers, als vertegenwoordigers van een zorgzame samenleving, kunnen ondersteuning bieden in functie van een vlotte verwerking. Voor sommige slachtoffers kan professionele hulp aangewezen zijn.
Bericht: Alof het nog niet genoeg was dat Sylvie ons ontnomen geweest is op 17/10/2004, en dit op een afgrijselijke manier, ze wordt morgen 01/03/2006 om 10 uur heropgegraven omdat, waarschijnlijk, door een fout van de begrafenisondernemer, Sylvie op een verkeerde plek op het kerkhof begraven geweest is. Wat staat er ons nog allemaal te wachten?
Sylvie, was 26 jaar toen ze werd vermoord.
Chantal & Philippe.
Chantal en Philippe worden morgen begeleid, door Daniël De Vlieger, lid van de vereniging 'ouders van een vermoord kind'
Rechtzetting Geen stop op de handtekeningen verzamelen tegen eind maart. Gewoon verder doen. In mei worden die dan overhandigd aan het parlement. Dit wordt gekoppeld aan een 'stille mars' dwars door Brussel. Waar en hoe wordt jullie later medegedeeld.
Wanneer de petitie pas in mei wordt overhandigd, zijn we dus hopeloos te laat.
Wanneer de petitie pas in mei wordt overhandigd, zijn we dus hopeloos te laat. Want Onkelinx wil de wet kost wat kost goedgekeurd zien voor de paasvakantie. We moeten dus zo vlug mogelijk massaal handtekeningen tegen volgende maand verzamelen.
Over enkele maanden zullen de huidige vrijlatingscommissies vervangen worden door strafuitvoeringsrechtbanken, maar deze zullen over veel minder beleidsruimte beschikken dan de commissies.
Vandaag kunnen de commissies overgaan tot invrijheidsstelling wanneer er geen tegenaanwijzingen zijn die te maken hebben met de reclassering, de persoonlijkheid van de veroordeelde, zijn gedrag, zijn houding tegenover de slachtoffers en het risico op het plegen van nieuwe strafbare feiten.
Bij de nieuwe strafuitvoeringsrechtbank wordt de beleidsruimte sterk ingeperkt. Vrijlating na één derde wordt een recht voor de veroordeelde. De rechter wordt namelijk verplicht tot vrijlating, tenzij in een zeer beperkt aantal gevallen, met name wanneer de veroordeelde niet in zijn behoeften kan voorzien, een risico vormt voor de fysieke integriteit van anderen of zijn slachtoffers opnieuw dreigt lastig te vallen.
Bij een veroordeling van minder dan drie jaar effectief (ruim 80% van de gevallen!) moet hij zelfs worden vrijgelaten wanneer er een manifest risico bestaat op het plegen van nieuwe strafbare feitenHiermee is duidelijk dat de vervroegde invrijheidsstelling na één derde van de straf voor de meeste gedetineerden in de praktijk een automatisme zal worden
Europese Dag van het slachtoffer: Slachtoffers hebben recht op informatie:
Europese Dag van het slachtoffer: Slachtoffers hebben recht op informatie:
'Voor de verwerking van een misdrijf is het voor slachtoffers belangrijk goed geïnformeerd te zijn over zowel de emotionele als de juridische en praktische gevolgen', zegt Astrid Rubbens, stafmedewerker Slachtofferhulp bij het Steunpunt Algemeen Welzijnswerk.
De voorbije jaren werden in België inspanningen gedaan om hieraan tegemoet te komen. Reeds bij het neerleggen van de klacht heeft ieder slachtoffer het recht op een kopie van zijn proces-verbaal. Door zich te laten registreren als benadeelde persoon of door zich burgerlijke partij te stellen verwerven slachtoffers in bepaalde welomschreven situaties het recht op informatie over bepaalde aspecten in het verloop van hun dossier.
Twee recente wetgevende initiatieven, m.n. het wetsontwerp houdende het wetboek van strafprocesrecht en het wetsontwerp betreffende de externe positie van gedetineerden gaan hierin nog een stap verder. Meer slachtoffers zullen in de toekomst informatie kunnen krijgen en de procedure om kenbaar te maken dat men, als slachtoffer, op de hoogte wil gehouden worden, wordt vereenvoudigd. Dit valt toe te juichen, maar zal niet verhelpen dat heel wat slachtoffers nooit over de nodige en gewenste informatie beschikken om hun rechten te laten gelden.
Slachtoffers worden niet systematisch geïnformeerd over waar ze recht op hebben en weten vaak niet waar naartoe om deze informatie te krijgen. Dit is zeker van toepassing voor de meer kwetsbare groepen in onze samenleving, zoals slachtoffers uit etnisch culturele minderheden, personen met een handicap, of slachtoffers uit een kansarme omgeving. Ook kinderen worden vaak vergeten, niettegenstaande het voor hen net zo belangrijk is om die informatie te krijgen die hen helpt om te begrijpen wat er gebeurd is.
Slachtoffers hebben het recht op informatie over de manier waarop zij betrokken kunnen worden bij de strafrechtspleging, welke alternatieve afhandelingmogelijkheden er zijn en hoe ze kenbaar kunnen maken waarover ze in de toekomst verder wensen geïnformeerd te blijven. Slechts sporadisch wordt al deze informatie door de politie gegeven op het moment van de klachtneerlegging. Slachtoffers zijn dan niet altijd in staat om deze informatie te verwerken. Als justitie wenst om slachtoffers als volwaardige partij te betrekken, dan is het ook haar taak om zich voor te stellen aan het slachtoffer en algemene informatie (rond weg van het dossier, afhandelingmogelijkheden, beschikbare hulp- en dienstverlening) actief ter beschikking te stellen. Pas daarna kan aan slachtoffers gevraagd worden om kenbaar te maken waarover zij geïnformeerd wensen te blijven.
Voor de 12de Europese dag van het Slachtoffer stelt Slachtofferhulp dit jaar het recht van slachtoffers op het krijgen van informatie centraal. Om al haar partners te bedanken voor de samenwerking en hen tegelijkertijd te herinneren aan dit recht en hun verantwoordelijkheid terzake stuurt Slachtofferhulp op 22.02.2006 een é-kaart.
Vier jaar vol verdriet en pijn. Jij was en blijft mijn leven, mijn zonneschijn. Ik mis je harelijke lach, je woorden, je hele bestaan.
WAAROM ... Güven moest jij plots bij mij vandaan??? Nog een woord, een knuffel, een zoen. Daar zou ik alles voor willen doen. Maar ik weet, niet alles is gedaan, je aanwezigheid blijft in en bij mijn bestaan. Het WAAROM ... WAAROM jij blijft een open vraag? Een iedere dag denk ik, weer een dag zonder jou, is een dag dichter bij jou. Dat is mijn kracht, want weet dat je daar op mij wacht, en eens zien we mekaar weer. Alleen jij weet wanneer.
Ga nooit weg zonder te goeten, ga nooit héén zonder een zoen, als je het noodlot zal ontmoeten, kun je het nooit meer doen.
Ga nooit weg zonder te praten, dat doet soms een hart zo'n pijn, wat je 's morens hebt verlaten, kan er 's avonds niet meer zijn.
Groetjes aan iedereen, ik dank jullie en alle ouders voor die mooie kaartjes en de steun.
Ik kom zojuist tot de vaststelling dat het nog maar 15 dagen duurt en dan is het negen maart !! Ik heb getracht het de afgelopen weken van me af te zetten , maar de realiteit kan je niet ontlopen. Nog steeds heb ik geen informatie gekregen , nog erger,in het wetsontwerp mbt de externe rechtspositie van slachtoffers is niets voorzien voor slachtoffers waarvan de dader geïnterneerd is. Al de jaren werk om hierin verandering te brengen zijn voor niets geweest ! Bedankt Mevr.Onkelinx voor uw begrip naar nabestaanden toe, dit getuigd van weing menselijkheid! Voor ons is het moeilijk te moeten aanvaarden dat de dader een patiënt is en weer te moeten aanvaarden dat indien hij "genezen" is hij weer de maatschappij in kan. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat hij nog niet "genezen "is ...nu nog niet ...niet na amper acht jaar!!
ik heb vandaag venomen via het nieuws da jullie bestonden.
ik ben impe gwendolina mijn broer is op 25oktober 2004 op een gruwelijk wijze vermoord .de dader zit in de begijnenstraat antwerpen .die heeft mijn broer in stukken gedaan en nu mankeerd er alleen nog mijn broer zijn hoofd .
voor mij is het heel zwaar maar mijn moeder en vader groeien volledige uit elkaar .het is al zo erg das bijna nie meer kan lopen van verdriet .da ik heel goe begrijpt .
ik hoop da jullie ons kan helpen ,of da ze met iemand er goe kan spreken .ik ben zelf moeder en ik kan haar heel goe begrijpen .dit is een stuk uit krant over mijn broer.
WEVELGEM - Vier duikers van de Kortrijkse brandweer zochten gistervoormiddag in de Leie in de buurt van de Vlamingstraat in Wevelgem naar het hoofd van de vermoorde Maurits Impe uit Merksem. De speuractie leverde geen resultaat op.
De zoekactie gebeurde in opdracht van het parket van Antwerpen, dat het onderzoek naar de moord op schipper Maurits Impe (35) voert. Halfweg november werden al de twee onderarmen van de man in de oude Leie in Kortrijk opgevist.
Korte tijd nadien bekende Albert V. (41) uit Terneuzen dat hij Maurits Impe had vermoord uit jaloezie omdat hij een relatie had met zijn ex-vrouw. Drie weken nadat zijn onderarmen waren gevonden in Kortrijk, vonden speurders de romp en de benen van Maurits Impe in de buurt van de Noord-Franse havenstad Calais. Alleen zijn hoofd ontbreekt nog.
Volgens aanwijzingen van Albert V. moet ook het hoofd in de Leie liggen. Daarom gelastte hij Antwerpse parket deze nieuwe zoekactie, maar voorlopig zonder resultaat. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
wij zijn van merksem .ik ben de oudste van 3kinderen . ik ben er 38jaar .ik wil zo graag mijn moeder helpen met haar verdriet.
met vriendelijke groeten vanwegen mevr impe gwendolina
4 jaren geleden is mijn schoonvader doodgeschoten. En de dader, zijn buurman, heeft 15 jaren gekregen. Nu voel je de bui al zeker aankomen. Volgend jaar maakt hij kans op vervroegde vrijlating.
Hoewel wij nog elke maand op de 24e naar het kerkhof moeten gaan, met kerst, met zijn verjaardag, met pasen, vadertjesdag,... het enige adres waar wij heenkunnen is dat van het kerkhof.
Ons huwelijks,- en gezinsgeluk heeft hier een serieuze opdoffer door gehad. Mijn dochter van 5.5jaar wordt soms nog snikkend wakker in het midden van de nacht omdat ze haar nonno mist. En elke dag is het een strijd om met mijn man te leven. Een oppergoede man, versta mij niet verkeerd, maar getekend voor het leven! Met opgekropte woede, frustratie,ongeloof en totale machteloosheid!
ja, hij is veroordeeld, ja, hij zit opgesloten, ja,ocharme, hij heeft het ook niet gemakkelijk(!?) maar hij leeft!!!!!!
hij heeft ervoor gekozen om mijn schoonvaders leven hier en nu te beeindigen. Hij wist wat daarvan de consequenties waren. Hij had immers zijn koffer al gepakt zodat hij al klaar was wanneer de politie hem kwam halen. Het zou niet rechtvaardig zijn als hij na 5 jaren al vrij komt. Hij heeft iemands leven ontnomen, een gezin ontwricht, en vele levens verwoest.
Moet je daar dan maar 5 jaren voor straffen?
Mijn neef heeft 1 jaar voorwaardelijk gekregen. Omdat hij de man die zijn broer, in dronken toestand, doodgereden heeft heeft aangevallen nadat hij vrij de rechtzaal mocht verlaten!
waar is de rechtvaardigheid?
Dit alles om maar aan te tonen dat ik meer dan bereid ben om hier mijn steentje aan bij te dragen.
Zou het mogelijk zijn om petitieformulieren te krijgen. Er zijn namelijk heel wat mensen die er 100% achterstaan maar die het niet zien zitten om al hun gegevens op het internet te verspreiden!
Is het ook geldend als ze enkel hun naam en woonplaats op de online-petitie invullen?
We zijn nog maar enkele dagen van start gegaan en verschillende mensen hebben mij een mail gestuurd, met de vraag of ze kunnen helpen om handtekeningen te verzamelen. Ik hoop dat we in mei echt het ministerie van justitie kunnen overdonderen met petities. Vertel het voort aan iedereen die je tegen komt. We kunnen echt héél veel hulp gebruiken.
Nogmaals van harte bedankt, dit in naam van alle ouders van een vermoord kind. Met vriendelijke groeten, Marina
Indien ik je dragen kon, over diepe grachten, van je gesukkel en je angsten heen, dan droeg ik je, uren en dagen lang.
Indien ik de woorden kende, om antwoord te geven, op je duizend vragen, over leven, over jezelf, over lief heben en gelukkig worden, dan praatte ik met je, uren en dagen lang.
Indien ik je vrede, in je hart kon planten, door geduldig te wachten en te hopen, tot het zaad van vrede, in je open brak, dan wachtte ik, uren en dagen lang.
Indien ik genezen kon, wat omgaat in je hart, aan onmacht, ontevredenheid, aan onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan, uren en dagen lang.
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij en ik weet niet alles en ik kan niet zoveel, ik ben maar een vriend op je weg, al uren en dagen lang. Ik kan alleen maar hopen, dat je dit weet. Je hoeft nooit alleen te vechten of te huilen als je een vriend hebt voor uren en dagen lang.
Vandaag was er mediabelangstelling voor onze petitie. Daniël en Els staan vandaag in Het laatste Nieuws en De Nieuwe Gazet Marcel en Ingrid staan vandaag in Het Nieuwsblad en Het Volk. Vanavond in het VTM nieuws van zeven uur, komen Marina, Daniël en Els, Marcel en Ingrid en Lydia. Ze vertellen waarom de petitie zo belangrijk is voor hen.
Morgen staat er een artikel in De gazet Van Antwerpen en Het Belang van Limburg. Lydia vertelt het waarom van de petitie. Morgen staat er een atikel in TV-Familie en in Blik. Marina vertelt het waarom van de petitie.
Lieve Mia, Nooit eerder waren mijn muren zo hard Nooit eerder mijn pantsers zo dik Nooit eerder mijn toren zo hoog Nooit eerder zat ik zo klein in mijn harnas Er is zoveel dat ik vandaag begrijp Zoveel dat ik nu weet Over de dingen waar we het zo vaak over hadden En nu kan ik het niet meer met je bespreken Die unieke gesprekken komen niet terug Vandaag zou ik je woorden kunnen geven Die je zouden kunnen helpen Om je veiliger los te maken Maar je losmaken is er op een andere manier gekomen En nu is het aan ons om je los te laten Ik strooi de woorden nu rond De woorden die voor jou bestemd waren De tijd is onze meester, we kunnen hem niet naar onze hand zetten Je zus Emmy
Mag ik vragen om dit bericht te versturen naar iedereen die jullie kennen.
Wij hopen op jullie hulp te mogen rekenen. Wij gokken op een paar honderdduizend handtekeningen en met jullie hulp zullen we daarin zeker slagen. Petities kunnen aangevraagd worden via marina.maes2@telenet.be
Wij eisen effectieve straffen voor daders van levensdelicten, doodslag en moord.
Wij eisen tevens een goede begeleiding tijdens de opsluiting.
Het is de bedoeling om de petitie inde loop van de maand mei af te geven aan de minister van justitie. De juiste data wordt medegedeeld via de pers. Iedereen is welkom om dan mee te gaan.
Nog eventjes de werking van de vzw ouders van een vermoord kind uitleggen.
Wij zijn een vereniging van ouders die een kind verloren door moord.
Als zelfhulpgroep bieden wij een luisterend oor voor de noden van de ouders. Tevens verlenen wij informatie en bijstand bij de gerechtelijke afhandeling.
Verder bieden wij:
-Telefonische opvang vanlotgenoten.
-Wij schrijven en beantwoorden talloze brieven en mails.
-Wij bezoeken lotgenoten thuis en dit over gans het Vlaamse landsgedeelte.
-Wij geven een jaarlijkse maaltijd.
-Wij begeleiden ouders op hun assisenproces.
-We werken mee aan een herdenking van een vermoord kind
-Wij maken regelmatig iets met de naam van het kind erop.
-Om ouders nog beter te begeleiden volgen we regelmatig cursussen en forums.
-We organiseren jaarlijks een weekenduitstap.
-We leggen contacten met de verschillende hulporganisaties en verwijzen ouders naar hen door.
-We brengen allerhande paprassen in orde, zoals verzekering, kinderbijslag mutualiteit enz.
-Regelmatig gaan we gaan spreken in politiescholen en universiteiten. We proberen er onze problematiek uit te leggen.
-We maken driemaandelijks een tijdschriftje, waar ook niet lotgenoten een abonnement op kunnen nemen. 10 per jaar.
-We zorgen dat de maandelijkse praatavonden voorzien zijn van sandwiches en drank.
-Regelmatig worden er boeken aangekocht voor onze bibliotheek. Deze gaan vooral over rouwverwerking en staan ter beschikking van onze lotgenoten.
-Regelmatig zorgen we voor een gastspreker voor op onze praatavonden.
-En zo zijn er nog duizend en één ding. Eigenlijk teveel om op te noemen.
Wie ons een financieel wil steunen, mag dat altijd doen op het nummer
001-4298661-85 of een envelopje meegeven aan een van de medewerkers die op de petitie staan. Waarvoor onze dank.
Mijn zusje is dood, wat moet ik nu? Ze luisterde naar mij en gaf mij steun. Maar nu ze er niet meer is, wat moet ik nu? Met wie moet ik praten, over dingen die eigenlijk niemand interesseert. Wat moet ik nu zij dood is, zij is er niet meer. Zou ze vanaf de hemel over mij waken? Ik hoop van wel, dat heb ik nodig, ik moet iemand anders zoeken om mee te praten, maar dat wil ik niet. Met wie moet ik praten, ik weet het niet. Ik weet het niet meer. het hoeft van mij niet meer. Ik wil mijn zusje terug, dat is alles. Meer vraag ik niet, meer hoeft ik niet. Alle vrolijke momenten met haar, die kunnen nu niet meer gebeuren. Het zijn allemaal herinneringen, meer niet. Alleen maar herinneringen, maar ik wil mijn zusje terug...
In Recht van spreken geven "Ouders van een Vermoord Kind" hun ervaringen weer met de strafrechtelijke afhandeling van "hun zaak". Steeds weer blijken de contacten met het gerecht een belangrijk thema te vormen tijdens de praatavonden en andere activiteiten van de vereniging. Hier wisselen ouders ervaringen uit en vinden zij als lotgenoten steun. Nergens wordt scherper aangevoeld welk effect de houding van justitie kan teweegbrengen en hoe bepalend de maatschappelijke reacties zijn voor de verwerking van een onrecht.
Dit boek is gebaseerd op wat 45 gezinnen hebben meegemaakt. Het is geen momentopname, maar geeft aan de hand van talrijke getuigenissen een breed beeld van ervaringen die meestal jaren aanslepen. Hoe beleven ouders contacten met politiediensten en parketmagistraten? Wat betekend voor hen een autopsie en wat verwachten zij van een wetsdokter? Hoe toegankelijk zijn onderzoeksrechters voor vragen over de ware toedracht van de feiten en de stand van het onderzoek? Wat heeft het nieuwe "inzagerecht" te bieden? Wat is voor ouders belangrijk in de tussenkomsten van een advocaat? Welke bijstand kunnen justitieassistenten en hulpverleners bieden? Wat betekent het om als ouder te moeten getuigen voor een assisenhof? Hoe ervaren zij een beslissing tot internering? Welke verwachtingen hebben ouders bij de uitvoering van de gevangenisstraf en welke vragen leven er ten aanzien van de dader?
In dit boek schetsen de ouders niet alleen de problemen en verwachtingen, maar beschrijven zij ook uitgebreid hun positieve ervaringen met justitie. Waar dat mogelijk is, formuleren zij concrete en haalbare voorstellen.
Recht van spreken is bedoeld voor iedereen die te maken heeft met deze problematiek of er belangstelling voor heeft.
Recht van spreken
140 bladzijden. Kostprijs 15 verzendingskosten inbegrepen.Op rekeningnummer:001-4298661-85 met vermelding: "Recht van spreken"
OUDERS VAN EEN OVERLEDEN KIND vzw 23ste Landelijke Dag Zaterdag 25 maart 2006 Cultureel Centrum Ter DilftBornem __________________________________________________________
Onzichtbaar maar niet afwezig
________________________________
Van onze 23stelanddag gaanwe wederom een bijzondere dag maken voor ouders van een overleden kind, hun familie, hun vrienden en de broers en zussen.
De Landelijke Dag duurt een ganse dag, maar men kan ook een halve dag deelnemen; de inschrijvingsprijs blijft echter dezelfde.
Het programma bevat verschillende onderdelen.
In de voormiddag spreekt Kris Gelaude, auteur en vrijwillig vormingsmedewerkster.
De titel van haar referaat is : Onzichtbaar maar niet afwezig .
Het verlies van een kind veroorzaakt een pijn die nooit meer geheeld wordt. Vanaf dat ene, verpletterende ogenblik, kan je alleen maar spreken in beelden en herinneringen.
Maar woorden brengen niets terug, ze blijven altijd ontoereikend.Toch is er soms een taal te vinden die zegt: al zien we, horen of voelen we jou niet meer, toch blijf je levenslang in ons bestaan aanwezig. Alleen symbolen kunnen dat. Even zichtbaar en herkenbaar maken, wat zelfs de dood niet kan ontnemen. En rituelen geven je de ruimte om verbondenheid uit te tonen en te scheppen, om voor jezelf de weg tussen herinnering en voortbestaan, stap voor stap aan te leggen.
Aansluitend op dit referaatvolgen er twee getuigenissen:
Enerzijds getuigt een ouder die nog vroeg in de rouwverwerking staat, anderzijds komt een ouder aan het woord die reeds enkele jaren zijn kind moet missen.
In de namiddag zijn er zes workshops voorzien die allen in het verlengde liggen van de thematiek van de voormiddag.
De bedoeling van de workshops is de ouders de gelegenheid te geven hun emoties te delenen andere lotgenoten beter te leren kennen.
Workshop 1: Ons kind overleed onlangs
Deze workshop staat open voor ouders die hun kind de laatste twee jaar verloren hebben.
Workshop 2: Ons kind overleed een tijdje terug
Deze workshop is bedoeld voor ouders die hun kind reeds meer dan twee jaar moeten missen.
Workshop 3: Ons kind was nog jong
Deze workshop is specifiek bedoeld voor ouders die een jong kind verloren hebben.
Workshop 4: Ons kind was jong-volwassen
Deze workshop is specifiek voor ouders die hun kindop jong-volwassen leeftijd verloren hebben.
Workshop 5: Ouders maar kinderloos
Deze workshop richt zich naar ouders die kinderloos worden na het verlies van een of meerdere kinderen.
Workshop 6: Napraten met de spreekster
Workshop voor ouders die nog willen napraten met Kris Gelaude.
Voor de workshops wordt de dag zelf ingeschreven, in volgorde van aankomsts morgens, met een limiet van 25 personen per workshop. .
Aan deze workshops kunnen alleen ouders deelnemen.
Als alternatieven voorde workshops zijn er :
Sfeerbeelden en muziek
Bezoek boekenstanden met kalligrafie en fotoruimte
Gewoon een beetje bijpraten in de cafetaria.
Voor kinderen (van 7 tot 16jaar) is er een apart programma
vVrij bezoek aan - fotoruimte - boeken- en brochurestand OVOK - kaarten en kalligrafiestand
vOntmoetingsgelegenheid
14.00 u.Workshops of alternatief programma
15.30 u.Koffiepauze
16.00 u.Poëzie doorMarinus van den Berg
16.30 u.Afronding
Kinderprogramma voor broers en zussen (van 7 tot 16 jaar).
In groepjes volgens leeftijd delen kinderen en jongeren hun verhaal over het verlies van broer of zus met elkaar. Aan de hand van fotos, een fotoboek of een fotoalbum komen we er toe te vertellen wie die broer of zus eigenlijk is. We roepen herinneringen aan broer of zus op om uit deze deugddoende herinneringen kracht en energie te putten om dit verlies in ons leven geleidelijk aan te verweven. We gaan hierbij ook creatief aan het werk.
In de loop van de namiddag gaan we ons ontspannen. We gaan de sportieve toer op. Onder begeleiding doen we met de jongste kinderen allerlei spelletjes in het zwembad en/of spelen we in de speeltuin terwijl we met de ouderen op de klimmuur gaan.
Vergeet dus niet sportieve kledij te dragen, sportpantoffels en jullie zwemgerief mee te brengen.
Bornem is centraal gelegen en met de autote bereiken via:
·E17: afrit St-Niklaas, richting Temse
·E19: afrit Mechelen (Dendermonde) te Battel, richting Willebroek
Bij het binnenrijden van Bornem tonen wegwijzers je de weg naar Ter Dilft. Er is parking rond het Cultureel Centrum Ter Dilft.
Met de trein ?Geen probleem, het station ligt 10 minuten te voet van het Cultureel Centrum Ter Dilft. Vanuit alle streken van Vlaanderen rijden er treinen via St-Niklaas naar Bornem.
MOEILIJKHEDEN OM TER PLAATSE TE GERAKEN ??
Inschrijvers kunnen dit vermelden op hun inschrijving.
Rosa Van Parijs probeert dan mensen te vinden die je naar Bornem willen meenemen.
Wil je wel heel duidelijk uw telefoonnummer vermelden a.u.b.
KOM JE VOOR HET EERST ??
Beslissen om in te schrijven is voor sommige mensen is het een hele stap; dikwijls een moeilijke keuze, een stap in het onbekende.
Het is ook bijzonder; een dag met honderden lotgenoten, allemaal met elkaar verbonden door het verlies van een kind.
Als je dit zelf wil, kan je met hen praten.
Er is ook gelegenheid om met een OVOK-medewerker te praten; je kan een medewerker herkennen aan een opgespelde badge.
Op het inschrijvingsformulier hierbij gevoegd, is er mogelijkheid om aan te geven dat je voor het eerst naar de landelijke dag komt.
DEELNAME ENKEL NA VOORAFGAANDELIJKE INSCHRIJVING EN BETALING VÓÓR 20 MAART a.u.b.!!
INSCHRIJVINGSINFORMATIE
Om organisatorische redenen dient men vooraf in te schrijven met het inschrijvingsformulier dat hierna volgt.
Deelnameprijs volwassenen :20
Deelnameprijs kinderen : 10
In de deelnameprijs is inbegrepen: een informatiemap, deelname in de organisatiekosten, broodjesmaaltijd met koffie of thee. Warme dranken of frisdrank: bij het onthaal vóór aanvang van het voormiddagprogramma en tijdens de pauze in de namiddag. Voor de kinderen zijn een broodjesmaaltijd, drankjes en versnaperingen voorzien.
We vragen je vriendelijk om het bedrag vooraf te storten op het rekeningnummer 001-2985898-23 van vzw OVOK, 8200Brugge.
Wil je a.u.b. op het overschrijvingsformulier, bij mededeling, de familie-naam van de ingeschreven persoon / personen vermelden. Dit vergemakkelijkt de administratie vooraf en het onthaal op de landelijke dag zelf.
+ TERUGZENDEN VÓÓR 20 MAART a.u.b., naar :
O.V.O.K. vzw
p/aRosa Van Parys, Varenslaan1, 8200Brugge
Telefoon en fax: 050 / 38 77 24
e-mail:rosavanparys@skynet.be
Inschrijven kan ook via website van OVOK : www.ovok.be
INSCHRIJVINGSFORMULIER LANDELIJKE DAG 19 MAART
VOOR OUDERS LOTGENOTEN EN HUN GEZIN
(1) OUDERS: naam, voornaam: .
.. .
.. .. ..
KINDEREN : voornaam én geboortedatum: .
.. .. ..
.. .. ..
Adres:(straat en nr.):
(postnr. en gemeente): ..
(2) Telefoon: Fax: E-mail: ...
zullen aanwezig zijn
met volwassenen ,en betalen vooraf (20 x ..) = ..
op rekeningnummer 001-2985898-23 van vzw O.V.O.K., 8200 Brugge.
Het is als ouder van een overleden kind, mijn eerste ontmoeting met de zelfhulpgroep Ouders Van een Overleden Kind :JA / NEEN
(1) Wil a.u.b. deze naam/namen vermelden, bij mededeling op het overschrijvingsformulier, indien verschillend van de naam van de rekeninghouder.
(2) Bedoeling is enkel om een communicatiemiddel te hebben, voor het geval dat we U moeten contacteren. Deze informatie wordt in geen enkel geval aan andere personen of instanties doorgegeven.
Een dader ( moordenaar ) krijgt een tweede kans en hij krijgt 20 jaar.
In de komende maanden, gedenken wij speciaal deze jonge mensen die vermoord werden. Sandy,26 jaar, 1-1-1998 Ines,37 jaar, 1-1-2002 Kim,11 jaar, 4-1-1994 Ken,8 jaar, 4-1-1994 Wendy, 19 jaar, 1-1997
WIST JE DAT ! ° Je een gesprek met de onderzoeksrechter kan aanvragen. Je kan bij hem terecht met allerlei vragen. Je kan bijkomende onderzoeksdaden stellen.
° Je familliale verzekering, geheel of gedeeltelijk de advokaat betaalt.
° Slachtofferonthaal kunnen je begeleiden bij inzage van het dossier. Zij kunnen je helpen bij de aanvraag voor het schadefonds.
° Slachtofferhulp Bij hen kan je terecht voor psychologische begeleiding. Op aanvraag komen zij ook aan huis. Ze helpen je bij de praktische zaken. Ze verwijzen je door naar de juiste personen.
° Pioniers Ze zijn er nog. Politiemensen, die niet kunnen verwerken dat een moord onopgelost blijft. Ook als het dossier reeds gesloten is, zoeken zij verder na hun diensturen. Ze vechten vaak tegen windmolens. Maar ze geven niet op. In naam van ons allen. Proficiat en dank u wel.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Je dood kwam véél te vlug.
Mijn leven, zou ik willen geven, om je nog eenmaal, te kunnen knuffelen.
Het kan niet meer. Je bent weg, ver weg. Het doet verdomd veel pijn.
We konden, nog zoveel dingen samen doen. We hadden, elkaar nog zoveel te vertellen,
Ik mis je, ik wil je terug, Ik wil je nog eenmaal, een kus kunnen geven. Ik wil je nog eenmaal, in mijn armen nemen,
Al was het maar, om echt afscheid, te kunnen nemen, Maar ... Het kan niet meer, Je dood kwam veel te vlug.
17 lentes jong, je levensstengel brak middendoor. Je kreeg de tijd niet om te leven. Eigenlijk .... was je te rechtschapen voor deze wereld. Je was te rechtuit. Je had geen schrik. Onrecht stond niet in je woordenboek.
Je gedroeg je als een beschermengel. Soms iets teveel. Je had je eigen visie en mening over het leven. Je was bang van pijn. Niet alleen lichamelijk, of voor jezelf. Maar ook bang, om iemand pijn te doen, of te kwetsen. Je kon het ook niet hebben, te zien hoe een ander werd gekwetst. Altijd trok je partij voor de zwakkere.
Lieve meid, waar je ook bent??? Eén ding weten we zeker, daar is geen pijn meer. Daar vind je rust. Daar kan je dromen over de dingen, die je alleen en samen met anderen nog zou doen.
Je zal het ons niet komen vertellen, dat weten we, maar als er leven is na de dood, dan zien we elkaar zeker terug. Dan gaan we verder met ons leven, die nu gestopt is. Want zonder jou is niets meer hetzelfde. Wij allen missen je en hopen dat we elkaar ooit terug zien.
Marina
Je foto
Telkens ik naar je foto kijk, Kijk je mij aan. Het is alsof je me iets wil zeggen. Je straalt rust en vrede uit
Telkens als ik naar je foto kijk, Geef je me een vreemd gevoel. Het is alsof je me zegt Huil niet, ik ben er toch.
Telkens ik naar je foto kijk, Zie ik een troostende blik, Alsof je me wil zeggen, Mamsy het leven gaat verder Telkens ik naar je foto kijk Zie ik je rustgevende blik Je geeft me het gevoel Ik ben gelukkig nu! Telkens ik naar je foto kijk, Fluister je, Niemand zal me nog zo erg pijn doen Ik heb mijn rust gevonden
Marina Telkens ik naar je foto kijk Zeg je me Niemand kan me nog pijn Stuur jou pijn en verdriet weg Leer terug gelukkig zijn.
Marina
Meisje, je bent dood. ik heb je verloren. je bent verdwenen, maar . . . niet uit mijn hart. Meisje ik heb je niet begraven, maar je as uitgestrooid.
Je kan nu meereizen, op de wolken, naar ongekend oorden. Naar het onzichtbare, voor ons mensen.
Meisje, je bent nu veilig, niemand kan je nog iets doen. Je bent dood, verdwenen, Maar vergeten . . . Nee, dat ben je niet. Zolang ik leef, woon je in mijn hart.
"Ik kan de nabestaanden voor een stuk begrijpen" zegt advocaat Walter Van Steenbrugge, een man met 20 jaar balie-ervaring. "Toch is het zo dat we vandaag de dag een heel goeie wet hebben op de voorwaardelijke invrijheidsstelling. Een verstrenging is wat mij betreft niet nodig". Een dader kan dus in principe na 1/3 van de uitgezeten straf een verzoek voor voorwaardelijke invrijheidsstelling indienen bij de commissie. "Als mensen snel roepen 'opsluiten!' dan is dat deels uit onwetendheid. Als daders in de gevangenis blijven zonder hoop, dan pas worden het echte tijdbommen als hun lange straf ten einde is".
"Mijn dochter is zo gruwelijk vermoord dat ik het niet aankan te vertellen wat de dader met haar heeft gedaan", vertelt Francine Slootmans. 8 jaar geleden wordt haar dochter van 17, Melissa onthoofd door haar vriend die denkt dat ze door de duivel is bezeten. De dader wordt geïnterneerd. Hij is geestesziek en kan niet verantwoordelijk worden gesteld voor zijn daden, iets wat Francine altijd heeft betwist. Voor Francine begint een jarenlange strijd om gehoord te worden bij de commissie ter bescherming van de maatschappij in Antwerpen. "Na twee jaar opsluiting mocht de dader de gevangenis verlaten voor een intensieve behandeling in de psychiatrische instelling in Bierbeek. In principe is het zo dat hij vrij kan komen op proef, alleen mag ik dat niet weten", legt Francine uit. "Voor mij en mijn 3 andere kinderen zou dat pure horror zijn, te weten dat we hem tegen het lijf zouden kunnen lopen. Dat is gewoon te kort na de feiten".
"Voor nabestaanden van feiten gepleegd door geïnterneerden zwijgt de wet in alle talen, dat is waar", legt Van Steenbrugge uit. "Die vrouw moet rekenen op de goodwill van de Antwerpse commissie ter bescherming van de maatschappij, en het is stuitend dat die er niet is". De wet op de voorwaardelijke invrijheidsstelling wordt verstrengd in het najaar. Maar alleen voor een beperkte categorie, voor moordrecidive zal pas een aanvraag kunnen worden ingediend als 2/3 of 3/4 van de straf is uitgezeten. "Voor ons is dat bijlange niet genoeg", aldus Marcel en Ingrid. "Daarom starten wij met de VZW ouders van een vermoord kind een petitie.100.000 handtekeningen willen we verzamelen voor een strengere VI-wet. Nabestaanden van moord krijgen altijd levenslang. Wij hebben met Carola nooit een tweede kans gekregen".
