Buona sera

Het was een superdruk razend plezant paasweekend. Ik zal beginnen bij zaterdag. Vroeg opgestaan voor ons doen. Om 8 uur vertrokken vanuit de residentie richting station, en de trein bracht ons tot in.....Novara, om daar over te stappen richting Stresa, maar ondertussen wel nog een keer overstappen in Arona. Voor de niet-Italianen onder ons, Stresa is een plaats aan het Lago Maggiore. Het internationaal gezelschap bestond naast mezelf en Liesbeth uit Patrycja (Poolse), Ana (Portugeese), Muhamed, Samir (Israëli), Camel (neef van Samir en studeert in Novara) en Manar (familie van Samir en is op bezoek). Eenmaal in Stresa aangekomen, vaarden we met de boot naar enkele eilandjes in het Lago. Het eerste was Isola Bella. Het heeft zeker zijn naam niet gestolen, ik heb mijn ogen goed de kost gegeven, en de camera heeft een beetje overuren geklopt. Vanuit Isola Bella, vaarden we verder naar Isola Pescatori en tenslotte Isola Madre. Dit waren ook prachtige eilandjes, en ik zal de foto's voor zich laten spreken. Tegen een uur of 5 was het tijd om de terugtocht aan te vatten. Met dat we 2 maal moesten overstappen, en het paaszaterdag was (dan is het zondagsdienst), hebben we een uur moeten wachten in Arona. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om een wandeling in het stadje te doen. Eerst zijn we naar een fore geweest (veel kleiner dan in Oostende), gewoon efkes rondgewandeld (weer geen frietkot te zien), daarna nog een beetje verder en een koffie (lees cappuccino) gedronken in een bar.
Rond half negen waren we terug en uitgaan zat er niet meer in want......... 's anderendaags stond uitstap twee op het programma: met de auto (die we gehuurd hebben) richting Portofino om daar de zonsopgang te zien. Daarom was het plan om al om 4.30 te vertrekken. Ik was klaar om 4.30, maar sommige andere niet, waaronder Alper (onze chauffeur voor die dag) en Sumeet. Met dat we pas om 5 uur vertrokken, en een paar keer kort verkeerd gereden zijn, en het voor een dag zeer bewolkt was, kwam er van die schitterende zonsopgang niet veel in huis. Het eerste stadje dat we aandeden was Genoa, en maakten een korte stop om een bekende boot (il Galeone Neptune, te zien in 'Pirati, een film van R. Polanski) te fotograferen en even de beentjes te strekken. Zoals ik al schreef, hadden we (= Alper, Sumeet, Liesbeth, Patrycja, Ana en ik) een auto gehuurd, als je een beetje goed kan rekenen, zie je dat we met zes zijn voor een Ford Fiesta. Dat betekent gezellig dicht met vier op de achterbank en opletten voor carabinieri (niet dat we er veel tegenkwamen, want het was Paaszondag). Na deze korte stop reden we verder en stopten we langs de kant voor een ontbijt (alhoewel het pas negen uur in de morgen was, was het voor mijn bioritme precies al lunchtijd). Heerlijke boterhammetjes met ricotta en confituur. En als dessert een banaan. Sumeet had 24 bananen gekocht voor ons zes (doe nogmaals het rekenen). Vandaar ging het verder richting Santa Margherita. Terug een plaatsje aan de kust, tijd om een heerlijke wandeling te maken en terug de camera aan het werk te zetten. Hier kwam voor het tweede maal TIMER-TIME aan te pas. Eerste maal was bij de stop voor het ontbijt. Eventjes kort uitleggen: omdat we een foto met ons zessen willen maken, stellen we de camera in op timer en zo heeft degene die op de knop drukt 10 seconden om zich in het plaatje te vestigen. Dus telkens iemand een mooi plaatsje zag (en meestal waren dat meerdere personen tegelijk die hetzelfde dachten) werd er timer-time geropen. In het begin was dat enkel met Liesbeth haar camera, maar na een tijdje had ik op mijn toestel ook de timerfunctie gevonden, en ook Ana vond het op haar kodak terug. Dus dan zag je 3 camera's op een rij en daarvoor zes personen hun meest elegante smoel boven halen. (om het efkes plastisch uit te drukken). Tenslotte ging het richting Portofino. Dit is een redelijk gekende badplaats. Toegekomen was het precies een schilderijtje. Ook hier zullen de foto's weer voor zich spreken. En waren heel wat timer-times. Na de baai bezocht te hebben, zijn we dan 'de bergen' ingetrokken. Met andere woorden, een klein hoogteverschil gemaakt, en er stond een pijltje richting strand. Het strand bestond uit stenen en er was plaats voor welgeteld vier mensen. Daarna zijn we maar terug gekeerd richting auto. Een beetje verder gereden, op zoek naar een goed plaatsje om onze tent op te slaan. Sumeet had een opvouwbare oranje tent mee en wou die per se gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan, tent opgezet en de zak met koekje opengetrokken en extra genieten van het zonnetje op mijn snoetje, wetende dat het in het belgenland aan het sneeuwen is. Na een uurtje gerust te hebben, terug de auto in om de terugreis aan te vatten. Moe maar voldaan kroop ik in mijn bedje
Het is nog niet gedaan, want maandag was deel 3 en het laatste van onze paasweekenduitstapjes. Ditmaal afgesproken om 10.30 om richting de bergen te vertrekken. Ik was terug om 10.30 klaar en had moeten weten van de vorige dag dat dit veel te vroeg was. We vertrokken om 11.15. Er waren twee passagiers minder, Ana en Patrycja voelden er niet veel voor om de bergen in te trekken. Eerste halte Borgosesia, om een koffie (lees: latte macchiato, oftewel koffie verkeerd) te drinken. Daarna verder gereden. Het einddoel was Valsesia en daar kijken of er enige skimogelijkheden waren. Het plan was, zo ver mogelijk met de auto te rijden, en dan de lift te nemen, naar de top en zo terug naar beneden te komen. Eerste deel zonder probleem gelukt. Maar er was geen lift, wel een weggetje dat leidde naar boven. Onderweg een Italiaan tegenkomen, en hij verzekerde ons, dat er boven een lift was, en dat je ski's kon huren. Ok, wij verder naar boven, ondertussen enkele timer-times gehad, maar nog steeds geen lift te zien. We kwamen dan een Italiaanse dame tegen, en die vertelde dat de lifts in het centrum van het stadje waren en dat we dus moesten terugkeren. Wij terug, te voet, de auto in, het stadje gezocht en gevonden. Ondertussen was het wel al half drie geworden; en de pistes sluiten om 18 uur. Uiteindelijk zijn slechts Alper en Liesbeth skimateriaal gaan huren, en zijn Sumeet en ik met de lift naar boven en naar beneden gegaan. Op onze terugweg zagen we Alper met zijn ski's sukkelen. Wat redelijk normaal is, wanneer je de voor eerste keer skiet en meteen een rode piste afdaalt (er was geen andere weg terug dan deze). Toch efkes vermelden dat hij zonder breuken beneden is geraakt. Dan de auto in om terug naar Vercelli te keren, maar niet zonder ergens onderweg te stoppen voor een koffietje (lees ditmaal caffè corretto; met een vleugje baileys).
Morgen is het back to reality, terug aan het werk in het labo. En zal ik eens serieus tandje bijsteken voor het schrijven van mijn thesis, want de deadline komt alsmaar dichter
Als je nog efkes geduld heb, selecteer ik de beste foto's en die komen dan op my space en kunnen jullie ook meegenieten van deze prachtige dorpjes en uitzichten.

A la prossima

Marijke