Het was een superdruk razend plezant paasweekend. Ik zal beginnen bij zaterdag. Vroeg opgestaan voor ons doen. Om 8 uur vertrokken vanuit de residentie richting station, en de trein bracht ons tot in.....Novara, om daar over te stappen richting Stresa, maar ondertussen wel nog een keer overstappen in Arona. Voor de niet-Italianen onder ons, Stresa is een plaats aan het Lago Maggiore. Het internationaal gezelschap bestond naast mezelf en Liesbeth uit Patrycja (Poolse), Ana (Portugeese), Muhamed, Samir (Israëli), Camel (neef van Samir en studeert in Novara) en Manar (familie van Samir en is op bezoek). Eenmaal in Stresa aangekomen, vaarden we met de boot naar enkele eilandjes in het Lago. Het eerste was Isola Bella. Het heeft zeker zijn naam niet gestolen, ik heb mijn ogen goed de kost gegeven, en de camera heeft een beetje overuren geklopt. Vanuit Isola Bella, vaarden we verder naar Isola Pescatori en tenslotte Isola Madre. Dit waren ook prachtige eilandjes, en ik zal de foto's voor zich laten spreken. Tegen een uur of 5 was het tijd om de terugtocht aan te vatten. Met dat we 2 maal moesten overstappen, en het paaszaterdag was (dan is het zondagsdienst), hebben we een uur moeten wachten in Arona. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om een wandeling in het stadje te doen. Eerst zijn we naar een fore geweest (veel kleiner dan in Oostende), gewoon efkes rondgewandeld (weer geen frietkot te zien), daarna nog een beetje verder en een koffie (lees cappuccino) gedronken in een bar. Rond half negen waren we terug en uitgaan zat er niet meer in want......... 's anderendaags stond uitstap twee op het programma: met de auto (die we gehuurd hebben) richting Portofino om daar de zonsopgang te zien. Daarom was het plan om al om 4.30 te vertrekken. Ik was klaar om 4.30, maar sommige andere niet, waaronder Alper (onze chauffeur voor die dag) en Sumeet. Met dat we pas om 5 uur vertrokken, en een paar keer kort verkeerd gereden zijn, en het voor een dag zeer bewolkt was, kwam er van die schitterende zonsopgang niet veel in huis. Het eerste stadje dat we aandeden was Genoa, en maakten een korte stop om een bekende boot (il Galeone Neptune, te zien in 'Pirati, een film van R. Polanski) te fotograferen en even de beentjes te strekken. Zoals ik al schreef, hadden we (= Alper, Sumeet, Liesbeth, Patrycja, Ana en ik) een auto gehuurd, als je een beetje goed kan rekenen, zie je dat we met zes zijn voor een Ford Fiesta. Dat betekent gezellig dicht met vier op de achterbank en opletten voor carabinieri (niet dat we er veel tegenkwamen, want het was Paaszondag). Na deze korte stop reden we verder en stopten we langs de kant voor een ontbijt (alhoewel het pas negen uur in de morgen was, was het voor mijn bioritme precies al lunchtijd). Heerlijke boterhammetjes met ricotta en confituur. En als dessert een banaan. Sumeet had 24 bananen gekocht voor ons zes (doe nogmaals het rekenen). Vandaar ging het verder richting Santa Margherita. Terug een plaatsje aan de kust, tijd om een heerlijke wandeling te maken en terug de camera aan het werk te zetten. Hier kwam voor het tweede maal TIMER-TIME aan te pas. Eerste maal was bij de stop voor het ontbijt. Eventjes kort uitleggen: omdat we een foto met ons zessen willen maken, stellen we de camera in op timer en zo heeft degene die op de knop drukt 10 seconden om zich in het plaatje te vestigen. Dus telkens iemand een mooi plaatsje zag (en meestal waren dat meerdere personen tegelijk die hetzelfde dachten) werd er timer-time geropen. In het begin was dat enkel met Liesbeth haar camera, maar na een tijdje had ik op mijn toestel ook de timerfunctie gevonden, en ook Ana vond het op haar kodak terug. Dus dan zag je 3 camera's op een rij en daarvoor zes personen hun meest elegante smoel boven halen. (om het efkes plastisch uit te drukken). Tenslotte ging het richting Portofino. Dit is een redelijk gekende badplaats. Toegekomen was het precies een schilderijtje. Ook hier zullen de foto's weer voor zich spreken. En waren heel wat timer-times. Na de baai bezocht te hebben, zijn we dan 'de bergen' ingetrokken. Met andere woorden, een klein hoogteverschil gemaakt, en er stond een pijltje richting strand. Het strand bestond uit stenen en er was plaats voor welgeteld vier mensen. Daarna zijn we maar terug gekeerd richting auto. Een beetje verder gereden, op zoek naar een goed plaatsje om onze tent op te slaan. Sumeet had een opvouwbare oranje tent mee en wou die per se gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan, tent opgezet en de zak met koekje opengetrokken en extra genieten van het zonnetje op mijn snoetje, wetende dat het in het belgenland aan het sneeuwen is. Na een uurtje gerust te hebben, terug de auto in om de terugreis aan te vatten. Moe maar voldaan kroop ik in mijn bedje Het is nog niet gedaan, want maandag was deel 3 en het laatste van onze paasweekenduitstapjes. Ditmaal afgesproken om 10.30 om richting de bergen te vertrekken. Ik was terug om 10.30 klaar en had moeten weten van de vorige dag dat dit veel te vroeg was. We vertrokken om 11.15. Er waren twee passagiers minder, Ana en Patrycja voelden er niet veel voor om de bergen in te trekken. Eerste halte Borgosesia, om een koffie (lees: latte macchiato, oftewel koffie verkeerd) te drinken. Daarna verder gereden. Het einddoel was Valsesia en daar kijken of er enige skimogelijkheden waren. Het plan was, zo ver mogelijk met de auto te rijden, en dan de lift te nemen, naar de top en zo terug naar beneden te komen. Eerste deel zonder probleem gelukt. Maar er was geen lift, wel een weggetje dat leidde naar boven. Onderweg een Italiaan tegenkomen, en hij verzekerde ons, dat er boven een lift was, en dat je ski's kon huren. Ok, wij verder naar boven, ondertussen enkele timer-times gehad, maar nog steeds geen lift te zien. We kwamen dan een Italiaanse dame tegen, en die vertelde dat de lifts in het centrum van het stadje waren en dat we dus moesten terugkeren. Wij terug, te voet, de auto in, het stadje gezocht en gevonden. Ondertussen was het wel al half drie geworden; en de pistes sluiten om 18 uur. Uiteindelijk zijn slechts Alper en Liesbeth skimateriaal gaan huren, en zijn Sumeet en ik met de lift naar boven en naar beneden gegaan. Op onze terugweg zagen we Alper met zijn ski's sukkelen. Wat redelijk normaal is, wanneer je de voor eerste keer skiet en meteen een rode piste afdaalt (er was geen andere weg terug dan deze). Toch efkes vermelden dat hij zonder breuken beneden is geraakt. Dan de auto in om terug naar Vercelli te keren, maar niet zonder ergens onderweg te stoppen voor een koffietje (lees ditmaal caffè corretto; met een vleugje baileys). Morgen is het back to reality, terug aan het werk in het labo. En zal ik eens serieus tandje bijsteken voor het schrijven van mijn thesis, want de deadline komt alsmaar dichter Als je nog efkes geduld heb, selecteer ik de beste foto's en die komen dan op my space en kunnen jullie ook meegenieten van deze prachtige dorpjes en uitzichten.
Het is alweer meer dan een week dat ik nog iets van me laten horen heb. Ten eerste heb ik het razend druk (thesis, weet je wel) en ten tweede is er niet zoveel interessants gebeurd om te vertellen. Wel ik zal beginnen waar ik vorige blog geëindigd ben. Omdat het op 8 maart festa della donne is (vrouwendag) heeft Samir 's avonds gekookt voor Patrycja en mij en deed Muhammed de afwas. We hebben dan nog een wandeling gemaakt doorheen Vercelli. Zondag heb ik dan gestudeerd (idd ik ben begonnen aan de keuzevakken waarvan we in juni examen hebben) en ook een beetje aan de thesis gewerkt. Maandag tot vrijdag in het labo gewerkt en 's avonds aan de thesis geschreven en gestudeerd. En af en toe een aflevering van Grey's anatomy bekeken met Tess. (niet echt een interessant week qua nieuwtjes). Zaterdag is de familie van Tess toegekomen (haar ouders en zus). 's Avonds zijn we iets gaan drinken in bar Italia. Daar hebben we het niet te laat gemaakt, want de jetlag speelde Melanie (zus van Tess) nog te veel parten.
Eergisteren was er de verjaardag van Liesbeth. Ik had geregeld dat zij iets ging gaan eten met een paar residenzia-genoten. Dus van zodra ze vertrok, had ik een uur en een half om alles in orde te brengen. Vlug nog naar de winkel geweest om de nodige ballonnen en slingers. Dan samen met Güll en Jale pannenkoeken gebakken en er een soort van taart meegemaakt: een pannenkoeken, een laag yoghurt, een laag verse aardbeien, terug een pannenkoek, enz. De slingers opgehangen en ballonnen opgeblazen (dank aan Muhammed, die de nodige lucht voorzag). Wanneer alles in orde was, heb ik Alper gebeld, dat ze terug mochten komen. Lichten gedoofd en gewacht tot ze de deur opendeed om een "Happy Birthday" in te zetten. Daarna heeft Liesbeth nog getrakteerd met heerlijke Belgische chocolade (Neuhaus) . Het was weer een gezellig feestje.
Gisteren en vandaag in het labo, de eerste reeks experimenten afgewerkt en nu een kleine vakantie tot dinsdag om dan met iets nieuws te beginnen.
De meeste Italianen keren voor Pasen terug naar huis, dus dat wordt hier vre stilletjes.
@Ilse: Erasmus is een echte aanrader, en als er specifieke dingen zijn dat jullie willen weten, mail me gerust en ik zal zeker antwoorden.
@Sylvie: Een gelukkige 22e verjaardag toegewenst vanuit het ZONNIGE Italië.
Het is alweer bijna een week geleden dat ik hier nog iets gepost heb. Deze week was het weer razend druk in het labo . Heb enkel halve dagen moeten gaan. Ook omdat ik vrij had gevraagd op dinsdag en woensdagnamiddag om mijn ouders te zien, en op donderdagnamiddag voor de Italiaans les.
Ok, dus dinsdag vertrokken richting Milaan. Ik had gezien op googlemaps, dat er een station (Milano S. Cristoforo) dicht bij het hotel was (zo'n 700m) en dat ik maar 1 maal moest overstappen in Mortara. Zo gezegd, zo gedaan. Maar de trein richting Mortara was zelfs nog erger dan een boemeltrein en stopte een paar keer in de middle of nowhere. Uiteindelijk kwam de trein toch aan in Mortara, waardoor ik wel mijn aansluiting miste, dus heb dan een halfuur gewacht op de volgende. Aangekomen in S. Cristoforo, moest ik over de spoorwegen en dan naar links (volgens mijn plannetje). Alleen het plannetje had er geen rekening mee gehouden dat je niet over de spoorwegen kon. Heb dan een omweg moeten maken langs de spoorwegen om vervolgens een brug over te steken om aan het hotel te geraken. (Veel handiger was gewoon een rechtstreekse naar Milano centrale en vervolgens de metro Dat is iets dat ik moet onthouden voor de volgende keer). Maar ben er toch geraakt en het was een blij weerzien met mama en papa. Na de winkelstraat afgelopen te hebben, zijn we dan naar het stadion geweest, voor de voetbalmatch: Milan-Arsenal. Op de metro kwamen we al veel supporters tegen van beide ploegen, maar de Engelsen waren toch het luidruchtigst. Vanaf de metrostop is het nog ongeveer 10 min stappen tot aan San siro. Onderweg een sjaal gekocht en een broodje gegeten. Frietkoten, dat kennen ze hier niet . De match zelf was prachtig, met veel kansen, alleen na de goal van de gunners was het redelijk stil bij de rossoneri en gingen er al veel mensen naar huis. Moe maar voldaan, kroop ik in mijn bedje. 's Morgensvroeg genoten van een heerlijk ontbijt in het hotel, en daarna de trein richting Novara.
Woensdagnamiddag zijn mama en papa dan naar Vercelli gekomen, heb ik hen de stad getoond, proberen schoenen te kopen, maar geen enkele dat ik wou hadden ze nog in mijn maat. Vervolgens hebben we een heerlijke pizza van bij Ari gegeten en hebben ze kennis gemaakt met enkele medebewoners van de residentie. Nadat ze terug richting Milaan vertrokken, was er nog een afscheidsfeestje voor Vincenzo, Lucia en Assunta. Zij vertrokken de volgende dag terug naar hun universiteit. Het werd een sangriafeestje Een waskuip vol, maar die was redelijk rap leeg. Het werd weer een erg gezellig feestje, maar ik ben vroeg (lees: vroeger dan de rest ) in mijn bedje gekropen, want ik moest eruit om 7 uur.
Donderdagvoormiddag, weer in het labo, dat begint nu toch al te lukken, en dan in de namiddag, onze eerste Italiaanse les. We zijn voordien nog eerst gaan eten in Little House, samen met Jale (Turks meisje, dat ook Italiaanse les volgt) en Alper is dan ook gekomen. In Little House zaten al Jean, Tess, Samir en Muhammed. De les zelf, was zeer saai, en ik was blij dat het na 2 uur gedaan was. Maar volgende week duurt het 4 uur (met pauze) (gaaaaaaaaaap). Je ziet het Italiaanse tempo heb ik al helemaal onder de knie, ik kan al geen 2 uur meer opletten . Ik kreeg ook een bericht van Sara uit het labo, dat Massimo de volgende dag er niet zou zijn en dat ik een halfuurtje later mocht komen . Dit is ook nog zo voor maandag en dinsdag.
Vrijdag deed ik het kalmpjes aan toen ik terug kwam van het labo, een was ingestoken, een beetje opgeruimd, en begonnen aan de hoofding van mijn thesis (brava per me ).
Vanmorgen heb ik een nieuwe was ingestoken, ben ik naar de supermarkt geweest, en ook naar de markt om fruit (heerlijke aardbeien en appels). Dan heb ik samen met Tess gekookt: als primo spaghetti bolognese en poi torta spinacio (een soort quiche met spinazie en ricotta), en als dessert fruitsalade. Heerlijk, maar veel te veel. Gelukkig waren er ook nog Jale, Patrycja en Güll om het allemaal op te eten.
Aan de jumpertjes: Winnen tegen De Haan !!!!!!!!!!!!!!!!!!
Aan de mensen uit Gent en omstreken: amuseer jullie (zonder ons) op het galabal, en ik wil een uitgebreid verslag .
We hebben eindelijk internet in onze residentie! . Ik zal wel onze bezoekjes aan bar break missen, maar we zullen zeker nog eens binnenspringen voor een cappuccino of een heerlijke cioccolata caldo. Woensdag was dus het afscheid van Anna. Het werd een gezellig feestje met spumante en koekjes. Daarna hebben we nog pizza gegeten in de keuken en heeft Ida nog gezongen. Ik heb het niet te laat gemaakt, want 's anderendaags had ik veel werk in het labo.
Vanaf nu zal ik de meeste foto's op my space zetten en die link staat hier rechts vanonder. Het is veel gemakkelijker, en ik kan er ook meer posten.
Vrijdagavond hebben we met ongeveer de ganse residentie pizza klaargemaakt. Alé het was Alessio die ze klaarmaakte en de rest at ze op. Hij komt uit een stadje niet ver van Napels, en blijkbaar maken ze daar de beste pizza's. Thuis ben ik dat niet gewoon dat de mannen koken, maar hier trekken ze allemaal hun plan achter het fornuis. De afwas, dat is natuurlijk iets anders . Bloem en studenten, dat is om problemen vragen, en op het einde zag bijna iedereen wit. Getuige ook de foto's. Als dessert was er nog heerlijke chocoladetaart.
Zaterdag was het dan Tess haar verjaardag. Dit zijn we gaan vieren in Turijn. Eerst iets gedronken in een pub, en daar enkele mensen leren kennen: Allison (ook Amerikaans), Karolina (Poolse), Greg (Engelsman), Emily (Amerikaanse) en haar Italiaanse vriend, Jean (Ierse, zie één van mijn vorige posts) was daar ook. Daarna zijn we nog naar een soort van loungebar geweest waar we de rest van de nacht gedanst hebben. En 's morgens de eerste trein teruggenomen richting Vercelli. Rond 6 uur waren we terug, en heb ik nog eerst boterhammetjes met nutella gegeten voor ik mijn bedje opzocht, om pas in de middag te ontwaken.
Vandaag, maandag weinig gewerkt in het labo, ook al omdat we onze trein gemist hadden. We waren wel op tijd in het station, maar er stond een geweldig lange rij voor een ticketje. Massimo was er niet vandaag, dus ben ik deze middag vrij.
Heb mezelf ook een Italiaans GSM nr aangeschaft, en ook mijn adres zie je normaal gezien rechts onder de foto. Ik zou zeggen, zend geen kaartjes, of brieven want de Italiaanse post werkt enorm traag. Mailtjes en berichtjes met de laatste roddels zijn natuurlijk wel steeds welkom .
Morgen ga ik naar Milaan, op bezoek bij mama en papa, die hier voor een paar dagen zijn.
Niet normaal. Na een 4 dagen weekend, ben ik deze middag alweer vrij!!! Maar bon, ik ging jullie vertellen wat ik dit weekend heb gedaan. Spannend he . Wel ten eerste zijn we zaterdagavond uitgeweest. Eerst iets gaan drinken in een bar, en daarna naar een soort van discotheek geweest : 24 (uitspreken als vingti quatro). Blijkbaar is dit the place to be voor de Italiaanse jeugd.Niet iedereen is nog meegegaan naar 24. We waren met een stuk of 9: Patrycja, Anna, Tess, Simone, Gul, Gentian, Alessio, Liesbeth en ikzelf. We hebben daar zo'n beetje de boel in gang gestoken. Het was vre plezant, en zo leer je de mensen ook op een andere manier (lossere) kennen. Het gevolg van al de leute was dat we pas de volgende middag ontwaakten. De rest van de zondag was een echte rustdag. Maandag hebben we het ook nog kalmptjes aan gedaan, maar zijn we wel naar het rectoraat geweest om ons papier te faxen voor het verlengen van ons verblijf. Dat is ook alweer in orde. Dinsdag zijn we nog eens naar Turijn gegaaan. We hebben het museo del cinema bezocht. Zelden zo'n prachtig museum gezien. Echt de moeite waard om eens te bezoeken wanneer je in Piemonte of Lombardije bent. Daarna was er ook het cioccolaTO festa (chocoladefestival). Het vond plaats op een piazza, en daar stonden allerlei tentjes waar ze alle varianten van chocolade verkopen. Speciaal voor de mensen in het labo (als dank voor de vrije dagen) hebben we een kikker in chocolade gekocht. Een kikker omdat ze de prof zo noemen. Vooral Sara vond het zeer amusant dat ik daar aan gedacht had. Tussendoor hebben we ook nog geshopt. Dus mama en papa als jullie komen, gelieve nog wat zakgeld mee te brengen . Vanavond is er nog afscheid van Anna, die donderdag terugkeert naar Polen. Haar Erasmus zit er al op. Ondertussen verloopt alles hier z'n gewone gangetje. Ik doe mijn was, ik maak eten klaar,... Bedankt Gwen om me op me van de volleynieuwtjes op de hoogte te houden, en ook aan Dimi, om oma met de computer te leren werken
Wat is het een drukke week geweest.Toch volgens Italiaanse normen . En dat ben ik ondertussen na twee weken al helemaal gewoon. Gans de week in het labo gewerkt. Vandaag en gisteren zelfs begonnen om 8.30!! Maar deze namiddag ben ik vrij. Je ziet het, overwerken zal ik zeker niet doen.
Ik heb ook gezien dat ik thuis al vervangen ben, door kraksje . Mij missen doen jullie blijkbaar ni. Tis echt wel nog een klein mormel he.
Het ganse gymgebeuren gaat niet door. Woensdagavond, zijn Tess en ik dus naar de residenzia Dal Pozzo geweest, waar een gym is voor alle studenten van de verschillende residenties. Wanneer we daar aankwamen, gaven ze ons nog meer papieren, en moesten we daar mee naar de post office. Daar moest je alweer betalen. We zijn niet meer naar de post office geweest, maar gewoon gaan lopen in een park. Daar heb je tenminste geen 100 papiertjes en attestjes voor nodig. Als je denkt dat het in België erg gesteld is, kom dan nooit naar Italië .
Ik moet eke goed denken, hoe ik hier alles moet formuleren, want ben dat niet meer gewoon van in het Nederlands te denken. Ik schakel automatisch over op het Engels, samen met de Italiaanse stopwoordjes die ik ook al onder de knie heb. Soms begin ik zelfs tegen Liesbeth in het Engels. Maar het voordeel van het Nederlands, is dat je over iedereen kan roddelen, zelfs in hun bijzijn, zonder dat ze het doorhebben . Vanmiddag toen we stonden aan te schuiven voor lunch, kwam de prof achter ons staan. Die vieze troete had dat niet door. Ik kan dat mens echt niet af, vriendelijkheid is echt niet aan haar besteed . Het nadeel is wel dat wanneer je in het Nederlands begint, iedereen je zit aan te staren alsof je een alien bent.
Woensdagavond was er ook Champions league op tv, en Alessio was zo grappig om naar te kijken. Hij is een echte Milan fan en zat hem constant op te winden. Ik verstond wel niets van wat hij zei, maar het kon niet echt goed zijn. Blijkbaar is het ook de gewoonte om een gokje te wagen op sportwedstrijden. Je kan voor 3 euro inzetten, en dan moet je 4 of 5 wedstrijden voorspellen, wie er gaat winnen: thuisploeg, uitploeg, of een gelijkspel. 1 goal in de 88e minuut van Fenerbahce, en zo werd het 3-2, en zag Simone ongeveer 150 euro door zijn vingers glippen. Al de rest had hij juist gegokt. Ik vond het wel een beetje jammer voor hem.
Verder heb ik deze week ook nog zitten lachen met Vincenzo's wasavontuur, heerlijk gegeten in aquapozza, minder heerlijk gegeten in Capri (ik volgde gewoon de rest en het was een pizza met aubergine's en paprika's en als er iets is dat ik niet lust, is het wel dat , dus geen pizza verdura meer voor mij), was een po arabiata (een beetje boos) omdat Samir nog altijd mijn naam ni kan uitspreken (heb allerhande variaties gehoord, van Maruk tot Mariek tot Marieka, maar Marijke is gewoon te moeilijk, maar dat kan dan wel vlot Arabisch ), en nog zoveel meer waar ik nu direct niet kan opkomen. In de loop van de week, kweet niet meer juist wanneer precies, heb ik ook nog heerlijke chocoladetaart met mascorpone gegeten. Tania had die gebakken, en begon aan iedereen uit te delen. Natuurlijk zeg je daar geen neen tegen. Ik krijg terug het water in de mond als ik eraan denk.
Met dit culinair hoogstandje sluit ik af. En ga ik genieten van de Italiaanse zon, in het weekend.
Mijn plannen voor maandag en dinsdag vertel ik nog niet, maar het zal zeker de moeite waard zijn. Ik laat jullie in spanning
Dit wordt een kort berichtje, want ik heb straks afgesproken om te gaan fitnessen met Tess. Inderdaad, al die pasta's zullen een beetje afgewerkt moeten worden, als ik geen 20 kilo wil verdikken . Dat was ook al een heel verhaal. Als je hier wilt sporten, moet je een attest hebben van de dokter, dat je fysisch in orde bent. Alora, dan ben ik naar Dottoro Loiero geweest. Heb 2 uur zitten, wachten tegen dat het aan mijn toer was. Blijkbaar is het de gewoonte dat wanneer je binnenkomt, je vraagt: "Qui è ultimo?" Zodat je weet wie er voor je is. Ik vroeg da dus, en begint er een vrouw een gans gesprek met mij te starten. Ik verstond er weer geen bal van. Ik zet mij neer om te wachten, en wanneer de wachtzaal leeg was, dacht ik dat het aan mij was, maar blijkbaar was er nog een andere wachtzaal. Dat zat ook nog vol mensen . Gelukkig was er maar 1 meer voor mij. Dan is het aan mijn toer, ga ik zo binnen, en gelukkig kon die dokter een beetje Engels. Zo zegt hij: Alles is in orde, hij schrijft mij mijn certificato per palestra (=gym). Daarop zegt hij, ja ik hoor toch precies een ruis, je moet dat een verder laten onderzoeken. Hij vraagt mijn world assistance card, en schrijft mij een verdere test voor. Geen paniek, er is niets aan de hand met mij hoor. Want hij had net hetzelfde bij Tess gehoord, maar omdat zij geen health insurance heeft, kon hij dat onderzoek ni voorschrijven. Dus zo dringend zal het wel ni zijn, aangezien ik ook mijn attest voor de gym heb gekregen. Maar ik was er toch efkes nie goed van.
In het labo gaat het nu al veel beter. Heb eindelijk iets mogen doen , ipv te staan kijken als een klein kind. Maar echt doorwerken kennen ze daar ni. Ben gans de middag vrij. Maar morgen moet ik wel vroeger gaan. Om half negen moet ik er zijn. En vrijdagmiddag ben ik ook terug vrij, ale als ik dat goed verstaan heb. Het is precies of ik hier op vakantie ben .
Heb ook al een keer mijn was gedaan, en er was niets gekrompen, dus brava per me .
Bedankt aan alle Farmacia'tjes om iets te laten hoe het geweest is.
Alora, dat was het voor vandaag. De volgende keer probeer ik een uitgebreider bericht, maar heb het momenteel razend druk...
Mijn eerste dag in het labo is redelijk moeizaam verlopen. Massimo probeerde uit te leggen wat ik moest doen, maar ik verstond er niet veel van. Blijkbaar moet ik samenwerken met twee meisjes: Sara en Barbara die over hetzelfde onderwerp een thesis moeten maken. Het zijn zeer vriendelijke meisjes,dat wel, maar ze spreken even goed Engels als ik Italiaans. Dat verloopt dus zeer moeizaam. Ik heb dan maar gekeken wat zij deden. Gewoon enkele dingen afwegen en bij elkaar kappen, meer is er niet aan. In de namiddag heb ik dan nog een beetje uitleg gekregen, waarbij Fabrizio, de begeleider van Liesbeth, als tolk optrad. Bon, ik weet nu ongeveer wat ik zal doen. Voor degene die het willen weten: het zal veel multiplex PCR (=genotypisch) zijn en ook biofilms (=fenotypisch) maken. Dan de resultaten vergelijken om te kijken in welke mate ze overeenkomen. Het kan alleen maar beter worden.
Gisteren ben ik heel de dag bezig geweest met artikels te lezen en samen te vatten. Veel wijzer ben ik er nog niet uit geworden. Het ene artikel spreekt het andere tegen. Dat is wel een beetje frusterend. Maar heb ze toch allemaal kunnen lezen, en ik zal wel morgen zien wat ik er aan heb. Morgen is de grote dag en moeten we beginnen In onze gemeenschappelijke keuken staat er een voetbaltafel en er is een tornooi aan de gang. Dus elke avond gaat het er heerlijk luidruchtig aan toe . Voorlopig is het nog behelpen in het internetcafe, maar volgende week zou internet in onze residentie in orde komen. Die Italianen kennende zal het wel nog een maand duren. Verder valt er niet veel te vertellen, behalve dat het mooi weer blijft .
Ciao is niet alleen voor afscheid te nemen, maar ook voor goedendag te zeggen, en ze zeggen het blijkbaar altijd twee keer. Dat doe ik dan ook maar.... Nog eventjes over gisteravond. Vincenzo, Assunta en Lucia hadden ons nog uitgenodigd om samen in de keuken te eten. Nadat we terug kwamen van residenzia dal pozzo zijn we nog naar daar gegaan. Man, man, man wat was dat daar druk. Er liepen ongeveer 15 mensen rond en tegen dat iedereen zichzelf had voorgesteld, ben ik al weer de namen vergeten. Maar de rest van de avond, heeft Patrycja, een Poolse met ons zitten babbelen. Eventjes kort samengevat: ze zit hier al 5 maanden, en blijft nog tot juli. Ze wist ons ook te vertellen, waar we gratis op internet konden, met onze eigen laptop. Je wordt gewoon gevraagd om iets te drinken. Dus op dit moment ben ik hier bezig en het lukt . Naast Patrycja, zat er in de keuken ook een Turkse, een Indiër, twee mensen uit Israël, één daarvan is Muhammed, Tess, onze Amerikaanse van het rectoraat, nog een stuk of 5 Italianen en dan ben ik er waarschijnlijk nog enkele vergeten. Het was daar een mengeling van Engels, Italiaans, en sommige kunnen Frans. Er staat ook een voetbaltafel en het ging er hevig aan toe. Je kunt je wel voorstellen welk kiekenkot het daar was.
Vandaag zijn we dus naar ons appartementje gaan kijken. Maar het was wel minder dan wat we op de foto's hadden gezien. Het is misschien een klein beetje groter dan waar we nu zitten. Maar het heeft me niet meteen overtuigd. Dus we gaan het niet nemen, ook omdat het redelijk ver van de faculteit is, en ik voelde me er niet echt op mijn gemak. Elke dag 20 minuten op de trein is nu ook niet echt het einde van de wereld. En nu dat we dit internetcafe gevonden hebben, kunnen we gelijk wanneer we willen op Internet, alé toch tot 20u want dan sluit het.
We hebben ook nog kennisgemaakt met Anna, kamergenote van Patrycja, en eveneens Poolse. Ze spreekt vlekkeloos Frans (veel beter dan ik ) dus is het constant switchen tussen Frans, Engels en Italiaans. Dit leidt tot veel versprekingen .
Later deze week gaan we dan een keer kijken voor een maandabonnement met de trein. En ga ik ook eens informeren voor een nieuw GSM nummer, misschien dat dit dan ook goedkoper is om naar het thuisfront te bellen.
Morgen en overmorgen wordt het nog flink doorwerken, om al die artikels door te nemen en dan zullen we vrijdag wel zien wat we moeten doen in het labo. Want tot nu toe ben ik ni veel wijzer geworden.
Het is vandaag zondagmorgen. Straks gaan we eens Turijn bezoeken. We moeten er een beetje van profiteren nu we nog geen labowerk hebben.Alles valt supergoed mee. Ze zijn echt behulpzaam zelfs met het weinige Engels dat ze kunnen. Er kwam zelfs een nonnetje naar ons toe, toen we bezig waren met de kodak. Ik denk dat ze probeerde uit te leggen dat we ook mooie fotos konden maken van het tribunale. We proberen ons best te doen om Italiaans te spreken, en dat gaat met horten en stoten. Hopelijk lukt dat beter wanneer we Italiaanse les gevolgd hebben. Deze start op 6 maart. Gisteravond een pizza gorgonzola gegeten mmmmm. Toen we terugkwamen, hoorden we muziek, en op het eind van de straat was er een carnavalstoet aan de gang. Zeer mooie praalwagens en heb enkele fotos getrokken. Maar voorlopig lukt het niet om fotos hier op te zetten.
Maandag gaan we dan naar het rectoraat om ons in te schrijven en ook eens kennismaken met onze professor: Maria Giovanni Martinotti. Daarna gaan we verder op zoek naar een appartementje in Novara.
Hopelijk komt het internet nog in orde, en valt het labowerk mee, dan kan het verblijf hier helemaal niet meer stuk!
P.S: Aan Lien en Sara in Helsinki: hier is het zonnig weer en ongeveer 12° graden overdag. Maar toch bedankt voor je berichtje.
Het is bijna zover. Nog een nachtje slapen en ik vertrek. Ik besef het precies nog ni zo goed. De laatste dingetjes zijn in de valies gestopt en weegt 20 kilo. Straks vertrek ik naar Liesbeth in Zottegem, want dat is morgen een uur langer slapen om naar Zaventem te vertrekken. Ik hoop dat ik niks vergeten ben....
Gisteren was ook de laatste training voor mij. De foto's die ik genomen heb, komen hier nog zeker terecht, wees niet ongerust jumpertjes. Maar het kabeltje om de foto's van kodak naar computer te zetten, zit al in mijn valies, en ik weet niet meer precies waar.
Gisteren was het afscheid nemen van de mensen in Gent. Iedereen bracht een teusje of een hapje mee. Natuurlijk was er weer veel te veel over. Zo kregen zelfs onze boefie's hun pitta niet op. De film (aanrijding in moscou) was hilarisch. Plat Gents en een link met Italië via onze camionneur, was gewoonweg perfect. Allemaal merci voor ulder cadeautje, en Lien het is u al vergeven van mijn verjaardag .
IK ZAL JULLIE MISSEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Aan alle Johny's en Mattie's die in Gent blijven, keep in touch.
Vrijdag was er Margot haar afscheidsfeestje. Een hapje en een drankje en goed gezelschap, meer moet dat niet zijn. Doe dat goed ginder! Haar avontuur kan je volgen via de link aan de linkerkant.
Het is maandagmorgen en tijd om te kijken wat ik allemaal ga meepakken. Veel te veel zo te zien. Ofwel moet ik een grotere valies kopen, ofwel neem ik minder mee. Ik ga voor optie 2, met in het achterhoofd dat Milaan (op zo'n 60 km van Novara) het mekka van de mode is . Langs deze weg wil ik ook de papa van Liesbeth bedanken om naar ginder te rijden, met onze tweede en derde valies. Dank je wel papa van Liesbeth!!!!
Vanmiddag was het biefstuk met frieten, en straks ga ik nog gaan shoppen.
Zoals de meesten misschien al weten vertrek ik naar Italië samen met Liesbeth voor een vier maand durend Erasmusavontuur. Om iedereen op een eenvoudige manier op de hoogte te houden, wat ik ginder allemaal uitspook start ik hier deze blog.
Het laatste examen is achter de rug en vanaf nu tot 8 februari zijn de voorbereidingen aan de gang: nog kleren shoppen, valies maken, afscheidsfeestje houden enz.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik ben Marijke
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is student Farmacie.
Ik ben geboren op 27/06/1986 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Adres: Via Quintino Sella 5/7
13100 Vercelli
Italiaans nr: 0039/331 9159152
. Het was weer een gezellig feestje. 
. Heb enkel halve dagen moeten gaan. Ook omdat ik vrij had gevraagd op dinsdag en woensdagnamiddag om mijn ouders te zien, en op donderdagnamiddag voor de Italiaans les. 
Dat is iets dat ik moet onthouden voor de volgende keer). Maar ben er toch geraakt en het was een blij weerzien met mama en papa. 
. De match zelf was prachtig, met veel kansen, alleen na de goal van de gunners was het redelijk stil bij de rossoneri en gingen er al veel mensen naar huis. Moe maar voldaan, kroop ik in mijn bedje. 's Morgensvroeg genoten van een heerlijk ontbijt in het hotel, en daarna de trein richting Novara. 
Een waskuip vol, maar die was redelijk rap leeg. Het werd weer een erg gezellig feestje, maar ik ben vroeg (lees: vroeger dan de rest 
) in mijn bedje gekropen, want ik moest eruit om 7 uur. 
. Ik kreeg ook een bericht van Sara uit het labo, dat Massimo de volgende dag er niet zou zijn en dat ik een halfuurtje later mocht komen 
). 
. 
. Het nadeel is wel dat wanneer je in het Nederlands begint, iedereen je zit aan te staren alsof je een alien bent. 
, dus geen pizza verdura meer voor mij), was een po arabiata (een beetje boos) omdat Samir nog altijd mijn naam ni kan uitspreken (heb allerhande variaties gehoord, van Maruk tot Mariek tot Marieka, maar Marijke is gewoon te moeilijk, maar dat kan dan wel vlot Arabisch 
, ipv te staan kijken als een klein kind. Maar echt doorwerken kennen ze daar ni. Ben gans de middag vrij. Maar morgen moet ik wel vroeger gaan. Om half negen moet ik er zijn. En vrijdagmiddag ben ik ook terug vrij, ale als ik dat goed verstaan heb. Het is precies of ik hier op vakantie ben 
. 
