Vorig schooljaar - in de muziekschool - tijdens de lessen AMC (Algemene MuziekCultuur) ... de leraar speelde geregeld luisteroefeningen op de piano. Iedere keer voelde ik Manon schoppen en ronddraaien in mijn buik. En ik dacht "fijn, twordt een muzikale".
Dit schooljaar - in onze living - bij het inoefenen van mijn lessen altviool ... Iedere keer zie ik Manon schoppen en ronddraaien in haar park en hoor ik haar "hoauw hoauw hoauw"...
Misschien hoort Manon liever pianoklanken dan vioolgeknars. Of misschien ben ik de niet-zo-muzikale en vindt Manon dat absoluut niet zo fijn.
Donderdag 24 september... nèt op de dag dat Manon 2 werd (euh, 2 maanden welteverstaan) trok ik opnieuw richting Schaarbeek. De man bleef bij Manon en toog vol goeie moed aan de zorg. Ik droop belemmerd af. Zang, altviool, AMC en koor. En dan was het eindelijk 20u en ik had nen tram om 20u06 en diene was maar 2 minuutjes te laat en om 20u15 was ik in Evere. Toen ik me voorbij de openstaande deuren van het cafeetje op de hoek spoedde, riep men mij effe binnen. Ik mocht een heel vakkundig uitleg doen over het verschil tussen een viool en een altviool. Moest ik dezelfde nonsens aan ne kenner verkondigen, hij zou mij vierkant en vooral vakkundig uitlachen. Maar cafébezoekers om 20u15... ja, die slikken alles. En dan plots een stemmeke in mijn hoofd "Gaat naar uw dochter !!!". 2 minuutjes later was ik thuis. De dochter hartverscheurend aan het wenen en de man oorverdovend aan het snurken. Na enkele welgemeende stompen schoot hij wakker "Eh ja, z'eeft wel veel geweend vanavond. Z'eeft u denk ik gemist". Ik drukte mijn nasnikkende dochter nog iets dichter tegen mij aan.
IK GA NOOIT MEER NAAR DE MUZIEKSCHOOL ... NOOIT !
Maar dan, langs den andere kant, zo geef ik ze geen van beide de kans om elkaar beter te leren kennen en aan elkaar te wennen. En ik wil wel nog eventjes mijn passie beleven. Want muziek is geen hobby, da's een passie. Dus volgende donderdag krijgen ze weer een tête-à-tête en het daaropvolgend weekend moet ik werken. Er zal nog veel gewe(e)nd moeten worden...
