De dag na de feest hebben we na het ontbijt de tafel ontruimd om alle kadootjes uit te spreiden, en het kon tellen.... Speelgoed, boeken,,kleren, knuffels groot en klein, geschenkbons en centen, bloemen,planten en andere decoratie, een fotoreportage.... 1 voor 1 leuke geschenken waar we nog lang van gaan kunnen genieten! Maar dan kwam de dag dat ook papa terug aan de slag moest.... Mahder had al 2 dagen gaan "proefdraaien" in de creche en dat was haar goed bevallen. De 1ste keer stapte ze blijgezwind binnen, de 2de keer had ze het in de gaten dat mama wegging en kwamen de traantjes. Dit heeft een goede week geduurd maar dan begon ze zich goed thuis te voelen bij de andere Duizendpootjes. Met dank aan Nancy, Ria en Kim die ons Mahder liefdevol , speels maar ook kordaat als het moet opvangen. Het zijn echter al weekjes geweest met de nodige hindernissen. Een hoestje bleek na het paasweekend , met enkele zware nachten, een bronchitis te zijn. Mama dagje thuis, mamie een dagje oppassen en dan voor 2 daagjes naar de creche. In de loop van die week had papa al een soort "puistje" opgemerkt in haar gezichtje. En ja, bingo, herstellende van het 1 kwam daar nog een ander duiveltje bovenop....leve de wijnpokken!!! Weer enkele zware nachten, geregel van opvang voor 1 dag, maar daarna terug richting Duizendpoot. Daar hadden ze al een hele invasie vieze pokken gehad dus ver was het niet te zoeken. Achteraf hebben we trouwns gehoord dat het echt een stevig "wijnpokkenseizoen" geweest is. Ja, ze kan het al maar gehad hebben. Toen we dachten dat we er zowat door waren, kwamen de slaapproblemen op de proppen. Zowel de zachte als de harde aanpak geprobeerd, de laatste passen we regelmatig toe tot nu toe. Duidelijkheid creëeren dat het tijd is om te slapen, rustig neerleggen en laten huilen. Regelmatig terug naar boven, zelfde ritueel herhalen tot de slaap het overwint. Maar we willen het niet alleen hebben over de minder leuke momenten. Onze schat blijft ons veroveren met haar schaterende lach, leert zoveel bij, geniet van het spelen met de andere kindjes in de creche. Ze speelt heel graag in het keukentje, maar ook de poppen, telefoons, diertjes...weten haar te bekoren. Zingen, schilderen, de eerste kunstwerkjes pronken hier al, en als het mooi weer is genieten van de grote tuin. De rijsaf vindt ze super, met de bal speelt ze graag, echt genieten.... En het middagdutje dat thuis niet altijd vlotte, gaat daar na het nodige energieverbruik en nieuwe indrukken, eens zo goed, oef! Eten deed ze altijd goed, en dat is niet veranderd. Maar een nieuw gegeven in haar leven is het potje. Regelmatig proberen samen met de andere kindjes. Mama en papa hebben hun exemplaar ook bovengehaald en met grote vreugde, en de nodige bravootjes en muziekjes, kunnen we u melden dat het eerste plasje deze morgen heeft plaatsgevonden. Wat zijn we toch fier op die kleine meid van ons, want op zo'n korte tijd heeft ze al grote vorderingen gemaakt. We houden jullie graag op de hoogte.
De welkomstdrink van Mahder 28 maart. Een drukke maar fijne dag die mogelijk gemaakt werd dankzij de hulp van onze familie en vrienden. Onze kleine schat heeft een reuzedag gehad, veel gespeeld, volop genoten van de aanwezigheid van zoveel kindjes en het ballenbad heeft ook zijn effect niet gemist. Papa en mama hadden tijd tekort om met iedereen een praatje te doen maar hebben dan weer volop genoten van de aanwezigheid van zoveel mensen die ons Mahder een warm hart toedragen. Over de kadootjes niet gesproken, mensenlief, wat zijn we verwend geworden. Even terugblikken...
Met veel bravoure wordt het huishouden hier gerund, was, plas, koken, mama heeft niet te klagen. Tussendoor nog wat verbouwen, want het is nu een feit... we hebben een half open keuken nu. De ramen tussen de living en de keuken waren er al uit, de chauffages afgebroken en vervangen door een nieuwe op een andere plaats en toen kon papa met de grote afbraak beginnen. En op zo'n moment vluchten moeder en dochter richting shopping center waar ze zich kostelijk amuseren. Zeker als er toevallig een paardenmolen staat, en als dan 2 blinkende oogjes je aankijken, dan smelt je en geniet je samen van een ritje. Het getrappel, gespartel en gekrijs na de rit vergeten we even. Want eens uit de buggy wil Mahder natuurlijk er niet meer in, lopen is veel leuker, en zoveel ruimte....Een felle dame onze kleine meid, maar ze kan zoooo lief zijn. In het badje plots rechtstaan en je met haar natte handjes vastgrijpen om je dan een dikke smakkerd te geven, echt aandoenlijk. Of als ze op haar manier duidelijk wil maken wat ze op haar bokes wil. Luid roept ze dan "kaa", ja 't is een echt kaasboerineke, maar ook tegen vlees en confituur zegt ze kaa en het gaat er allemaal even goed in! En ook papa heeft een bezoekje gedaan aan Kind en Gezin, 1 cm gegroeid (79cm) en een halve kilo erbij, de kaap van de tien kilo is overschreden nu. Bij de dokter kon je haar niets meer wijsmaken want eens die begon te rommelen, zette haar patiënt het al op een schreeuwen, tja, die ellendige prikjes toch! Maar daarna terug beloond met een koekje, en weg waren de traantjes. Ondertussen zijn we ook al eens even goeiedag gaan zeggen in de Duizendpoot, de creche waar ze vanaf 30 maart start. Het was alsof ze al heel haar korte leventje daar geweest was. De kindjes kwamen net met slaapoogjes binnen om verschoond te worden, en onze deugniet stond er gezellig tussen. Op het eettafeltje klimmen, haar duidelijk maken dat ze op de poep op de bank moest gaan zitten. Niemand twijfelde er aan dat zij veel aanpassingsproblemen zou hebben. Morgen gaat ze "op proef", mama brengt en papa gaat haar na het middagdutje halen, spannend voor iedereen! En intussen zitten we volop in de voorbereidingen van haar feest, maar gelukkig worden we omringd door een ervaren meter, en peter met technisch inzicht dus dat zal wel loslopen. En dan maar duimen dat het mooi weer wordt, want er is enorm veel speelruimte buiten, er komt een springkasteel dus.... Gisteren hebben we trouwens al letterlijk en figuurlijk kunnen proeven van het eerste welkomstfeestje in onze groep. Surafel, toekomstig echtgenoot van Mahder (jaja, er waren in Ethiopië al koppelpraktijken), heeft de spits afgebeten. Ons Mahder was trouwens al "berucht" want alom vroegen mensen ons "is dat die felle?". Tja, ze heeft al een naam,... We hebben genoten van een mooie fotovoorstelling, gevolgd door een overheerlijk dessertbuffet! Maar ook het weerzien met de andere kindjes en ouders was superfijn. Ervaringen delen, en genieten van hoe goed onze spruiten het doen, gewoonweg zalig! En dan nu natuurlijk nog wat leuke kiekjes...
En Mahder gaat zienderogen vooruit, leert maar bij, nieuwe woordjes, nieuwe indrukken.... Ondertussen gebeurt dit al lopende, want ja, plots stond ze daar en sindsdien heeft ze al heel wat afstand afgelegd. Plots ziet de wereld er weer heel anders uit, ze is niet meer te stoppen nu! Met een brede smile verovert ze de wereld en ook heel wat harten, want charmeren kan ze, sommigen kunnen dit al bevestigen. Minder leuk was het bezoekje aan Kind en Gezin. Het wegen (9,7 kg) ging nog, het meten in de houten bak (78 cm) vond ze minder. Afleiding daarna op de speelmat en dan naar de verpleegster en de dokter. Onze kleine meid amuseerde zich kostelijk met het speelgoed maar het lachen verging al snel bij de eerste prik, en oei, er volgende nog een 2de ook! Het inentingsschema in Ethiopië was nog niet afgerond, en nu moet dit in sneltempo afgewerkt worden. Dit was dus niet het laatste bezoekje, maar tja, hier moeten alle kindjes door hé. En haar moed en zelfopoffering werd met een lekker koekje beloond, njamie! De 5 tandjes, en 6de in aantocht, deden goed hun best!
Maar dan kwam DE dag. Met pijn in het hart, maar toch blij dat ik een mooie periode fultime heb kunnen genieten van dochterlief, is mama afgelopen donderdag terug gestart met werken. En papa is nu fulltime huisvader de komende 6 weken, en hij doet dat heel goed. Maar ondertussen heeft hij ook al wel begrepen dat het niet elke dag rozegeur en maneschijn is. Het zwakke punt zijn de middagdutjes, en iedereen zal wel weten dat je planning afhangt van het ritme van je kind. Want lang slapen betekent wat bijwerken in het huishouden. Kort of niet slapen betekent dan weer uitstel van de plannen en in de late namiddag een lastig kindje. Gelukkig verlopen, hout vasthouden, de nachten al wat vlotter. Het eten blijft een belangrijke activiteit, en echt alles lust ze: spruitjes, witloof, ... het gaat er allemaal even vlot in. Knuffels en levende dieren krijgen van ver en dichtbij een "aaitje" toegeroepen, al dan niet gevolgd door een dikke smakkerd. Speelgoed wordt meer en meer ontdekt. Iedereen heeft zijn kuren, dus ook onze dochter, maar supertrots en supergek zijn we van haar! Als dit geen mooie afsluiter is!
Twee weken weer gepasseerd, en onze kleine meid weer enorm veel geëvolueerd! Van een paar stapjes naar een fikse wandeling, ze begint steeds meer en meer steviger op haar beentjes te staan. We houden wel telkens onze adem in als ze plots begint te waggelen, want ze moest maar eens verkeerd terechtkomen... Ook de sociale contacten beginnen al vlotter te gaan. Kusjes geven, dada doen, een echte charmeur. Klimmen en klauteren, liefst waar het niet mag, alles in veiligheid brengen want voor je het weet is ons madam met je gsm er vandoor. Aankomen waar het niet mag, de grote ontdekkingsreis in volle evolutie! Haar speelgoed, hoe meer lawaai het maakt, hoe liever ze het heeft. Ook haar knuffels weet ze ondertussen te appreciëren. Terwijl ze vroeger de lucht werden ingekatapulteerd is het nu "aai beer" en dan moet mama beer ook kusjes geven. Helemaal gek is ze van Hopla, als deze dvd opstaat klapt ze lustig mee in de handjes en staat ze mee te wiebelen op de muziek. En sinds vorige week is met het arriveren van haar badje er nog een favoriete activiteit bijgekomen. De nodige speeltjes erin en ze is gelanceerd, en o wee als je haar er wil uithalen, dan is het groot protest! Ook papa helpen met de aquarium te poetsen, vind ze geweldig. Of dit een tijdelijke bevlieging of een blijvende interesse is, dat zal de toekomst uitwijzen. Maar ook ziek zijn hebben we al meegemaakt. Op het moment dat we, zo content als iets, dachten dat ze haar slaapritme gevonden had was het terug om zeep! 4x overgeven op een nacht, 's morgens het smakelijk opgegeten ontbijt er terug uit, en ze was ocharme zo uitgeteld, dat moest overdag natuurlijk terug gerecupereerd worden. Terug naar af, veel geduld oefenen, maar de kusjes maken zoveel goed dat je de moeilijke momenten weer snel vergeten bent. Zo, dat was het voorlopig alweer, geniet van de laatste kiekjes en tot binnenkort!
Nieuwjaar gevierd, autoproblemen gehad (JL), winterwandeling gemaakt (brrr), en zo kwam er een einde aan de gezamelijke vakantie. Papa terug aan het werk, mama voor 5 volle weken samen met dochterlief thuis (de 6de week bestaat uit 5 dinsdagen wanneer JL in zijn adoptieverlof gaat werken). En de eerste week is al gepasseerd, en duidelijk is dat het doen en laten van mama bepaald wordt door de grillen van de dochter. Nog wat papierwerk te regelen,dus op naar het ziekenfonds om ons adoptieverlof en de nodige fondsen en geschenken te gaan ontvangen. Een bezoekje gebracht aan de collega's. Mahder had een goeie nacht gehad, was dan ook in een geweldig goei humeur en wist iedereen te bekoren met haar schaterlach en "high five". Tijdens deze week zag ik haar weer enorm evolueren. Haar woordenschat, niet altijd even verstaanbaar en met de nodige mimiek, probeert ze stilaan uit te breiden. De afstand van het "alleen" stappen vergroot beetje per beetje. En een loopfiets dat papa en mama eerst nog moesten duwen, geraakt nu op eigen kracht, hetzij in slow motion, vooruit. Dat onze dochter een echte avonturierster is getuigt de klim op haar kleine kinderstoeltje. En ja, na diverse triomfantelijke beklimmingen komt er ook wel eens een val, gelukkig gebroken door de speelmat. Dikke tranen, even troosten, en dan even gauw terug naar de volgende beklimming. Een echte doorzetter, wij houden in elk geval ons hart vast! Maar dat ook helden even moeten bekomen, dat kun je op de foto's wel zien. Tot binnenkort met nog meer wilde verhalen!
Het is weer even geleden dat we hier iets gepost hebben maar onze actieve meid vraagt zoveel aandacht... Wat is er zoal gebeurd de laatste week:
22 dec: in de luchthaven van Addis krijgen we te horen dat onze vlucht met 2 uur vertraging zal vertrekken. Onze bagage zal maar tot Schiphol gaan, onze verbinding zullen we dus niet halen. We nemen geen risico en contacteren onze chauffeur van dienst, nonkel Domi om ons daar te komen afhalen. Ook anderen van onze groep kiezen voor deze zekerheid. De vlucht verloopt goed, Mahder heeft praktisch de ganse tijd geslapen. 23 dec: eerder dan verwacht landen we in Schiphol maar de tijd om eerst onze bagage te halen en dan ons terug volledig in te checken is te kort. Achteraf zal blijken dat de aansluitingsvlucht naar Zaventem een uur later vertrokken is en we toch via de "grote poort" hadden kunnen toekomen. Jammer, en zeker voor de mensen die de moeite hebben gedaan om tot daar te komen. Sommigen hebben we kunnen verwittigen, van anderen hebben we het achteraf vernomen, en misschien zijn er ook nog mensen waarvan we het niet weten. Geef ons even een seintje dan aub. dan kunnen we afspreken voor een bezoekje thuis. Van Schiphol een lange rit naar Brussel naar de Federale Autoriteit om de definitieve erkenning van Mahder af te halen. Zonder dit document kon zij niet ingeschreven worden in de gemeente en deze dienst sloot tussen kerst en nieuw dus... Thuisgekomen hebben we enorm genoten van de prachtige raamdecoratie, dit alles aan de hand van de meter, Laura en de mamie, super, nog eens hartelijk bedankt! Ook deugddoende was de warme maaltijd die klaarstond voor ons, jullie kunnen niet geloven hoe goed de Belgische kost ons gesmaakt heeft! Voor de rest valiezen uitgeladen en op tijd ons bed in na de zware reis.
24 dec: shoppen! Eten, schoenen, Premaman... een gevulde dag. 's Avonds rustig thuis onze 1ste kerst gevierd met 3 in bijzijn van mamie
25 dec: Kerst in Lint bij Marraine en Parrain. En onze kleine meid stond natuurlijk in de schijnwerpers, en ze vond dit absoluut niet erg, integendeel, geweldig zoveel aandacht! Een geslaagde namiddag, lekker gegeten en gedronken en héél veel foto's! Mahder is trouwens niet moeilijk wat eten betreft, alles wil ze wel geproefd hebben. Maar de wijn hebben we bij haar wel ingeruild voor water natuurlijk.
27 dec: Kerst bij de Mamie. Ook weer OK, en de gekke peter zorgde wel voor de nodige kinderanimatie. Tja, je kan er ook niet aan weerstaan hé, aan de charmes van ons prinseske!
Deze week hebben we ons dan beziggehouden met: was, plas, strijk, kuis, papierwerk, verzenden van kaarten.... en we kunnen jullie verzekeren, doorwerken zit er niet echt in met zo'n actieve meid in huis. Dinsdag is papa dan nog gaan werken, woensdag mama en papa heeft de honneurs goed waargenomen. Ze is nu officieel ingeschreven in de gemeente, pasfoto's maken was een hele uitdaging, krijgt binnenkort haar Kids-ID en hierbovenop kregen we ook nog 4 rollen vuilzakken voor de pampers. En wees gerust, het gaat goed vooruit!!! Slapen is wisselend, nachten van 12 uur, en dan weer gebroken nachten, die eindigen in het grote bed van mama en papa. Middagdutjes beginnen stilaan te vlotten, maar max.1u15, beter dan niks en voor haar even batterijtjes opladen tussendoor is ook geen slechte zaak. 1 ding is zeker, we hebben een vrolijke dochter en als ze kusjes geeft en een schaterende lach laat klinken, dan smelt je gewoon weg;
Lieve lezers allemaal, de persoonlijke bedankingen volgen later maar nu alvast een algemene bedanking aan iedereen die ons zo'n superlieve wensen hebben toegestuurd, we hebben nog nooit zoveel kaarten ontvangen, en ook de leuke kado's, BEDANKT ALLEMAAL!!! Dat onze grootste wens is uitgekomen, dat weten jullie ondertussen wel zeker hé. Wij wensen jullie allen alvast het allerbeste toe voor 2010!
