In tegenstelling tot wat sommige thuisblijvers vreesden was de groep nog net voor 9 uur weg. Op naar Wellin onder een stralende zon. Volgens de laatste weerberichten hoeven we ons (nog) geen zorgen te maken over eventueel onweer onderweg. Op stap dus voor een stralende tocht
Voor mij als begeleider was het wennen aan de GPS. Blijkt dat de combinatie van GPS-tracks en GPX- routes niet ideaal. Beide routes liggen naast elkaar met hier en daar enkele afwijkingen. Met het gevolg dat ik op een gegeven ogenblik op de autostrade naar Hasselt terecht kwam. Iets waar ik onze fietsers niet zou tegenkomen.
Maar niet getreurd. Er was op voorhand afgesproken om een eerst bevoorradingspunt te houden op het kerkplein van Jeuk. En aangezien ik er deze keer quasi 100% zeker van ben dat er toch geen regenvestjes moeten uitgedeeld worden - die weer eens in de auto liggen (sommigen zullen zich wel de regenbui en de daarbij horende weg vergissingen in Mallorca nog wel - anders lees je maar het desbetreffende artikel hierover op deze blog) ben ik maar onmiddellijk naar daar gereden en heb de renners daar opgewacht.
Omstreeks half elf waren ze al daar.
Na de nodige plasjes en herbevoorrading trekken ze verder richting Hoei, waar in tegenstelling tot wat sommigen vreesden de muur, niet beklommen moet worden. Ikzelf zou hen boven in Ben Ahin opwachten met de nodige broodjes voor het middagmaal.
Kwart voor één. Ik had net een plaatsje met een beetje schaduw gevonden aan de lokale parochiezaal en was net begonnen met alles klaar te zetten of of ze waren al daar. Dan maar pistolekes en mini baguettekes met kaas en hesp klaar gemaakt voor de mannen. Ze gingen er vlot binnen, samen met de nodige colaatjes en watertjes. En hop om kwart na één waren ze al terug weg.
Met nog een 60-tal kilometers voor de boeg was de volgende bevoorrading voorzien in Ocquier, zon 30 KM verder. Net toen ik de baan aan het uitzoeken was van waar ze zouden komen kreeg ik telefoon van Peter. Patrick (Van Gelder - ik zal hem in het vervolg Trikke noemen om geen verwarring te scheppen met de andere Patrick) had af te rekenen met krampen en kon niet meer verder fietsen. Of ik terug kon komen naar Havelange. Aan de rode lichten op de hoofdweg. De enige die er zijn. Ja waar had ik dat nog gehoord.... Maar deze keer was het wel juist.
Trikke (en zijn velo) zijn dan maar in het busje gekropen. Waarna ik rechtstreeks naar Wellin gereden ben.
De achterblijvers gingen de resterende 40 KM zonder bijkomende bevoorrading volmaken.
In Wellin aangekomen bleek dat wij de enige hotelgasten zijn voor vanavond. De hotelbaas is een zeer gemoedelijke en vriendelijke kerel. We mogen de fietsen in de hal zetten als we dat wensen (er komt toch niemand anders binnen). Avondeten is ook geen probleem in het bijhorende restaurant. En voor het ontbijt moet ik maar laten weten om hoe laat we het willen hebben. Hij is zeer flexibel daarin. Nadat Trik en ik de zakken hebben binnengebracht was het wachten op de andere renners.
Omstreeks 16 uur waren ze daar. Blijkbaar was de rit net lang genoeg geweest want iedereen was blij om er geraakt te zijn. Na de obligate recovery choco trok iedereen dan naar zijn kamer voor de nodige douchkes.
Alvorens in het hotel restaurant te gaan eten zijn we samen nog een aperitief pintje gaan pakken op een terrasje tegenover het restaurant om dan tegen half 7 te gaan eten.
Wat een kaart. Keuze genoeg voor iedereen. Toch beperken we ons tot een drietal keuzes nml. eendenborst met morillecreme en verse groentjes op een pollenta deeg, een carbonnades fait a la geuze en een triotje van pasta en scampis. De gerechten waren heel goed van smaak en qua presentatie ook een lust voor het oog. Wat ons heeft doen besluiten om nog aan een dessertje te beginnen. Op de keuzelijst dame blanche, chocomousse, sorbet, etc...
Om half 9 trok iedereen naar zijn kamer om de spieren nog wat in te wrijven met een gelleke van Jules en om klaar te zijn voor de match van de avond. Jean en Jules gingen nog effen een frisse neus halen op het gemeentepleintje om te genieten van een toch wel bijzonder aangename zomeravond.
Ikzelf heb me dan maar aan het schrijven van deze blog gezet. Sommigen onder u weten wel dat die voetbal niets voor mij is. Teveel zenuwen als ik naar de rechtstreekse uitzending kijk. Niet goed voor mijn hart dus.
Morgen is het ontbijt voorzien om half acht (de bakker gaat pas open om kwart na 7). Hopelijk zijn we tijdig weg want er wacht ons de langste rit van de 10-daagse. Een rit van een kleine 170 km naar La Croix sur Meuse.
12-06-2015 om 00:00
geschreven door Jan 
|
Deze dag was voorzien als een rustdag en werd als dusdanig ook gebruikt door de rennes. Op het programma stond een korte rit van om en bij de 80 km naar (heen en terug) naar Petra. Onze renners dames hadden aangegeven om halverwege mee in de bus te stappen om te kunnen genieten van de 'Ladys day'.
Zoals in de titel geschreven was dit de meest gevreesde en besproken rit van de week. 145 km en ca 3000 hoogtemeters kregen ze voorgeschoteld. Wat niet belet dat iedereen vroeger als anders klaar was om deze rit aan te vangen.
Deze dag begon met een uitgebreid ontbijtbuffet in ons hotel om 8 uur. Iedereen was blikbaar genoeg gerecupereerd van de rit van de vorige dag zodat ze allen vol ongeduld stonden te trappelen om aan de rit van de dag te beginnen. De San Salvador rit. Theoretisch een rit van een 140 km met als kers op de taart het beklimmen, iets halverwege, van de berg naar het San Salvador klooster.
