Veel straten vol winkels en kraamkes met Chinese blingbling prularia in rood en goudkleur. Wie dat koopt weet geen mens. Hier en daar nog pleintjes met volkse taferelen.
De metro om 23u30: veilig, efficient, ruim, proper, iedereen in contact met ....Ipad of Iphone
Ook om half twaalf s avonds is het nog druk in de metro. Het metrostel is open en zo lang dat je niet ziet waar het eindigt. En het voelt nog heel veilig. In deze politiestaat waagt niemand het om ook maar iets verkeerd te doen. Op de kleinste misdrijven staan de strengste straffen: gevangenis en stokslagen 😳😳. Voor een politieagent is de straf dubbel, dus geen corruptie. Betrapt worden of drugstrafiek: de doodstraf (wordt uitgevoerd). Sigaret op straat gooien: 50 $, etc. Singapore is dus een heel propere stad.
Hier vind je alleen maar Indische kledij- en die wordt ter plaatse genaaid. Geen westerse producten. De mensen leven hier nog hun Indische leven. Ook straten vol goud juweliers, typische restaurants, en mooie tempels vol devote mensen.
We zijn intussen alweer terug in Thailand. We hadden zoveel te doen en te zien in deze ongelooflijk indrukwekkende stad, dat er s avonds geen energie meer was om onze blog up to date te houden. Om ons te verplaatsen in deze megastad maakten we de eerste dag gebruik van de open tour bus, en daarna de MRT (Mass Rapid Transport = metro), en vooral de benenwagen 😄. Dat kruipt niet in uw kleren. Dit verslag van Singapore is dus in "uitgesteld relais", zoals ze dat vroeger op de tv zeiden.
Het is moeilijk alles in een kort verslag weer te geven, maar dit zijn enkele voorbeelden van wat er zoal gezegd werd als we die stad aan het verkennen waren : ziet da seg! 🙀 was da? amaai! pas op! da mag nie! kijk hier is, zie is ginder, 😳 heel lekker eh? 😋 zo duur? zweette gij ook zo? 😓 Pas op. ze komen van rechts hier. hoe hoog! nog shopping centra? wat een stortbui! ☔️ Das hier wel proper eh. Eh, hier zijn geen files.
Kort samengevat: Singapore is volgens ons een stad om met verbazing en vol verwondering te bekijken, maar we zijn er niet verliefd op geworden. Been there, seen that, done that. Singapore is een koele en zakelijke stad waar het vooral om geld draait - dat is zowat aan alles te merken: een financieel en zakendistrict bestaande uit ontelbare wolkenkrabbers waar denkelijk Wall Street niet kan aan tippen, overal shopping malls (Orchard Street = 6km enorme shopping malls) ,en commercie. Aan ieder metrostation een shopping mall. Wat ook opviel was dat alle geld dat we in handen kregen splinternieuw leek. Alsof er iedere dag vers geld gedrukt wordt.
We logeerden in de Hangout Mount Emily (bedankt voor de tip Jan en Chris!), een soort hostel bij een park, met alles op en aan wat je praktisch nodig had, meer niet (no frills, just fun - is hun slogan), gasten van alle pluimage (je kan kiezen tussen slaapzaal of prive kamer) en een prachtig dakterras met uitzicht over de stad. Een echte oase. ( Jan: ook voor ons werd Dhoby Gaud het centerpunt van onze uitstappen. We hebben vaak aan jullie gedacht 😄).
De eerste dag kozen we voor een hop-on-hop-off formule, zodat we in korte tijd een beeld kregen van wat er zoal te zien is. Hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) was een rit met het reuzenrad, The Singapore Flyer. Net voor het instappen kregen we onze eerste tropische stortbui. In Singapore is er altijd een vochtige hitte - het is er nooit minder dan 20°C, meestal rond 30°C. We hebben iedere dag regen gehad. s Avonds gegeten in Leo restaurant, en van Leo (73 jaar - werkt nog steeds als ingenieur overdag en s avonds in het restaurant) heel wat te weten gekomen over het leven in Singapore. O.a. het volgende:
Auto rijden in S is voor de gewone mens onbetaalbaar: eerst moet je een licentie kopen om een auto te mogen hebben: is goed voor 10 jaar en kost 100.000 Singapore $ = 650.000. Dan koop je een auto, betaal je jaarlijks taks ter waarde van de auto, en na 10 jaar moet je de auto laten scrappen. Zo rijden er geen oude autos. Bovendien is het kilometerrijden. Dus nog eens betalen per km. Geen wonder dat er geen files zijn! Singaporesen verplaatsen zich dus noodgedwongen met het openbaar vervoer, dat ongelooflijk goed georganiseerd en efficient is.
De 2e en de 3e dag stond de verkenning van de Arabische wijk, Little India, en Chinatown op het programma - hier waren we verwonderd om te zie hoe de verschillende etnische groepen die hier in de loop der tijden gesetteld zijn nog altijd samen wonen en de sfeer en cultuur van hun land weten te behouden. (denk aan de Statiestraat in Beringen-mijn). De typische huizen en straten zijn er nog, en vooral in en rond de moskeeën, hindoetempels, en esoterisch boeddhistische tempels in Chinatown waanden we ons even op bezoek in die landen.
Het authentiekst vonden wij Little India op zondag - dames uitgedosd met prachtige sarongs, mannen en kinderen ook op hun szondags. En in een hindoetempel konden we toevallig een interessante ceremonie met life muzikale begeleiding bijwonen. Kippenvel gaf dat! En wat een devotie van al die biddende mensen! Ontelbare stalletjes en winkels met rood- en goudkleurige prullaria in Chinatown verhinderden het zicht op de authentieke huizen, en gaven ons een Scherpenheuvel gevoel. Alleen de prachtige tempel, een stel schakende autochtone ouderlingen met supporters, en veel vuil op straat ( hoe kan dat? In deze cleane stad?) deden ons echt aan China denken. De rest: commercie!
We hebben deze boeiende citytrip afgesloten met een wandeling door "de City" op rush hour, een bezoek aan de wondermooie en indrukwekkende Marina Bay, en een originele Singapore Sling in het beroemde Raffles hotel.
Moeilijk om niet de hele tijd in superlatieven te schrijven, maar ook onze boottocht in een "slowboat" was een hoogtepunt.
De reis (een 4tal u H/T) was dit keer veel mooier dan de bestemming: de Pakov Caves...
De Mekong slingert zich door een woest maar prachtig groen berglandschap - overal oerwoud zo ver je kon kijken. Met momenten waanden we ons in een van de reisdocumentaires waar we ons thuis wel eens aan vergapen. Sporadisch aan de oevers zagen we landingsplaatsen voor kleine bootjes en kleine dorpjes, volkstuintjes, en visactiviteiten.
We zijn gestopt in een van de dorpjes - gekend omwille van de productie van rijstwhisky. Het vervaarlijk goedje was te koop in flessen met echte kadavers van schorpioenen - en slangen 😝.
Ook hier heel wat handwerkhandel, maar de prettige verrassingen waren een wondermooi tempelplein in dit voor de rest arm uitziend dorpje, en een lokaal (nieuwjaars?)feest dat net begonnen was.
De Caves , een soort tempelgrot met duizenden boeddhabeeldjes kon ons als niet-boeddhisten niet echt bekoren.
Van de olifantenschool, de massage, en de verdere verkenning van dit boeiende stadje is wegens tijdsgebrek niks meer gekomen.
Morgen vrijdag is een reisdag ✈️Luang Prabang - Bangkok en dan ✈️ Bangkok-Singapore. Aankomst laat in de avond. We hebben 4 nachten geboekt in de Hangout, een soort jeugdherberg. En volgens onze vrienden Jan en Chris een hele goeie.
Nieuwjaarsdag aan de waterval van en de night market
Hemelsblauwe watervallen in de jungle - niet spectaculair hoog, maar spectaculair mooi en veel - moet ge gezien hebben. De kleur van het water was zo blauw als de zwembaden bij ons, maar hier is het puur natuur.
We hadden een thongsew (soort overdekte pickup truck met zitbanken) gecharterd om er naartoe te rijden. Onderweg kleine dorpjes gepasseerd. Bij een gestopt, zogezegd om het leven van de Mongh-people, een van de vele etnische groepen die hier wonen, te zien. Eigenlijk was het meer een marktje om hun waren en handwerken te verkopen, dan een kennismaking met hun manier van leven. " buy from me! One for one dollar" was een van de weinige zinnetjes die de kinderen aangeleerd hadden gekregen. Wat mij vooral tegenstak is dat de kinderen hiervoor ge(mis)bruikt werden. Een keer maar geen twee, dachten we.
Een bergachtige kronkelweg, met soms verraderlijke gaten, bracht ons steeds verder en dieper de natuur in. Een korte wandelin door het tropisch woud bracht ons via een bear rescue project bij de waterval. Een klein natuurwonder is dit! Het wandelpad volgende werden we steeds weer verrast met mooiere en grotere watervallen. Liefhebbers konden hier zwemmen of zich Tarzan wanende, met een slingerkoord de natuurlijk gevormde vijvers induiken. Overal bij het water ook picknicktafels waar Aziatische families en groepjes jongeren van hun meegebrachte rijst- en noedelgerechten genoten (Sommigen hadden een hele bak bier meegebracht). Wij hebben het bij een lekkere noedelsoep in het enige restaurant boven een van de watervallen gehouden 🍲. Echt een mooi voorbeeld hoe een toeristische attractie op een ecologisch verantwoorde manier toegankelijk kan worden voor toeristen. En dan maar hopen dat het niet plat gelopen wordt!.
S Avonds was het een must om naar de dagelijkse avondmarkt te gaan. Zeker een kilometer kraampjes op 4 parallelle rijen met alleen maar lokaal gemaakte handwerken: vooral sjaaltjes en sjaaltjes en kleurrijke tassen en nog meer van hetzelfde. Mooi om te zien, heel kleurrijk, maar ons verzadigingspunt was snel bereikt.
Na enig zoeken vonden we een goed restaurant met Laotiaanse keuken voor oudejaarsavond. Niet evident. Vele waren volgeboekt door westerse toeristen. De mensen van hier vieren dat niet zoals wij.
Zij roepen wel al 3 dagen op voorhand "Happy New Year!" naar iedereen. En op 1 en 2 januari zagen we overal etende en dansende families en groepjes die voor hun huis langs de weg en op pleintjes een feestje bouwden. We gaan er van uit dat ze Nieuwjaar vierden. Maar het echte nieuwjaarsfeest in deze landen is later, met het Chinese nieuwjaar, dan hebben zij hun "waterfeesten".
We vonden nog een tafeltje in de Tamarind, bekend ook om de kooklessen die ze aanbieden. We namen de "set menu", een proeverij van allerhande Laotiaanse gerechten. Het smaakte overheerlijk 🍜 .Jos was vooral zot van het nagerecht: een soort donkerrode rijstepap met Tamarind (eetbare bloem) met een pruimensausje. De keuken is hier ook minder pikant dan in Thailand. En eten is hier eten, niet tafelen zoals bij ons. Alles wordt op tafel gezet in volgorde dat het klaar is. Als je gedaan hebt stap je op. Jaarwisseling was dus op onze kamer, skypen met de thuisbasis, wensen uitwisselen....
Om middernacht was er overal vuurwerk, we hoorden karaoke, en plotseling was de hemel vol met ontelbaar vele wensballonnen, een papieren zak met een brandertje onder. Dit was een feeëriek spektakel!
Luang Prabang - fijn om te zijn, en liefst nog wat langer
Zelden deden we een "toeristische" bestemming aan die de rust en de vredigheid van Luang Prabang kon evenaren. En dit ondanks een overvloed aan backpackers en andere toeristen uit alle delen van de wereld. Hier hadden we gerust nog enkele dagen willen blijven.
Het is mooi gelegen in de natuur aan de samenvloeiing van de Mekong en de Nam Khan. Het is een aangename en boeiende stad. Er is veel te zien, te doen, te beleven, te eten, te drinken, te terrassen, te kopen. Dit ook mee dankzij het toerisme dat veel leven en welvaart gebracht heeft in deze tot voor enkele decennia vergeten koninklijke stad.
We hebben hier geen wats (tempels) meer bezocht, behalve de Wat Phosy, (op een heuvel 300 trappen 😓).van waar we een schitterend uitzicht over Luang Prabang en omgeving kregen.
Onze guesthouse lag aan de rand, even buiten het centrum. De eerste dag hebben we de stad per fiets verkend, lekker geluncht op een terrasje aan de rivier (soort vispate gestoomd in bananenbladeren), en plannen gemaakt voor de 2 volgende dagen.
Foto
Het enige minpunt was de temperatuur, vooral s morgens en 's avonds was het er koud. Soms beneden 10 °C denken we. Dat hadden ze hier in geen 20 jaar meegemaakt volgens Michael, onze hotelbaas.. En niets was daar voorzien op koude. De mensen leven buiten, hebben geen dichte schoenen en amper warme kleren. De huizen hebben geen verwarming. Overal zagen we mensen zich verwarmen rond een vuurpot of een kampvuurtje op het trottoir 🔥. De receptie van ons guesthouse bv. was buiten. Alle restaurants waren buiten op terrasjes.
S namiddags werd het meestal een aangenamere 20 °C.
Het warme bed waar ook wij 's avonds naar snakten improviseerden we met behulp van...onze haardroger.😴
