Moeilijk om niet de hele tijd in superlatieven te schrijven, maar ook onze boottocht in een "slowboat" was een hoogtepunt. 

De reis (een 4tal u H/T) was dit keer veel mooier dan de bestemming: de Pakov Caves...

De Mekong slingert zich door een woest maar prachtig groen berglandschap - overal oerwoud zo ver je kon kijken. Met momenten waanden we ons in een van de reisdocumentaires waar we ons thuis wel eens aan vergapen. Sporadisch aan de oevers zagen we landingsplaatsen voor kleine bootjes en kleine dorpjes, volkstuintjes, en visactiviteiten.

We zijn gestopt in een van de dorpjes - gekend omwille van de productie van rijstwhisky.  Het vervaarlijk goedje was te koop  in flessen met echte kadavers van schorpioenen - en slangen 😝. 

Ook hier heel wat handwerkhandel, maar de prettige verrassingen waren een wondermooi tempelplein in dit voor de rest arm uitziend dorpje, en een lokaal (nieuwjaars?)feest dat net begonnen was. 

De Caves , een soort tempelgrot met duizenden boeddhabeeldjes kon ons als niet-boeddhisten niet echt bekoren.

Van de olifantenschool, de massage, en de verdere verkenning van dit boeiende stadje is wegens tijdsgebrek niks meer gekomen.

Morgen vrijdag is een reisdag ✈️Luang Prabang - Bangkok en dan ✈️ Bangkok-Singapore. Aankomst laat in de avond. We hebben 4 nachten geboekt in de Hangout, een soort jeugdherberg. En volgens onze vrienden Jan  en Chris een hele goeie.

Hemelsblauwe watervallen in de jungle - niet spectaculair hoog, maar spectaculair mooi en veel - moet ge gezien hebben. De kleur van het water was zo blauw als de zwembaden bij ons, maar  hier is het puur natuur. 

We hadden een thongsew (soort overdekte pickup truck met zitbanken) gecharterd om er naartoe te rijden. Onderweg kleine dorpjes gepasseerd. Bij een gestopt, zogezegd om het leven van de Mongh-people, een van de vele etnische groepen die hier wonen, te zien. Eigenlijk was het meer een  marktje om hun waren en handwerken te verkopen, dan een kennismaking met hun manier van leven. " buy from me! One for one dollar" was een van de weinige zinnetjes die de kinderen aangeleerd hadden gekregen. Wat mij vooral tegenstak is dat de kinderen hiervoor ge(mis)bruikt werden. Een keer maar geen twee, dachten we.

Een bergachtige kronkelweg, met soms verraderlijke gaten, bracht ons steeds verder en dieper de natuur in. Een korte wandelin door het tropisch woud bracht ons via een bear rescue project bij de waterval.  Een klein natuurwonder is dit! Het wandelpad volgende werden we steeds weer verrast met mooiere en grotere watervallen. Liefhebbers konden hier zwemmen of zich Tarzan wanende, met een slingerkoord de natuurlijk gevormde vijvers induiken. Overal bij het water ook picknicktafels waar Aziatische families en groepjes jongeren van hun meegebrachte rijst- en noedelgerechten genoten (Sommigen hadden een hele bak bier meegebracht). Wij hebben het bij een lekkere noedelsoep in het enige restaurant boven een van de watervallen gehouden 🍲. Echt een mooi voorbeeld hoe een toeristische attractie op een ecologisch verantwoorde manier toegankelijk kan worden voor toeristen. En dan maar hopen dat het niet plat gelopen wordt!.

S Avonds was het een must om naar de dagelijkse avondmarkt te gaan. Zeker een kilometer kraampjes op 4 parallelle rijen met alleen maar lokaal gemaakte handwerken: vooral sjaaltjes en sjaaltjes en kleurrijke tassen en nog meer van hetzelfde. Mooi om te zien, heel kleurrijk, maar ons verzadigingspunt was snel bereikt. 

Na enig zoeken vonden we een goed restaurant met Laotiaanse keuken voor oudejaarsavond. Niet evident. Vele waren volgeboekt door westerse toeristen. De mensen van hier vieren dat niet zoals wij. 

Zij roepen wel al 3 dagen op voorhand "Happy New Year!" naar iedereen. En op 1 en 2 januari zagen we overal etende en dansende families en groepjes die voor hun huis langs de weg en op pleintjes een feestje bouwden. We gaan er van uit dat ze Nieuwjaar vierden. Maar het echte nieuwjaarsfeest in deze landen is later, met het Chinese nieuwjaar, dan hebben zij hun "waterfeesten". 

We vonden nog een tafeltje in de Tamarind, bekend ook om de kooklessen die ze aanbieden. We namen de "set menu", een proeverij van allerhande Laotiaanse gerechten. Het smaakte overheerlijk 🍜 .Jos was vooral zot van het nagerecht: een soort donkerrode  rijstepap met Tamarind (eetbare bloem) met een pruimensausje. De keuken is hier ook minder pikant dan in Thailand. En eten is hier eten, niet tafelen zoals bij ons. Alles wordt op tafel gezet in volgorde dat het klaar is. Als je gedaan hebt stap je op. Jaarwisseling was dus op onze kamer, skypen met de thuisbasis, wensen uitwisselen....

Om middernacht was er overal vuurwerk, we hoorden karaoke, en plotseling was de hemel vol met ontelbaar vele wensballonnen, een papieren zak met een brandertje onder. Dit was een feeëriek spektakel!

Zelden deden we een "toeristische" bestemming aan die de rust en de vredigheid van Luang Prabang kon evenaren. En dit ondanks een overvloed aan backpackers en andere toeristen uit alle delen van de wereld. Hier hadden we gerust nog enkele dagen willen blijven.

Het is mooi gelegen in de natuur aan de samenvloeiing van de Mekong en de Nam Khan. Het is een aangename en boeiende stad. Er is veel te zien, te doen, te beleven, te eten, te drinken, te terrassen, te kopen. Dit ook mee dankzij het toerisme dat veel leven en welvaart gebracht heeft in deze tot voor enkele decennia vergeten koninklijke stad. 

We hebben hier geen wats (tempels) meer bezocht, behalve de Wat Phosy, (op een heuvel 300 trappen 😓).van waar we een schitterend uitzicht over Luang Prabang en omgeving kregen. 

Onze guesthouse lag aan de rand, even buiten het centrum. De eerste dag hebben we de stad per fiets verkend, lekker geluncht op een terrasje aan de rivier (soort vispate gestoomd in bananenbladeren), en plannen gemaakt voor de 2 volgende dagen.

Foto 

Het enige minpunt was de temperatuur, vooral s morgens en 's avonds was het er koud. Soms beneden 10 °C denken we. Dat hadden ze hier in geen 20 jaar meegemaakt volgens Michael, onze hotelbaas.. En niets was daar voorzien op koude. De mensen leven buiten, hebben geen dichte schoenen en amper warme kleren. De huizen hebben geen verwarming. Overal zagen we mensen zich verwarmen rond een vuurpot of een kampvuurtje op het trottoir 🔥.  De receptie van ons guesthouse bv. was buiten. Alle restaurants waren buiten op terrasjes.

S namiddags werd het meestal een aangenamere 20 °C. 

Het warme bed waar ook wij 's avonds naar snakten improviseerden we met behulp van...onze haardroger.😴