Bij mijn pensionering, ondertussen ruim twee maanden geleden, heb ik mij voorgenomen om via vrijwilligerswerk voor de maatschappij iets terug te doen, als compensatie voor het aangename leventje dat ik tot hiertoe heb mogen leiden.

Ik ben namelijk een van die babyboomers voor wie de levensstandaard, sedert mijn geboorte, vrijwel continu in stijgende lijn is gegaan. De Golden Sixties en de daaropvolgende decennia werden in hun opgang slechts eventjes geremd door enkele beperkte oliecrisissen, maar voor het overige heeft onze generatie, binnen een periode van vijftig à zestig jaar, ongeveer alles verworven waarvoor onze voorouders eeuwen lang hebben moeten vechten. Tenslotte hebben we binnen Europa, tijdens ons leven, ook geen enkele oorlog moeten meemaken, wat ook al uitzonderlijk is als we het geschiedkundig bekijken.

Men mag het pessimisme of een Avondlandgevoel van een jonggepensioneerde noemen, maar ik vrees dat we niet snel nog een halve eeuw zullen meemaken waar we er met zovelen, zo snel zijn op vooruit gegaan.

Het zou eenvoudig kunnen zijn om nu we dit punt van relatief hoge welstand hebben bereikt, eveneens in het kader van de tijdsgeest, nog enkele decennia enkel maar te genieten van wat we verworven hebben en “Après nous le déluge!”.

Maar neen, we voelen ons niet geroepen om, zoals de oude Chinese mandarijnen, alleen nog maar de vissen te voederen in de tuinen van de Verboden Stad. Vrijwilligerswerk dus maar!

Ondertussen heb ik de daad bij het woord gevoegd en ben ik aan de slag gegaan in het lokaal dienstencentrum van het OCMW. Ik werd er met open armen ontvangen voor een aantal activiteiten die hoofdzakelijk met cultuur te maken hebben, maar toch mocht ik ervaren dat achter het aantrekken van vrijwilligers niet al te veel systematiek zit.

Vandaar dat bij mij het idee al een tijdje broedt om het vrijwilligerswerk in onze gemeente toch wat te professionaliseren. Dit soort werk zou volgens mijn inzichten moeten worden ingebed binnen het globale personeelsbeleid van gemeente en OCMW. Dit betekent een gericht aantrekken van vrijwilligers binnen de lokale werking, net zoals men personeel aanwerft voor een of andere functie, met  opvolging tijdens de loopbaan en op basis van een statuut.

Ik ben er van overtuigd dat een georganiseerde werking meer vrijwilligers zal opleveren en zij zullen bovendien op plaatsen terechtkomen waar ze activiteiten kunnen ondersteunen waarin ze goed zijn.

Bovendien kan een degelijke vrijwilligerswerking mee een oplossing bieden voor het behoud van het financieel evenwicht in onze gemeente.

Want inderdaad, met ongeveer 700 personeelsleden in dienst bij het OCMW en de gemeente Evergem is de limiet wellicht bereikt; bijkomende nieuwe aanwervingen brengen het gemeentelijk financieel evenwicht ongetwijfeld in gevaar. Daar tegenover staat dat allerlei nieuwe wetgeving en toenemende kwaliteitseisen, steeds meer opdrachten naar de lokale besturen schuiven. De inzet van vrijwilligers in de uitvoering van een aantal beleidsdomeinen kan dan wellicht een oplossing bieden. Ik denk hierbij aan de culturele activiteiten, de ouderenzorg, de jeugdwerking, het sportluik, …

Het moge duidelijk zijn dat de georganiseerde vrijwilligerswerking geen terugdringing van de huidige lokale tewerkstelling op het oog heeft; een verschuiving van sommige onderdelen van het professioneel werk naar het zogenaamde vrijwilligerswerk moet wel mogelijk zijn.

Het ganse systeem moet trouwens uitgebouwd worden in overleg met de vaste werknemers en het moet gebaseerd zijn op een samenwerkingsakkoord.

De gratis dienstverlening heeft de laatste tijd, samen met zijn Hasseltse pionier misschien wat van zijn pluimen verloren, maar misschien is een doordacht vrijwilligersbeleid een interessant alternatief!

09-04-2012 om 22:39 geschreven door Luc Van Vynckt