Met de fiets doorkruisen we enkele Europese landen, culinair maken we een reis rond de wereld. Onze vrouwen hebben ons op het hart gedrukt om zeker afwisselend en voldoende te eten. Welnu, we aten natuurlijk al Belgisch en Frans, maar ook Italiaans in de beruchte pizzeria, in Tours probeerden we Libanees met zijn mezze's en gisteren konden we niet weerstaan aan de Marokkaanse couscous! Iedereen tevreden dus. 's Morgens Poitiers bezocht met zijn mooie pleinen. We waren verder onder de indruk van de muurschilderingen in de kerk van Notre-Dame-la Grande. Aan de St. Aldegonde-kerk ontmoetten we het Gentse koppel Mia en Kristof. Helemaal weg van ons verhaal wilde Mia onmiddellijk met de vermeende B.V.'s - want dat zijn we blijkbaar ondertussen: Bekende Vlimmenaars- op de foto! Voor handtekeningen was de tijd echter te beperkt. En zo werd het elf uur en we waren nog niet weg uit Poitiers. Eerder gehaast stopten we wat verder in Nouaillé-Maupertuus om inkopen te doen en tegelijk de oude abdij te bezichtigen. Man, we werden ondergedompeld in een middeleeuws feeëriek kader! Ook in Charraux stonden we weer versteld van het prachtig decor met de resten van een abdij. Tot dan was het eerder vlak, bijwijlen waanden we ons terug in de Kempen. Daarna werd het heuvelachtiger met kilometers geen teken van bewoning, tot we weer een klein gehuchtje of mooi stadje inreden. Nanteuil was zo'n prachtig voorbeeld. In een zoektocht naar een slaapplaats dienden we een 10 km van de route af te wijken naar Manslé aan de Charente. Toen ook daar de hotels allemaal volzet bleken te zijn, bereidden we ons mentaal stilletjes voor om te slapen onder de brug over de Charente. Tot onze laatste hoop, een chambre d'hôte, tot onze vreugde nog een kamer vrij had en een totale meevaller bleek te zijn met een charmante gastvrouw. Eens gewassen was het al 10 uur, maar na efkens zoeken naar een restaurant dat nog open was, toch weer zeer lekker gegeten. Rit: 115 km Rijtijd: 6 uur Totaal: 1033 km
Herinner mijn vraag van enkele dagen geleden: waar zitten de Fransen? Gisteravond het antwoord gevonden: in Tours. We zagen tot nu toe tal van steden met immense kathedralen, maar errond was het eerder doods en verlaten. Met Tours blijken we -tijdelijk?- terug in de bewoonde wereld te komen! Toen we arriveerden mengden we ons in drukke winkelstraten, 's avonds liepen we door het bruisende nachtleven met Duvel drinkende jeugd. Als pelgrims weliswaar enkel langs de zijlijn vastgesteld natuurlijk! Vooraleer we vanmorgen dan Tours en het Loiredal verlieten, bezochten we de St. Gatienkathedraal met zijn zeer oude glasramen en stonden we weer versteld van het mooie stadhuis. Was het gisteren mooi weer, deze voormiddag druilde de regen omlaag. Later klaarde het gelukkig op en zagen we de zon weer nu en dan in een dreigende lucht. We reden door een wisselend landschap van zonnebloemen, lege graanakkers en maisvelden. Een enkele melkveehouder met Holsteinachtige rasdieren bracht wat leven in de wei. De wijngaarden bleken enkel maar aan de noordflank van de Loirevallei te gedijen rond Vouvay. Vandaag geen enkele meer gezien. Vooraleer we Poitiers binnendoken, merkte ik de eerste autentieke bouwsels met de typische halfronde pannetjes. Mooi. Het was toen al redelijk laat, maar veel slaapgelegenheid blijkt er onderweg niet te vinden buiten de steden. Doorrijden dus maar, maar het vlot goed langs de Vienne. Een redelijke rivier, al had ik er persoonlijk nog nooit van gehoord. Soms hadden we zelfs de wind mee, nooit gedacht! Rit: 123 km Rijtijd: 6u45 Totaal: 918 km
Vanmorgen eerst nog eerst nog in de oude stad rondgetoerd, de prachtige abdijkerk St. Trinité bezocht, een stempel gevonden in het zeer mooi gelegen stadhuis. Terwijl we praatten met een Nederlands koppel op de fiets, kwam er nog een koppel aangereden die op weg waren naar Compostella. De vrouw sleurde een fietskar voort met een kind van een jaar of vier! Petje af. Terwijl we verder samen bergop fietsten, vroeg ik de man of zij steeds de kar trok. "Nee, bergaf ik!", grapte hij. Ergens aan de rand van een dorpje -Ambloy, merkten we een traktor met een sticker "Geen landbouw zonder ...". Terwijl ik Daniel wees op de Vlaamse traktor, sprak de boer door het open venstertje : "En Vlaamse mensen ook!". Het Westvlaamse koppel nodigde ons op hun buitenverblijf uit voor een Belgisch biertje, maar terwijl we eigenlijk wel heel veel goesting hadden, hebben we het afgewezen om toch nog tijdig onze eindplaats te bereiken. Naarmate we Tours naderden, werden de graanvelden meer en meer afgewisseld met wijngaarden, met in de verte soms een prachtig wijnkasteel. De zonnebloemvelden erbij maakten duidelijk dat we in zuidelijke richting opschoten. Na een 77 km reden we via de lange hangbrug over de Loire Tours binnen. Eindelijk een internet-aansluiting gevonden in de stad, zodat het het dagelijkse verhaal weggepend kon worden met wat vertraging. Rit : 77 km Rijtijd : 5 uur Totaal : 795 km Halen we morgen Poitiers, of keren we terug voor de Worstenfeesten ?
6. Woensdag 20 augustus 2008: Maintenon - Vendôme
We stonden startensklaar voor ons hotelletje in Maintenon, toen de eigenares plots naar het binnenkoertje holde om een groot schepnet te halen. Een visser op de brug over de Eure ernaast had namelijk beet: een snoek van wel twee en een halve voetlengtes van Daniel, afgerond ongeveer een meter dus (in het visserslatijn m.a.w.). Vanuit onze kamer hadden we zicht op een mooi kasteel, met op de achtergrond een groot aquaduct - een niet voltooide frats van Louis Quatorze. De eerste stopplaats was Chartres. De torens van de kathedraal rezen al van ver boven de graanakkers uit, waar twee traktoren, drie ploegen met vijftien scharen in totaal ploegden. Binnenin de kathedraal konden we o.a. magnefiek houtsnijwerk bewonderen. De Eure stroomde door de stad, wat bijwijlen zichten gaf die aan Brugge of Gent deed denken. Verder koers gezet naar Bonneval aan de Loir, met buiten de stille dorpjes een graansilo als moderne kathedraal en baken in de verte. In Châteaudun efkens halt gehouden aan het mooie kasteel, gebouwd tegen een grote ronde donjon uit de twaalfde eeuw. De tegenwind lijkt dan ook niet meer zo sterk als de vorige dagen, misschien is het wat vlakker, zijn we ondertussen al wat meer getraind: het bolde goed vandaag bij een bewolkte lucht, maar geen drup regen. Toch blijft het genieten van de groene Loir-vallei en zo bereikten we na een honderddertig kilometer Vendôme. Rit : 130 km Rijtijd : iets meer dan 7 uur. Totaal : 716 km Voor de wiskundige knobbels : er zit mogelijk een verschil op de som van de ritten en het totaal, maar soms moeten we inderdaad kilometers afleggen 's avonds om ons welverdiend pintje nog te kunnen drinken ...
Het was gisteravond bijna 10 uur eer we in een pizzeria in het pittoreske oude centrum van Chambly onze voeten onder tafel schoven. We bestelden beide een mega-pizza. "C'est très grande!", waarschuwde de man nog, maar onze "Nous avons mega-faim!" was duidelijk genoeg. Resultaat was dat ik deze morgen vertrok met nog twee halve pizza's achterop mijn bagage. We leren het ook nooit. Het was efkens zoeken om terug op de route te geraken : we waren immers zelfs buiten onze kaartenboek beland. In een klein dorpje spraken we een frisse jongedame aan. Toen ze merkte dat we op de duur de tel kwijt waren hoeveel keer we links en dan weer rechts moesten, stelde ze voor voor om met haar klein Peugeotje voor te rijden en ze wees naar het steegje bergop. Was ze nu zodanig onder de indruk van mijn atletische gestalte (ik verzwijg wijselijk dat ik half achter Daniel stond), het genereuze aanbod hebben we wijselijk afgewezen en zijn terug naar de hoofdweg gereden richting Méru. We doorkruisten verder tal van kleine dorpjes in een heuvelend landschap. Verschillende kilometers samengereden met een groepje grijzende wielertoeristen uit de streek, wat naast enkele prettige gesprekken, ook onze gemiddelde snelheid flink opdreef. Nochtans was het weerom boksen tegen de wind : vijftig kilometer per uur was voorspeld voor vandaag. Daarnaast zaten er ook een paar klimmetjes van een zeven percent gedurende enkele kilometers, wat extra zwaar kan worden als het terrasje met die frisse pint slecht getimed is (m.a.w. vlak voor de beklimming)! Aan de brug over de Seine in Gargenville (zestig kilometer ten westen van Parijs) verorberden we verder onze pizza als middagmaal. Was trouwens nog dik voldoende. Later op de middag een kwartiertje geschuild voor een buitje. De wind ging wat liggen ook, zodat we uiteindelijk nog redelijk vlot tot Maintenon geraakten, waar we een chambres d'hotes vonden in het centrum. Rit : 112 km Rijtijd : 7u00 Totaal : 586 km
Vanmorgen eerst nog Cambrai bezocht met zijn mooie kathedraal, indrukwekkend stadhuis en zijn Vlaams aandoende gevels. Bleek het kermis te zijn daar, en geen kleintje. Wat zaten wij eigenlijk gisteravond in ons Ibis-hotelletje eventjes buiten de stad te doen, weliswaar met een flesje wijn. Maar goed, we waren tenminste fris nu. Sprak een oudere wielertoerist ons aan : hij was reeds tweemaal naar Compostella geweest, de laatste keer in 2005. Op zijn bijna antieke koersfiets, voorzien van fietstassen voor en achter dan nog. Verwonderd als we waren, verklaarde hij trots dat de spaken op "une technique ancienne" dubbel gekruisd gemonteerd waren. Toen waren er tenminste nog eens vakmannen! Uiteindelijk toch nog uit Cambrai weggeraakt, op weg naar de bron van de Schelde. Voor de foto ging Daniel efkens pootje baden in de beek, maar toen hij de temperatuur van het water voelde kon de fotograaf niet rap genoeg zijn! Langs enkele pittige heuvels gingen we over naar het stroomgebied van de Somme, een beekje dat we dan ook later een eindje volgden. Enkele stille getuigen uit WOI in de vorm van een bunker en een klein Brits oorlogskerkhof staken af tegen de enorme graanvelden. Als een wakend legioen stonden nog netjes geordende ronde strobalen over de velden verspreid. St. Quentin was ook de moeite waard : mooi gothisch stadhuis met een marktplein dat in de zomer is omgetoverd tot een flink zandstrand met palmbomen en spelende kinderen. Verderop werd het landschap wat vlakker, al was het zelfs licht bergaf nog steeds bijtrappen om tegen de strakke wind op te boksen. Toch was het goed fietsweer, meestal nochtans redelijk tot zwaar bewolkt en in St. Quentin efkens moeten schuilen voor ons eerste regenbuitje. Onderweg lijst Daniel de gesneuvelde dieren op die we tegenkomen op het wegdek. Voor de gevoelige lezers treed ik echter niet verder in detail over zijn stoofpotje. Na alweer een honderdtal kilometers bereikten we zo Noyon. Ook hier een imposante kathedraal en dito stadhuis, met enkele gezellige terrasjes niet veraf. Bedenking die we ons maakten vandaag : waar zitten al de Fransen op zondag. We doorkruisten verschillende mooie kleine dorpjes, maar alles lijkt zo verlaten. Een enkel voertuig komen we onderweg tegen, meestal zijn het dan nog traktoren. Ook vanavond leek Noyon niet te leven: de gezellige terrasjes van daarstraks waren allemaal dicht! Rit : 106 km Rijtijd : 6u45 Totaal : 356 km
We stonden startensklaar voor ons hotelletje in Maintenon, toen de eigenares plots naar het binnenkoertje holde om een groot schepnet te halen. Een visser op de brug over de Eure ernaast had namelijk beet: een snoek van wel twee en een halve voetlengtes van Daniel, afgerond ongeveer een meter dus (in het visserslatijn m.a.w.).
