Fietstocht vanuit Vlimmeren en Oostmalle naar Compostella Recentste berichten bovenaan
20-08-2008
5. Dinsdag 19 augustus : Chambly - Maintenon
Het was gisteravond bijna 10 uur eer we in een pizzeria in het pittoreske oude centrum van Chambly onze voeten onder tafel schoven. We bestelden beide een mega-pizza. "C'est très grande!", waarschuwde de man nog, maar onze "Nous avons mega-faim!" was duidelijk genoeg. Resultaat was dat ik deze morgen vertrok met nog twee halve pizza's achterop mijn bagage. We leren het ook nooit. Het was efkens zoeken om terug op de route te geraken : we waren immers zelfs buiten onze kaartenboek beland. In een klein dorpje spraken we een frisse jongedame aan. Toen ze merkte dat we op de duur de tel kwijt waren hoeveel keer we links en dan weer rechts moesten, stelde ze voor voor om met haar klein Peugeotje voor te rijden en ze wees naar het steegje bergop. Was ze nu zodanig onder de indruk van mijn atletische gestalte (ik verzwijg wijselijk dat ik half achter Daniel stond), het genereuze aanbod hebben we wijselijk afgewezen en zijn terug naar de hoofdweg gereden richting Méru. We doorkruisten verder tal van kleine dorpjes in een heuvelend landschap. Verschillende kilometers samengereden met een groepje grijzende wielertoeristen uit de streek, wat naast enkele prettige gesprekken, ook onze gemiddelde snelheid flink opdreef. Nochtans was het weerom boksen tegen de wind : vijftig kilometer per uur was voorspeld voor vandaag. Daarnaast zaten er ook een paar klimmetjes van een zeven percent gedurende enkele kilometers, wat extra zwaar kan worden als het terrasje met die frisse pint slecht getimed is (m.a.w. vlak voor de beklimming)! Aan de brug over de Seine in Gargenville (zestig kilometer ten westen van Parijs) verorberden we verder onze pizza als middagmaal. Was trouwens nog dik voldoende. Later op de middag een kwartiertje geschuild voor een buitje. De wind ging wat liggen ook, zodat we uiteindelijk nog redelijk vlot tot Maintenon geraakten, waar we een chambres d'hotes vonden in het centrum. Rit : 112 km Rijtijd : 7u00 Totaal : 586 km
Vanmorgen eerst nog Cambrai bezocht met zijn mooie kathedraal, indrukwekkend stadhuis en zijn Vlaams aandoende gevels. Bleek het kermis te zijn daar, en geen kleintje. Wat zaten wij eigenlijk gisteravond in ons Ibis-hotelletje eventjes buiten de stad te doen, weliswaar met een flesje wijn. Maar goed, we waren tenminste fris nu. Sprak een oudere wielertoerist ons aan : hij was reeds tweemaal naar Compostella geweest, de laatste keer in 2005. Op zijn bijna antieke koersfiets, voorzien van fietstassen voor en achter dan nog. Verwonderd als we waren, verklaarde hij trots dat de spaken op "une technique ancienne" dubbel gekruisd gemonteerd waren. Toen waren er tenminste nog eens vakmannen! Uiteindelijk toch nog uit Cambrai weggeraakt, op weg naar de bron van de Schelde. Voor de foto ging Daniel efkens pootje baden in de beek, maar toen hij de temperatuur van het water voelde kon de fotograaf niet rap genoeg zijn! Langs enkele pittige heuvels gingen we over naar het stroomgebied van de Somme, een beekje dat we dan ook later een eindje volgden. Enkele stille getuigen uit WOI in de vorm van een bunker en een klein Brits oorlogskerkhof staken af tegen de enorme graanvelden. Als een wakend legioen stonden nog netjes geordende ronde strobalen over de velden verspreid. St. Quentin was ook de moeite waard : mooi gothisch stadhuis met een marktplein dat in de zomer is omgetoverd tot een flink zandstrand met palmbomen en spelende kinderen. Verderop werd het landschap wat vlakker, al was het zelfs licht bergaf nog steeds bijtrappen om tegen de strakke wind op te boksen. Toch was het goed fietsweer, meestal nochtans redelijk tot zwaar bewolkt en in St. Quentin efkens moeten schuilen voor ons eerste regenbuitje. Onderweg lijst Daniel de gesneuvelde dieren op die we tegenkomen op het wegdek. Voor de gevoelige lezers treed ik echter niet verder in detail over zijn stoofpotje. Na alweer een honderdtal kilometers bereikten we zo Noyon. Ook hier een imposante kathedraal en dito stadhuis, met enkele gezellige terrasjes niet veraf. Bedenking die we ons maakten vandaag : waar zitten al de Fransen op zondag. We doorkruisten verschillende mooie kleine dorpjes, maar alles lijkt zo verlaten. Een enkel voertuig komen we onderweg tegen, meestal zijn het dan nog traktoren. Ook vanavond leek Noyon niet te leven: de gezellige terrasjes van daarstraks waren allemaal dicht! Rit : 106 km Rijtijd : 6u45 Totaal : 356 km
2. Zaterdag 16 augustus 2008: Geraardsbergen - Cambrai
Nevelige ochtend : beloofd goed weer te worden dus. De Dender gevolgd tot net over de taalgrens in Lessines. Overgestoken naar Doornik aan de Schelde met onderweg een heuvelend landschap. De eerste medepelgrims ontmoet: een Nederlands koppel uit Hilversum. Een pad langs de Schelde leidde ons tot bijna in Frankrijk, waarna we door een glooiend landschap met mais, suikerbieten en graan een oude grenspost bereikten. Daniel draaide echter eerst nog eens af bij een terrasje om een laatste pint bier in België te drinken. Ik heb hem natuurlijk niet tegengehouden, integendeel. Langs het Bois de Wallers gereden, bekend van de Parijs-Roubaix. Toen we in de buurt hierover aan de praat geraakten een bejaard koppel, raadden ze toch lachend af met die beladen fietsen die ruwe kasseien te trotseren. We worden inderdaad reeds regelmatig aangesproken, in Doornik bijvoorbeeld nog door een Spaanse dame afkomstig uit de buurt van Compostella. De schelp vooraan de fiets vergemakkelijkt opvallend het leggen van contacten. Rit : 125 km Rijtijd : 7u00 Totaal : 250 km
1. Vrijdag 15 augustus 2008: Vlimmeren-Geraardsbergen
Inderdaad: wat was dat die morgen! Wat een mensen! Nu had ik wel iets verwacht : Jef had namelijk reeds wat gepolst om welk uur ik precies vertrok en dergelijke, maar zo'n "uitgeleide" had ik niet verwacht. Ik ken het juiste woord niet precies : afscheid klinkt me toch wat lang. Vanaf Lier fietsten we dus alleen, de echte start eigenlijk. In Mechelen kregen we weer honger : het heerlijke ontbijt bij de schoonzus van Daniel in Zoersel was reeds verteerd. Zo verder langs een soort Bels lijntje - de Leirekensroute- naar Aalst. Via het jaagpad van de Dender bolden we tot onze eerste slaapplaats in Geraardsbergen. Schone streek, veel vissers langs het water en de eerste heuveltjes kwamen in zicht. In de jeugdherberg had een groep, weliswaar sympathieke, Limburgers ons avondeten mee verorberd, maar een stapeltje vissticks was snel bijgebakken. 's Avonds Geraardsbergen met zijn Manneken Pis verkend en Mattentaart geproefd. We konden het niet nalaten om toch nog snel de Muur te beklimmen, gelukkig hadden we onze bagage achtergelaten en mijne dynamo heb ik toch ook maar afgezet... Rit : 125 km Rijtijd : 6u55. Gemiddeld :16,7km/h
Morgen vertrekken we! Wat altijd zover af leek, komt "plots" dan toch heel dichtbij. Alle bagage gewikt en gewogen: wat kan ik eigenlijk wel thuislaten en wat is onmisbaar? Keuzes gemaakt en we zullen wel zien. Lieve zou wat meer meenemen, ik vind dat ik al teveel bij heb. Uiteindelijk leek het totaal wel mee te vallen in hoeveelheid, al bereikte het gewicht toch het maximum van twintig kilogram dat ik steeds voorop gesteld had. Verdeeld over de fietstassen volgens gewicht (zwaarste zaken onderaan) en vlotte bereikbaarheid (onderweg niet alles moeten uitladen). De laatste weken echter weinig getraind, in tegenstelling tot Daniel die dagelijks zijn tochtje maakte. Als ik hem straks maar kan volgen, ondanks het leeftijdsverschil! Misschien onderschat ik de tocht dan toch een beetje en steekt de twijfel toch wat de kop op? In ieder geval nog nooit zolang van huis geweest ... Vandaag nog een extra verlofdag genomen op het werk, want de pattatten moesten nog uit vooraleer ik vertrek en zo waren er nog tal van werkjes rond het huis. Tussen de buien is het dan toch nog gelukt, want het weer zit niet echt mee. Plezant zijn ook de reacties van de familie, vrienden en collega's, en wat hebben ze misschien nog in petto?
De proeftocht Haarlem-Oostmalle zondag 29 juni 2008
We wilden vooraf hetsysteem wel eens uittesten : de routebeschrijvingen, de wegen, de fietstassen en dergelijke.Een ideale route daarvoor was vanaf het beginpunt in Haarlem tot onze woonplaats, dus reden we met de vrouwen in een weekend naar Haarlem, de fietsen achterop de wagen. Zaterdag de stad en streek wat verkend, zodat we zondagmorgen met twee gepakt en gezakt aan de startstreep voor het St. Jacobs Gasthuis stonden.
We kozen al direct voor de routevariant door de duinen via Zandvoort, ook omdat we vermoedelijk voor Compostella geen zee meer zullen zien. De weersomstandigheden waren alvast niet slecht : bewolkt tot zonnig, maar met toch een stevig briesje schuin op kop.Na een eindeloze, kronkelende fietspad, op en af door het prachtige duinenlandschap bereikten we Noordwijk. Via Leiden reden we door een weidelandschap, soms weer versteld staand hoe klein het niveauverschil is tussen het water in de grachten en de vlakbijgelegen dorpels van de voordeuren. De Nederlanders hebben het water goed onder controle blijkbaar. Aan een picknicktafel in Gelderwoude, het was ondertussen al middag en kregen honger,hadden we een gesprek met enkele wandelaars oefenend voor de 4-daagse van Nijmegen. Uiteindelijk stonden we vol respect voor ieders geplande prestatie, langeafstandswandelingen zijn bijvoorbeeld mijn ding dan weer niet.
Aan de wereldberoemde molens van Kinderdijk was het slalommen tussen busladingen Japanners en andere toeristen. Met een echte waterbus als overzetboot overzetten bestaan in alle varianten blijkbaar- kwamen we in Dordrecht aan, waar we toch efkens stilstonden bij enkele mooie gebouwen, zoals de Groothoofdspoort. Na de Moerdijkbrug misten we in Blauwe Sluis een zijwegje, zodat we uiteindelijk toch enkele kilometers verkeerd reden. Eens Breda voorbij leidde het mooie fietspad langs de Mark ons terug in België. Het fritkraam in Meerseldreef konden we niet zomaar voorbijrijden, want mijn maag begon weer te knorren.
Eigenlijk niet eens moe kwam ik via Oostmalle, Daniels thuisbasis, terug in Vlimmeren aan. Het kilometeraantal was wel wat hoger dan eerst gepland: beetje verkeerd gereden, maar eigenlijk geen rekening gehouden dat de routevariant door de duinen een 15km langer was. Maar blijkbaar kan een mens wel wat aan, zolang ge maar niks forceert.Ook Daniel was trouwens nog relatief fris, maar (brug-)gepensioneerden zijn soms niet te onderschatten. Mij viel ook de zeer vlotte manier op waarop hij al fietsend de routegids las.
Daniel was alvast aan een nieuw stalen ros toe: zijn keuze viel dit voorjaar op een Koga Miyata Confidence. Sindsdien vliegt hij naar eigen zeggen vooruit op steeds langer wordende oefentochten.
Ikzelf rij al een 5-tal jaar op een degelijke Batavus Cayuca. Het lagervet heb ik weliswaar hier en daar vervangen; remkabels, transmissie en banden zijn vernieuwd en zo ziet hij er ook klaar uit voor de uitdaging.
We besloten, na wat twijfelen, om geen tent mee te nemen: we rekenen erop om zonder ook wel een slaapplaats te vinden. Zonder deze extra bagage hopen we ook iets flexibeler qua mobiliteit te zijn.
Als routebeschrijving schaften we de beproefde Sint Jacobs fietsroute "Langs pelgrimswegen naar Santiago de Compostela" van Clemens Sweerman aan.
Al jaren maken mijn vrouw Lieve en ik, samen met haar zuster Marleen en man Daniel, in de zomervakantie meerdaagse trektochten per fiets.Het begon met de Vlaanderen Fietsroute : we hadden stralend weer, ontdekten de mooiste plekjes, genoten als bourgondiërs van onze horeca-faciliteiten : kortom, we hadden de smaak te pakken.We fietsten nog door de Eifel in Duitsland, trokken door Salzkammergut en langs de Donau in Oostenrijk. Prachtig, al leerden we dat de zon niet steeds overal schijnt (we verzopen bijna letterlijk in Salzkammergut) en dat de Kemmelberg echt niet de hoogste top van Europa is.
Tot Daniel vorig jaar vertelde dat hij ervan droomde om eens naar Compostella te fietsen Ik was onmiddellijk geïnteresseerd om mee te rijden!Daniel is op brugpensioen en nadert de kaap van 60, dus lang uitstellen wilde hij echter niet. Volgend jaar, vanaf half augustus 2008, dus best.Ikzelf ben 11 jaar jonger en fiets nog dagelijks naar mijn werk, maar een maand verlof viel daar wel te regelen.
Vanaf toen spookte die droom iedere dag door ons hoofd. Ontelbare uren o.a. op internet over het onderwerp gelezen.Een proficiat trouwens aan collega-pelgrims : er zijn werkelijk prachtige sites aangemaakt. We spraken met voorgangers, zoals op de fietsbeurs in Retie. We maakten ons lid van het Vlaams Genootschap van Santiago, ontvingen de pelgrimszegen in Tongerlo.
Tja, waarom trekken we eigenlijk naar Compostella?
Is onze drijfveer het sportieve, de prestatie, het avontuur of de natuur en de landschappen? Gaan we eerder voor de cultuur, de mensen die we ontmoeten of zijn we toch een beetje pelgrims in de religieuze betekenis?
De route kruist Oostmalle, de woonplaats van Daniel, en de dagelijks doortrekkende pelgrims hebben hem zeker geïnspireerd.
Ikzelf weet het niet echt, feit is dat ik denk een onvergetelijke fietstocht te gaan maken met als leuze: het is niet het doel op zich, het is de weg ernaartoe. Al wil ik er natuurlijk wel geraken!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
