In de late namiddag kreeg grote meid een telefoontje van de crèche: Lunaatje had hoge koorts, had overgegeven en had diarree. Of we haar konden oppikken? Natuurlijk!! Maar grote meid is zelf ziekjes, dus oma en opa vertrokken meteen richting zieke kleine Luna.
De mama wachtte thuis in spanning af. Mijn lief klein meisje ziek. Ocharme toch! Overgeven en diarree en koorts. Wat zou dat lieve meisje zich ellendig voelen... Bovendien zijn de windpokken in 'omloop' in de crèche. Dus misschien had ze dat ook wel... Grote meid wachtte ongeduldig af en stond al vol spanning in de deuropening van zodra de auto van oma en opa in zicht kwam.
En wat verscheen er uit die auto? Een stralend, vrolijk, lachend Lunaatje! Hoe kan dat nu?? Geen koorts meer te bespeuren (al had ze wel een koortswerend middeltje gekregen, wat duidelijk zijn werk deed!). Maar haar eetlust was duidelijk ook optimaal want ze vroeg meteen of ze chipjes mocht hebben. Dat mocht ze niet, trouwens. Chipjes zijn hier de uitzondering, niet de regel. Het werd dus een boterham. Luna kon zich daar wel bij neerleggen, op voorwaarde dat ze kaas én vleesje mocht eten bij die boterham. Van een ziek meisje dat moest overgeven was geen enkel spoor meer!
Vreemd. Maar wel zo fijn! Ze was wel erg moe, dat Lunaatje van mij. Dus werd ze om 18u al in haar bedje gelegd. Tegen haar zin. Maar goed, 't is voor haar eigen bestwil. Ze sliep binnen de 5 minuutjes...
Hopelijk slaapt ze nu de hele nacht door... Morgenochtend zullen we haar gezondheidstoestand eerst goed observeren. Misschien wordt het crèche, misschien wordt het dokter... We zullen zien...
Bij ons nieuwe huisje hoort ook een mooi tuintje. Mét een mooie houten-toren-met-grote-glijbaan voor de kleine meid! En een mooie schommel. We vertelden dit al eens eerder, ik weet het... We hebben het tuintje al eens samen 'geïnspecteerd' en goedgekeurd enkele weken geleden, in de sneeuw.
De sneeuw en vrieskou zijn nu eindelijk weg en af en toe komt het zonnetje zelfs al piepen! Lunaatje is nog wat te klein om helemaal alleen in de tuin te spelen (de glijbaan in de tuin is trouwens nog wat te hoog voor lieve Luna), maar ons terras, dat is perfect! Het terras grenst aan de veranda en aangezien we in een bel-étage huisje wonen ligt de leefruimte, de veranda en dus ook het terras, wat hoger. De tuin ligt eigenlijk 'in de diepte'. Het terras is behoorlijk groot en is héél veilig afgesloten door een doorzichtige 'omheining' in een soort plexi. Grote meid vindt het zàlig zo'n terras: lekker ruim, heel 'licht' (doordat het hoger ligt dan de tuin én door de doorzichtige plexi afsluiting) en perfect op het zuiden gericht! Oma en mama vinden het écht genieten om in het zonnige weertje het veranda venster helemaal open te schuiven, de stoelen in de zon te plaatsen en te kijken naar een spelend Lunaatje.
Het ballenbad werd van tussen de verhuisdozen in de kelder gevist en terug speel-klaar gemaakt. Een ballenbad in de woning is misschien niet helemaal gebruiksvriendelijk, maar een ballenbad op het terras, dat past perfect! Vooral omdat de ballen nét niet onder de terras-afsluiting kunnen... Luna is wild enthousiast over haar ballenbad!!
En nu heeft mama nog een nieuw speeltje ontdekt! In de kruipkelder onder de veranda en het terras ligt nog wat achtergebleven materiaal van de vorige bewoners. Niet allemaal even bruikbaar, maar soms vindt je er schatten! Zoals de mama enkele dagen geleden mocht ontdekken... Er lag nog een volledig, groot, speelhuis mét glijbaan! Grote meid haalde alle stukken vanonder het stof en vuil (ideaal werkje als je al met griep en snotneus en koorts rondloopt...), haalde een tuinslang naar de winkel (tja, dat hadden we nog niet, wegens nooit nodig gehad op een appartement...), maakte alle speelhuis-elementen moddervrij en kon dan samen met de opa aan het monteren beginnen... Zonder handleiding is dat voor ons niet zo vanzelfsprekend, maar het internet bracht redding...
En zo staat hier nu op het terras een écht huisje voor de kleine meid! Waar ze in kan. En onder kan. En waar er bankjes in bevestigd werden om op te zitten. En met vensterluikjes die ze open en dicht kan doen. En met een échte glijbaan. Er werd besloten om de kleine meid niets te verklappen, maar haar reactie af te wachten. En die bleef niet uit! Ze had het meteen gezien! Op 'haar' terras stond er een huisje! Een Luna-huisje! Helemaal voor haar alleen! Haar vreugde kreetjes waren zo schattig en dankbaar om te horen! Er was geen tijd om een boterham te eten of om haar melkje te drinken. Ze wou spelen en ontdekken en verkennen en kijken en klimmen. Die eerste keer glijden, daar had ze nog het handje van mama voor nodig. Maar intussen hoeft mama er niet meer bij te zijn. Luna kan het al hélemaal alleen. In het huisje klimmen. Koekoek doen door het venstertje. Glijden. Terug in het huisje klimmen. Terug koekoek doen,... Ontelbare keren na elkaar...
Zalig toch, om je kindje zo stralend, vrolijk en gelukkig te zien!!
Alleen de poes vindt het niet zo leuk. Het terras was tot nu toe haar terrein, maar de rust en kalmte wordt nu hélemaal verstoord door een bijna-19-maanden oud meisje dat al kirrend en lachend het poezen-territorium inneemt. Tja, poes zal er aan moeten wennen, want het zal er niet beter worden als kleine meid straks, in de zomer, ook de tuin zal inpalmen...
De werken aan ons huisje dus. Wel, die gaan gewoon verder... Maar het einde komt nu toch stilletjes aan in zicht!
De schilderwerken in Lunaatjes kamer en in de dressing (die nu in feite een derde slaapkamer geworden is) zijn nu volledig afgewerkt. De nieuwe klinken hangen aan de deuren, de nieuwe meubeltjes voor de dressing/slaapkamer werden in elkaar gezet en staan nu op hun plaats. Het mooie vliesbehang hangt keurig in de gang, de legplanken voor de dressing/slaapkamer werden al een eerste keer geschilderd,...
Er moet nu nog één groot werk gebeuren (de trap schilderen) en voor de rest een heleboel kleine afwerkingswerkjes (wat schilderretouches, twee lampen die nog moeten opgehangen worden, spotjes die moeten teruggeplaatst worden, kapstokken ophangen,...). Klusjesman 1, die deze morgen al is langsgeweest en véél werk heeft verzet, kon deze namiddag niet komen, maar komt wél vanavond nog eens langs om al een deel van de kleine afwerkingswerkjes te doen. Klusjesman 2, die deze namiddag zou beginnen met de schilderwerken aan de trap, is nog steeds niet opgedaagd. Laat ons dus zeggen dat grote meid 'gematigd positief' is over de evolutie van de werken.
Intussen werd de nieuwe keukenkraan die bleef lekken, vervangen door een nog nieuwere keukenkraan die niet lekt. Op kosten van de loodgieter uiteraard. Er is nu nog een nieuwe bulex besteld omdat de oude niet echt veilig blijkt. Normaal wordt die volgende week verwacht. En dan mag het écht wel stoppen...
En voor de rest? Kleine meid blijft haar vrolijke, enthousiaste zelf. En grote meid is nog steeds gekluisterd aan bed en zetel. Of zou dat moeten zijn. Rusten is blijkbaar makkelijker gezegd dan gedaan...
Hoe lief en flink mijn Lunaatje meestal ook is, soms is ze ook ondeugend, ongehoorzaam en zelfs stout. Ja, het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar toch is het zo. De peuterpuberteit begint hier langzaam maar zeker ingang te vinden.
Om maar één voorbeeld te geven: kleine meid weet zéér goed dat ze niet bovenop de salontafel mag staan. Niet alleen omdat dat niet hoort, maar vooral ook voor haar eigen veiligheid. Al snapt ze dat natuurlijk niet. Ze doet het echter regelmatig, op die salontafel staan. En dan moet ze in het hoekje staan.Het hoekje maakt echter maar weinig indruk op Luna. Vaak wordt het scenario 'op-salontafel-staan-gevolgd-door-in-het-hoekje-staan' ettelijke keren herhaald. Dat ziet ze zelf ook al in, dat meisje van me!
Deze namiddag ging ze opeens, uit het niets, zomaar zelf in het hoekje staan. Grote meid vroeg dus voorzichtig waarom ze dat deed en legde uit dat het helemaal niet nodig was om in het hoekje te staan, want dat Lunaatje een flinke meid was als ze braaf speelde. Maar Luna bleef nog even in haar hoekje staan. Waarna ze in looppas naar de salontafel spurtte en er bovenop ging staan.
Ze had zichzelf dus preventief gestraft. Hoe moet je daar nu als mama op reageren??
Lunaatje is niet écht een kijk-buis-kindje. Al kent ze intussen toch al énkele peuter-programma's en heeft ze daar haar duidelijke voorkeuren in. Het begon hier allemaal met Bumba. Haar enthousiasme voor die gele clown was niet te stuiten! Grote meid vond er echter weinig aan, maar goed, over smaak valt niet te twisten. En al zeker niet met een kleine peuter.
Na Bumba kwam Kaatje. Dat vindt de mama al fijner. Kaatje heeft dan wel een tandpasta-glimlach en is véél te vrolijk, ze spreekt wel mooi en het zijn leuke korte verhaaltjes! Er werden hier met de regelmaat van de klok Kaatje-afleveringen besteld via Telenet! En nu heeft de mama ontdekt dat je Hopla afleveringen kan opnemen en dat Kaatje die afleveringen aan elkaar praat. En Lunaatje blijkt ook fan van Hopla. Komt dat even goed uit. Alleen van die muziekinstrumenten-stukjes, daar houdt ze niet zo van. Die duren ook veel te lang, dus die spoelen we hier maar door...
Vreemd en fascinerend hoe zo'n peutertje al duidelijke voorkeuren heeft op 'televisioneel gebied'! Want hoe ze ook van Bumba, Hopla en Kaatje houdt, het hele nickelodeon-gedoe, daar vindt ze weinig aan! Geen Dora of Diego of Nia-hoa of hoe heten die dingen...
Lunaatje vindt dat niet zo fijn, een zieke mama. Nu ja, de mama vindt het ook niet zo fijn om ziek te zijn, dus daarover zijn we het grondig eens. Maar Lunaatje is wél voor de harde aanpak. De mama mag bijvoorbeeld niet neerliggen. Niet in de zetel, maar ook niet in bed. Als ze me nog maar betrapt met mijn hoofd op een kussen word ik kordaat tot de orde geroepen door mijn lieve meid: 'Mama niet slaap! Mama poepe zit!'.
En dat proberen we dan maar te doen... Strenge verpleegster hoor, dat Lunaatje van mij!
Lieve kleine Luna begrijpt niet goed waarom de normale dagelijkse routine verstoord wordt... Onze vaste structuur is wat door elkaar gegooid en Luna is daar nogal gevoelig voor...
Ze sliep wel flink de ganse nacht door, mijn lieve schat! En in haar eigen bedje! Wat écht super was, want een klein-meisje-met-snotneusje in hetzelfde bed laten slapen als de grote-meid-met-griep, zou wellicht geen gezonde beslissing geweest zijn. Ze sliep zelfs behoorlijk lang uit, deze morgen! De mama was routine-gewijs wakker geworden om 7u en had in alle stilte al de badkamer ingenomen, ontbijt voor Lunaatje klaargezet, koffie gemaakt voor de klusjesman (die al om 7.30u verwacht werd!), kleertjes voor kleine meid samengeraapt en bijgepraat met oma, die al in alle vroegte was aangekomen om mijn lieve schat naar de crèche te brengen. Wat ben ik verwend op dat vlak... Zonder zo'n oma en opa die 24/24 en 7/7 beschikbaar zijn indien nodig en voor alle mogelijke vragen een oplossing weten, zou het ons toch écht niet lukken.
Goed. Klusjesman intussen aangekomen, samen koffie gedronken en klusjesman aan de slag. Luna bleef verdacht stil boven, maar we gingen toch maar eens gluren en ja... Kleine meid zat flink recht in haar bedje te luisteren naar alle geluiden die de werken met zich meebrengen. Ze zag er behoorlijk vrolijk uit, niettegenstaande haar hele bedje doorweekt was: pyama, rompertje, onderlaken, laken, matrasbeschermer,... Alles was letterlijk drijfnat!! Pampertje was overgelopen... Voor een grieperige, koortsige mama is dit niet meteen de leukste start van de dag. Maar goed. We hebben een ganse dag om dat pipi-bedje te verversen, dus dat zal wel lukken. Het klammig-natte meisje werd uit bed gehaald en in bad gedeponeerd. Met al haar badeendjes. Na een uitgebreide wasbeurt en een halve worsteling om haar af te drogen en haar kleertjes aan te doen kon de kleine meid ontbijten en dan naar de crèche.
Oma deed haar jas aan. Kleine meid werd in haar jas gehesen. En daarna liep kleine meid naar de andere kant van de living, waar mama haar jas over een stoel hing. 'Mama jas, mama jas!!'. Hoe leg je dat nu uit aan een peutertje van anderhalf, dat mama écht niet mee kan omdat mama ziek is, maar dat Lunaatje wél naar de crèche moet?
Het verliep al bij al nog redelijk rustig. Met dank aan oma, die héél goed weet hoe ze dat kleine Lunaatje moet aanpakken!
Luna dus naar de crèche, en mama terug naar haar zetel en haar fleece dekentje...
Mocht u het laatste blog-berichtje wat minder positief vinden dan anders, dan hebt u wellicht gelijk. De temperatuur mag dan wel terug gestegen zijn, het humeur bereikt hier ijzige vrieskou!
Moe, mottig, verkouden, griep,... Grote meid, wel te verstaan. Kleine meid heeft een snotneusje, maar voor de rest huppelt ze nog even vrolijk door ons huisje als voorheen. De combinatie 'vrolijke kleine meid - zieke grote meid' is niet zo ideaal. Dus kwam lieve oma hier deze morgen in alle vroegte lieve kleine Luna ophalen.
De mama ligt nu in de zetel. Met een fleece-dekentje. En de laptop op schoot. En een bordje met een boterham met confituur. Onaangeroerd wegens geen honger. Maar je weet nooit dat de honger plots toch opduikt en er is hier in de verste verte geen energie te bespeuren om nog recht te veren en in de keuken brood, confituur e.d. te zoeken... Dus we zijn voorbereid! De telefoons liggen ook binnen handbereik. Vaste lijn en GSM. TV-bakjes ook binnen handbereik. Maar momenteel geen interesse om de aandacht op televisie te richten. Tas melk ook binnen bereik. Stapels zakdoeken in de onmiddellijke nabijheid. En een goed boek.
Grote meid was vorige week al enkele keren bij de dokter. Toen was er van griep nog geen sprake. Wel van scanners en hardnekkige tumoren en zo. Soit, een oud verhaal. Kom ik nog wel eens op terug. Wie grote meid een beetje kent, kent meer dan waarschijnlijk ook het hele verhaal. En wie mij enkel via dit blog kent, wel die zal er in de toekomst nog wel over lezen. Soit, er volgen dus nog wel onderzoeken. Er werd een weekje ziekteverlof genoteerd om alles eens grondig na te gaan. Dat was vrijdag. Ziekteverlof zou maandag ingaan. Maar nu komt er dus een griep bij. En zullen de voorziene onderzoeken niet kunnen doorgaan. Het ziekteverlof zal nu gebruikt worden om het griepje te lijf te gaan. En het tumor-verhaal en onderzoeken dan? Tja... die worden uitgesteld zeker??
Pfff... Beetje klagerig vandaag. U had dat wellicht al gemerkt...
Maar goed. Aangezien dit meer dan waarschijnlijk een weekje bed en zetel wordt: Heeft er iemand nog een goeie boekentip?? Vorige week nog 'Voor ik ga slapen' gelezen (aanrader!) en momenteel 'De verborgen geschiedenis' aan het verslinden. Maar wie nog een leestip voor me heeft: vuur maar af! Alle tips worden in dank aanvaard...
Neen, de werken zijn nog niet voorbij. Of wat had u gedacht?
Het gaat wel vooruit hoor, dat wel. Beetje bij beetje. En de klusjesmannen lijken hier wel permanent te wonen. Ze komen hier 's morgens vroeg al aan en vertrekken pas 's avonds laat. Dus eigenlijk mag ik niet klagen. Maar waarom zeggen ze nu al weken na elkaar dat het 'tegen het eind van de week' zal klaar zijn?? Waarom geven ze ons dan geen eerlijker tijdsbestek? Want ik geloof dat dus telkens opnieuw, dat de werken tegen het eind van de week zullen klaar zijn. Maar telkens opnieuw blijkt het einde van de week toch veel sneller te komen dan het einde van de werken.
Opnieuw, net als vorige week, zijn we er 'bijna'. Maar er hangen nog steeds geen lampenkappen, de nieuwe klinken moeten nog steeds aan de deuren worden bevestigd, Lunaatjes kamer én de kamer van grote meid liggen nog steeds onder een laagje fijn wit stof en zijn bovendien gevuld met spulletjes uit de dressing. De dressing, waarvan grote meid had gezegd dat die kamer nog niet diende aangepakt te worden en die nog enkele jaren als 'rommelhok' mocht dienen. De dressing die dus nu toch een nieuw plafond heeft en waarvan de muren inmiddels een eerste keer werden uitgepleisterd. Die dressing dus, waarvoor de mama een kleurtje moet uitkiezen om te schilderen. Terwijl ik dus écht nog geen idee heb hoe ik wil dat die dressing er ooit uit zal zien. Omdat ik dat nog niet nodig vond. En dat heb ik ook gezegd. Herhaaldelijk.
Maar goed. De werken zijn dus nog bezig. En neen, ik geloof intussen niet meer dat ze tegen het eind van de week zullen afgerond zijn.
We nemen hier een beetje een afwachtende houding aan. Niets forceren. Niets opdringen. Afwachten hoeveel interesse Lunaatje zelf aan de dag legt voor het hele potjes-gedoe.
In de crèche gaat het behoorlijk goed. Lieve Luna krijgt een kleurrijke stempel op haar handje telkens ze een plasje in het potje achterlaat. En dan is ze ontzettend fier! Bijna even fier als de mama...
Thuis wachten we nog steeds op het eerste potje-plasje. Maar zoals gezegd: we zijn er ook niet actief mee bezig. In alle eerlijkheid: het is ook een heel gedoe: rokje af, kousenbroek af, rompertje open, pamper af, Luna op het potje. Intussen is het plasjes-moment natuurlijk allang voorbij en geen plasje in het potje. Dus een gesukkel om die pamper terug aan te doen (want we hebben voorlopig nog geen handige pull-up broekjes in huis - correctie: die hebben we wel in huis maar gezien de verhuis vinden we die niet onmiddellijk terug). Alle kleertjes terug aan en mission niet geslaagd.
Deze morgen wou de mama het tegen beter weten in nog eens een kans geven. Het pyamaatje en de nacht-pamper moesten toch uitgetrokken worden, Lunaatje moest zowiezo uitgebreid gewassen worden, dus toch even dat potje ter sprake brengen. Lunaatje liep hier deze morgen dan ook in eva-kostuum door het huis te huppelen en na een tijdje wou ze wel een fractie van een seconde op het potje zitten. Maar geen plasje. Er kwam wél een plasje enkele seconden later. Toen ze dus niet meer op het potje zat. Maar wel op de badkamervloer. En op haar sokjes en pantoffeltjes, die ze nét aanhad. Ze was ook nét gewassen. Maar goed, dat wassen hebben we dus nog eens opnieuw gedaan. De kousjes werden in de wasmachine gedeponeerd en de pantoffeltjes werden zo goed en zo kwaad het ging weer pipi-vrij gemaakt.
En Luna werd weer veilig in een pampertje gehesen. Het is nog niet voor onmiddellijk, dat 'zindelijk' zijn...
Een beetje naïef van grote meid om hier vorige week neer te pennen dat de werken in een eindfase zaten... Na een bewogen weekje met grieperige klusjesmannen, barsten in nieuwe muren, bevroren kraantjes en verdachte waterplasjes, gaan de werken hier terug verder. Bijna wou ik zeggen 'aan een gezapig tempo', maar de klusjesmannen houden het tempo toch wel hoog! Ook vandaag, ja, op een zondag!
Terwijl de mama hier beneden aan de living tafel dit blog berichtje aan het typen is en kleine meid naar 'Kaatje en Kamiel' kijkt en samen met oma een boekje leest, is de klusjesman boven het kamertje van Luna een kleurtje aan het geven. Roze uiteraard. Mocht daar aan getwijfeld worden... Het plafond in haar kamertje kreeg deze morgen reeds een eindlaag. In het wit. Want we gaan toch ook niet hélemaal overdrijven met al dat roze...
Volgende werken staan deze week nog op de planning: - afwerking kamer Luna - verlichting kamer Luna ophangen (blauwe hanglamp met witte wolkjes... en als nachtlamp een roze bloem) - meubeltjes verhuizen naar Lunaatjes kamer - dressing leegmaken (en voorlopig stockeren in kamer van kleine meid en kamer van grote meid) - gang boven schilderen - plafond boven een eindlaag geven - verlichting boven ophangen - deurklinken boven installeren - gang beneden schilderen - trap schilderen - behangpapier ophangen - kapstokken in de hang bevestigen
Of dat allemaal in één week zal afgewerkt worden? Ik blijf mijn twijfels hebben... Maar kijk, ik vertrouw blindelings op de klusjesmannen! Dus we zullen wel zien...
Daarna zijn er nog wel een aantal kleine en grote werkjes: de dressing moet nog: - voorzien worden van een nieuw plafond - ontdaan worden van de restjes behangpapier die er nu nog de muren 'sieren' - een nieuw kleurtje op de muren krijgen en de deuren van het toilet beneden en de kelder moeten nog een nieuwe klink krijgen
Opa heeft hier trouwens al de lelijke groene balk in de veranda een wit kleurtje gegeven, dus dat is ook al een gedane werkje...
Om een lang verhaal kort te maken: de werken gaan hier dus vooruit, maar we zijn er nog niet! Dat is ook wel een beetje te merken aan de plekjes in huis die wél al afgewerkt zijn, want overal, maar dan ook écht overal, ligt een fijn laagje wit stof... Overal in, op, onder,... Lieve oma heeft al héél veel gekuist in ons nieuwe huisje, maar grote meid heeft er zich al bij neergelegd dat het pas zin heeft om grondig te kuisen als de werken hélemaal achter de rug zullen zijn. En dat is gauw. Denken we. Hopen we.
We hebben er een lastig dagje opzitten, mijn lieve Luna en ik... Niet fysiek, maar emotioneel een beetje lastig. Kan gebeuren natuurlijk. Het is niet de eerste keer en het zal vermoedelijk ook niet de laatste keer zijn.
De kleine schat ligt nu al enkele uurtjes in haar bedje. De ganse nacht doorslapen zal wellicht niet lukken... Maar ook al is het nu pas 18.30u, grote meid gaat haar Lunaatje vergezellen in de slaapkamer... We zijn versleten, wij tweetjes...
Jaja, de grote meid heeft magische krachten. Iedere avond begint het 'naar-bedje-gaan-ritueel' met de mama die de maan wegstopt. Nog één keer kijken naar de maan, nog één keer zwaaien naar de maan en dan 'slaapwel maan' zeggen. En dat trekt de mama onverbiddellijk het verduisterings gordijntje van de velux naar beneden. En dan zegt Lunaatje 'Mama, maan weg?'.
Het 'ochtend-ritueel' werkt in omgekeerde richting. Dan tovert de mama met één gordijn beweging de maan terug!
En we kunnen die truuk ook al met de zon! Maar in deze tijd van het jaar, en vooral met een heldere 'vries-hemel' lukt het truukje het mooist en duidelijkst met de maan.
Gelukkig is mijn eigen kleine 'maantje' nooit helemaal weg en is ze altijd heel dicht bij me
Mijn lief klein Lunaatje sliep afgelopen nacht van 20.30u tot 7u. Aan één stuk. Zonder ook maar één traantje. In haar eigen bedje. Ok, nog steeds in de mama-kamer (wegens de verbouwingen in de Luna-kamer), maar dus wel in haar eigen bedje!
Grote meid had dit duidelijk niet verwacht. Waardoor de mama dus wel zelf wakker werd om 0.30u, 2.30u en 4u. Uit gewoonte. Preventief wakker worden om meteen in te grijpen indien er een klein meisje moest getroost worden.
Maar dat bleek afgelopen nacht dus niet nodig. Lunaatje sliep héél flink de ganse nacht door.
De klusjesmannen zijn het hele weekend in de weer geweest. Ja, ook op zondag. En ja, ook op zondag vanaf 8u 's morgens...
De werken gaan dus goed vooruit. Al was er vandaag wel een 'klein' oponthoud. Men was net klaar met alle muren in Lunaatjes kamer te pleisteren toen bij één van de muren al het pleisterwerk los liet en naar beneden kwam. Niets aan te doen, wordt wel opgelost...
Stand van zaken: - Plafonds in gang en Lunaatjes kamer zijn bijna afgewerkt - Gang is zo goed als volledig gepleisterd - Muren in de kamer van kleine meid zijn ook bijna gepleisterd (behalve die ene dus)
Volgende week wordt normaal gezien goed doorgewerkt en hopelijk worden volgende zaken dan afgewerkt: - Lunaatjes kamer volledig geschilderd - Trap geschilderd - Gang geschilderd aan 1 kant - Vliesbehang aan andere kant
Of dat allemaal lukt in 1 weekje, dat zal ik nog moeten zien. Maar het blijft wel vooruit gaan, die werken...
Binnenkort toon ik hier wel eens wat voor en na foto's...
Lunaatje heeft op mama's verzoek in de sneeuw gespeeld. Het was vooral de mama die daar naar uitzag! Grote meid wou graag foto's van de eigen tuin en het feit dat die nu mooi ondergesneeuwd is, maakt het allemaal nog wat idyllischer. En foto's zonder kleine Luna, daar doen wij in principe niet aan mee...
Dus werd Luna na haar middagdutje warm ingeduffeld: kousebroek aan, truitje aan en dan de warme auto-race-outfit aan (nonkel Tijs bracht enkele maanden geleden een race-outfit mee van de rally in Luna-maatje! Dat komt nu écht wel goed van pas!), laarsjes aan, jas aan, wantjes aan,... En Lunaatje - die zich door de vele lagen kleertjes eigenlijk maar half meer kon bewegen - werd in de sneeuw geplaatst.
Er werden véél foto's genomen (die volgen nog, beloofd!). Maar eigenlijk keek de kleine meid vooral met een verbaasde, beetje onbegrijpende blik naar de mama, de oma en de opa die probeerden zo enthousiast mogelijk te doen over de sneeuw. We maakten sneeuwballen, gooiden sneeuw in de lucht, trapten vrolijk in het maagdelijke sneeuwtapijt,... Luna vond het echter vooral moeilijk om te stappen in die sneeuw. Sneeuw vastpakken zonder wantje was niet leuk, wegens te koud. Sneeuw vastpakken met wantje was ook niet leuk, wegens handje niet echt goed in wantje en dus geen houvast... En 'boem' doen in de sneeuw doet dan wel geen pijn, maar het lukt Lunaatje niet om zélf terug recht te raken (wegens veel te veel laagjes kleren..). Geen onverdeeld succes dus, die sneeuwpret. Er waren geen traantjes bij, dat nu ook weer niet. Maar Luna begreep duidelijk niet wat er zo leuk was aan dat koude, witte goedje...
Grote meid ontdekte in het tuinhuis nog twee schommels die waren achtergelaten door de vorige bewoners. Een schommel voor grote kindjes (een plank aan touwen dus) en een schommel voor kleine kindjes (met stoeltje waar het kindje in kwestie veilig in kan zitten). Naast het tuinhuis zijn twee haken voorzien om de schommels aan te bevestigen. En sneeuw of geen sneeuw: dat bleek nog het grootste succes van de namiddag: Lunaatje vindt schommelen héél fijn .
Al bij al dus wel een leuke namiddag: Luna heeft fijn geschommeld en de mama heeft haar foto's van ondergesneeuwde tuin met kleine meid...
Luna is moe. Niet echt verwonderlijk, gezien ze deze nacht amper heeft geslapen. Maar een Luna die moe is, is niet de meest makkelijke meegaande versie van mijn lieve kleine meid...
De hele morgen heeft ze het al lastig. Vooral met zichzelf. De ganse voormiddag zegt ze bij alles wat ze probeert 'gaat niet'. En dan volgt een hysterische huilbui. Niet gespaard van enige theatrale over-acting. Lees en begrijp: ze gooit zich op de grond, op haar buik, handjes onder haar gezicht en gezichtje op die armpjes. En huilen. Zonder tranen, maar met véél geluid.
Het gaat dus niet deze voormiddag.
En al wat mama zegt blijkt niet naar de zin van kleine Luna. Nu ja, de mama moet deze voormiddag ook bijzonder veel dingen zeggen die Lunaatje NIET mag doen. Een beetje begrijpelijk dat dit dan niet naar haar zin is. Maar toch... Een vredig winters tafereel is het hier toch niet, ten huize 'love, life and Luna'.
Uitspraken van de mama die een hysterische huilbui veroorzaakten bij Luna. (Uitspraken van het laatste half uur): - 'je mag straks bij mama komen, maar nu is mama even bezig met aardappeltjes schillen' - 'kasten en lades moeten dicht Luna' - 'gaan we samen opruimen Luna' - 'niet met de blokken op tafel slaan Luna' - 'geef de bakjes van de televisie terug Luna' - 'we gaan nu geen jas en muts aan doen, want het is warm hier in huis' - 'Luna leg je jas terug' - 'gaan we dan eten Luna' - 'gaan we een beetje slapen Luna'
Pfff... straks toch even een poging doen om het kleine meisje in haar bedje te leggen. Hopelijk is ze deze namiddag wat meer uitgeslapen, want eigenlijk zou de mama graag eens met haar meisje de besneeuwde tuin gaan inspecteren...
Luna is een boekenkindje. Dat vindt de mama héél fijn en dat wordt hier dan ook gretig gestimuleerd. De kleine meid houdt er van om zelf in boekjes te bladeren, soms in stilte, maar soms leest ze ook luidop voor wat er allemaal te lezen valt. Ze kan er ook ten volle van genieten om voorgelezen te worden... En ze weet maar al te goed welke boekjes nieuw zijn in onze collectie en welke we al al eindeloos veel keren uitgelezen hebben. We zijn hier de uitvinder van de bibliotheek dan ook erg dankbaar!
Boekjes dus. En boekjes voor peutertjes, dat gaat meestal over diertjes. Dat komt goed uit, want Luna is behoorlijk grote fan van dierenboekjes. Mijn bijna-achttien-maandertje begint de diertjes én de bijhorende geluiden al goed te kennen en demonstreert dat moeiteloos. De mama/oma/opa/voorlezer-van-het-moment hoeft het juiste geluidje bij het juiste diertje geenszins voor te doen. Dat kan Lunaatje al hélemaal zelf.
Maar in het meest recente boekje staat een pinguïn. En dan kijkt lieve kleine Luna vragend naar de mama. Maar de mama weet zelf ook niet welk geluidje een pinguïn maakt... Iemand??
Lieve, kleine, flinke Luna ging gisteren (in de crèche) voor het eerst op het potje!! U kan zich voorstellen dat de mama nu glundert van trots .
Een echte verrassing was het niet, het zat er al even aan te komen. Lunaatje heeft al enkele weken een bijzondere interesse in het hele potjes-gebeuren. De mama vond (en vindt) het echter nog veel te vroeg, dus probeerden we dat hier een beetje wel... niet te negeren, maar ook weer niet te benadrukken. Er werd in het nieuwe huis naast ieder toilet een potje geïnstalleerd, dat dan weer wel. Maar Luna werd er niet nadrukkelijk op gewezen.
Maar goed, kleine meid blijkt zelf wél erg geïnteresseerd in het potjes gebeuren. Ze zegt ook regelmatig 'pipi' en 'kaka', al is het nog niet zo duidelijk of ze dat nu zegt als aankondiging van wat ze van plan is te doen, of als ze het meldt na de gebeurtenis, of gewoon zo maar... Anyway: gisteren in de crèche ging Lunaatje na haar middagdutje braaf op het potje zitten én deed ze dus flink pipi op dat potje! We zullen thuis dus ook maar starten met haar regelmatig eens op dat potje te zetten zeker?
Het is een stap vooruit en het is super-flink van dat kleine meisje van me en natuurlijk ben ik super trots! Maar ik blijf er bij: het is toch nog zo vroeg... Ze is nog geen anderhalf jaar! Zaterdag pas wordt ze 18 maanden... Als ze er klaar voor is, dan is ze er klaar voor, dat weet ik wel. Maar toch... Mijn kleine poppemie! Moeten we hier echt nu al de pull-up broekjes invoeren en de pampertjes afvoeren?
Wat wordt ze toch snel groot...
Trouwens, nog een grote stap in de goede richting: Lunaatje sliep afgelopen nacht de héle nacht door én in haar eigen bedje!! Ze was ook nog helemaal niet van plan om op te staan toen ik haar uit haar warme bedje haalde, maar de klusjesman tekende present, dus kleine meid moest plaats ruimen zodat de werken verder goed vorderen...
Het feit dat kleine meid nu voorlopig op de slaapkamer van grote meid slaapt, verloopt niet echt vlekkeloos...
Gisterenavond begon nochtans veelbelovend: rond 19.30u werd Lunaatje in haar bedje gelegd, muziekje werd aangezet, lampje aan en wonder o wonder: het leek behoorlijk stil te blijven boven...
Maar te vroeg victorie gekraaid: vanaf 20.30u leek het Vlaamse kermis op de slaapkamer! Gekraai, gebabbel, gehuil, gestommel,... en opeens een héél luide 'boem', waarna het plotsklaps terug stil werd. Goed, grote meid dus in spoed-tempo naar boven om de schade op te meten. Kleine meid zat stilletjes in een hoekje van haar bedje, schijnbaar héél onschuldig met haar beer te spelen. Met haar meest engelachtige gezichtje kwam er heel liefjes 'mama!' uit... Hoe vredig het tafereeltje er ook uitzag, de mama rook toch onraad! En niet geheel onterecht: na korte inspectie bleek het tafellampje (dat op het nachtkastje vlak achter Lunaatjes bedje staat) niet alleen omvergegooid (vandaar de luide 'boem'), maar ook behoorlijk brutaal aangepakt!
Hoe ze er in geslaagd is blijft voorlopig nog een raadsel, maar dat lief klein Lunaatje van me had dus de lamp uit de schroefdraad getrokken! U leest het goed! Niet de lamp uit de sokket of de fitting, maar effectief lamp en schroefdraad van elkaar losgemaakt! Levensgevaarlijk, zo'n kleine doe-het-zelver in huis!! Gelukkig zat de stekker van de lamp niet in het stopcontact of zo...
Fijn dus. Mama maande het kleine meisje aan om terug te gaan slapen en kon zelf aan het klussen want die schroefdraad van dat kapotte lichtje zat dus wel nog vast in de fitting van de lamp. Er werd wat gevloekt en gemopperd, maar het lichtje kreeg inmiddels een nieuwe lampje en werd teruggeplaatst.
Luna was intussen opnieuw ingeslapen. Voor eventjes. Om 0.30u had ze er genoeg van en wou ze terug bij mama slapen. Wakker, lief en héél erg 'knuffelig'. De mama kreeg non-stop kusjes en knuffels en lieve woordjes... Dat is allemaal goed en wel, maar op een weekdag kan dat wel eens doorwegen zo'n nachten...
Om 4.30u had grote meid het helemaal gehad! Lieve kusjes of niet, Luna werd onverbiddellijk terug in haar eigen bedje gelegd. Luid protest, gehuil, geschreeuw, getier... Het duurde nog tot 5.30u! Dan is ze terug in slaap gevallen, dat lief, klein poppemietje van me! Om 9u deze morgen was ze nog zalig aan het slapen. En in alle eerlijkheid, dat wou de mama ook nog héél graag doen! Maar de werkdag en de crèchedag stond voor de deur, dus moesten we er alletwee wel uit...
Zucht... dat weegt door, zo'n nachten!
Hopelijk kan ze gauw in haar eigen kamertje slapen, mijn lieve Luna!
