Lunaatje heeft op mama's verzoek in de sneeuw gespeeld. Het was vooral de mama die daar naar uitzag! Grote meid wou graag foto's van de eigen tuin en het feit dat die nu mooi ondergesneeuwd is, maakt het allemaal nog wat idyllischer. En foto's zonder kleine Luna, daar doen wij in principe niet aan mee...
Dus werd Luna na haar middagdutje warm ingeduffeld: kousebroek aan, truitje aan en dan de warme auto-race-outfit aan (nonkel Tijs bracht enkele maanden geleden een race-outfit mee van de rally in Luna-maatje! Dat komt nu écht wel goed van pas!), laarsjes aan, jas aan, wantjes aan,... En Lunaatje - die zich door de vele lagen kleertjes eigenlijk maar half meer kon bewegen - werd in de sneeuw geplaatst.
Er werden véél foto's genomen (die volgen nog, beloofd!). Maar eigenlijk keek de kleine meid vooral met een verbaasde, beetje onbegrijpende blik naar de mama, de oma en de opa die probeerden zo enthousiast mogelijk te doen over de sneeuw. We maakten sneeuwballen, gooiden sneeuw in de lucht, trapten vrolijk in het maagdelijke sneeuwtapijt,... Luna vond het echter vooral moeilijk om te stappen in die sneeuw. Sneeuw vastpakken zonder wantje was niet leuk, wegens te koud. Sneeuw vastpakken met wantje was ook niet leuk, wegens handje niet echt goed in wantje en dus geen houvast... En 'boem' doen in de sneeuw doet dan wel geen pijn, maar het lukt Lunaatje niet om zélf terug recht te raken (wegens veel te veel laagjes kleren..). Geen onverdeeld succes dus, die sneeuwpret. Er waren geen traantjes bij, dat nu ook weer niet. Maar Luna begreep duidelijk niet wat er zo leuk was aan dat koude, witte goedje...
Grote meid ontdekte in het tuinhuis nog twee schommels die waren achtergelaten door de vorige bewoners. Een schommel voor grote kindjes (een plank aan touwen dus) en een schommel voor kleine kindjes (met stoeltje waar het kindje in kwestie veilig in kan zitten). Naast het tuinhuis zijn twee haken voorzien om de schommels aan te bevestigen. En sneeuw of geen sneeuw: dat bleek nog het grootste succes van de namiddag: Lunaatje vindt schommelen héél fijn .
Al bij al dus wel een leuke namiddag: Luna heeft fijn geschommeld en de mama heeft haar foto's van ondergesneeuwde tuin met kleine meid...
Luna is moe. Niet echt verwonderlijk, gezien ze deze nacht amper heeft geslapen. Maar een Luna die moe is, is niet de meest makkelijke meegaande versie van mijn lieve kleine meid...
De hele morgen heeft ze het al lastig. Vooral met zichzelf. De ganse voormiddag zegt ze bij alles wat ze probeert 'gaat niet'. En dan volgt een hysterische huilbui. Niet gespaard van enige theatrale over-acting. Lees en begrijp: ze gooit zich op de grond, op haar buik, handjes onder haar gezicht en gezichtje op die armpjes. En huilen. Zonder tranen, maar met véél geluid.
Het gaat dus niet deze voormiddag.
En al wat mama zegt blijkt niet naar de zin van kleine Luna. Nu ja, de mama moet deze voormiddag ook bijzonder veel dingen zeggen die Lunaatje NIET mag doen. Een beetje begrijpelijk dat dit dan niet naar haar zin is. Maar toch... Een vredig winters tafereel is het hier toch niet, ten huize 'love, life and Luna'.
Uitspraken van de mama die een hysterische huilbui veroorzaakten bij Luna. (Uitspraken van het laatste half uur): - 'je mag straks bij mama komen, maar nu is mama even bezig met aardappeltjes schillen' - 'kasten en lades moeten dicht Luna' - 'gaan we samen opruimen Luna' - 'niet met de blokken op tafel slaan Luna' - 'geef de bakjes van de televisie terug Luna' - 'we gaan nu geen jas en muts aan doen, want het is warm hier in huis' - 'Luna leg je jas terug' - 'gaan we dan eten Luna' - 'gaan we een beetje slapen Luna'
Pfff... straks toch even een poging doen om het kleine meisje in haar bedje te leggen. Hopelijk is ze deze namiddag wat meer uitgeslapen, want eigenlijk zou de mama graag eens met haar meisje de besneeuwde tuin gaan inspecteren...
Luna is een boekenkindje. Dat vindt de mama héél fijn en dat wordt hier dan ook gretig gestimuleerd. De kleine meid houdt er van om zelf in boekjes te bladeren, soms in stilte, maar soms leest ze ook luidop voor wat er allemaal te lezen valt. Ze kan er ook ten volle van genieten om voorgelezen te worden... En ze weet maar al te goed welke boekjes nieuw zijn in onze collectie en welke we al al eindeloos veel keren uitgelezen hebben. We zijn hier de uitvinder van de bibliotheek dan ook erg dankbaar!
Boekjes dus. En boekjes voor peutertjes, dat gaat meestal over diertjes. Dat komt goed uit, want Luna is behoorlijk grote fan van dierenboekjes. Mijn bijna-achttien-maandertje begint de diertjes én de bijhorende geluiden al goed te kennen en demonstreert dat moeiteloos. De mama/oma/opa/voorlezer-van-het-moment hoeft het juiste geluidje bij het juiste diertje geenszins voor te doen. Dat kan Lunaatje al hélemaal zelf.
Maar in het meest recente boekje staat een pinguïn. En dan kijkt lieve kleine Luna vragend naar de mama. Maar de mama weet zelf ook niet welk geluidje een pinguïn maakt... Iemand??
Lieve, kleine, flinke Luna ging gisteren (in de crèche) voor het eerst op het potje!! U kan zich voorstellen dat de mama nu glundert van trots .
Een echte verrassing was het niet, het zat er al even aan te komen. Lunaatje heeft al enkele weken een bijzondere interesse in het hele potjes-gebeuren. De mama vond (en vindt) het echter nog veel te vroeg, dus probeerden we dat hier een beetje wel... niet te negeren, maar ook weer niet te benadrukken. Er werd in het nieuwe huis naast ieder toilet een potje geïnstalleerd, dat dan weer wel. Maar Luna werd er niet nadrukkelijk op gewezen.
Maar goed, kleine meid blijkt zelf wél erg geïnteresseerd in het potjes gebeuren. Ze zegt ook regelmatig 'pipi' en 'kaka', al is het nog niet zo duidelijk of ze dat nu zegt als aankondiging van wat ze van plan is te doen, of als ze het meldt na de gebeurtenis, of gewoon zo maar... Anyway: gisteren in de crèche ging Lunaatje na haar middagdutje braaf op het potje zitten én deed ze dus flink pipi op dat potje! We zullen thuis dus ook maar starten met haar regelmatig eens op dat potje te zetten zeker?
Het is een stap vooruit en het is super-flink van dat kleine meisje van me en natuurlijk ben ik super trots! Maar ik blijf er bij: het is toch nog zo vroeg... Ze is nog geen anderhalf jaar! Zaterdag pas wordt ze 18 maanden... Als ze er klaar voor is, dan is ze er klaar voor, dat weet ik wel. Maar toch... Mijn kleine poppemie! Moeten we hier echt nu al de pull-up broekjes invoeren en de pampertjes afvoeren?
Wat wordt ze toch snel groot...
Trouwens, nog een grote stap in de goede richting: Lunaatje sliep afgelopen nacht de héle nacht door én in haar eigen bedje!! Ze was ook nog helemaal niet van plan om op te staan toen ik haar uit haar warme bedje haalde, maar de klusjesman tekende present, dus kleine meid moest plaats ruimen zodat de werken verder goed vorderen...
Het feit dat kleine meid nu voorlopig op de slaapkamer van grote meid slaapt, verloopt niet echt vlekkeloos...
Gisterenavond begon nochtans veelbelovend: rond 19.30u werd Lunaatje in haar bedje gelegd, muziekje werd aangezet, lampje aan en wonder o wonder: het leek behoorlijk stil te blijven boven...
Maar te vroeg victorie gekraaid: vanaf 20.30u leek het Vlaamse kermis op de slaapkamer! Gekraai, gebabbel, gehuil, gestommel,... en opeens een héél luide 'boem', waarna het plotsklaps terug stil werd. Goed, grote meid dus in spoed-tempo naar boven om de schade op te meten. Kleine meid zat stilletjes in een hoekje van haar bedje, schijnbaar héél onschuldig met haar beer te spelen. Met haar meest engelachtige gezichtje kwam er heel liefjes 'mama!' uit... Hoe vredig het tafereeltje er ook uitzag, de mama rook toch onraad! En niet geheel onterecht: na korte inspectie bleek het tafellampje (dat op het nachtkastje vlak achter Lunaatjes bedje staat) niet alleen omvergegooid (vandaar de luide 'boem'), maar ook behoorlijk brutaal aangepakt!
Hoe ze er in geslaagd is blijft voorlopig nog een raadsel, maar dat lief klein Lunaatje van me had dus de lamp uit de schroefdraad getrokken! U leest het goed! Niet de lamp uit de sokket of de fitting, maar effectief lamp en schroefdraad van elkaar losgemaakt! Levensgevaarlijk, zo'n kleine doe-het-zelver in huis!! Gelukkig zat de stekker van de lamp niet in het stopcontact of zo...
Fijn dus. Mama maande het kleine meisje aan om terug te gaan slapen en kon zelf aan het klussen want die schroefdraad van dat kapotte lichtje zat dus wel nog vast in de fitting van de lamp. Er werd wat gevloekt en gemopperd, maar het lichtje kreeg inmiddels een nieuwe lampje en werd teruggeplaatst.
Luna was intussen opnieuw ingeslapen. Voor eventjes. Om 0.30u had ze er genoeg van en wou ze terug bij mama slapen. Wakker, lief en héél erg 'knuffelig'. De mama kreeg non-stop kusjes en knuffels en lieve woordjes... Dat is allemaal goed en wel, maar op een weekdag kan dat wel eens doorwegen zo'n nachten...
Om 4.30u had grote meid het helemaal gehad! Lieve kusjes of niet, Luna werd onverbiddellijk terug in haar eigen bedje gelegd. Luid protest, gehuil, geschreeuw, getier... Het duurde nog tot 5.30u! Dan is ze terug in slaap gevallen, dat lief, klein poppemietje van me! Om 9u deze morgen was ze nog zalig aan het slapen. En in alle eerlijkheid, dat wou de mama ook nog héél graag doen! Maar de werkdag en de crèchedag stond voor de deur, dus moesten we er alletwee wel uit...
Zucht... dat weegt door, zo'n nachten!
Hopelijk kan ze gauw in haar eigen kamertje slapen, mijn lieve Luna!
Ze zijn opnieuw gestart, de werken aan ons huisje!
Zaterdag kwam onze klusjesman samen met onze lieve opa verder klussen. Lunaatjes kamer, de gang boven én de dressing kregen inmiddels een nieuw plafond! Op amper één dagje tijd! Dat vinden wij hier dus flink doorgeklust!
De plafonds moeten nu wel nog bepleisterd worden, wat - naar het schijnt - een tijdrovend werkje is, omdat er tussenin moet 'uitgedroogd' worden en omdat er verschillende laagjes nodig zijn... Of zoiets... Grote meid heeft soms een beetje de neiging om de aandacht te verliezen als het over de technische kant van de werken gaat... De aandacht flakkert wel weer op als het over de rekening gaat, dat dan weer wel! Dus: plafonds zitten er in. Tussenin werd ook nog eens de spiegelkast in de badkamer op de juiste plaats aan de muur bevestigd! Dat maakt het badkamer-gedoe een stuk aangenamer...
Grote meid mag dus weer een klein beetje aan de inrichting beginnen denken: - De verlichting voor de gang werd gekozen (nu nog de tijd vinden om een zoveelste tripje naar Ikea te maken...) - De kleurtjes voor het Luna-kamertje werden gekozen (roze uiteraard, of wat had u gedacht?) - Er werd nog eens naar Colora gereden om na te gaan wélk vliesbehang grote meid nu weer precies had gekozen (want dat waren we hier een beetje vergeten - gelukkig vinden we het nog steeds erg mooi!) en vooral: hoe breed is de rol en hoeveel meter zit er op. Dat wou de klusjesman graag weten...
En nu moeten we weer een beetje wachten... Je zou denken dat we dat gewoon worden en dat het met de tijd wel makkelijker wordt om te wachten. Maar dat is fout gedacht. We wachten nog steeds niet graag en het gaat nooit snel genoeg vooruit. Al beseffen we hier maar al te goed hoe dankbaar we mogen zijn dat de werken zo vlotjes verlopen! Al bij al is ons huisje aan de binnenkant al bijna afgewerkt! En dan bedoelen we ook écht afgewerkt! Overal de kleurtjes die we willen, de meubeltjes die we willen, de verlichting die we willen,... wat een luxe!!
Donderdag komt onze klusjesman terug. Voor één dagje. Maar volgende week komt hij een ganse week! Dan zullen we het weer vlotjes zien vooruit gaan...
En kleine meid? Die vindt het allemaal wel goed. Haar bedje is nu verhuisd naar de slaapkamer van grote meid. Dat is een ander paar mouwen! Er wordt dus nog weinig geslapen in het Luna-bed. Het mama-bed daarentegen, blijkt zéér populair! Ons slaappatroon lijdt er wel wat onder, maar goed, even doorbijten en binnenkort heeft iedereen hier haar eigen stekje!!
En in alle eerlijkheid: het is toch ook wel genieten, samen in dat grote bed...
Mijn lieve kleine Luna is in de crèche. Ik ben op het werk.
En wat mis ik haar zo ontzettend hard...
Lunaatje vindt het fijn in de crèche. Gelukkig maar! Ze ziet haar crèche mevrouwen graag en zij zien haar graag. Iedereen vrolijk als kleine meid 's morgens wordt gebracht en iedereen vrolijk als kleine meid 's avonds wordt opgehaald. Ze wordt er prima verzorgd, nog geen enkele keer kreeg ik Lunaatje met een vuile pamper mee naar huis, ze krijgt dagelijks gezonde en gevarieerde voeding, ze kan er naar hartelust spelen, er wordt voorgelezen, er wordt geknutseld, mijn meisje krijgt er knuffels en veel liefde,... Als er al eens iets minder loopt (een koortsig Lunaatje bijvoorbeeld), dan wordt de mama daar onmiddellijk van verwittigd! En als de mama niet bereikbaar is op haar GSM, dan probeert men de mama te bereiken via de telefoon op 't werk.
Kortom: Mama blij met de crèche. Luna blij met de crèche. En hopelijk de crèche ook blij met ons...
In het oude huis werd tijdens de zwangerschap van grote meid heel wat tijd, energie en centjes gespendeerd om het kamertje van kleine Luna zo mooi mogelijk te maken. Er waren toen nog geen plannen voor de aankoop van een eigen huisje, dus werden er geen kosten of moeite gespaard. Maar zoals u weet wonen wij intussen in ons eigen huisje. En hier is er wel nog wat werk aan de slaapkamer van kleine meid! Ze heeft de grootste van de drie slaapkamers. De kleinste slaapkamer wordt dressing en grote meid slaapt in de overgebleven kamer. Die grote slaapkamer is ook effectief erg groot. Maar dat zal in de toekomst wellicht ook nodig zijn. Nu is het nog een slaapkamer, maar als kleine meid groeit zal daar ook gespeeld worden, huiswerk worden gemaakt, vriendinnetjes (en vriendjes?) worden ontvangen, gestudeerd worden,... Zo'n Luna-slaapkamer moet dus een beetje multi-functioneel worden. Zodat ze later de mogelijkheid heeft om er wat gezellige hoekjes te installeren en zo...
Maar goed. Er is dus nog wat werk aan. Er moet een nieuw plafond in, er moet geschilderd worden, er komt andere verlichting in,... En als al die werken achter de rug zijn, dan pas kan grote meid aan de inrichting van de Luna-kamer starten! Momenteel slaapt mijn lieve schat dus in een erg 'basic' kamer: haar bedje staat er (met haar vertrouwde muziekmobile, haar knuffels, haar bedomranding,...) en haar verzorgingstafel staat er. Verder staat er een grote Ikea-expedit kast die door de vorige eigenaars werd achter gelaten (en die nu al vol ligt met een zeer beperkt deel uit Lunaatjes kleren-collectie) en er hangen hier en daar spiegels, ook door de vorige bewoners achtergelaten... Die spiegels zijn wel handig. De ene spiegel hangt achter de deur, maar als de deur dicht is ziet Luna zichzelf mooi weerspiegelt als ze recht staat in haar bedje. En dat is interessant. Telkens kleine meid wakker wordt begint ze een gesprekje met zichzelf. Zo schattig...
In ieder geval: er is dus wel nog behoorlijk wat werk aan de slaapkamer van mijn lieve schat. We wonen hier nog geen twee weken, dus grote meid mag niet klagen over de vooruitgang van de werken. Maar toch... Ik wil zo graag dat mijn kleine meisje in een mooi afgewerkte kamer kan slapen... Dat ze écht haar eigen stekje heeft. Haar eigen kamertje. Een Luna-kamer...
Onze klusjesman (die écht al héél veel werk verzet heeft in ons huisje) zou deze week de Luna-kamer aanpakken. Maar nu kreeg grote meid een telefoontje dat het 'zeker niet deze week' zou worden. Hmmm... Toch een beetje ontgoocheling... Hopelijk is dit geen voorbode voor eindeloos uitstel.
Ze observeert, kijkt, onthoudt... En probeert vervolgens zelf uit!
Gisteren werd hier opnieuw flink geklust. Met de hulp van oma, opa en de boormachine werden prikborden, magneetborden, kalenders, klokken e.d. mooi waterpas opgehangen. Luna hield alles nauwlettend in het oog. Van op een afstandje. Zelf was ze liever tussen de boormachine en opa gaan in staan, maar dat mocht niet van grote meid. Dus werd het observatie van op afstand.
Vandaag inspecteerde kleine Luna de televisie-kast. Daarin zitten voorlopig nog wat ongebruikte kabels en een stekkerdoos. Na rijp beraad nam Lunaatje de stekkerdoos in beslag en wandelde ze er resoluut mee naar de andere kant van het huis. Waar ze zonder aarzelen de stekker van de radio uit het stopcontact trok en haar stekkerdoos erin wou stoppen. Onnodig te vermelden dat dit het stopcontact is waar opa gisteren de boormachine in bevestigde.
Grote meid greep net op tijd in. Er werd een poging gedaan om aan dat kleine meisje uit te leggen dat stopcontacten gevaarlijk zijn voor 18-maanden oude peuters. En dat de mama liever zelf de stekkerdozen aansluit, als dat nodig zou zijn. Er werden ook pogingen gedaan om Lunaatje af te leiden met speelgoed, knuffels en koekjes. Maar er volgde toch een hysterische boze huilbui-met-dramatisch-op-de-grond-liggen-schreeuwen.
Wij hebben nu een veranda. Dat hadden we vroeger niet en ook bij oma en opa valt geen veranda te bespeuren. Dit is voor ons dus een hele belevenis! De veranda werd door grote meid opgesplitst in speelhoekje voor Luna, tafel om te ontbijten/koffie-klets te houden/te lezen/te werken/... en ten slotte ook een bureau voor de mama.
We brengen dus heel wat van onze tijd door in onze veranda. Het is één van de vele leuke plekjes in ons nieuwe huisje. En Luna ontdekte nu ook de specifieke geluidjes die zo'n veranda met zich meebrengt. De regen die spettert op het veranda-dak bijvoorbeeld. Lunaatje vindt dat fantastisch! De mama had er niet eens bij stilgestaan, maar dankzij zo'n klein meisje in huis ontdek je toch opnieuw de eenvoudige, mooie dingen van het leven, de natuur, het alledaagse,...
Lunaatje vindt het geluid van de regen op het veranda-dak zo ontzettend fascinerend dat ze er haar spel of maaltijd voor onderbreekt. En ze verwacht dat ook van de andere mensen in haar omgeving. Enthousiast komt ze aan iedereen melden: 'Ssssht! Ssssht!', waarna ze haar vingertje op haar oor legt en we allemaal samen met haar in stilte moeten luisteren naar de regen op het dak.
Zo ontzettend veel te vertellen, maar het ontbreekt aan energie om het hier allemaal neer te typen... Misschien doe ik dat ooit nog wel eens. Maar voorlopig houden we het hier op: We zijn dus verhuisd! En wonen, leven, genieten... nu al exact 1 weekje in ons eigen huisje!
De dozen zijn nog lang niet allemaal geleegd, de kasten zijn nog niet gevuld, het is nog vaak zoeken naar de nodige spulletjes, maar het is vooral heel hard genieten. We zijn deze week nog alletwee in verlof, kleine meid en grote meid. En deze week doen we niet mee aan het verhuis-circus. Vorige week hebben we nog keihard, bijna letterlijk dag en nacht, gewerkt. Er werd met dozen gesleurd, er werden spulletjes bijgekocht en in elkaar getimmerd, er werd geklust, er werd gekuist,...
We zijn er nog niet hoor! Er is nog ontzettend veel werk voor de boeg. Maar niet voor deze week. Deze week is voor ons. Voor kleine meid en grote meid. Wij gaan deze week genieten van ons huisje, ons eigen stekje en vooral van elkaars gezelschap!
Grote meid is niet de enige die de verhuis-stress en bijhorende vermoeidheid voelt doorwegen. Ook mijn kleine meisje begint er last van te krijgen... Al begrijpt ze misschien nog niet helemaal wat er aan de hand is, ze merkt wel de bedrijvigheid, de drukte en het zenuwachtig gedoe.. En belangrijker: ze merkt dat er dingen verdwijnen uit haar vertrouwde huisje! Ze heeft nog steeds niet verwerkt dat de kerstboom plotseling weg was en daar herinnert ze de mama dagelijks aan. 'Boom weg, mama? Dèdè boom. Mooie boom. Boom weg.' Grote meid wordt er zelf al wat verdrietig bij, als ze haar kleine meisje zo treurig ziet kijken naar de lege plek waar ooit de kerstboom stond.
En het stopt natuurlijk niet bij die kerstboom. Gisteren werd er al één van Lunaatjes slaapkamer kastjes leeggemaakt. Alle spulletjes werden door grote meid in een doos opgeborgen. En door Lunaatje weer even snel terug uit diezelfde doos gehaald. Waarna mijn kleine meisje zélf in de lege doos kroop. Misschien heeft ze schrik dat ik haar straks vergeet in het oude huisje? God! Het idee alleen al! Mijn lief klein meisje vergeten... Ik vergeet nog eerder mijn eigen lijf en leden dan dat ik haar zou kunnen vergeten...
Maar goed. Lunaatje voelt dus ook de verhuis-spanning. En gisteren was dat duidelijk merkbaar. De gordijntjes werden uit haar kamer gehaald om nog eens mooi te wassen voor de nieuwe bewoners. Dat gaf haar slaapkamertje toch ineens een andere aanblik. En het waaide nogal hard, waardoor de rolluiken wel héél veel lawaai maakten. Dat was voor Lunaatje de druppel. Ook al was ze doodmoe, mijn kleine meisje kon de slaap maar niet vatten. Dus werd mijn lieve meisje uit haar bedje en kamertje gehaald en in het grote bed bij mama gelegd. Ze viel meteen in slaap. Met haar armpjes stevig rond mij. Wat er meteen ook voor zorgde dat grote meid verplicht vroeg in bed zat en niet meer verder kon doen met het hele verhuis-schema. Ze sliep nog steeds niet écht heel vast, dat kleine meisje van me, maar het hielp wel om zo dicht bij mama te liggen...
Nog een paar dagjes... Dan kunnen we ons settelen in ons eigen nieuwe huisje!
Meestal is mijn lief klein Lunaatje ook écht een lief klein Lunaatje. Maar soms is ze een kleine furie. Zoals gisteren in de crèche...
Eén van de grote jongens, Achiel (2.5 jaar en 2 koppen groter dan Luna), die heeft een boontje voor mijn meisje. Verstandige jongen, die Achiel. Heel logische keuze natuurlijk, om net voor Lunaatje een boontje te hebben. Goed. Achiel wou Luna een dikke knuffel en stevige zoen geven. Maar... Luna had het daar blijkbaar niet zo op begrepen. Haar reactie op zijn lieve tekens van affectie? Achiel kreeg een klap in zijn gezicht (letterlijk!) en een krabbel op zijn wang om haar argument kracht bij te zetten.
De mama trof dus bij aankomst in de crèche twee huilende kindjes aan. Achiel huilde van de pijn en de schrik. En Luna huilde uit boosheid omdat ze in de hoek moest staan.
Ik heb zo'n vermoeden dat ik daar nog iets zal mee meemaken, met dat kleine Lunaatje van mij!
Dat omschrijft het hier zo'n beetje. Nog even doorbijten, want volgende week dinsdag komt de verhuiswagen en dan verhuizen onze spulletjes definitief allemaal naar het nieuwe huis. Het nieuwe huis waar opa nu hard aan het schilderen, plakken, werken,... is! Nog even doorbijten dus. En na dinsdag ook nog even doorbijten, want dan moeten al die ontelbare dozen nog op de juiste plaats geleegd worden, kasten gevuld worden, enz...
Het zijn allemaal leuke vooruitzichten, dat wel! En we kijken er zo hard naar uit, naar die nieuwe start!! Maar op dit eigenste moment is het wel wat vermoeiend...
De dag-indeling ziet er momenteel als volgt uit: - Vroeg opstaan, nog wat dozen vullen, spullen opruimen, Lunaatjes melk opwarmen, ontbijt klaarmaken (indien tijd: nog vlug zelf ontbijten), wassen, aankleden, vuilniszakken vullen, oud papier verzamelen, kleine meid wakker maken, kleine meid wassen en aankleden, kleine meid laten ontbijten en hup... op weg naar werk en crèche. - Kleine meid naar crèche, grote meid naar het werk - Grote meid moet deze week nog even hard en veel werken, want straks twee weekjes verlof. Dus: zorgen dat alles voorbereid is wat voorbereid moet worden en afgewerkt is wat afgewerkt moet worden. Het zijn lange dagen... - Na een lange werkdag net op tijd naar de crèche om kleine meid op te halen, terug naar huis, onderweg eventueel nog naar enkele winkels (indien ze nog open zijn). Let wel: geen winkels-met-leuke-kleren-en-schoenen-in-solden-prijsjes, maar wel de doe-het-zelf zaken! Jaja, die verhuis, dat nemen we hier wel ernstig! - Nog even stoppen bij oma en opa voor een update over de werken in het nieuwe huis en een stand-van-zaken over de klusjesman/schilder/plakker/electriciën/... - Véél te laat met een klein meisje thuiskomen dat al veel vroeger in haar bedje had moeten zitten - Lief klein Lunaatje nog even laten spelen terwijl grote meid de Luna-kamer in slaap-toestand brengt (rolluiken dicht, eventueel verse lakentjes en dekentjes op het bedje, speeltjes opruimen,...) - Mama en Luna in pyama - Nog vlug iets eten en/of drinken - Luna nog even bij mama knuffelen en boekje lezen - Nog 1 aflevering van Bumba op youtube - Kleine meid naar bedje - En nu kan de mama aan haar tweede dagtaak beginnen: hoezen van de zetels wassen, overtrekken van de rieten mandjes wassen, strijken, dozen vullen, speelgoed opruimen, nog dozen vullen, kuisen wat al kan gekuisd worden, wassen wat al kan gewassen worden,... Kortom: nog even op de tanden bijten en zoveel mogelijk bergen werk verzetten... - In de vroege uurtjes zoekt de mama nog eventjes haar bedje op om na een kort nachtje terug aan de volgende dag te beginnen...
Maar goed. Nog even dus. Na vandaag nog twee dagjes werken. Daarna enkele dagen voltijds verhuizen. En hopelijk volgen dan nog héél veel dagen volop genieten van ons nieuwe huisje, onze nieuwe start, ons nieuwe leventje...
Nog steeds weinig tijd en veel nieuws te melden...
Ooit volgen er wel eens wat meer uitgebreide blog-vertelseltjes over onze drukke verhuis-opkuis-opknap-werken. Maar voorlopig zult u het hiermee moeten doen.
In het nieuwe huisje wordt: - gekuist - geschrobt - gezweet - geschuurd - afgeschuurd - geplamuurd - geschilderd - ... Kortom: heel hard gewerkt! Met dank aan de papa/opa die al héél veel uurtjes in ons nieuwe huisje heeft doorgebracht. En dat allemaal terwijl hij eigenlijk ziek is en in een warm bed zou moeten uitzieken...
In het oude huisje wordt: - opgeruimd - verzameld - dozen gevuld - kasten leeggemaakt - nog meer dozen gevuld
Lieve kleine Luna ondergaat het allemaal een beetje. Ze kijkt soms wat verward naar alle bedrijvigheid, maar begrijpt niet goed wat er allemaal aan de hand is. - ze gaat niet naar de crèche (wegens crèche in verlof) - er worden heel wat babysits ingeschakeld (vooral tijdens de dutjes, maar toch ook soms tijdens speel momenten) - ze mag overal mee naar toe met oma - gelukkig waren er deze week een lieve tante en een lieve oma die voor lieve Luna wilden zorgen - de kleine meid leek héél tevreden met haar babysits - en er werd voor lieve Luna én haar mama gekookt door de lieve tante en de lieve oma!
Ze zijn onbetaalbaar en onvervangbaar, die lieve familie van ons! Waar ze maar kunnen worden pogingen gedaan om het Lunaatje en de mama zo makkelijk mogelijk te maken. En dat waarderen we écht heel erg...
Op de planning voor deze week staat nog: - kleuradvies van Colora inwinnen - kleuren kiezen en verf aankopen voor badkamer en gang - nog héél veel poets, schrob en kuiswerk in het nieuwe huis (maar qua timing zijn we wat afhankelijk van de vorige bewoners, die nog niet helemaal verhuisd zijn...) - zoveel mogelijk spulletjes van het oude huis naar het nieuwe huis brengen (maar opnieuw: de vorige bewoners moeten nog héél veel gerief komen halen, waardoor we nog geen plaats hebben om ons materiaal ergens te zetten... nog even geduld dus) - beslissen welke verlichting er moet komen in de living en salon (grote meid kan maar niet kiezen!)
En daarnaast staat ook nog 'quality time' met de kleine meid op de agenda. Want een weekje verlof, daarin moeten we toch ook tijd kunnen vinden voor zoveel mogelijk Luna-mama momentjes! En niet vergeten: vrijdagavond hebben we bezoek, dus moet het hier in het oude huis ook nog wat leefbaar gemaakt worden. En o ja: zaterdag is oudejaar en dan hebben we vanzelfsprekend ook bezoek! Dus moet grote meid op zaterdag ook wat tijd reserveren om boodschappen te doen en zich zelf wat toonbaarder te maken dan deze week het geval is...
Het is van ons! Vandaag de bewuste handtekening gezet bij de notaris, dus vanaf nu is het huisje écht van ons!
Normaalgezien mogen we pas op 9 januari in ons huisje trekken, maar de lieve verkopers hebben ons nu reeds de sleutel gegeven. We houden er natuurlijk rekening mee dat zij nog wat spulletjes moeten verhuizen, maar we kunnen nu wel al binnen in ons huisje! Ons huisje! Goh... het voelt precies nog niet helemaal écht...
En we krijgen er zomaar een poes bij zeg! De mooie roste kattin woont al 14 jaar bij het huisje en haar mee verhuizen was geen optie voor de verkopers. Dus na overleg werd besloten dat de poes mag blijven. En dat was duidelijk een goeie beslissing: Lunaatje is nu al hélemaal gek op 'Frosty'! Of de liefde wederzijds is zal nog moeten blijken, maar Luna vindt die poes alvast super...
Grote meid dacht dat de stress volledig weg zou zijn van zodra ze haar handtekening zou plaatsen, maar dat was toch wel even te naïef gedacht. Nu begint het natuurlijk pas écht. Het idee was om meteen in de woning te trekken, maar nu blijkt toch dat er best eerst wat schilderwerken uitgevoerd worden. Dus: op zoek naar een schilder die zo goed als meteen aan de slag kan en wil. De huidige kleuren mogen blijven, maar de muren verdienen écht wel een fris laagje verf... Beetje jammer misschien: met een zelfde kleur overschilderen. Maar het is nu éénmaal ons eigen huisje. Geen huurhuisje. En dat willen we hélemaal naar onze eigen zin... Geen oneffenheden of nageltjes en vijsjes waar we die liever niet zien. Geen krasjes of plekjes of beschadigingen... Fingers crossed dat de schilder ons nog volgende week of de week er op in zijn planning kan plaatsen. En fingers crossed dat zijn factuur nog meevalt. Want die schilderwerken waren niet meteen meegenomen in de 'begroting'. Zelf schilderen is ook een optie, maar de rest van het huis zal ook nog een likje verf nodig hebben, dus werk genoeg.
Maar nu eerst even nagenieten. Het is van ons. Het huisje is van ons. Ons eigen huisje...
Het was ook wel nodig. Toen ze nog een échte baby was - dat lijkt wel een eeuwigheid geleden! - had ze twee paar slofjes: een paar bobux en een paar boumex. We waren hier even tevreden over beide merken hoor, en door twee verschillende paren slofjes konden we dat mooi afstemmen op de outfit van de dag. Groot voordeel van die slofjes: kleine meid kon haar sokjes niet meer afschoppen en had dus nooit meer koude voetjes.
Maar kleine meid groeide en kon na een tijdje stappen. Dus werden er échte schoentjes gekocht. En de slofjes belandden in de kast.
In de crèche moeten de schoentjes 's morgens echter uitgedaan worden, bij de jas en muts in de persoonlijke opbergbak gelegd worden en pas 's avonds bij het naar huis gaan mogen die schoentjes terug aan. Overdag dragen de kindjes slofjes. Dus werd hier opnieuw een paar bobux slofjes besteld. Een maatje groter dan dat hele kleine baby maatje.
Thuis had Lunaatje echter geen bobux slofjes meer in een maatje die haar paste. Dus gleed ze zeer regelmatig eens uit op de gladde parket. Dat is natuurlijk geen manier van doen. En het baby maatje paste écht niet meer. Dus kocht de mama dit weekend nieuwe bobux-slofjes. Bruine met een roze poes. En Lunaatje is fan!! Ze raakte er maar niet over uitgepraat: 'Mooi! Mama, mooi! Mooi!'.
Ze was zo onder de indruk van haar nieuwe slofjes dat ze er voortdurend naar wou kijken. Terwijl ze de slojes aan had. En terwijl ze aan het wandelen was. Gevolg: Lunaatje kantelde ettelijke keren om en liep één keer pardoes tegen de stoel omdat ze met de blik op haar slofjes gericht geen oog meer had voor eventuele hindernissen op haar wandel-weg.
We hebben hier dus een lief, dankbaar meisje in huis met mooie pantoffeltjes en een kleine buil.
Inpakken met een klein meisje in huis, dat lukt dus écht niet goed. Ze probeert zich nochtans erg nuttig te maken en ze glundert van trots als ze mama mag en kan helpen. Aan gebrek aan goeie bedoelingen ligt het dus zeker niet. Maar een grote hulp is Lunaatje helaas ook niet echt. Ze komt van alles en nog wat aanbrengen. Helaas niet de dingen die grote meid op dat moment nodig heeft. En mijn lieve meisje wil graag al beginnen uitpakken. Maar daar zijn we nog even niet aan toe.
Dus kan de mama pas met inpakken beginnen als Lunaatje in haar bedje ligt. En zo gebeurt het al eens dat de mama om 2u 's nachts nog druk in de weer is met kasten leegmaken, dozen vullen, gerief sorteren...
Het worden hier nog vermoeiende weken. Maar gelukkig met leuke vooruitzichten!
.
