Inhoud blog
  • ... en nog een verhuis!
  • Knuffel ook?
  • Luna
  • Mijn lieve meisje
  • Zaterdagse update
  • #wijvenweek: mommy multi-tasking!
  • Windpokken - part 2
  • #wijvenweek: positieve censuur
  • #wijvenweek: Durven dromen!
  • Windpokken
    Zoeken in blog

    Zoeken met Google


    Love, life and Luna

    10-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Crèche-stress
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We hebben hier een paar stress-volle dagen achter de rug! Even samenvatten:

    Zondagmiddag even voor 12u: Sms'je van de crèche-mevrouwen: 'Wegens onvoorziene omstandigheden zal de crèche gesloten zijn op maandag en dinsdag.' Ok. Even slikken. Heel even paniek. En dan snel naar de oma en opa bellen. Of Luna maandag en dinsdag bij hen terecht kan? Dat bleek gelukkig geen probleem. Oma en opa blij met twee 'Luna-dagjes', mama blij met de oplossing en Luna ook blij (misschien niet zo bewust blij als oma, opa en mama, maar toch...). De kleine meid mocht dus voor de allereerste keer twee volle dagen bij oma en opa doorbrengen! Er werd gewandeld, er werden familie-bezoekjes afgelegd, er werd gespeeld, er werd geknuffeld en er werd vooral héél veel verwend... Luna genoot er zichtbaar van en de mama kon 's avonds een stralend lachend kindje ophalen...

    Geen vuiltje aan de lucht dus. Dankzij een-oma-en-opa-uit-de-duizend werd het onvoorziene crèche-verlof probleemloos opgevangen!

    Maar dan! Dinsdagavond even voor 17u. De mama was nog volop aan het werk. Telefoon van de crèche-mevrouw: De crèche zal niet meer terug opengaan. Nooit meer. Ze stoppen met onmiddellijke ingang. Geen overgangsperiode, geen tijd om spulletjes op te halen (dat wordt achteraf ooit wel een keer geregeld...), geen afscheid van de kindjes,... Ze sluiten. Zonder verdere uitleg.

    En dan is er stress! En paniek! En radeloosheid! En nog zoveel meer...!

    Met dank aan de lieve collega die de mama toch min of meer wist te kalmeren... De computer werd geraadpleegd en er werd rondgebeld. Naar de koepelorganisaties van onthaalouders. Maar: geen plaats. Ook niet in de randgemeenten. En ook niet binnenkort, want zelfs de onthaalmoeders die nu nog 'in opleiding' zijn en binnenkort pas starten, zijn inmiddels al 'volgeboekt'. Dan maar 'op goed geluk' adressen opgezocht van crèches in de buurt van mama's werkplek. En in volle vaart om 17.15u 'op tournee' vertrokken om crèches te bezoeken...
    In paniek de eerste crèche binnengelopen. Probleem uitgelegd. Gelukkig veel verontwaardigde ('allé da mogen ze toch niet doen!') én begripvolle ('ocharme, ja, wat moet je dan doen é als mama!') reacties én het GSM nummer van de bazin. In looppas terug naar de auto en de crèche-bazin gebeld. Opnieuw probleem uitgelegd. Opnieuw verontwaardigde én begripvolle reacties. En ook het mooiste nieuws wat men mij kon geven: de crèche-bazin had net haar 9de filiaal geopend, maakte daar nog geen reklame voor, maar ze waren wél net geopend. Er waren al 4 kindjes gestart en er waren dus nog héél wat plaatsjes vrij. Als de mama dat wilde mocht ze meteen een kijkje komen nemen!

    Ja!!! De mama wilde dat héél graag!!!

    En toen kwam de mama van pure stress in puur en onversneden geluk terecht:
    - de nieuwe crèche ligt op 2min van mama's werk
    - in een mooi huis, hélemaal ingericht voor de kindjes
    - met mooie tuin
    - met een grondige beveiliging (je moet je 'aanmelden' voor je binnen mag)
    - alles is spiksplinternieuw, in mooie stralende kinderkleuren
    - ieder kindje krijgt een eigen bedje
    - de crèche-mevrouwen die voor de verzorging instaan hebben jàren ervaring
    - het eten wordt dagelijks vers door een echte kokkin klaargemaakt (zodat de verzorgsters zich 100% met de kindjes kunnen bezighouden)
    - baby'tjes worden om de 10 à 15min gestimuleerd om in een andere houding te spelen
    - er wordt aandacht besteed aan de interesses van ieder kind, maar men stimuleert ook hun nieuwsgierigheid om nieuwe dingen uit te proberen
    - peutertjes spelen dagelijks minstens één 'speelmoment' buiten (als het weer het toelaat uiteraard)
    - de crèche voorziet zelf in pampertjes
    - pamperdoekjes worden niet gebruikt, kindjes worden met water en zeep gewassen
    - aan peutertjes wordt zoveel mogelijk een vaste dagstructuur aangereikt: ochtendmomentje, knutselmoment, voorleesmoment,..
    - de crèche werkt volgens IKG-systeem
    - kindjes kunnen er terecht van 7.30u tot 18.30u, wat perfect te regelen valt met de mama haar werktijden...
    - weliswaar niet dicht bij oma en opa, maar wél makkelijk bereikbaar
    - héél lieve en rustige crèche mevrouwen

    En Lunaatje kon meteen de volgende morgen, woensdag, al starten!! De mama kon wel huilen van geluk...

    10-03-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    06-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Baby huis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vreemd toch, hoe mijn kleine meisje in no-time het appartement heeft overgenomen! Een korte rondleiding:

    - Inkomhal: ingepalmd door de kinderwagen en een grote doos met daarin de autostoel (waar de kleine meid voorlopig nog te klein voor is, maar we zijn graag voorbereid). Altijd fijn om 's morgens niet-uitgeslapen, met ochtendhumeur, maxi-cosi (inclusief bijna-acht-kilo-wegende-baby), oversized handtas, autosleutels en opgewarmde papfles je een weg te banen door dit hindernissen parcours!

    - Hal boven: een traphekje (ok, op dit moment is dit vooral een overbodige hindernis aangezien Lunaatje nog niet kruipt, laat staan loopt... Maar opnieuw: we zijn graag voorbereid!)

    - Toilet: Ideale plaats om de boekjes van De Gezinsbond rustig door te nemen... (er is ook al een 'potje' in huis voor Luna (mét muziekje telkens er een plasje in het potje terecht komt - positieve bekrachtiging, wij zijn daar hélemaal fan van!) , maar aangezien ze pas 7 maanden is geworden zou het er toch een beetje 'over' zijn om het potje nu al in de toiletruimte te plaatsen... Wat me er aan doet denken dat ik niet meer zo goed weet waar ik het potje heb gezet. Soit, dat zijn zorgen voor later...)

    - Badkamer: Sinds kort (lees: sinds deze week) mag de kleine meid in het grote bad! Ze is een echt waterratje, maar haar babybadje werd echt te klein. Er was te weinig speel (lees: spetter) ruimte in het badje dat bij de verzorgingstafel hoort, dus werd de badring (of hoe heet zo'n ding waar je het kindje kan inzetten in bad?) bovengehaald. Het is een hele onderneming, maar Luna vindt het super, wat al het 'gedoe' ter voorbereiding en ter opruiming ruimschoots goed maakt. Ze zit nog niet helemaal zelfstandig recht, dus glijdt ze wel een beetje onderuit in haar badring, maar de grote meid is creatief in die dingen: er wordt een 'badkussen' tussen haar rugje en het badstoeltje geïnstalleerd, waardoor ze toch iets rechter zit. Anyway: het blijft een hele onderneming en wie de grote meid (en vooral de mama van de grote meid) kent, weet ook dat er al een heel arsenaal badspeeltjes voorhanden is... De badkamer is sinds kort dus ook heel erg overduidelijk baby-domein geworden. Badeendjes all over the place!

    - Babykamer: goes without saying. Volledig Luna-proof! Met meer kleding dan een gemiddelde babywinkel in voorraad heeft. Opnieuw: wie de grote meid en de oma kent, weet dat dit geen understatement is...

    - Living: Naast een overaanbod aan Luna-foto's en Luna-memorabilia (lees: doopsuiker, geboortekaartje, zwangerschapsbelletje, ziekenhuis-armbandje,...) staan hier intussen al 4 ikea dozen vol speelgoed, knuffels, puzzels, dekentjes,... En het wiegje (waar de kleine meid intussen te groot voor is, maar waar de grote meid nog geen afstand van kan doen...)

    - Salon: Opnieuw een overaanbod aan speelgoed, schommelstoel, relax, speelmatten (ja, ze heeft er meer dan 1), speelpark (je wil niet weten hoeveel speelgoed daar in ligt!) en onder de salontafel: mandjes vol (jaja opnieuw!) speelgoed! En 'spuugdoekjes'. Oma vond dat we er daar niet genoeg van in huis konden hebben, dus is hier ten huize een overaanbod aan 'spuugdoekjes' aanwezig. En omdat oma vermoedelijk meeleest: ja ma, ze komen inderdaad goed van pas

    - Keuken: de eetstoel (met altijd een reserve-fopspeen, voor het geval de andere 6 fopspeentjes spoorloos zouden zijn... een mini-papfles-met-water en een drinkbeker-met-water) neemt een centrale plaats in en natuurlijk al het materiaal dat zo noodzakelijk blijkt als je een baby in huis hebt (lees: babystoommixer, sterilisatiemateriaal, afdruiprek voor flesjes en speentjes, flesjes en speentjes, melkpoeder, koekjesmeel, vitabiskoekjes,...)

    - Slaapkamer van de grote meid: ook hier is er geen ontkomen aan en is het héél erg duidelijk dat er een baby in the house is! Naast de spuugdoekjes en het droogrek vol babykleertjes wordt het nachtkastje van de grote meid ook al overheerst door Luna-stuff: babyfoon, 'knisperboekje', voorleesboekje, baby-nagelknipper (want er worden hier alleen maar babynageltjes geknipt als de baby in kwestie rustig slaapt op de mama haar schoot. We zijn hier nogal gehecht aan de babyvingertjes en willen die graag alle 10 behouden. Babynageltjes knippen als de baby wakker is behoort dan ook niet tot de mogelijkheden.) En in deel 2 van de slaapkamer van de grote meid (ja, die heeft twee delen, we zijn hier nogal verwend als het op 'ruimte' aankomt) staan dozen (ja, meervoud! Vermoedelijk een doos of 4) vol met 'te klein geworden kleertjes'. Van Luna wel te verstaan. Mijn meisje blijft een 'kleintje', maar de maatjes 50 (0 maanden) en 56 (1-2 maanden) zijn officieel te klein en worden voorlopig opgestapeld in de kamer van de grote meid (ja, Lunaatje, die intussen 7 maanden is, draagt nog steeds kleding maatje 62 (2-4 maanden), 't blijft een kleintje...). En er staat ook een grote doos klaar met het 'ombouwmateriaal' om van de kinderwagen-met-bakje een wandelwagen te maken waar het kindje kan in recht zitten. Grote meid krijgt al een beetje stress als ze vooruitblikt naar het moment dat ze het 'ombouwpakket' moet ineen proberen te krijgen... Maar dat zien we later wel...

    - Tot slot: de zolder: Stapels en stapels en stapels lege dozen waar al het babymateriaal ooit in zat (en vermoedelijk ook ooit na gebruik terug in zal worden gestopt...)

    Het hele huis ademt 'Luna' uit. En daar zijn wij hélemaal niet rouwig om

    06-03-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    28-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wakkere meid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Lunaatje besloot vannacht om 1u om (heel erg luid!) een verhaaltje te vertellen. Dat verhaaltje duurde tot 5u (!!). Toegegeven: het klonk allemaal heel blij en vrolijk, maar de mama zal de kleine meid toch eens moeten leren om sneller tot de essentie van een verhaal te komen. Vier uren aan één stuk brabbelen is lang! Erg lang! Bijzonder lang zelfs als dat 's nachts gebeurt. En de nacht van zondag op maandag is dan nog de minst acceptabele nacht van de week voor zo'n zaken...

    De kleine meid was nochtans braafjes aan haar nacht begonnen: op mama's schoot, in mama's bed rond 19u haar laatste flesje gedronken en dan als een engeltje op mama's buik in slaap gevallen... Zàlig! Mama blij, Luna blij! Geluk zit in de kleine eenvoudige dingen.
    Maar de grote meid kreeg het niet over haar hart om haar schatje slapend in de babykamer te leggen en dus mocht Lunaatje nog maar eens naast mama slapen. Slapen dus. Dat was de afspraak. Niet 4u lang een verhaal vertellen.

    Om 5u 's morgens was de mama behoorlijk aan het einde van haar Latijn en werd Luna zonder veel commentaar toch naar haar bedje gebracht, in de hoop dat we beiden nog een uurtje of 2 konden slapen. Luna kwaad. Mama moe.
    Er volgde nog een half uur lang kwaad en gefrustreerd protest, maar toen is de grote meid in slaap gevallen, dus is het niet geheel duidelijk of het protest na een half uur nog verder ging of niet.

    Om 7.30u was de mama gewassen en aangekleed (neen, niet uitgeslapen) en klaar om een slapend meisje wakker te maken. Er werd gehuil en geschreeuw verwacht, maar tot mijn grote verbazing bleek de kleine meid volledig uitgeslapen, blij, vrolijk en begon ze spontaan een nieuw verhaaltje te vertellen!

    Waar haalt ze die energie toch?


    28-02-2011 om 20:22 geschreven door E.  


    23-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welke regering?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mijn Lunaatje is al haar hele leven 'regeringloos'. Niet dat het kindje er wakker van ligt... Ook de mama lag er tot voor kort niet echt bijzonder wakker van. Ok, 't is belachelijk dat grote mensen na al die tijd nu nog geen oplossing gevonden hebben en ja, ik vind dat 'de politiek' belangrijk is en dat iedereen zijn steentje moet bijdragen en ik vind het zelfs niet erg om te gaan stemmen. Meer nog: ik doe dat eigenlijk wel graag. In hoogzwangere toestand of niet... En ik zit op verkiezingsdagen alle uitslagen met veel interesse te volgen... Wat ook weer niet wil zeggen dat het een jaarlijkse gebeurtenis moet worden.

    Maar mijn interesse voor de hele politieke malaise was deze keer al snel tot een minimum gedaald. Mijn Lunaatje is immers véél interessanter. En véél aangenamer om naar te kijken! Ze evolueert ook veel sneller dan alle politiekers op een hoopje... En volgens mij heeft ze nu al meer maturiteit dan de hele Wetstraat samen.

    Maar goed. Regering of geen regering, wij lagen er dus niet wakker van. Tot nu!! En wel om volgende reden:
    De crèche van de kleine meid werd met veel zorg door de grote meid uitgezocht. En de zoektocht begon al héél vroeg in de zwangerschap om toch zeker te zijn dat aan alle voorwaarden van de mama werd voldaan. En er waren hier nogal wat voorwaarden:
    * graag een crèche in plaats van een dagmoeder (wegens véél kindjes in een crèche en een klein meisje dat thuis en in de rest van de familie het enige kindje is en dus rotverwend wordt. Sociaal aangepast zijn wordt hier ten huize héél hoog gewaardeerd!)
    * crèche met tuin (aangezien wij tweetjes daar niet over beschikken en de mama toch wil dat de kleine meid graag en veel buiten speelt...)
    * dicht bij huis en liefst zelfs op de weg naar het werk van de mama (wegens een mama met ochtendhumeur die 's morgens liever niet uren rondrijdt om langs de crèche te rijden)
    * flexibele uren (omdat de mama ook flexibele uren heeft op het werk...)
    * indien mogelijk ook dicht bij oma en opa (indien de flexibiliteit op mama's werk toch verder gaat dan de flexibiliteit op de crèche en zij dus niet op tijd haar kleine meid kan oppikken...)
    * lieve crèche mevrouwen waar de mama een goed gevoel bij heeft (dat hoeft geen verdere uitleg waarschijnlijk)
    * een crèche waar de kindjes verse groentenpap en fruitpap krijgen en geen 'pottekes' (wegens een kleine meid die op dat vlak nogal verwend is en geen pottekes lust...)
    * een crèche met IKG-systeem, zodat de prijs berekend wordt op basis van het inkomen van de ouder(s) (wegens alleenstaande mama en gebrek aan ezeltjes of bomen die in extra financieën voorzien)

    Er werd een crèche gevonden die aan alle voorwaarden voldeed!!! Mama blij, kleine meid ook blij (ook al beseft ze dat nog niet goed en is dat misschien om andere redenen, maar soit...).
    Maar het schoentje wringt dus bij het laatste punt! Kind en Gezin berekende op basis van het inkomen van de mama wat de maandelijkse bijdrage zou worden. En de mama vond dat héél goed meevallen. Kindjes zijn nu eenmaal niet goedkoop, maar kom, dit zou dus wel lukken.

    MAAR: omdat er geen regering is, kan er blijkbaar niemand beslissen over verlenging van het IKG systeem. En nu moet de mama maandelijks 400 euro betalen in de crèche. In plaats van het véél lagere vooropgestelde bedrag van Kind en Gezin.

    En de mama kan daar eigenlijk niet echt mee lachen.
    De mama heeft in juni héél wel doordacht haar stem uitgebracht. En verwachtte niet meer of niet minder dat de verkozenen hun werk zouden doen. Terwijl men daar in Brussel verder informeert, formeert, pre-formateert, verkent of wat dan ook... moet hier wél gewerkt worden en moet de kleine meid dus wél naar de crèche en moet hier dus wél iedere maand betaald worden!

    Tot zover mijn klaagzang voor vandaag.
    Dan kijk ik even naar mijn prinsesje en zijn alle ergernissen al vlug vergeten .

    23-02-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    19-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verliefd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In de zoektocht naar de ware en grote liefde werd wel eens smalend gezegd 'ze gaan hem voor jou nog moeten maken...'. Dit blijkt te kloppen. Gedeeltelijk toch. Het is geen 'hem' geworden, maar een 'zij'. En 'ze' hebben haar niet gemaakt. Dat heb ik zelf gedaan (ok, met wat hulp, we waren met twee om haar te maken ;-)).
    Ze is zonder de minste twijfel mijn grote liefde! Nog nooit eerder zo verliefd geweest... Uren kan ik naar haar kijken, ik wil iedere seconde van iedere dag bij haar zijn, ik voel vlinders in mijn buik als ik aan haar denk, ik glimlach als ik haar naam uitspreek, ik verveel mijn omgeving met al mijn verhalen over haar, ik vind haar de mooiste, de liefste, de knapste, de slimste,... Ze is mijn alles en ik ben helemaal vergeten hoe mijn leventje er uit zag voor zij er was.
    En wat nog meer is: we hebben nooit ruzie, er is een grenzeloos vertrouwen, onze levens vullen elkaar perfect aan en ik weet dat dit voor altijd is... Ze is een blijvertje, dat Lunaatje van mij...

    19-02-2011 om 17:10 geschreven door E.  


    12-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stand van zaken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Even een stand van zaken na 4 dagen met z'n tweetjes en de griep:
    * de koorts is zo goed als weg, zowel bij de kleine meid als de grote meid
    * Lunaatje hoest niet meer als een klein zeehondje
    * sinds het 'luchtbevochtiger-ding-met-nachtlampje-en-eucalypthus-geur' op haar kamertje staat, is haar snotvalling opmerkelijk verbeterd
    * tot en met gisteren sliep de kleine meid nog 20u van de 24u en de grote meid net iets minder
    * vandaag was Lunaatje al wat langer wakker, wat hier vertaald wordt als 'ze voelt zich beter'
    * Luna heeft de weg naar het grote bed gevonden en wil liefst bij mama slapen
    * mama vond dat wel leuk, maar vindt dat haar grote schat toch terug haar eigen bedje moet gebruiken
    * Luna is het daar niet mee eens
    * er wordt hier dus nogal veel heen en terug gewandeld van het grote naar het kleine bed en omgekeerd
    * afhankelijk van de begin- en eindbestemming is dat met een hysterisch huilende Luna die onderweg kalmeert (klein bed naar groot bed), of een half slapende Luna die onderweg hysterisch wordt (groot bed naar klein bed)
    * hysterie en griep gaan niet samen
    * ook niet als de griep bijna over is

    Er zijn ook voordelen aan 4 dagjes samen:
    * grote meid zag eindelijk met eigen ogen hoe kleine meid zich kan omrollen van rug naar buik
    * er volgt niet meteen meer hysterisch gekrijs eenmaal Lunaatje op haar buik ligt (dat volgt na een minuutje of 5, maar dus niet meer meteen! De mama vindt dat héél positief!)
    * wat is er zaliger voor een mama dan haar kleine meid die stilletjes op mama's buik ligt te snoezelen?
    * er werd hier al wat afgeknuffeld de afgelopen dagen!

    Nu gaan we terug samen een tukje doen...

    12-02-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    08-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Griep
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het zat er al een tijdje aan te komen, maar nu heeft meneer de dokter het officieel bevestigd: de mama heeft de griep.

    Kleine meid voelt zich gelukkig stukken beter dan enkele dagen geleden. Ze giechelt, brabbelt, kraait,... en is nieuwsgierig naar alles en iedereen! Leuk natuurlijk! Je ziet haar gewoon bijleren en evolueren waar je bij staat. Het gaat zo ontzettend snel allemaal...

    Maar de combinatie 'zieke mama - enthousiaste baby' is niet helemaal ideaal. Want de grote meid mag dan wel met griep in bed liggen, de kleine meid is helemaal niet ziek en moet op tijd haar flesje, groentenpap, fruitpap, verse pamper,... krijgen. En we houden hier niet van voorgefabriceerde pakjes, maar alleen van versbereide toestanden! (Ik heb het hier vanzelfsprekend over de groentenpap en fruitpap, niet over de pampers. Alhoewel... die zien er ook steeds 'versbereid' uit eigenlijk...).
    Dus. Griep of geen griep, mama kan niet zomaar in bed kruipen voor een dag of vijf en rustig uitzieken, zoals in het pre-Luna tijdperk wel nog kon. De was en de strijk, die mogen blijven liggen. En de afwas zal ook niet weglopen. Maar de papjes moeten wél gemaakt worden, de pampertjes moeten wél ververst worden en Lunaatje moet wel geknuffeld en ge-entertained worden... Op momenten als deze laat het 'alleenstaande-moeder-zijn' zich toch wel even voelen! Ik kan de kleine meid natuurlijk ook naar de crèche brengen. Maar dan moet ik me wel helemaal uit bed slepen, wassen, aankleden, auto in en naar de crèche rijden...
    Dit hele scenario in gedachten overlopen is al zo ontzettend vermoeiend! Laat staan dat ik het ook effectief moet uitvoeren!

    Het wordt dus samen uitzieken thuis. In bed. Met de kleine meid. En met een héél lieve oma die onze boodschappen zal doen en die gelukkig maar een telefoontje van ons verwijderd is. En die wel zal helpen met papjes en flesjes en pampertjes en een enthousiaste kraaiende spelende Luna... Terwijl de mama met haar griepje vanuit de zetel een beetje zielig zal liggen kijken naar oma en de kleine meid. En zich stiekem ook weer een beetje de kleine meid van haar eigen mama zal voelen ;-).

    Alvast dankjewel hoor lieve oma/mama...

    08-02-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    06-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hatsjoe!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Luna is best wel een vrolijke baby, maar een 'lachebekje' is ze niet. Ze is nogal kieskeurig naar wie ze lacht en hoeveel ze lacht...

    Maar sinds kort krijgt ze een heuse lachstuip als iemand niest! Niet gewoon een glimlachje, maar een échte schaterlach!! Wat ze er zo grappig aan vindt is mij een raadsel, maar het zorgt er wel voor dat iedereen die haar wil doen lachen niet de gebruikelijke 'gagaga' geluidjes maakt, maar begint te niezen...

    Het leidt soms tot zeer vreemde scenario's: Gisteren werden familiefoto's gemaakt en dan krijg je dus een familie met meer dan 10 volwassenen die niezen dat het een lieve lust is! Allemaal om dat kleine meisje lachend op foto vast te leggen...

    06-02-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Comfort food
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Naast 'moodswings' heeft mijn meisje nu ook nood aan 'comfort food'... Ze wordt wel héél snel groot, dat Lunaatje van mij!

    Ze is wat ziekjes. Zielig hoor! De kleine meid heeft al een tijdje last van een verkoudheid. Niettegenstaande er hier vlijtig hoestsiroop wordt toegediend, blijft ze hoesten en klinkt het steeds meer als een blaffend zeehondje. Helaas weinig aan te doen: het is winter en de halve crèche heeft er last van, dus dat zal zijn tijd nodig hebben... Daarnaast heeft ze een heel vervelende snotneus te pakken. 's Morgens wordt Lunaatje wakker met een neusje dat wel lijkt dichtgemetseld met opgedroogde smurrie. De grote meid wil dan niets liever dan het neusje terug snotvrij maken, maar dat leidt iedere ochtend (of namiddag of avond) tot gekrijs alsof er hier onmenselijke martelpraktijken toegepast worden. Leuke manier om onze dag te starten, maar dat hoort er blijkbaar allemaal bij.

    Vandaag had ze duidelijk 'ergens' pijn. Dankbare taak voor de mama om op zoek te gaan waar of wat er pijn deed... Luna had haar pyamaatje aan en alle ledematen zaten in de juiste kledingopeningen. Daar lag het dus niet aan. Geen vingertjes of teentjes of andere lichaamsdeeltjes gekneld. Dat kon het dus ook niet zijn. Ook geen voorwerpen in het pyjamaatje (het is hier al voorgevallen dat in de 'slaapkleertjes-aandoen-worsteling' het fopspeentje op onverklaarbare wijze in het pyamaatje terecht was gekomen en het is blijkbaar niet zo aangenaam om én een voetje én een fopspeentje in zo'n 'pyjamaabeentje' te voelen...). Maar dit keer lag het dus daar niet aan. De kleding-check leverde geen resultaat.

    De pamper-check deed wel een alarmbelletje rinkelen. De kleur én vastheid van de pamperinhoud zag er toch niet helemaal hetzelfde uit als anders. Geen groot verschil, maar toch niet hetzelfde! Vreemd toch hoe je als mama zelfs de kleinste veranderingen in pamperinhoud van je eigen kleine spruit meteen opmerkt en interpreteert! Maar goed, vermoedelijk heeft Lunaatje dus wat buikkrampjes. Er is geen koorts te bespeuren, dus wordt hier nog niet meteen gepanikeerd, naar dokters gebeld of perdolan toegediend. Even afwachten hoe het verder evolueert vandaag.

    Ze is wat hangerig en wil liefst dicht bij mama liggen (het is ook mogelijk dat mama liefst wil dat Lunaatje bij haar ligt en de kleine meid daarin weinig keuze heeft). Deze voormiddag heeft ze al drie pampertjes 'gevuld' én heeft ze nood aan comfort food!! 't Is niet zo dat ze grote honger heeft, maar haar flesje melk lijkt haar wat troost te geven. Ze is dus al de hele voormiddag aan het sabbelen op haar flesje. Af en toe een slokje, even pauzeren, boekje lezen, mama knuffelen, terug een slokje, even 5 minuutjes oogjes toe en slapen op mama's schoot, terug een slokje, beetje spelen en vertellen, terug een slokje,... Comfort food dus! Op die manier heeft ze deze voormiddag al twee flesjes leeggedronken en er staat al een derde flesje klaar voor straks...

    Hopelijk leest de K&G dokter niet mee, want ik voel al een beschuldigende blik. Er worden vandaag écht maar 7 schepjes poeder in de melk gedaan en geen 8. En neen, de kleine meid krijgt vandaag geen groenten- of fruitpap. En de mama laat zich daar nu eens geen schuldgevoel over aanpraten vandaag!! Kleine meid is ziekjes en dan vindt ze het véél te lastig om te happen naar zo'n lepeltje en dan zijn 8 schepjes veel te zwaar om te verteren. Grote meid weet alles over buikkrampen en nog véél meer over comfort food, dus vandaag houden we het bij flesjes, tukjes en véél knuffels...

    En de grote meid is héél empatisch met haar kleine meisje en zoekt vandaag zelf ook maar haar toevlucht in comfort food...

    06-02-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    05-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moodswing baby
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Laat ons daar eerlijk in zijn: iedere vrouw met een beetje zelfkennis zal toegeven dat ze zo af en toe wel eens last heeft van moodswings. Indien er eventueel ook mannen meelezen: het is geen goed idee om de vrouw in kwestie daar op te wijzen en al zeker niet op het moment dat de 'mood' aan het 'swingen' is! Voor wie de vreugde van een zwangerschap nog niet heeft mogen meemaken en denkt dat negen maanden zwangerschap ook gelijk staat aan negen maanden 'pauze' voor de hele hormonenhuishouding: wat bent u heerlijk positief naïef! 

    Toen ik zwanger was van mijn kleine meisje (wat lijkt dat opeens al lang geleden) en wist dat mijn kleine meisje een meisje was, wist ik ergens wel dat ook zij vroeg of laat wel onderhevig zou zijn aan 'de hormonen'. Van 'jongenshormonen' ken ik weinig. Of toch niet als ervaringsdeskundige. Dus wat was ik blij dat mijn meisje een meisje was. Die hormonen, die zouden wel herkenbaar zijn... Maar ik had dat ingepland zo rond haar 14 jaar of zo. Nadat ik al ervaring zou opgedaan hebben met peuterpuberteit en kleuterprotest en dergelijke meer.

    Maar ik heb dus een 6 maanden oud baby meisje in huis dat onmiskenbaar last heeft van moodswings! Dat gaat dus als volgt: zomaar uit het niets komt er een geluidje uit mijn Lunaatje, dat ergens het midden houdt tussen gesnuif en een astma aanval (ik probeer het hier zo goed mogelijk na te bootsen, maar daar hebt u waarschijnlijk weinig boodschap aan...). Soit: na een tiental seconden wordt dan bepaald door Luna herself of er een lachbui, huilbui of verhaaltje volgt. Die 10 seconden dienen alleen maar om de grote meid de mogelijkheid te geven om zo snel mogelijk bij de kleine meid te zijn en dan te anticiperen op de bui die volgt. Flexibiliteit is wel een vereiste als kersverse moeder!

    Een huilbui kan na twee luide schreeuwen plotseling overgaan in een lachstuip. Helaas geldt dat ook omgekeerd. En dat gebeurt allemaal zonder enige aanleiding of context of wat dan ook... Afleidingsmanoeuvers als speeltjes, liedjes zingen, rondwandelen,... willen wel eens helpen, maar volgens mij kent Lunaatje inmiddels al mijn volledige trukendoos en trapt ze er niet meer in.

    Het is zo'n schatje, dat kleine meisje van me! Die moodswings neem ik er met veel plezier bij. En belangrijk voordeel voor de directe omgeving van de mama: de grote meid heeft helemaal geen tijd of energie meer om zélf last te hebben van moods die in het rond swingen...

    05-02-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    01-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De weging
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag werden we opnieuw bij Kind en Gezin verwacht. No problem. We waren voorbereid! Verse pampertjes mee (de kleine meid heeft er een talent voor om op de meest onmogelijke momenten haar pampertje vuil te maken...), speeltjes mee (want het wachten kan lang duren en de kleine meid heeft maar een kleine hoeveelheid geduld...), dekentje mee (kindjes worden daar immers uitgekleed tot op hun rompertje om dan in een niet altijd even tropisch warme wachtzaal koud te krijgen...).
    We waren er klaar voor en eerlijk: de grote meid zag er zelfs een beetje naar uit, want er zouden voor het eerst geen prikjes (en dus geen hysterisch gekrijs) bij zijn en er was ook wel nieuwsgierigheid naar de cijferkes en curvekes en zo... Dat was immers al geleden van eind december! 

    Er is natuurlijk een heel eenvoudige methode om thuis reeds het gewicht van je kindje te weten: mama en kind op weegschaal, daarna mama alleen en dan verschil bekijken. Die methode zal hier NOOIT worden toegepast! Grote meid heeft geen al te beste relatie met de weegschaal (dat is nog héél zacht uitgedrukt!) en het vooruitzicht om vrijwillig een aantal kilootjes extra op de arm te nemen om daarna onverbiddelijke cijfers op dat digitale ding te zien? Neen! Daar doen we dus niet aan mee.

    Maar bon, terug naar de K&G consultatie. Het begon allemaal zéér veelbelovend. We kregen bij aankomst een 'baby-boek-zak': zomaar gratis zeg! Een mooie tas met drie boekjes: een voorleesboekje over het thema 'boeken', een knisperboekje en een boekje om kleurtjes en stofjes te leren kennen... Het werd allemaal meteen uitgetest door de kleine meid en duidelijk goed (en blijkbaar ook lekker) bevonden. Er volgde geen protest bij lieve Luna toen ze op het verzorgingskussen werd gelegd, ze liet zich zelfs gewillig wegen en meten. Nu ja, 'gewillig'... ze had liever iets leukers gedaan, maar kom, de boel werd niet bijeen gekrijst, dus de grote meid was al lang tevreden!
    Maar de cijferkes dus: lengte 66 cm. Ze is 2 cm gegroeid de afgelopen 5 weken. Flink! Een 'grote' is ons meisje niet, maar ze volgt schoon de curves. Mama blij! Gewicht dan: 6kg640gr. Vreemd: ze was slechts 20 gram aangekomen?? Op 5 weken??? Dat had de mama dus wel liever anders gezien (de mama is trouwens méér dan 20 gram aangekomen de afgelopen 5 weken, maar dat werd gelukkig niet besproken daar bij K&G...)

    De verpleegster deed er niet echt moeilijk over en er volgde een losse babbel over wat Luna al kan, hoe ze evolueert, hoe het in de crèche ging, hoe 'de nachten' verlopen... We kregen bovendien nog een DVD'tje over opgroeiende kindjes, wat altijd wel fijn en interessant is. Mama dus opnieuw blij. Maar we moesten nog bij de dokter en daar verliep het minder vlotjes. Dat gewicht bleek echt wel een probleem te zijn (voor alle duidelijkheid: we hebben het dus opnieuw over het gewicht van Luna, niet dat van de mama) en er werd door de dokter naarstig gezocht naar oorzaken: wat eet ze? wat drinkt ze? hoeveel drinkt ze? hoeveel water gebruik ik? hoeveel schepjes voeding? welke voeding? nog flesje na de papjes? heeft ze nog dorst na haar flesje? krijgt ze wel genoeg eten? laat ik haar met honger van tafel gaan? Zeg! Wat denken ze daar toch? Ik ga mijn kind toch geen honger laten lijden?
    Volgens de crèche mevrouwen eet mijn lieve meisje zelfs véél meer dan haar leeftijdsgenootje en eet ze heel erg flink. Ze heeft bovendien en heel 'gezond' aantal pampertjes per dag. Maar daar had de dokter niet echt oren naar... Er werd toch wel een beetje beschuldigend herhaald dat  Lunaatje zéker genoeg schepjes in haar melk moest krijgen en dat ze eten moest krijgen tot ze verzadigd was. En net op het moment dat de mama heel schuldbewust terug naar de wachtzaal wou vertrekken haalde Luna nog even haar zwaarste 'zeehond' hoest uit, dus er volgde nog een uitleg over neusjes kuisen en hoestsiroop geven. Wat denken ze dat ik al 4 weken doe?? 't Is winter en de halve crèche is ziek. Ik was al tevreden dat het bij een verkoudheid bleef...

    De dokter wou voor alle zekerheid nog een extra weging. En wat bleek? Luna weegt geen 6kg640gr, maar wel 7kg 240gr! De weeg-mevrouwen hadden verkeerd gelezen! Het enige wat ze moeten doen is de cijfertjes van de digitale weegschaal lezen! En de mama mocht niet eens terug naar de dokter om zelf een beetje zelfgenoegzaam het heuglijke nieuws te melden.

    Besluit: Luna is niet te groot, niet te klein, niet te dik en niet te dun: ze volgt héél flink de gemiddelde curve en bevestigt daarmee wat we hier al een tijdje weten: Lunaatje is perfect ;-).

    01-02-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    31-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.We don't like monday's!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dat we geen ochtendmeisjes zijn, dat werd hieronder al vermeld. Maar maandagochtenden, die zijn precies nog net iets moeilijker te 'hanteren' dan andere ochtenden. De nauwkeurig uitgedokterde routine lijkt dan extra gevoelig aan afwijkingen en bovendien zijn we op maandag alletwee wat minder flexibel om met onverwachte omstandigheden om te gaan.

    Nochtans: na een lekker lui weekend zouden zowel de kleine meid als de grote meid fris, monter en uitgerust aan de nieuwe werk-en crècheweek kunnen beginnen. De zondagavond wordt ook ruimschoots de tijd genomen om alles voor te bereiden op een vlotte maandag-start: Luna's kleertjes liggen klaar (in volgorde van aantrekken zelfs: rompertje bovenaan, daarna de kousjes, dan volgt de lange broek en ten slotte de trui om af te sluiten met de schoentjes), ook de mama's kleren liggen klaar (ja, ook die liggen in de juiste volgorde!), maxi-cosi staat klaar op de tafel, fopspeen ligt klaar naast de maxi-cosi (in het kleurtje afgestemd op de outfit van de kleine meid - we hebben hier fopspeentjes bij de vleet, dus de accessoires kunnen perfect gekozen worden!), heen-en-weer boekje van de crèche is ingevuld, mama's ontbijt staat zelfs al klaar... Dat gebeurt allemaal op zondagavond.

    En dan verloopt de maandagmorgen toch niet als gepland:
    * wekker wordt op snooze geduwd (dus meteen al een valse start!)
    * tube tandpasta bijna leeg, dus gewurm om dat laatste beetje er toch nog uit te duwen... (tijdverlies én ergernis!)
    * elektrische tandenborstel blijkt niet opgeladen (eigen schuld: gisteren na haardrogen stekker niet opnieuw ingestoken...)
    * een bad-hairday (en geen tijd om styling pogingen te ondernemen)
    * melk is zuur geworden (werd uiteraard pas vastgesteld na onbezorgd een grote slok te nemen...)
    * zure melk impulsief uitgespuwd met spetters op kleding én keukenvloer tot gevolg (ergernis stijgt zienderogen!) 
    * kleine meid is nog in diepe slaap en wordt niet wakker na de gebruikelijke lieve begroeting
    * kleine meid wordt half slapend uit bedje gehaald (grote meid blijft op haar honger zitten wat betreft stralende Luna-glimlach)
    * kleine meid krijst het uit als de mama het vuile neusje snotvrij wil maken (wat echt wel noodzakelijk was)
    * kleine meid blijkt zo goed als volledig hees te zijn en het krijsen klinkt heel erg vreemd (maar zo ontzettend zielig!)
    * kleine meid is moe, kwaad, gefrustreerd,... wat het hele 'pyama-uit-en-kleertjes-aan' gedoe er niet makkelijk op maakt
    * flesje melk in mama's tas gestopt om in crèche te geven, maar flesje blijkbaar niet goed toegedraaid! overal melk...
    * er moeten nog pampers, doekjes, hoestsiroop en melkpoeder mee naar de crèche, dat wordt in spoedtempo bijeengezocht
    * doos met pampers kan niet meer in koffer van auto, want daar zit de wandelwagen nog in
    * de voorzetels klappen niet vlot naar voor, dus een geworstel om kleine meid én materiaal op achterbank te krijgen
    * voorruit is nog niet ijsvrij (man, want duurt die winter lang zeg!)
    * mama moest nog een weekend-update geven aan de crèche-mevrouwen (en dat lukt niet in 30 seconden)
    * te laat op de autostrade, dus uiteraard lange file
    * ...

    En zo wordt hier dus een nieuwe werk-en crèche week gestart. We don't like monday's!! 

    31-01-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    28-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ochtendmeisje...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wij zijn geen ochtendmeisjes... De grote meid heeft weliswaar een iets groter ochtendhumeur dan de kleine meid, maar ook Lunaatje heeft 's morgens wat tijd nodig. Geen probleem natuurlijk. Dan nemen we toch ook onze tijd... 't Is niet zo dat we echt slechtgezind zijn 's morgens. Het duurt gewoon eventjes voor we ons gebruikelijke, vrolijke zelf zijn...

    Maar deze morgen was Luna om 4u wakker. Om 4u!! Fris en monter en hélemaal klaar om te spelen. De mama werd wakker van al het gebrabbel uit de kinderkamer. Er werd een verdienstelijke poging ondernomen om al dat wakkere gekir compleet te negeren en er werd vanuit de mama-kamer héél hard gehoopt dat de kleine meid opnieuw in slaap zou vallen. Dat bleek ijdele hoop. Omdat het vrolijk gebrabbel na een tijdje overging in aandringend gemopper en de kans op onmogelijk-te-negeren-gekrijs met de minuut groter werd, strompelde de grote meid toch maar slaapdronken naar de babykamer. Luna was op slag terug vrolijk, dus werd nog een dappere poging gedaan om met fopspeen en knuffel de nachtrust te herstellen. Maar Luna had duidelijk een andere planning voor ogen en van zodra de mama uit het zichtveld verdween werd er gekrijst. De fases van gekir, gebrabbel en gemopper werden daarbij gemakshalve meteen overgelaten.

    Om 4u 's morgens heeft de mama echt geen energie om pedagogisch verantwoorde slaap-en-bed-truukjes toe te passen. Dus werden alle opvoedkundige principes overboord gegooid, kreeg Lunaatje een vers pampertje en werd ze naar het grote mama-bed verhuisd. Het idee was dus om samen gezellig dicht bij elkaar nog enkele uurtjes te slapen. Voor wie er aan durft twijfelen: als een wakkere bijna 6 maanden oude Luna beslist heeft dat ze wil spelen, dan zal die wakkere bijna 6 maanden oude Luna ook spelen. Het maakt dan helemaal niet uit dat het midden in de nacht is. Het maakt ook helemaal niet uit dat er niet onmiddellijk speelgoed in de dichte omgeving ligt. Mama's haar is leuk om aan te trekken, mama's neus is leuk om in te knijpen, mama's wangen zijn leuk om aan te krabbelen,... En het werkt allemaal zeer gelijkaardig als al het 'activity-speelgoed' die de kleine meid al heeft: iedere actie van Luna zorgt voor een reactie bij het 'speelgoed': mama zucht, mama zegt 'ai', mama zegt 'Luna!', mama draait zich om, mama zucht nog eens,... En Luna vindt het allemaal schitterend! Haar woordenschat is misschien nog niet zo uitgebreid, maar als ze alle 'prrr', 'krrr', 'pfff',... geluidjes uit de kast haalt die ze kent, dan vormt dat toch al een behoorlijk lange monoloog. Om 4u 's morgens. Op een weekdag. Terwijl de mama er zich pijnlijk bewust van is dat er nog een lange vermoeiende werkdag zal volgen.

    Ze is uiteindelijk toch terug in slaap gevallen, die kleine schat. Een kwartier voor de wekker onverbiddelijk aangaf dat we moesten opstaan... Zucht... Haar mooie, stralende glimlach maakt gelukkig alles goed! De mama vergeet dan bijna hoe kort de nacht wel was. Bijna...
     

    28-01-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    27-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Haar naam is...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Kep, keppetje, keppie, keppemol, keppe,...
    Kleine meid, kleine mol, kleine schat,...
    Lunaatje, lunalun, luntje,...
    Lieveke, lieve schat, lieve scheet, lieve meid, lieve kep,...
    Maantje,...
    Meisje, meisie,...
    Molleke, mollie, mollemol, molliemol, mollemietje,...
    Poes, poesje, poezeke,...
    Schatje, schatteke, scheetje, schetebees, schetebezeke,... 

    En heel soms wordt ze ook gewoon 'Luna' genoemd...

    27-01-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    26-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Crèche kindje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Luna is een crèche kindje. Ik wil mijn kleine meisje liefst 24u/24u en 7 dagen op 7 dicht bij me, maar in realiteit is dat helaas niet haalbaar. Er moet brood (en kleertjes, speeltjes, pampertjes,...) op de plank komen. Dus gaat deze jonge (ja, 31 jaar is jong!) single mom voltijds werken. En gaat de kleine meid voltijds naar de crèche.

    Uiteraard verliep dat de eerste keer in tranen (bij de mama dan, Lunaatje vond het allemaal wel leuk en interessant). En het blijft ook nu nog iedere keer moeilijk. Al went het wel een beetje. Lunaatje vindt het zelf wel fijn in de crèche. De speeltjes, de crèche mevrouwen en zelfs de andere kindjes krijgen tegenwoordig een stralende glimlach van mijn meisje. En de crèche mevrouwen zijn erg lief voor de kleine meid. Voor de grote meid ook trouwens.

    Het is hartverwarmend om 's avonds in de crèche aan te komen en een vrolijk kirrend meisje te zien spelen op het speeltapijt. Onbezorgd en stralend lachend... Zo erg kan het dan toch niet zijn in de crèche? Maar af en toe knaagt het wel en is het schuldgevoel torenhoog. Zoals gisteren: Lunaatje kraaide van plezier tussen de andere kindjes en de mama luisterde vol trots naar de crèche mevrouw die vertelde hoe flink de kleine meid wel was. En dan kwam opeens volgende mededeling: Luna had zich voor het eerst helemaal alleen van op haar rugje naar haar buikje omgedraaid. Flink! Super! Fantastisch! Maar mama's hart brak wel een beetje... Dit heb ik dus gemist. Omdat ik op het werk was. En niet bij mijn Lunaatje.

    En of dat nog niet erg genoeg was wou de kleine meid haar kunstje 's avonds thuis zelfs niet meer demonstreren. Er werden speeltjes net buiten bereik gelegd, een beetje meegeduwd, zelfs voorgetoond hoe het moet! Luna vond het allemaal fantastisch! Ze gierde het uit! Schaterlachen! Maar ze bleef wel mooi op haar rugje liggen... Ze zal het toch ooit wel eens doen terwijl ik het zie?

    Het besef dat ik nog 101 'eerste keren' van mijn kleine meisje zal moeten missen omdat ze nu eenmaal vele uurtjes in de crèche doorbrengt, doet echt wel pijn. Naast die 'eerste keer omdraaien' heb ik ook al de 'eerste keer vis eten' en 'eerste keer vlees eten' gemist. En het waren ook de crèche mevrouwen die ontdekten dat het eerste tandje definitief was doorgebroken...

    Lunaatje en de mama hebben de avond afgesloten met een lang, diepgaand en ernstig gesprek. En we hebben het volgende afgesproken: het is fijn dat de kleine meid zoveel leert in de crèche, maar de eerste stapjes, die worden pas gezet als mama daar getuige van kan zijn!

    26-01-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    25-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ladiesnight
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vroeger (in het pre-Luna tijdperk), was 'ladiesnight' een activiteit die minimum één keer in de week doorging. Vaak ook meermaals per week. Op donderdagavond vaste avond in 'den appel' met vriendinnen. Inclusief glaasje(s) witte wijn, kirr en/of irish coffee... Op vrijdag en/of zaterdag volgde meestal opnieuw een ladiesnight met deels dezelfde vriendinnen, deels andere... en normaalgezien met etentje. Op voorhand werd nauwelijks iets geregeld of afgesproken, want de meesten onder ons waren/zijn vrij en ongebonden, dus konden we zonder de minste problemen spontaan zijn.

    En toen kwam Luna. En sindsdien is het hier altijd wel een beetje ladiesnight! Mijn meisje en ik... Ieder moment alleen met ons tweetjes  is onbetaalbaar, onmisbaar en onevenaarbaar. Ook al waren die pre-Luna-ladiesnights écht wel leuk, de ladiesnights met ons tweetjes, daar kan niets aan tippen.

    Maar toch... zo af en toe begint het toch wel eens te 'kriebelen'. Zo spontaan als vroeger lukt natuurlijk niet, maar met nog veel baby-bezoek-cava in de frigo en een kast vol aperitiefhapjes valt zoiets wel snel te regelen! De twee ladies van op mama's werk wilden wel eens met eigen ogen komen kijken hoe de kleine meid gegroeid was. En of de opvoeding wel naar behoren gebeurt. En terwijl ze er dan toch waren wilden ze gerust helpen om de voorraad baby-bezoek-cava te doen slinken. En eigenlijk... één glaasje cava is zo snel uit: of ze niet meteen konden blijven slapen? Ladiesnight in pyama met één kleine lady, één grote lady en twee grote collega-ladies! Natuurlijk kon dat!!

    En waarom niet meteen de week goed inzetten? Dus maandagavond na het werk met drie grote ladies en een koffer vol slaap- en toiletgerief de kleine lady opgehaald in de crèche. Luna begreep niet zo goed waarom de vertrouwde avondroutine niet gevolgd werd, maar al die aandacht liet ze zich zéér welgevallen!! Terwijl de mama nog een halfslachtige poging deed om de avondroutine toch nog een klein beetje te respecteren werd Luna toevertrouwd aan de goede zorgen van de collega-ladies. Het babykamertje mét de uitgebreide garderobe van de kleine meid werden uitvoerig becommentarieerd en Luna werd zelfs in haar 'berenpakje' gewurmd om te zien hoe schattig ze daar mee stond. Ons klein meisje staat met àlles schattig, dus daar bestond eigenlijk al geen twijfel over. In de standaard avondroutine wordt Lunaatje bij thuiskomst uitgekleed, krijgt ze een badje en daarna in pyama nog een flesje voor het slapengaan. De kleine meid was dan ook begrijpelijk verward door het feit dat ze nu werd aangekleed en niet werd uitgekleed. En dan nog wel in haar berenpakje. De verwarring werd alleen maar groter toen de collega lady een beentje in de arm-opening van het berenpakje probeerde te manouvreren. Tot dan toe was Luna zeer meegaand een begripvol geweest, maar hierop volgde toch onmiskenbaar protest. In een poging om toch terug naar de routine over te stappen werd het badje gevuld en werd de kleine lady door de twee collega-ladies en onder toeziend oog van de mama, uitgebreid gewassen en kreeg ze haar pyamaatje aan...

    Lunaatje werd met de collega-ladies in de zetel geïnstalleerd (Luna met haar flesje melk, de ladies met de fles cava), de hapjes werden uitgehaald, er werd nog even een telefonische 'Luna-update' gegeven aan de papa en dan kon er 'geladiesnight' worden...

    De kleine meid heeft genoten van haar allereerste ladiesnight... De grote meid heeft er ook van genoten trouwens! Al was Luna de enige lady die op dinsdagmorgen écht uitgeslapen was...

    25-01-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    24-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ochtendroutine
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Na 5 zalige lange maanden zwangerschapsverlof is het echte leven hier begonnen... Vijf maanden lang mocht Luna zo lang slapen als ze zelf wou. En vooral: ook mama kon heerlijk lang in bed blijven liggen! Als alleenstaande mama gezegend zijn met een baby'tje dat houdt van lange nachten, waar kan een mens nog meer van dromen. De kleine meid sliep met gemak 14 of 16 uren aan één stuk. En als we andere mama's mogen geloven is dat een zegening die kan tellen!

    Maar sinds begin januari is het vakantiegevoel hier definitief voorbij. Luna moet naar de crèche, mama moet naar het werk. Niets aan te doen, dat moet nu eenmaal. Dus werd het even zoeken naar een ochtendroutine die zowel voor het kleine meisje als het grote meisje haalbaar bleek. Want toegegeven: het grote meisje heeft het moeilijker om 's morgens fris en monter op te staan dan het kleine meisje. Dat komt natuurlijk omdat Luna iedere avond op een vast tijdstip, zijnde 19u, in haar bedje wordt gestopt. De mama zou ook beter op een vast en vroeg tijdstip onder de lakens kruipen, maar dat deel van de routine hebben we hier dus nog niet onder de knie. Soit... dat doet nu eigenlijk niet ter zake...

    Omdat mama graag om 8u start met werken moet ze stipt om 7.30u op de autostrade zijn. Twee minuten later staat garant voor lange files en véél later op de werkplek zijn! Omdat de kleine meid eerst nog naar de crèche moet en mama graag nog een babbeltje doet met de crèche mevrouwen, moeten we stipt om 7.15u thuis vertrekken. Opnieuw: twee minuten vertraging kan voor problemen zorgen!
    Voor de ochtendroutine betekent dit dus het volgende: mama's wekker loopt af om 6.15u, wassen, aankleden, flesje warmen, flesje voor de kleine meid en ontbijt voor de grote meid meenemen naar de babykamer, om 6.45u wordt de kleine meid wakker gemaakt, wordt ze aangekleed (kleertjes liggen al klaar van de avond voordien, zeer belangrijk, want geen tijd voor garderobe-twijfels op dat uur van de morgen! Idem voor de kleren van de mama trouwens...),  mama geeft Luna haar flesje terwijl ze zelf ontbijt (héél 'tricky', want er mag niet gemorst worden met de cornflakes en zo, anders gaan er kostbare minuten verloren!!), Luna krijgt nog net tijd om een boertje te laten, waarna ze in de maxi-cosi wordt gelegd, mama haar handtas en autosleutels neemt (die ook al moeten klaarliggen van de avond voordien...) en we richting crèche kunnen vertrekken.

    Dat lukt inmiddels behoorlijk, onze ochtendroutine, al zijn er heel veel valkuilen: de 'snooze'knop op mama's wekker (grootste valkuil), weersomstandigheden die toch écht een andere outfit vragen dan de kleren die de avond voordien werden klaargelegd, sleutels die onvindbaar zijn, morsen en vlekken maken (Luna gedraagt zich op dit punt voorbeeldig, mama daarentegen trapt geregeld in die valkuil...), flesjes die niet vlot genoeg worden leeggedronken, boertjes die niet snel genoeg komen (daar heeft mama niets mee te maken, dat is volledig Luna haar verantwoordelijkheid), pampertjes die nog 'gevuld' worden net op het moment dat we vertrekkensklaar zijn (opnieuw Luna en niet de mama!), fopspenen die spoorloos verdwenen zijn, autoruiten die nog ijsvrij moeten gemaakt worden,...

    Maar alles bij elkaar genomen lukt het ons behoorlijk goed. De kleine meid wordt nu zelfs al wakker op het juiste uur! Mocht Lunaatje nu nog het onderscheid leren tussen weekdag (vroeg opstaan) en weekend (lang uitslapen), dan zou het helemaal perfect zijn...

    24-01-2011 om 00:00 geschreven door E.  


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eerste zwemles...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Lunaatje wordt binnenkort al 6 maanden... Hoog tijd dus voor de allereerste zwemles! Er werd een badpakje in mini maat aangeschaft voor het kleine meisje. In het roze, dat spreekt voor zich. Er werd ook een badpak in een niet-zo-mini-maat aangeschaft voor het grote meisje. Niet in het roze, dat spreekt ook voor zich. De verzorgingstas, zwemtas en handtas werden klaargezet en oma werd ingeschakeld om ons te helpen alles organisatorisch wat in goede banen te leiden. Oma vanzelfsprekend met eigen handtas en met uitgebreid fotografie materiaal. Kleine meid werd in de maxi-cosi geïnstalleerd en de hele handel werd richting zwembad verhuisd.

    Omdat het onze allereerste babyzwemles was en we als voorbeeldige leerlingen een goede indruk wilden maken op de watergewenning-juf, waren we ruimschoots op tijd. Aankomst om 12u aan het zwembad. De babyzwemles vindt plaats van 13.15u tot 13.45u. En de kleine meid was eigenlijk al behoorlijk moe toen we vertrokken... Luna werd nog een uur en een kwart geëntertained in de cafetaria van het zwembad. Alle speeltjes, liedjes, boekjes, grimassen, zangtalenten,... werden uit de kast gehaald om ons meisje wakker te houden. Om dan uiteindelijk een uitgeput meisje in haar mini badpakje te wringen! Die timing zullen we volgende week toch eens moeten herbekijken!

    De kennismaking met het aangenaam warme zwembadwater viel gelukkig in de smaak. Of ze nu met haar voetjes in het water trappelde, met haar hoofdje onder de waterstraal werd gehouden of met haar buikje in het water lag, Luna vond het allemaal wel goed. Het feit dat ze van de watergewenning-juf een rode bal kreeg om mee te spelen zorgde onmiddellijk voor een grote vriendschap met die juf. Die helaas niet zo heel lang bleef duren... De eerste 10 minuutjes van de les vond Luna nog wel fijn. Het kennismakingsspelletje met de andere kindjes kon er ook nog net bij, maar daarna had ze het gehad. Met mama in het water spelen is super, maar we doen NIET mee in groep en we doen vooral NIET wat de juf zegt. Dat wordt nog leuk als ze binnen een jaar of twee naar school moet...

    Omdat de kleine meid nogal luid protesteerde en de akoestiek in zo'n zwembad haar stemvolume alleen maar versterkt, werden we door de juf naar het ander badje gestuurd om wat 'rustiger te worden'. Het bleek wel te helpen, want Luna vond het terug véél fijner om in het water te spelen als ze een gans zwembadje voor zich alleen heeft... Toch nog wat werk aan de sociale vaardigheden van ons kleine meisje... Naar het einde van de les toe verhuisde het hele babyklasje, waarvan Luna toch echt wel de jongste spruit was, naar 'ons' badje. Dat werd met een zeer ernstige en bedenkelijke blik van onze kleine meid gevolgd, maar er volgde niet opnieuw protest. Het water was warm, mama was dichtbij en eigenlijk was ze gewoon te moe om zich nog kwaad te maken.

    Alhoewel... Ze was het duidelijk niet eens met mama's beslissing dat de zwemles voorbij was en krijste het hele zwembad bijeen van het moment dat ze uit het water werd gehaald tot ze volledig was aangekleed. Een theatraal gevoel voor drama is haar absoluut niet vreemd! Terug in de maxi-cosi viel ze vrij snel in slaap... De eerste zwemles hebben we achter de rug! Op naar volgende week! En met dank aan oma om met ons mee te gaan, want zwemles met zo'n 6-maandertje, het blijkt een hele onderneming...

    24-01-2011 om 00:00 geschreven door E.  




    Archief per maand
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 07-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    IM000745
    http://www.demamablogs.blogspot.com/

    Willekeurig Bloggen.be Blogs
    mydi
    www.bloggen.be/mydi
    Mijn favorieten
  • tales from the crib
  • kerygma
  • lien
  • kleinkonijn
  • jacq
  • johnblog
  • Rock & b"roll"


  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs