|
Maak je geen zorgen
voor morgen
Ik val in herhaling. De tiende Campanile te Auch is alweer
een voltreffer. Chef Gaël verwent ons met een zalig ontbijtbuffet en geeft dan
ook nog gratis baguettes mee. Onze rit vertrekt alweer fel met een trip dwars
door de stad en naderhand een paar pittige hellingen om onze spieren wakker te
schudden. Bij ons eerste bevoorradingspunt is onze camionette niet te speuren.
Een telefoontje later naar La Mama leert ons dat er een beetje vertraging is
maar geen nood, ze zullen achterop komen. Alleen duurde dat achterop komen
nogal. We hadden ons verstopt bij een riviertje omdat Jeroen het niet kon laten
even op een alweer bijzondere manier een duik in het koele water te plaatsen.
Sint-Médard bracht verlossing want ondertussen hadden onze foeriers al her en
der rond gecrossed en ons niet gevonden. Als het dan uiteindelijk lukte bleek
Frank zijn achterband zo verwrongen te hebben dat die moest vervangen worden.
En wijleweerweg. Doorheen een alweer ander soort landschap.
Pajottenlandachtig maar alles is hier toch een beetje hoger en een beetje
dieper. We zijn alweer op zoek naar mensen op deze roetsbaan van heuvels en
dalen en vinden er twee of drie en enkele autos. Waar zijn de mensen hier?
Ontmoeten ze mekaar ooit? Vreemd. Ook bij het middagmaal in het centrum van
Bernadet-Debat zien we één vrouw gaan en na 10 minuten terugkomen. Vreemd.
Maar goed, we voelen ons goed en het heeft ons alweer
gesmaakt. Geloven of niet, maar de volgende kilometers kijken we constant uit
naar wat ons morgen te wachten staat. Waar blijven die Pyreneeën in godsnaam
toch? We krijgen onder de baan gelukkig een drietal gratis douches door
landbouwsproeiers. De camionette is dus ook drie keer gewassen. t Werd tijd!
De laatste stop levert niks bijzonder op en we willen snel
terug verder. Waar blijven die Pyreneeën? Daar doemen ze eindelijk op. In de
mist. Voorbode of zal het weer morgen meevallen? We zien wel en maken ons echt
geen zorgen. Of toch een beetje?
Twee verrassingen staan ons nog te wachten. Jeroen zijn
madam komt ons bezoeken en zal morgen onze foeriers vergezellen. t Zal handig
zijn voor Peter en Claudine een extra waterdrager te kunnen inzetten op de
gevreesde col.
En straks verwelkomen we ook Torencollega Evelien. Zij is
hier in de buurt op vakantie met man en kinderen. Een toemaatje voor ons want
zulke ontmoetingen zijn een grote steun voor cyclistes als wij.
Dit wordt dus het voorlaatste blogje. Morgen schrijf ik nog
even over de Tourmalet en probeer de bijzonder kwaliteiten van onze cyclistes
te schilderen met woorden. Ze moeten natuurlijk wel eerst over die berg en de
nabijheid van de Lourdesgrot zal mij ongetwijfeld voldoende inspiratie bezorgen
om van die laatste een topaflevering te maken.
Tot blogs
Jarrive
|
