|
Hoe groen is het gras
aan de andere kant van de Frans-Duitse taalgrens?
Natuurlijk groener dan bij ons, zo is dat nu eenmaal. Een
ideale locatie daar in de buurt vinden is niet moeilijk. De familie Lodomez
herbergt ons al jaren in een drietal chalets ter gelegenheid van onze
Ontmoetingsdagen voor onze instromende derdejaars. Een chaletje losweken voor
een weekend tegen een prijsje was dus voor Dirk Bompie geen probleem.
Dirk, Ivan, Maarten en Frank vertrokken op vrijdag kort na
de middag en de EDUGO-camionette vlak na school, geladen met de nodige fietsen
en bazassen.
Dries Pantani, Franky Buumratte en capitano Jeroen worden
met de taxi van coach Stefaan ontvoerd richting Mont. Melle en de R4/E40
verkeerswisselaar Merelbeke waren de gelukkige eerste spelbrekers die ons een
halfuurtje mochten gijzelen.
De catering had het avondmaal gelukkig al meegegeven met de
eerste starters.
Rond 20u30 konden we dan eindelijk aan tafel, niet voor een
streekgerecht maar voor Gentse stoverij met gebakken aardappelen.
Zaterdag was dus de eerste dag van de waarheid. Bompie had
een rit van 100km uitgestippeld over de bergen en dalen van Mont, Xhoffraix,
Malmedy, Bévercé en natuurlijk de Ferme Libert, een bijzondere steile kuitenbijter
met een afdaling alleen geschikt voor Bahamontessen, Van Impes, Quintanas en
andere De Scheppers.
En hoe verging het onze nieuwelingen? Maarten deed het
uitstekend en werd niet alleen het ritme maar ook de compagnie stilaan gewoon.
Frank voelde zich een beetje alleen gelaten omdat hij het tempo wil hoog houden
en praatte dus maar tegen zichzelf.
En om dat ritme gewoon te worden: na 2 uur fietsen een
banaan en een tankbeurt, na 4 uur fietsen broodjes met kaas, hesp, salami en
een tankbeurt, na 6 uur fietsen een suikerwafel en
een tankbeurt.
Onze cateraarsbevoorraders-verzorgers hebben dus niet
moeten stil zitten. Want na die toch wel zware rit was een stevige maaltijd echt
aangewezen: een heerlijke spaghetti voorziet ons in een oogwenk van de nodige
koolhydraten.
Een avondvullende whistkaarting en chapeaupoker deed de
omgeving opschrikken bij iedere bijzondere gebeurtenis. Wijl Dirk Bompie en
Mama Claudine probeerden stilletjes te genieten van boek en tijdschrift,
schreeuwden de spelverslaafden vreugde en verdriet uit. Peter was door het
dolle heen na een geslaagde miserie op tafel.
Bedtijd dan maar. Want onze Dries Pantani rijdt momenteel op
de cytodingesfiets en moet rusten en rusten en nog eens rusten. Maar hij laat
de moed niet zakken en wij helpen waar we kunnen.
De volgende dag kwamen Nathalie, Sofie en Kazze lAfricano
ons vervoegen. Zij rijden op een apart trainingsschema.
De dames verrasten ons met uiteraard hun aangename
verschijning maar zeer zeker door hun deelname aan de rit van 55km, alweer over
dezelfde bergen en dalen. En alles verloopt zoals gepland en verwacht.
Een afsluitende hespenrol met witloof en/of spaghetti
carbonara besloot ons weekend en we stoomden dus terug huiswaarts.
De autosnelweg in Francorchamps zat vol en over de eerste
10km deden we een vol uur. Maar tegen 19u is iedereen weer thuis, moe maar
voldaan.
We trainen nu verder met ritten in het Vlaamse landschap tot
5 juli. Dan een week rust en op 12 juli luiden de klokken op het basiliekplein
van onze Vlaamse Lourdesgrot. Om 9 uur zijn we de laan uit en de piste in.
Bednet zal er wel bij varen.
Met genegen groet
Jarrive
|
