|
Robertie en Marie of
hoe een ouwe Bompie de cyclisten beproeft
We zijn alweer vroeg uit de veren. Chef Bekaert van Central Hôtel heeft gisterenavond een
bijzonder lekkere kip klaargemaakt maar de sauce diable heeft niks duivels.
Goed voor de één, de ander heeft gecorrigeerd met het pepervat. Op weg dus naar
Aurillac.
Slechts 87km scheiden ons van onze volgende etappeplaats. En
Bompie zou Bompie niet zijn als hij het venijn elders dan in de staart zou stoppen, maar bij de start en
in het midden. Het niet haarfijn uitgetekende hoogteprofiel van deze rit verraadt allerminst de ongeveer
10 muren van Gerardsbergen die verscholen zitten in de eerste 25km. Alleen
Franky Buumratte Nimmegeers slaagde erin geen enkele voet aan de grond te
moeten zetten op deze supersteile, onverwachte, nu gehate La Robertie. We
waren alweer blij als kinderen die een onverwachte snoep krijgen als we de
Bostoen-camionette op de plaats van afspraak vinden. En we kunnen ons hart
luchten tegen Peter en Claudine in een pak lelijke maar goed bedoelde negatieve
superlatieven over deze strook.
Als deze helling al zo tegen ons is, wie zal dan voor ons
zijn? Bompie niet, dat zijn we nu al zeker. Maar weet je, Bompie zalft graag
eens tussendoor. De Col dAulac was een lopertje. Allemaal gezwind naar boven
en de tijdsverschillen blijven klein. Driesje Pantani, die volgens de cyclistes
back is en in het eerste gedeelte bolletjestruipunten gesprokkeld had, werd
nu geconfronteerd met een onverwachte sanitaire stop en moest de duimen leggen
tegen zijn maten-makkers zonder maes. Er was een andere reden voor zijn
vertraging: een selfie-filmpje voor Ellie en Bas op het thuisfront.
Hartveroverend. We zullen het straks opsturen naar Frauke. Bij de aankomst op
de top ontmoeten we ook nog twee Duitse wielerfanaten en Jacques, die onze
groepsfoto kiekte bij het bord van top van de col.
Op naar de Pas de Payrol en de Puy Marie. Marie verdorie.
Mooie naam op een bedevaart naar Lourdes. Heeft ook niets te maken met onze
directeur, gelukkig maar. Want deze Marie is leep, verrassend, stijl, vals
plat, kortom alle lelijke dingen die je over een col kan zeggen. Als Frank ten
prooi valt aan een hongerdip , moet het toch al heel erg zijn. Maar de
collegas zijn er en helpen hem naar boven en op zijn positieven. Onze foeriers
hadden eveneens een dipje en moesten een Marietje rond om terug boven te
geraken om de finishfoto te nemen. Wie kwam eerst boven, zonder foto? Franky
Buumratte Nimmegeers. Voor het eerst in zijn EDUGO-fietscarrière komt hij eerst
boven
. En dan zonder foto. Veel gelukwensen op de grote plateau.
Jeroen zou De Schepper niet zijn als hij er geen extraatje
zou aan toevoegen. Samen met Dries te voet naar boven, naar de echte top. 200
extra meter stijgen op de blote voeten. Samen met Dries. Het kan niet straf
genoeg. Maar bewonderende dames (Ingrid
en Marina, nvdr) luisterden naar hun verhalen over Bednet en Huntington en
tastten zelfs in hun portemonnee voor beide goede doelen.
Natuurlijk kwam hun middagmaal een beetje later maar dat gaf
de tijd aan de anderen om te recupereren. Boterhammen met zalm, salami en hesp
en de nodige hoeveelheid cola deden wonderen. Ze waren zelfs bereid de laatste
stop over te slaan en dus in één ruk naar Campanile Aurillac te rijden.
We worden er goed ontvangen. De brave mensen hun restaurant
is in renovatieperiode en wat krijgen we dus deze avond voorgeschoteld? Geen
nood. Om 19u15 komen de pizzas aan. En de brave hoteldienders zetten alles
klaar: borden, bestekken, glazen, ijsemmers enz
Als je bij het aperitief het ijs uit die
emmers haalt om je benen af te koelen, dan pas ,ben je diep gegaan, heel diep. Het
Campanile-terras is voor de rest eigendom van EDUGO Lourdes-Lourdes en we maken
er een recovery-avond van en bespreken de ritten van morgen en overmorgen.
We zitten goed, beste lezer. Op ons zadel, in ons hoofd, in
ons hart én in onze geest. We trekken naar Cahors. Hopen maar dat de weergoden
ons goed gezind zijn en we niet geteisterd worden door onweer of andere onkans.
Duim dus maar voor ons want we zijn er bijna, we zijn er
bijna maar nog niet helemaal.
Tot blogs
Jarrive
|
