Ik heb een steen verlegd in de grinta

Clermont-Ferrand, 8u15. Iedereen is er klaar voor. 3 cols van 2^de categorie wachten ons vandaag. En alweer hebben we geluk met de weergoden. Een leuke 22° bij het vertrek, maximaal 29° onderweg. Daar draaien we onze voeten niet meer voor om.

Het verlaten van Clermont-Ferrand was op zich al een col buiten categorie waard. En bovendien hadden we zonder ‘dien ouwen Bompie ‘ gerekend want de eerste 60km waren echt geen cadeau. We hadden het gevoel meer gestapt dan gereden te hebben na de eerste 25km. Met meer dan een uur vertraging hebben we ons aangemeld bij de eerste ‘ravitaillement’.  Jeroen verwoordde  het zo: “Ik zag een steen en hij verdween…  tussen alle ander keien”

Daarna ging het stilaan beter. Frank vroeg ons in de stilte van onze velo even te denken aan zijn schoonvader die langdurig ziek en zorgbehoevend is en aan dus meteen ook aan zijn schoonmoeder die al lange tijd zelf instaat voor de nodige zorgen. Het behoeft geen betoog dat  we dat graag doen en wensen beiden van hieruit het allerbeste toe.

En Dries kroop vandaag de cols op. Hij kreeg zopas het bericht dat zijn petekind begint te kruipen. En dus kruipt hij mee, niet de hele weg, maar toch voor even, uit solidariteit. Proficiat aan Babette en de ouders met de grote vooruitgang. Met Dries gaat het hier iets minder snel maar het gaat.

Op het middaguur hebben we dan de tweede top bereikt, de Col  zonder naam. Alweer een wedstrijd gewonnen. En merkwaardig genoeg krijgen we onze hartslag niet meer boven .de 150. Wij geloven dat dat een goed teken is, dat onze conditie (eindelijk) op peil is. Als we nu nog een paar dagen verder trainen zullen we beslist klaar zijn voor de Tourmalets en andere Aubisquen volgende zondag.

Niet getreuzeld bij het middagmaal, want we willen vandaag eens echt vroeg binnen zijn. En intussen onze hoogtegrens verleggen van de 1082m van gisteren naar 1365m. Een nieuwe grandioze klim waar we allemaal van genoten hebben. 300m meer boven de zeespiegel, da’s al niet niks. Maarten vroeg of we nog langer moesten klimmen en Frank antwoordde: “Als we nu nog langer klimmen, zijn we meteen in de hemel” Als we binnenkort terug in Vlaanderen zijn rijden we iedereen ‘deraf’ op Berendriesen en andere Liberts.

Het was goed daar boven. Met de Super Besse in de achtergrond zijn we toch nu al fier op onszelf en op de tochtgenoten. Hoe langer we fietsen, des t e meer groeit de saamhorigheid om ons heilige doel te bereiken: behouden aankomen te Lourdes en weten dat Bednet er beter van zal worden.

Al dat geklim van de eerste 60km zullen we dan maar wegfietsen in een grandioze afdaling naar onze volgende etappestad: Bort-les-Orgues. Daar is geen Campanile noch Kyriad te vinden, wel  Central Hotel, met een chef met een Vlaamse naam: Bekaert. Of hij iets met afsluitingen te maken heeft weet hij zelf niet maar maakt er ook geen punt van. We zullen hier ook eten. Leuk want dan hoeven we ons niet meer te verplaatsen. In de camionette kruipen kan niet en mag niet want de gendarmerie lacht er hier niet mee. Een boete van 90 Euro is zo geschreven. Vraag maar aan onze Tourdirecteur. En dat je moeten stoppen aan een stopbord is genoegzaam geweten bij de autobestuurders, lang niet alle fietsers, Lourdes-Lourdes of niet schijnen zich daar bewust van te zijn. Al best dat ze fietsers (tot nog toe) niet kunnen flitsen want een zone 30 is voor onze kornuiten zo overtreden.

We zijn al blij dat we tot hier geraakt zijn zonder noemenswaardige schade. Op enkele platte tubes, twee gebroken kettingen, een klapband en wat kleine prutserijen na loopt alles meer en meer gesmeerd.

Morgen staat d ekortste rit op het programma. Een tweetal cols zullen onze maximale hoogte opdrijven tot bijna 1600m. We houden dus al onze windstoppertjes klaar voor de afdalingen en hopen morgen aan te komen in Aurillac. Campanile verwacht ons, alleen zullen we moeten zoeken naar een restaurant want dat is tijdelijk gesloten wegens renovatie. We zien wel. We hebben zin en een spaghetti. Eens kijken of onze Tourdirecteur ook daar een oplossing voor vindt.

Houd jullie taai ginder, vermijd jaagpaden met paaltjes als het even kan en draag zorg voor mekaar.  

Tot blogs

Jarrive

Gegroet zorgteam en L.L.- bikers

Ja sorry mannen voor die paar steentjes die nog op het wegdek te vinden waren. Ik kan jammer genoeg niet zoals Peter elk opstakeltje aan de kant vegen hé. En...tussen  ( )jes..wat andere oefeningen als opwarming voor het hooggebergte zijn zeker ook de moeite waard. Voor de cool down zowel innerlijk als uiterlijk zullen jullie zelf wel zorgen...denk ik zo. 

Driesje...als je een bord kunt aanwijzen met "Baz" heb je voor die rit 100 punten extra o.k. Oh ja...nog iets. Gelieve als je dat formidabele stalen ros van je op gang trapt...vergeet dan niet jezelf te helmen a.u.b. Je hersencellen zijn nog zo belangrijk in de toekomst weetjewel. En te warm is geen excuus want...het is altijd maar zo warm of koud als je denkt dat het is, voilà.

Dat de collekes blijkbaar peanuts zijn blijkt héél duidelijk uit de beelden die wij vanop de top mogen ontvangen. Mooi, mooi, mooi. Alleen blijken ze voor onzen baas Frank niet hoog genoeg te zijn want hij kijkt zowel op de col de la Geneste als de Super "Beze" laagdunkend weg met een uitdrukking als "woar da ge spel van muikt jongens, zijme Peten of zijme geen Peten".

Maarten wil duidelijk contact voelen met de fauna en de flora na een beklimming, da's pas voeling hebben met het totaalgebeuren.

De tafelposes stellen ons gerust dat er ook voldoende aan de versterking van de innerlijke mens wordt gedacht.

Het is duidelijk: "Ge zijt goe bezig gasten en la mama"

Tot morgen na de korste rit uit de reeks en steeds dichter bij.....

Bompie 

Beste Bednetbikers,

jullie hebben vandaag een korte rit maar de streek waar jullie door fietsen de volgende dagen is heel mooi maar wel niet plat. Morgen de streek van de de ganzenlever en de zwarte wijn (wees er matig mee). Daar heb ik ook nog gefietst in betere tijden!  Proficiat voor de groep die elkaar zo steunt! Hier doet de bompie dat ook. Zo ervaar je wat die wielrenners moeten afzien als ze eens een val doen en verder rijden. Je voelt heel goed waar de spieren nu zitten.
Geniet van jullie korte rit vandaag jullie naderen Lourdes! Kom op!!!

groetjes

Bobonne