|
Het gras is altijd groener
Als het regent. Want andere kanten van heuvels hebben we al
gezien en er wachten er nog veel. Een hele dag heeft Boerke Naas zijn
hemelsluisjes open gezet. Niet keihard maar toch, tussen de druppels konden we
niet fietsen. Iedere stop gingen de sluizen nog net iets harder open. Bij het
middagmaal konden we gelukkig in een afgedankte wasruimte van een verlaten
camping genieten van de klassieke broodmaaltijd. Nu klassiek. Ze hebben hier
namelijk de préparé uitgevonden. En ja zelfs glutenvrij lekker brood.
Maar waar is Bompie? Deze morgen is hij terug naar
Destelbergen gefietst. Familiale omstandigheden waar niet omheen kon gekeken
worden. Bompie Dirk, we hebben deze morgen een beetje verweesd en stil
gefietst. En de regen zorgde voor een extra trieste dimensie. Maar, we laten
ons niet gaan en zoals beloofd nemen we de spirit mee. We doorkruisten een stil
glooiend landschap en passerden dorpjes. Stil en verlaten. Boeren en boerinnen
op hun landerijen, denken we. Nathalie telde 24 kerktorens. Meer kerktorens dan
mensen. Kerktorens van ook verlaten kerken?
En als klap op de vuurpijl moest onze gele trui even afhaken
na 72 km. Nee, geen cyclometalo of shampoovalies die roet in het eten gooide
maar een knieletsel. Een bezoek van de vliegende verpleegpost leverde een
Voltarenpatch met steunverband op. De specialist zou later komen.
Capitano Jeroen kon het niet laten eventjes de draak te steken met de tijdelijke
opgave van Dries. Hij demonteerde in een oogwenk het voorwiel van Dries en
deponeerde de fiets al even snel in de bezemwagen. En in de bezemwagen
verklaarde La Mama zich akkoord dat, wegens de enge ruimte, Dries aan haar
billen mochten prutsen als hij zijn gordel moest vastmaken. Je moet mij wel op
voorhand verwittigen stemde Claudine toe. En Peter, de brave man, hij zweeg.
Voor één keer.
Franky buumratte zweert bij een slecht gepositioneerd
klikplaatje. Straks zoekt hij verder en zal het bewuste plaatje correct
monteren. Dries krijgt nog een halve dag rust voorgeschreven van dokter Penning
en daarna wordt opnieuw getest. We hebben er allemaal goeie hoop op en Dries
wil en zal doorbijten. Wordt vervolgd.
Bij onze aankomst is de regen rond ons hoofd verdwenen en
kunnen we deze blog zelfs op het terras van Campanile Laon schrijven. Want op
het terras komen de verhalen los.
Zo kunnen Nathalie en Sofie best prat gaan op hun prestatie.
De zitvlakken worden wel een beetje geteisterd maar dat is het dan. Niet dat
wij mannen in de groep sexisten zijn maar ze zijn nieuw in de groep en jong en
ze willen wel wat. Fantastisch dus en proficiat van jullie mannelijke maten.
Coach Stefaan heeft de bewegende beelden ontdekt. Zijn
Kodakje schiet ook bewegende beelden. En hij regisseert ze zelf, ja, al rijdend.
En toont ons naderhand het resultaat. Vooral de klank die er bij opgenomen is.
En het einde van het filmpje. Top!
Gisteren is het onze Ivan niet echt goed gelukt de blogfotos
allemaal door te sturen. Internet in Campanile Valenciennes moeten ze nog de
octets vervangen door kilooctets, denk ik. We hopen dat dat deze avond beter
gaat.
Franks tenen zitten geklemd en spelen hem parten. Ziende
dat Dries zijn knie het even begeeft krijgt hij zelfs ghostpijnen. Maar vermoedelijk
is dat te wijten aan het feit dat hij meer dan bezorgd uitkijkt naar een
Bancontact. Geen cash meer. Maar vind eens hier in de streek van de Oise een
bankautomaat als Bompie de ritten geprogrammeerd heeft van verlaten dorp naar
verlaten dorp doorheen de al dan niet gemaaide korenvelden. Hoe dan ook, hij
past zich aan, hoe lastig dat dat ook is. Hier in Frankrijk noemen ze dat apprivoiser.
Zoals een pup in een nieuw gezin terecht komt.
Als u het nog niet wist: het regende hier de hele dag. En op
de middag zeiden we: we zullen hier eens terug komen als het zomer is. Maar nu,
hier op het Campanile-terras stellen we vast dat we, trots het regenweer
behoorlijk gebruind zijn. Aldus coach Stefaan. Quote van de dag: ge bruint ook
als het regent.
We gaan zo dadelijk de inwendige mens versterken. Geen
broodjes met kaas maar biefstuk friet. Zijn we Vlamingen of niet?!
Jarrive
|
.
