dan toch eindelijk zover zijn? Gaat ons prinsje eindelijk doorslapen? Deze nacht heeft hij in elk geval zijn best gedaan. Rond tien uur gisteravond zijn wiegje in en vanochtend werden we pas om 5 uur getrakteerd op een luid smekconcert. OK, ik weet het 5uur is vroeg maar voor ons ventje dat normaal telkens tussen 00.30 en 2.00 nog eens wakker werd, toch een hele prestatie! Goed zo, Louis! Doe zo verder en dan telkens een half uurtje langer
Van het mooie weer dit (verlengde) week-end hebben we helaas maar eventjes mogen genieten. Zaterdag een uitstapje gemaakt naar de stad. Beetje rondgewandeld, terrasje, enfin op het gemak genoten van het zonnetje om in de namiddag te vertrekken naar Deinze. Waar meter Eveline en Kristof ons hadden uitgenodigd voor een BBQ. Supergezellig! En Louis? Die heeft zich weer voorbeeldig gedragen. Na eventjes zijn huiluurtje te hebben gedemonstreerd, liet hij zich gewillig in slaap wiegen door Kristof. Hij heeft geslapen als een roosje en werd op zijn gebruikelijk uurtje (00.30) wakker met grote honger.
De zondag voelde ik me niet zo lekker en ook bij Jan was er iets aan het broeien. Maar het was goed weer en we wilden ervan profiteren, dus ons toch maar geforceerd om een wandelingetje te maken. Gevolg: na een uurtje was bij mij de pijp uit. Misselijk, maagpijn, moe, duizelig,..... En ook maandag was het tandenbijten om ook maar iets gedaan te krijgen. Eén ding hebben we geleerd: ziek zijn met een 15 weken oude baby is geen lachertje, vooral niet als dat monstertje de ganse tijd wil rechtstaan en "wandelingetjes" wil maken zo ter hoogte van de maagstreek....
Zo hebben wij het heerlijk verlengde week-end voor het grootste deel van de tijd doorgebracht in de zetel. En nu, ja nu is het weer slecht weer hé......
De tweede ronde spuitjes is ook weer achter de rug. Louis is heel flink geweest! Het is te zeggen bij het zetten van de spuit heeft hij wel geweend, maar hij was ook weer vlug getroost en nu prijkt er een mooie grote pleister op zijn kleine babybilletjes. Jammer genoeg werd hij deze keer niet gewogen en gemeten. Dus om zijn maten en gewichten te weten gaan we nog eventjes geduld moeten oefenen tot zijn volgende afspraak bij kind en gezin binnen twee weken. Of hij last heeft van spuitjes valt nog af te wachten. Hij heeft net zijn buikje rond gegeten en ligt nu zalig te ronken in zijn bedje.
Deze ochtend heeft hij trouwens een nieuw trucje ontdekt: hij zit op zijn poep, spant zijn beentjes op en dat is voor mij het teken om hem te helpen zich recht te trekken tot stand. En plezier dat hij had.
Het is zover! De eerste verkoudheid is een feit. En hij heeft het goed zitten. Snotteren, hoesten, trunten.... Ons kleine lachebekje was dit week-end een hoopje snotterend en slijmopgevend floddermannetje. Flesjes waren niet meer goed, waarom een fles als je ook aan de borst kan drinken, moet hij gedacht hebben. Dus moest mama even voor levende tut spelen. En hij was moe, zooooo moe. Maar slapen is voor mietjes en Louis is zeker geen mietje en om dat te bewijzen heeft hij gevochten tot zijn oogjes ervan toevielen. Ik heb ergens op een forum iets gelezen over eucalyptussuppo's die zouden helpen bij verkoudheid. Als hij er vandaag nog zoveel last van gehad heeft, ga ik toch een keer mijn licht opsteken bij de apotheker hier om de hoek.
De eerste dag weer aan het werk De eerste dag naar de crèche
13 Weken en 4 dagen zijn we 24 uur op 24 samen geweest en dan is plots de dag aangebroken dat je weer moet gaan werken. Zondagavond alle kleertjes klaargelegd, koffertje gemaakt, tafel reeds gedekt... 's Ochtends opstaan, ontbijten, opfrissen, Louis wekken, voeden, jasje en mutsje aan, maxi cosi in en weg waren we. Met een krop in de keel klopten we aan bij de crèche, beetje uitleg over wanneer en hoeveel hij eet, Louis kreeg zijn eigen bakje toegewezen (hij is een peertje) en dan het afscheid.... Ik heb me flink gehouden, geen traantjes (misschien dat de stralende lach van Louis'tje er iets mee te maken had) en terug de auto in richting Brussel.
Het doet maar raar om zo na 4 maanden weer je werkplek te betreden: wat is nu weer het paswoord van mijn pc, hoe ontgrendel je nu weer je telefoon, wat is mijn code????? En het belangrijkste: hoe begin je nu weer aan een ontwerparrest?????? 'k Moet er allemaal nog een beetje terug inkomen.
Klokslag half vijf heb ik mijn boeltje gepakt en ben zo snel als ik kon (en het verkeer toeliet) richting crèche vertrokken. En wat trof ik daar aan???? Mijn kleine lachebekje, net wakker van zijn middagdutje. En hij was flink geweest, hij heeft zichzelf weer eens van zijn meest charmante kant laten zien. 2, naar zijn doen, grote tukken en voor de rest heeft hij de hele dag zitten brabbelen en lachen. Als mama ben je ervan overtuigd dat je eigen kind het liefste en flinkste kind is, maar het doet toch zo een deugd om dat ook eens van iemand anders te horen.
Eens thuis aangekomen was ons prinsje doodop van alle opgedane indrukken. Na zijn voeding van zeven uur is hij als een blok in slaap gevallen en pas "wakker" geworden rond tien uur om dan gedurende een kwartiertje half slapend te liggen sabbelen en weer naar dromenland te vertrekken tot half vier.
8 weken en 1 dag zo oud is ons kleine ventje ondertussen al. En wat vliegt de tijd, het lijkt gisteren dat ik toch wel redelijk nerveus het ziekenhuis binnen mocht voor de inleiding. Nu ben ik de fiere mama van een levendig, maar fantastisch kereltje. Waarom ik een blog opstart vraagt u zich misschien af? Wel het is makkelijk om op deze manier vrienden en familie op de hoogte te houden van het wel en wee in louis'tjes babywereld. Zijn eerste kunstjes, zijn eerste spuitjes, ... En ik denk dat deze blog vooral handig is voor peter Ludwig als hij weer weg is op zee.
Van het mooie weer dit (verlengde) week-end hebben we helaas maar eventjes mogen genieten.
Het is zover! De eerste verkoudheid is een feit. En hij heeft het goed zitten. Snotteren, hoesten, trunten....
De eerste dag weer aan het werk
