Na twee weken ijverig oefenen en het nemen van de laatste hindernis (de linkerarm), is het zover: hij rolt van rug naar buik (omgekeerd heb ik hem nog niet zien doen)! En nu hij eenmaal weet hoe het moet, rolt hij veel, heel veel. En plots heeft hij door dat hij op die manier soms veel beter aan zijn speeltjes kan en dat hij, wanneer hij op zijn zij ligt, makkelijker met zijn activity-center kan spelen. Jaja, zijn mobiliteit gaat erop vooruit!
Vorige week was het zo ver. Louis werd onderworpen aan een echte babymassage. Mama nam een dagje vrijaf en samen zakten we af naar Merelbeke. Met welgeteld 4 kindjes waren we tussen de 9 weken en de 5 maanden oud. Het begon al goed met een uitleg van een lieve mevrouw die ons vertelde hoe we de massage moesten aanpakken. Onze kleine curieuzeneus zat netjes rechtop tegen de mama aangeleund aandachtig te luisteren naar wat er werd verteld. Tja, als mama iets vergeet moet er toch iemand zijn die haar daarop kan wijzen, niet waar? Bij aanvang van de massage dienden we onze baby te vragen of hij het goed vond dat we hem zouden masseren. Mijn vraag werd beantwoord met een guitige glimlach, dus gemakshalve ging ik er maar vanuit dat dat een ja was. Helaas heeft ons duracell-konijntje het niet voor braafjes plat liggen dus al vlug hebben we het massagemoment geruild voor een speeluurtje. We hebben gelachen, zot gedaan, .... kortom alles behalve masseren/gemasseerd worden. De massage zelf zullen we wel nog eens thuis uitproberen op een rustiger moment met behulp van het bijgeleverde boekje.
Baby's hebben nood aan een avondritueel. Tot voor kort viel ons prinsje tijdens zijn voeding in slaap op mama's arm en werd hij al slapend in zijn bedje gelegd (jaja alle boekskes zeggen dat je je kind wakker in bed moet steken, maar ik kan hem toch moeilijk wekken om te gaan slapen wetende dat hij dan last heeft van een gigantisch ochtend/avondhumeur?). De laatste tijd lukt dat echter niet meer en blijft hij wakker en vermoeid in zijn oogjes wrijven. De eerste pogingen om hem zo in zijn bedje te leggen resulteerden in een waar huilconcert en dus nam ik hem steeds weer bij mij zodat hij na een tijdje in mijn armen in slaap viel. Helaas is dit niet meer zo evident nu ik terug ga werken, er moet af en toe iets in het huishouden worden gedaan en zo een hele avond met een moe kereltje op de arm is ook wel best vermoeiend. Het werd dus hoog tijd dat ons meneerke leerde om zelfstandig in slaap te vallen. Zijn slaaptraining kon beginnen. We hadden ons voorbereid op een gigantisch huilconcert, afgesproken dat we hem maximum 5 minuutjes zouden laten huilen, dat we ons ritueel een week zouden volhouden en als het dan niet hielp zouden we iets anders verzinnen. Zo gezegd, zo gedaan. Na zijn badje, pyama, voeding werd er nog een half uurtje met hem gespeeld. Vanaf het ogenblik dat hij blijk gaf van vermoeidheid kreeg hij een nachtzoentje van de papa en vertrok hij naar boven. Eenmaal in zijn bedje geïnstalleerd kreeg hij zijn tutje, knuffeldoekje, muziekje werd afgespeeld (eindelijk kan die doodoo-beer zijn nut bewijzen), mama streelde nog even over zijn wangetjes tot zijn oogjes bijna dichtvielen en verliet dan stilletjes de kamer. Vol spanning bleven we luisteren naar de babyfoon, maar deze gaf geen kik. Een half uurtje later toch maar eens gaan piepen voor de zekerheid, maar ons manneke lag vredig te slapen. We hadden nooit gedacht dat het vanaf de eerste dag al zou lukken, maar het werkt! Ondertussen zijn we al een weekje verder en het werkt nog steeds.Nu nog een truc vinden om hem te laten doorslapen (tja vorige week was blijkbaar een toevalstreffer) en we hebben de perfecte baby !
Vrijdag 28 mei: omstreeks 10.30 werd de babycook uit de doos gehaald, afgewassen, patatjes en worteltjes geschild. Alles werd in gereedheid gebracht voor Louistjes eerste groentehap. Louis zelf werd in zijn bloomstoel geïnstalleerd, voorzien van een ruime slab. Ook het fototoestel werd in aanslag gehouden. En dan was het moment daar.... het eerste lepeltje werd naar Louis' mond gebracht en...... hij at.... welgeteld 4 lepeltjes. Ook een dagje later kon de groentenpap hem niet bekoren. Een echt succes kan je het dus niet noemen, maar we hebben nog tijd en volgend week-end proberen we het nog eens opnieuw. Foto's van de eerste hap zijn helaas mislukt. Er werden foto's genomen, maar bij nazicht bleek er net op die foto's een bestandsfout te zitten. Na het nodige gevloek hebben we maar besloten om een uitgebreide fotoreportage te maken van de tweede hapjes
!
/CENTER>
