Parkzitten, staan, hangen.... het is niet zijn favoriete bezigheid. Maar af en toe moet mama 's ochtends wel eens de badkamer induiken voor opfrissingswerken, dient de tafel gezet te worden, .... en dan is zo een park wel een handigheid. Maar kleine ventie is daar dus niet mee gediend en laat dat dan ook duidelijk merken: keel open, dingen uit het park katapulteren, enfin het is meestal duidelijk dat het meneer niet zint. Zo ook deze ochtend: ventje wordt in het park gedeponeerd, protesteert even en lijkt dan in zijn lot te berusten. Tot het moment waarop hij mama weer in het vizier krijgt. Deze laatste heeft echter niet de intentie om hem uit zijn gevangenisje te halen, dus begint meneer te dreigen. Jawel jawel, goed gelezen: onze bijna tienmaander kan dreigen. Hoe hij dat doet? Wel, hij zet zich schrap, tilt zijn ringenpiramide op tot ongeveer ooghoogte (dus net tot boven de rand van zijn park) en begint vervaarlijk met dat ding te zwaaien, ondertussen u trakterend op een blik van "en als ge me nu niet uit dat ding hier haalt dan zwier ik dienen kegel naar uw hoofd". Op zo een moment vindt ge het als moeder uw taak om in te grijpen en te tonen wie er nu eigenlijk de baas is en dus roept ge naar dat klein terroristje:" durft die kegel niet te smijten hé". En indruk dat dat gemaakt heeft...De pyramide met ringen werd weer het park in gehezen, de ringen werden er vakkundig afgehaald en de living in gezwierd. Maar.... de kegel bleef wel netjes in het park liggen. Tsja.... letterlijk gezien heeft hij wel geluisterd. Dat zijn zo van die momenten waarop je denkt: " zou hij dan toch al meer snappen, dan wat wij vermoeden?".
Parkzitten, staan, hangen.... het is niet zijn favoriete bezigheid. Maar af en toe moet mama 's ochtends wel eens de badkamer induiken voor opfrissingswerken, dient de tafel gezet te worden, .... en dan is zo een park wel een handigheid.
