eventjes vermelden dat ik een fotosite heb aangemaakt zoals stephan, mijn schoonneef :) http://lnuttens.photosite.com wees uitgenodigd om commentaar te geven op blog of op fotosite Dankt u
Normaal komt zaterdag vóór zondag, maar kwas zaterdag vergeten. Zaterdag was er dus een verjaardagsfeestje voor Glauber en ik, voor onze 18e verjaardag (omdat het de week ervoor een ander verjaardagsfeestje was). Vele vrienden van Glauber die intussen ook al mijn vrienden zijn, waren uitgenodigd. Het was een leuke bende. Veel lekkere taarten en meisjes, en een weinig jongens, waren aanwezig op het feestje. Ik heb me er super geamuseerd en heb fotos als bewijsmateriaal. Eenmaal terug in belgie zal ik er dan ook het nodige verhaal bij verzinnen, voorlopig ben ik uitgeschreven,
Zondag zijn we naar het buitenverblijf van de familie geweest ergens op het continent (Floripa was de beste locatie voor continentbewonders om het verlengde weekend door te brengen, dus wij trokken naar het binnenland weg van al die toeristen). Een zeer leuke plek om tot rust te komen, althans dat dacht ik toch. Toen ik in het begin het domein wat wilde verkennen heb ik de bewoners van een gigantisch mierennest leren kennen door mijn rechtervoet, bekleed met een havajana (een braziliaanse sliffer), op hun woonst neer te ploffen. Een ware mierenaanval was het gevolg. Daarna heb ik tien minuten zitten krabben aan mijn been, en toen ik doorhad dat dat niet zou helpen, ging ik over tot een tegenaanval, want wraak moest en zou ik proeven. Ik porde met een dikke stok in hun reeds half-verwoeste-nest totdat het nest volledig met de grond gelijk gemaakt was. Achteraf heb ik zoveel mogelijk mieren proberen te verdrinken met ijskoud water uit het nabije riviertje. De vergelding was voltooid en ik voegde mij weer bij de familie.
Intussen was het middag en Nonkel Haro, die het hele weekend bij ons doorbracht, verzorgde de barbeque zoals op de nationale feestdag. Zoals altijd beviel het eten mij weer zeer goed. Deze keer kreeg ik te maken met een nieuwe specialiteit van de brazilianen. Mijn oudere broer wilde me eerst laten proeven, maar het kippengeluid en de gebaren van mijn kleine broertje maakten al veel duidelijk. Ik kreeg kippenharten te eten, die overheerlijk bleken te zijn. Ik at en at tot ik rond geheten was.
In de namiddag hebben we dan nog wat gevoetbald, getennist, en gewandeld (deze keer met mijn hoofd niet in de wolken). Toen we op het einde allemaal uitgeput waren keerden we allen terug naar huis. Nonkel Haro naar Curritiba en wij naar Florianópolis. Voldaan van het weekend was ik weer klaar om een nieuwe "werk"week te beginnen (ik studeer intensief portugees, als je het echt wil weten).
Tot volgende keer, oei kben da verslag van zaterdag nog vergeten, wacht kgaat der dan direct opzetten, daaaaaaaaag vele groeten xxx -louis-
Ontem era dia da festa national brasileira, en de rest ga ik verder schrijven in het nederlands, anders verstaat toch niemand wat ik hier allemaal schrijf. Anders dan in België, ervaarde ik de nationale feestdag deze keer als een feestdag. Heel de familie was uitgenodigd voor een BBQ huize Gonzales. Nonkel Haro barbequede, terwijl ik wat fotos nam van de familie (die jullie, eenmaal ik terug ben in belgie, allemaal zullen zien). Gedurende de dag zijn we natuurlijk met sport bezig geweest, want zoals jullie al weten is Brazilië een sportief land. Eerst heb ik alle pingpong-matchen verloren tegen iedereen die het aandurfde tegen mij. Daarna hebben we naar tennis gekeken, namelijk de US-open, waar Justine Henin voorlopig onklopbaar blijft. Vandaag speelt ze de halve finale tegen de verrassing van het toernooi (de nummer 19 van de wereld). Dat wordt leuk, nu kan ik eindelijk eens aan de familie tonen dat België ook goed is in (één) sport. Nu nog hopen dat ze wint, of ik sta hier mooi bruin.
Hierbij voeg ik nog fotootje van bbq Tot volgende verslag, -louis- xxx, allemaal een goed weekend
Het is nu weeral een week geleden dat ik iets van mij liet weten, tijd dus om nog wat braziliaanse actualiteit mede te delen aan het thuisfront. Te beginnen met vorig weekend: Zaterdag was er een verjaardagsfeest van een vriendin, namelijk haar 15e verjaardag. In België is dat een weinig tot niets betekenende leeftijd, hier dus niet. Het feest leek eerder op een trouwfeest dan op een verjaardagsfeestje. Zo'n groots feest voor een verjaardag heb ik van mijn leven nog niet gezien. Vele genodigden, enorm veel eten (superlekker trouwens) en een enorme taart (iets minder lekker naar mijn gedacht). De ontknoping van de avond is dat de jarige met alle mannen, aanwezig op het feestje, walst. Een nieuwe ervaring voor mij aangezien ik nog nooit gewalst had. Het dansen verliep verdacht vlot, geen één keer heb ik haar voeten verpletterd door er de mijne op te zetten, wat ik op zich toch wel al een prestatie vind. Het feestje was leuk, op één ding na: wederom was nergens bier te bespeuren. Dat wil zeggen dat mijn totaal dus nog altijd op 1 pintje staat.
Over naar serieuze zaken nu, want er moet ook nog gestudeerd worden. Vorige weekdonderdag ben ik begonnen met een taalcursus portugees aan de UFSC (universidade federal de Santa Catarina). Daar ontmoette ik al direct een hele groep uitwisselingsstudenten (eindelijk, dat wil zeggen meer feestjes en andere leuke zaken :) ), en anderen die portugees wensen te leren, van over de hele wereld: VS, canada, GB, Frankrijk, Italië, Japan, Noorwegen, Duitsland, China, Pakistan en dat zijn ze geloof ik allemaal. Deze week werd de groep in twee gesplitst, daar onze knappe 25jarige lerares vond dat de groep te groot geworden was. Nu heb ik een leraar van 40. Er is ook nog iemand anders bijgekomen, namelijk een heel tof meisje uit Liège. Na de lessen blijven we gewoonlijk nog wat napraten over vanalles en nog wat. Deze keer natuurlijk over mijn prachtig vaderland, waarvan ik meer en meer begin te houden. En waarvan ik natuurlijk de inwoners (dan vooral mijn familie en vrienden) verschrikkelijk mis.
De volgende keer dat ik een verslag meededeel zal het vast en zeker over mijn beginnend uitgaansleven zijn. Wel, ik mis jullie allemaal, en wens jullie allemaal veel groetjes uit brazilie. Daaaaaaaaaag xxx -louis-
aja en nog iets, 7 september is nationale feestdag van brazilie, wa wil zeggen dat ik een 4daags weekend heb olé
superverjaardag, s' ochtens groot ontbijt en veel gelukwensen van de familie. Na vele kussen en knuffels kreeg ik ook nog een cadeau, namelijk een "holy bible" in het engels, zodat ik zou kunnen meevolgen tijdens de preek van de pastoor. Eenmaal op school leek het alsof iedereen mijn verjaardag vergeten was (zoals in de films). Tijdens de speeltijd kwamen enkel drie klasgenoten mee naar de speelplaats wat me eerder vreemd leek (stillaan begon ik enige vermoedens te krijgen). 5 minuten later werden we terug naar de klas geroepen, en toen ik daar eenmaal aankwam begon de hele klasgroep en een deel van het lerarenkorps te zingen "parabens a voce ..." (op de allombekende melodie van "happy birthday to you"). Een jarigenmaal wachtte me daarna op: taart, cola en hapjes (mmm). Nog nooit meegemaakt. We zien wel wat de rest van de dag brengt.
Daaaaaaaag, vele groeten uit brazilie, bedankt voor al de gelukswensen van iedereen xxx (om vele mailtjes naar iedereen te vermijden) -louis-
Alle Brazilianen die tijdens het WK voetbal op hun honger hebben zitten wachten zijn er nu weer helemaal door. De finale van het wereldkampioenschap volleybal werd gewonnen door de Brazilianen, en verloren door de Fransen. Leuk om weten is dat de neef van mijn broers (dus nu ook eigenlijk mijn neef), namelijk Samuel, in dat nationale team speelt. Hier hebben we deze zege dan ook uitbundig gevierd. Nog nooit heb ik zoveel trots en nationalisme tijdens een enkele sportmatch gezien (wel leuk). Hier kunnen de belgen iets van leren (of misschien ligt het aan onze zwakke sportprestaties).
Tot zover het wereldkampioenschap volleybal, daaaaaag -louis-
Ik ben nu drie weken in Brazilië en voel me hier al helemaal thuis. Het basisportugees begint al beetje te lukken, maar het vlot niet rap genoeg naar mijn gedacht. Volgende week start ik met lessen Portugees in de Universitiet van Santa Catarina. De gesprekken die ik met mijn schoolgaande collega's voer hebben wel hun charme, maar ik wens me toch liever te beredderen in het volwaardig portugees. We zien wel.
Vandaag is er hier een ware voetbalgekte in mijn neighbourhood (Campeche), daar Campeche op een boogscheut van het voetbalstadion van Avai ligt. Florianopolis heeft twee voetbalploegen namelijk Figuera (speelt in eerste klasse ergens onderaan de tabel) en Avai (speelt in tweede klasse ergens bovenaan de tabel). Iedereen die in "Floripa ilha" woont is supporter van Avai, de andere ("Floripa continente") zijn supporter van Figuera. Vandaag speelt Avai tegen Curritiba (hoofdstad van provincie Santa Catarina tgn hoofdstad van provincie Parana), een ware voetbalclash dus. Zoals je al kunt raden, ben ik supporter van Avai, daar ik op het eiland woon. Toeterende toeters, vlaggen en provocerende supporters zijn hier dus de rode draad van de dag. Laten we hopen dat Avai wint. De uislag van de match zal ik jullie wel meedelen in een volgende verlag.
Het komende jaar zal ik me wel een aantal keer in het stadion van Avai bevinden. Enkele van mijn vrienden op school zijn extreme supporters van Avai, en willen me absoluut eens meenemen naar een wedstrijd die Avai zeker zal winnen, aldus mijn vrienden die extreem supporter zijn van Avai.
PS: vorige match die avai speelde hebben ze verloren met 4-1 (de ene helft van de klas, de continentbewoners, hadden daar natuurlijk hun lol in)
allemaal veel groetjes uit brasil, kzal nog wa fotos bijzetten de komende dagen daaaaaaaaaag -louis-
4 augustus ondertussen al 11 dagen geleden, ben ik hier om 13.30 aangekomen op de luchthaven van mijn, voor één jaar lange, nieuwe thuis, namelijk Floripa. Direct na de landing op het kleine luchthaventje kwam ik in contact met mijn nieuwe familie. Het eerste contact was echt super. Communiceren met de familie verloopt zeer vlot. Met mijn oudere broer praat ik engels, met mijn moeder praat ik (nederlands)duits, met mijn vader praat ik iets wat op engels zou moeten lijken, maar eerder toenijgt naar gebarentaal, en met mijn kleine broertje praat ik portugees (wat me beter en beter aan het lukken is).
Het eten is hier heerlijk. Meestal krijg ik hier rijst met heel lekker vlees en de bekende belgische groenten (tomaten, salade ...) op mijn bord. Bonen heb ik hier nog niet veel geëten, maar tegen alle verwachtingen in blijken ook die mij heel goed te smaken. De pillen voor eventuele darmklachten die mij aanbevolen werden vóór mijn vertrek heb ik gelukkig nog niet hoeven te gebruiken :) .
De school is chaotisch. Iedere dag sta ik op om 6 uur, om dan om 6.30 uur naar school te vertrekken met de stadsbus vanuit Campeche (de stadsbuurt waar ik woon), die hier gouden zaken doet aangezien deze iedere ochtend stampvol zit. Een kwartier later stopt de bus in Rio Taveres (een andere stadsbuurt). Daar neem ik 5 minuten later een andere bus richting Floripa centro. Een halfuurtje later kom ik aan ik Floripa-centrum, waarna ik mijn tocht verderzet naar mijn school. Om 7.30 kom ik aan op mijn school, en moet ik al direct naar boven om de lessen aan te vatten, als je dat al lessen kunt noemen. Iedereen loopt maar wat rond, luisterd naar zijn mp3, maakt afspraken voor in het weekend, lacht met de leraar die geen gezag heeft of nog vele andere bezigheden die je in een klas kan doen met een leraar zonder gezag. Smiddags om 12 uur is mijn school gedaan en mag ik naar huis. De schooldirectrice van de school blijkt geboren te zijn in Nederlands-limburg en kan bijgevolg perfect nederlands, wat de situatie van niet-engels-sprekende Braziliaanse leraars een beetje vergemakkelijkte. Mijn lerares engels, kent bitter weinig woordenschat en leest barslecht. Het eerste woord dat op het bord verscheen was "invension" wat uitvinding moest betekenen. Na nog vele andere blunders van deze leraar mocht ik de les beginnen met het lezen van een simpel tekstje over de invension van coca cola. Het leek eerder een tekstje voor het 2e middelbaar, maar ja soit. Conclusie van deze school: slechte leraars, luie leerlingen, simpele leerstof, kortom de ideale school om een AFS-jaar te beleven. En nog iets, iedeen van mijn klas, altans de mensen waar ik bij sta, hebben een nickname, de mijne is de ongelofelijk originele naam "Gringo" geworden :)
De kerk, een dreiging voor het welzijn tussen de familie Gonzales, superevangelistisch in het midden van een superreligieus Brazilië, en Louis Nuttens, een simpele min of meer (niet-praktiserende) katholieke jongen uit het atheïstische westen. Niets bleek minder waar toen ik voor het eerst de "kerk" betreedde. Het leek op een jeugdhuiszaaltje, en vooraan lagen enkele instrumenten (een drumtoestel, een lange trompet, een elektrische gitaar, een gewone gitaar, een keybord ...). De misviering begon en het feest barstte los. Het was wilder en melodieuzer dan een doorsnee fuif in Belgie (dus niet het allombekende stereotype beeld van gospelsongs in negerkerken van de VS). Ik werd overweldigd met vlaggen (waarop de naam "Jesus" vermeld staat), muziek en dansende mensen. Na het 2-uur-durende feest begint de preek van de pastoor wat me iets minder beviel, omdat ik er niets van verstond. Op het einde van de preek was iedereen aan het wenen, wat ik eerder als zijnde "vreemd" beschouwde. Na de misviering keren we terug naar huis, met de bus (vanuit Floripa centro naar Rio Tavares en Campeche). 2 maal per week gaat de familie naar de kerk (zaterdag en zondag).
Tot slot, ik mis jullie allemaal in belgie, en zie jullie allemaal over een jaartje terug, veel plezier in het hoge Noorden (voor diegene die nu in belgie zitten). daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag xxx -Luis- aka Gringo um ambraço
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
louis@brasil
