hallo iedereen,

Het afs-weekend dus, een lang verhaal, allez kga der dan maar keer aan beginnen. Het begon allemaal zaterdagmorgen laatstleden. De avond ervoor had ik naar de versgedownloade film "deu a louca no chapéuzinho" (da is zoiets als "klein kapje wordt zot") gekeken tot een gat in de nacht. Gelukkig had ik mijn wekker laat gezet zodanig dat ik lang kon slapen. Om 10 uur reeds moest ik opstaan, om daarna mijn ochtend verder te zetten richting Lagoa, naar een klein jeugdhuisje waar we het afs-weekend zouden doorbrengen. Toen ik daar eenmaal aankwam rond 11.13 stipt, wat precies 13 minuten te laat was, ontmoette ik de 3 andere belgen, verblijvende in Brasil do Sul, waarvan ik een tweetal maanden geleden afscheid had moeten nemen. Allen hadden ze er een lange busreis op zitten. Charlotte kwam van Londrina (15 uur), Stefanie kwam van Gravatal (3 uur) en Thomas van Chapecó (10 uur). Lucky me :) Eenmaal aangekomen vestigde ik mij in de chalet samen met Thomas en een duitser, de rest van de afsers verbleven in het hotel. Daarna begon de zever, we moesten allemaal ('k denk dat het er ongeveer 30 waren) in een onnozel zaaltje gaan zitten om de afs-regels nog eens door te nemen (no sex, no drugs, no alcohol ..) en stomme spellekes te spelen, nog dommer dan in die weekends in België. En dan achteraf kwam er meestal een belachelijke moraal, de belachelijkste eerst bv. een doosje en niemand weet wat er in zit, achteraf komen ze af me de zever dat een cultuur niet het stereotype beeld is dat je vooraf had, Jach!!! moestek daarvoor om 10 uur opstaan. Gelukkig bleef de dag niet duren en daar kwam zaterdagavond. Een uitgaansavond ging het alvast niet worden aangezien we allen op het domein moesten blijven. Maar gelukkig was er bier, niet dat het oudercomité dat toegelaten zou hebben, maar die waren niet aanwezig tijdens het weekend, dus waren die regels nu ook weeral niet zo belangrijk. Iedereen dronk zich vol met skol en antarctica (nog net iets straffer dan heineken), en op het einde van de avond werden de spelletjes wat plezanter. ... Ik ging slapen rond ongeveer 4 uur.

9.30, ik word wakker, SHIT, we moesten reeds klaarstaan om 9.00 om te ontbijten. Ik maak mij klaar, wek de anderen, die maken zich klaar, en we reppen ons richting ontbijt. Stront, pies, kak, het ontbijt was afgelopen, geen ontbijt voor ons dus. Tot mijn grote verwondering bleek iedereen (echt iedereen) al in het saaie zaaltje te zitten. Blijkbaar had een of ander uilskuiken van afs iedereen wakkergebeld die in het hotel verbleef, en hij was het chaletje vergeten. Gedurende de hele voormiddag (tot 12.00 uur dus) heb ik daar gezeten, met een maag knorrende van hier tot in België. Het middagmaal kwam als een geschenk uit de hemel. Ik at en at, tot ik voldaan was. Daarna was het weekend afgelopen en mocht iedereen weer naar huis. Dat wil dus zeggen dat Charlotten 2 keer 15 uur gereisd heeft om dan ongeveer 27 uur in florianopolis te verblijven. Als het dan nog was om de stad te bezoeken ja, maar neen, enkel om oersaaie spelletjes te spelen. En het weer was ook stront, echt belgisch, grijs en regen.

Gelukkig bleef Thomas nog tot maandagavond, samen met de andere chapecóenaren (Een Italiaan, Piere, en de duitser die bij ons in de chalet zat, mosquito), om de stad wat beter te leren kennen. Die middag zijn we eerst naar het appartementje van Thomas' zussen (die in Florianopolis studeren) geweest. Daar zou ik dus de nacht doorbrengen, als ik tenminste de permissie kreeg van mijn gastfamillie. 1 kort telefoontje en het was geregeld, ik zou daar slapen, en de dag erna direct naar school gaan. Na deze overwinning trokken we naar Beiramar Shopping. Daar liepen we wat rond tot het avond werd. Iedereen wilde bier drinken. Aangezien ik de enige 18-jarige van het gezelschap was, was ik dus de enige persoon die legaal bier kon kopen. Zoals plan kocht ik dus het bier, waarna we het allemaal leeggedronken hebben. Plezant boel was dat. We verlieten de shopping lichtaangeschoten, en we moesten een plan maken om weer thuis te geraken. We hadden de keuze: met de bus, of te voet. De keuze lag voor de hand, te voet uiteraard (in nuchtere toestand had ik de bus gekozen).

Onderweg begon Piere's maag te knorren, net toen we de fastfoodketen "Roy Beans" passeerden. Het logische gevolg was dat we de fastfoodketen binnentraden. De portier opende de weg in het restaurant. Onmiddelijk kwam een van de serveerders naar ons met de spijskaarten, en we bestelden allen een cheesburger met het bijpassende drankje, een caipirinha natuurlijk (om de sfeer wat op te vrolijken, niet dat de sfeer niet vrolijk was, maar iedereen wou het wat vrolijker). De prijzen vielen nog mee gezien de snelle service en de overbevolking van personeel, aldus Europeanen die geen besef hebben van Braziliaanse prijzen. Tijdens de verorbering van onze maaltijden, kwam er een cameraman binnen in het restaurantje. Blijkbaar werd er die avond een reclamespotje gemaakt over het voedselketentje voor de lokale televisie. Wij, al wat plezanter dan voorheen, maakten ons wat interessant door de vettige voedingswaren in de hemel te prijzen, met het gevolg dat 80% van zijn videootje met ons bezet staat. 5 minuten later lagen we plat van het lachen, en verlieten we het ketentje. Shit, over 15 minuten moesten we thuis zijn om verder te trekken naar een sambafuif, helemaal vergeten. Al lopende liepen we, de aanwijzingen van voorbijgaande mensen volgende, richting centrum. De toch bleek te lang te zijn, dus het logische gevolg, inderdaad, we namen de taxi. Een dikke taxichauffeur met een ademhalingsprobleem bracht ons zo traag mogelijk naar het appartementje van Thomas' zussen. We haastten ons naar boven, en kwamen stipt om 23.00 uur aan, oef op tijd :) Kak, pies, stront, het feestje bleek gratis ingang te zijn tot 23.00 uur, dat wilde dus zeggen dat we om 23.00 uur aan de ingang van het feestje moesten zijn, te laat dus, jach, moesten we daarvoor een taxi betalen, gelukkig waren we met z'n vier en vielen de kosten nog mee.

We waren helemaal nog niet moe, dus gingen we weer naar buiten, richting barzinho sujo (wat "vunzig cafeetje" betekent). Daar dronken we nog wat bier tot de baas van het etablissementje zijn deuren sloot omstreeks 2.00 uur. Wat meer bezopen dan voorheen waggelden we weer naar huis, ditmaal te voet. Eenmaal aangekomen, bleek iemand het magistrale idee te hebben te kijken naar de film "Hostel", op de filmkaft stond "presented by Quinten Tarantino" dus zo erg kon het wel niet zijn. Het was erger dan erg, nog nooit van mijn leven heb ik zo'n belachelijke film gezien. Het was een horror, en tegen het einde van de film lagen we allemaal plat van het lachen, wat niet echt de bedoeling is van zo'n film, tenzij het scary movie is, wat het dus niet was. Het verhaal in het kort: 4 amerikanen willen sex vinden in Europa --> ze gaan naar Amsterdam, en vogelen met hoeren --> Ze gaan naar slovenië omdat hen gezegd werd dat daar veel mooie vrouwen zijn --> ze vogelen met sloveense vrouwen --> die vrouwen leveren hun uit aan een mislukte chirurg die hoeren betaalt om buitenlanders te strikken --> de mislukte chirurg martelt de amerikanen dood. Belachelijk dus. In "the making of" bleek Quinten Tarantino niks te maken te hebben met de film. Het was 4.30 uur voor zover ik mij herrinner en ik ging slapen.

De volgende ochtend wordt ik wakker omstreeks 7.00 uur. Ik voelde mij wat "slapjes" en besloot niet naar school te zullen gaan. Het weer die dag was zo slecht (het goot water), dat we onmogelijk het appartementje konden verlaten, met het gevolg dat ik aan het einde van mijn latijn ben omtrend spannende verhalen. Die avond kwam ik thuis. Mijn gastmoeder: "Hoe was school?", mijn antwoord: "Ik ben erg moe, en zal vroeg in mijn bed kruipen". Ik at en kroop vroeg in mijn bed. Met een goed geweten beëindigde ik het weekend, ik had immers niet gelogen, daar ik werkelijk erg moe was. De dag erna vroeg de schoolbewaker waarom ik maandag niet kwam opdagen. Ik zei haar dat ik afs-weekend had. Iedereen was content en zo ook ik.

Nu bennek moe van het schrijven, kben door, kga naar verjaardag van tanacha, thaise afser uit bangkok, daaaaaaaaaaaaaaaaaaaag groetjes uit brasil beijos, um ambraço

04-10-2006 om 00:00 geschreven door ---louis---