superverjaardag, s' ochtens groot ontbijt en veel gelukwensen van de familie. Na vele kussen en knuffels kreeg ik ook nog een cadeau, namelijk een "holy bible" in het engels, zodat ik zou kunnen meevolgen tijdens de preek van de pastoor. Eenmaal op school leek het alsof iedereen mijn verjaardag vergeten was (zoals in de films). Tijdens de speeltijd kwamen enkel drie klasgenoten mee naar de speelplaats wat me eerder vreemd leek (stillaan begon ik enige vermoedens te krijgen). 5 minuten later werden we terug naar de klas geroepen, en toen ik daar eenmaal aankwam begon de hele klasgroep en een deel van het lerarenkorps te zingen "parabens a voce ..." (op de allombekende melodie van "happy birthday to you"). Een jarigenmaal wachtte me daarna op: taart, cola en hapjes (mmm). Nog nooit meegemaakt. We zien wel wat de rest van de dag brengt.
Daaaaaaaag, vele groeten uit brazilie, bedankt voor al de gelukswensen van iedereen xxx (om vele mailtjes naar iedereen te vermijden) -louis-
Alle Brazilianen die tijdens het WK voetbal op hun honger hebben zitten wachten zijn er nu weer helemaal door. De finale van het wereldkampioenschap volleybal werd gewonnen door de Brazilianen, en verloren door de Fransen. Leuk om weten is dat de neef van mijn broers (dus nu ook eigenlijk mijn neef), namelijk Samuel, in dat nationale team speelt. Hier hebben we deze zege dan ook uitbundig gevierd. Nog nooit heb ik zoveel trots en nationalisme tijdens een enkele sportmatch gezien (wel leuk). Hier kunnen de belgen iets van leren (of misschien ligt het aan onze zwakke sportprestaties).
Tot zover het wereldkampioenschap volleybal, daaaaaag -louis-
Ik ben nu drie weken in Brazilië en voel me hier al helemaal thuis. Het basisportugees begint al beetje te lukken, maar het vlot niet rap genoeg naar mijn gedacht. Volgende week start ik met lessen Portugees in de Universitiet van Santa Catarina. De gesprekken die ik met mijn schoolgaande collega's voer hebben wel hun charme, maar ik wens me toch liever te beredderen in het volwaardig portugees. We zien wel.
Vandaag is er hier een ware voetbalgekte in mijn neighbourhood (Campeche), daar Campeche op een boogscheut van het voetbalstadion van Avai ligt. Florianopolis heeft twee voetbalploegen namelijk Figuera (speelt in eerste klasse ergens onderaan de tabel) en Avai (speelt in tweede klasse ergens bovenaan de tabel). Iedereen die in "Floripa ilha" woont is supporter van Avai, de andere ("Floripa continente") zijn supporter van Figuera. Vandaag speelt Avai tegen Curritiba (hoofdstad van provincie Santa Catarina tgn hoofdstad van provincie Parana), een ware voetbalclash dus. Zoals je al kunt raden, ben ik supporter van Avai, daar ik op het eiland woon. Toeterende toeters, vlaggen en provocerende supporters zijn hier dus de rode draad van de dag. Laten we hopen dat Avai wint. De uislag van de match zal ik jullie wel meedelen in een volgende verlag.
Het komende jaar zal ik me wel een aantal keer in het stadion van Avai bevinden. Enkele van mijn vrienden op school zijn extreme supporters van Avai, en willen me absoluut eens meenemen naar een wedstrijd die Avai zeker zal winnen, aldus mijn vrienden die extreem supporter zijn van Avai.
PS: vorige match die avai speelde hebben ze verloren met 4-1 (de ene helft van de klas, de continentbewoners, hadden daar natuurlijk hun lol in)
allemaal veel groetjes uit brasil, kzal nog wa fotos bijzetten de komende dagen daaaaaaaaaag -louis-
4 augustus ondertussen al 11 dagen geleden, ben ik hier om 13.30 aangekomen op de luchthaven van mijn, voor één jaar lange, nieuwe thuis, namelijk Floripa. Direct na de landing op het kleine luchthaventje kwam ik in contact met mijn nieuwe familie. Het eerste contact was echt super. Communiceren met de familie verloopt zeer vlot. Met mijn oudere broer praat ik engels, met mijn moeder praat ik (nederlands)duits, met mijn vader praat ik iets wat op engels zou moeten lijken, maar eerder toenijgt naar gebarentaal, en met mijn kleine broertje praat ik portugees (wat me beter en beter aan het lukken is).
Het eten is hier heerlijk. Meestal krijg ik hier rijst met heel lekker vlees en de bekende belgische groenten (tomaten, salade ...) op mijn bord. Bonen heb ik hier nog niet veel geëten, maar tegen alle verwachtingen in blijken ook die mij heel goed te smaken. De pillen voor eventuele darmklachten die mij aanbevolen werden vóór mijn vertrek heb ik gelukkig nog niet hoeven te gebruiken :) .
De school is chaotisch. Iedere dag sta ik op om 6 uur, om dan om 6.30 uur naar school te vertrekken met de stadsbus vanuit Campeche (de stadsbuurt waar ik woon), die hier gouden zaken doet aangezien deze iedere ochtend stampvol zit. Een kwartier later stopt de bus in Rio Taveres (een andere stadsbuurt). Daar neem ik 5 minuten later een andere bus richting Floripa centro. Een halfuurtje later kom ik aan ik Floripa-centrum, waarna ik mijn tocht verderzet naar mijn school. Om 7.30 kom ik aan op mijn school, en moet ik al direct naar boven om de lessen aan te vatten, als je dat al lessen kunt noemen. Iedereen loopt maar wat rond, luisterd naar zijn mp3, maakt afspraken voor in het weekend, lacht met de leraar die geen gezag heeft of nog vele andere bezigheden die je in een klas kan doen met een leraar zonder gezag. Smiddags om 12 uur is mijn school gedaan en mag ik naar huis. De schooldirectrice van de school blijkt geboren te zijn in Nederlands-limburg en kan bijgevolg perfect nederlands, wat de situatie van niet-engels-sprekende Braziliaanse leraars een beetje vergemakkelijkte. Mijn lerares engels, kent bitter weinig woordenschat en leest barslecht. Het eerste woord dat op het bord verscheen was "invension" wat uitvinding moest betekenen. Na nog vele andere blunders van deze leraar mocht ik de les beginnen met het lezen van een simpel tekstje over de invension van coca cola. Het leek eerder een tekstje voor het 2e middelbaar, maar ja soit. Conclusie van deze school: slechte leraars, luie leerlingen, simpele leerstof, kortom de ideale school om een AFS-jaar te beleven. En nog iets, iedeen van mijn klas, altans de mensen waar ik bij sta, hebben een nickname, de mijne is de ongelofelijk originele naam "Gringo" geworden :)
De kerk, een dreiging voor het welzijn tussen de familie Gonzales, superevangelistisch in het midden van een superreligieus Brazilië, en Louis Nuttens, een simpele min of meer (niet-praktiserende) katholieke jongen uit het atheïstische westen. Niets bleek minder waar toen ik voor het eerst de "kerk" betreedde. Het leek op een jeugdhuiszaaltje, en vooraan lagen enkele instrumenten (een drumtoestel, een lange trompet, een elektrische gitaar, een gewone gitaar, een keybord ...). De misviering begon en het feest barstte los. Het was wilder en melodieuzer dan een doorsnee fuif in Belgie (dus niet het allombekende stereotype beeld van gospelsongs in negerkerken van de VS). Ik werd overweldigd met vlaggen (waarop de naam "Jesus" vermeld staat), muziek en dansende mensen. Na het 2-uur-durende feest begint de preek van de pastoor wat me iets minder beviel, omdat ik er niets van verstond. Op het einde van de preek was iedereen aan het wenen, wat ik eerder als zijnde "vreemd" beschouwde. Na de misviering keren we terug naar huis, met de bus (vanuit Floripa centro naar Rio Tavares en Campeche). 2 maal per week gaat de familie naar de kerk (zaterdag en zondag).
Tot slot, ik mis jullie allemaal in belgie, en zie jullie allemaal over een jaartje terug, veel plezier in het hoge Noorden (voor diegene die nu in belgie zitten). daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag xxx -Luis- aka Gringo um ambraço
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
louis@brasil
