Dag 4 - 11 mei 2019  

Na het gewone ochtendritueel, douchen, ontbijten, enz enz was Back er op het afgesproken tijdstip.

Wat ik gisteren nog vergeten te vermelden heb, we hebben nog iemand bij… een chauffeur 'Bagader', dus die kan ons ergens afzetten en dan kan Beck onmiddellijk samen met ons verder gaan zodat we niet meer op hem moeten wachten tot hij de auto neergezet heeft en het is ook een andere auto (joepie) want die vorige was zo’n hoog geval waar ik bijna een laddertje nodig had om erin te komen, nu is het een gewone auto.

Vandaag hadden we nog maar 3 metro stations te doen van de groene lijn, dit geeft eigenlijk een vreemd gevoel, want we zijn klaar met de metro stations we hebben ze alle 29 gehad.

En bij de laatste trip hadden we tassen controle anders mochten we door zonder dat er gecontroleerd werd maar vandaag wou die ijverig (over ijverig misschien) in onze tassen kijken, veel heeft hij niet gezien want ik heb dus een rugzakje met 4 ritsen en ik heb alleen de grote rits open gemaakt en hij zag 2 fototoestellen ok thank you and sorry was zijn reactie.  Heel vriendelijk en och ik wou hem een schouderklopje geven en zeggen . ’t is goed jongske, maar ik heb het maar niet gedaan J

Wat me wel opvalt en och ik heb er geen problemen mee, de mannen schudden elkaar de hand maar ze zullen een vrouw nooit een hand geven, wel heel vriendelijk good morning of hello zeggen.  Dat is het enige verschil wat me tot nu toe opgevallen is.

Want ook in en rond de moskees worden vrouwen toegelaten (we zijn er wel altijd buiten de gebedsuren geweest), zolang je je schoenen maar uit doen en liefst een doekje, sjaaltje op je hoofd hebt (wat sommige toeristen dus niet doen, dit vind ik dan wel respectloos, het is hun land, hun gewoontes, hun religie wel ik vind dat je daar respect voor moet hebben en dat je je dan ook moet aanpassen).

De eerste moskee vandaag was de Minor Moskee, een heel groot complex, helemaal wit met mooie blauwe mosaiek. Ze waren ook flink het gras aan het sproeien… en dus ook de paden… en dus ook aan ons J want hoe konden wij nu weten dat het water zo ver zou komen, onze broeken waren dan ook kletsnat, maar na een paar minuten in die hitte waren ze al weer opgedroogd, was wel verfrissend moet ik zeggen.

Daarna zijn we naar de Chorzu bazar gegaan, een bazar die je bereikt na heel wat trappen… in de bazar zelf is er alleen maar voeding, groenten, fruit, brood, kruiden, vlees en aan de zijkanten een aantal standen met plastic dozen en rieten manden.  Jammer dat het er een beetje te donker was voor portretjes te schieten.  Want hier heb ik wel een aantal bijzondere dingen gezien, het fruit en vb de aardappelen waren vaak heel kunstig op schalen geschikt, daar hadden ze echt werk van gemaakt.  En dan stond er eentje met een vlees stand (er waren er wel meer, maar hier ben ik een tijdje blijven kijken)  ze hadden koeltogen dus het vlees lag fris, allemaal lamsvlees ingerold in bruin papier (zij doen misschien mee aan plastic vrije mei maand), op zeker ogenblik kwam er een vent en die wees een stuk vlees aan, de verkoper pakte het stuk en liet het aan die vent zien, die vent begon dat vlees af te tasten en in te knijpen om te zien hoeveel been erin zat denk ik, want nadat hij het stuk en dat was wel een lap van 40 cm lang en 15 cm breed, helemaal overknepen had schudde hij zijn hoofd en liep hij verder.  De verkoper vond dit blijkbaar heel normaal want hij rolde dat stuk terug in papier en legde het terug in de koeltoog….brrr dat kan bij ons toch niet, ik ga dat ook eens doen bij de slager mag ik eens voelen, ik denk dat ze dat stuk naar mijn hoofd zouden gooien als je het dan niet zou kopen.  Maar hier zijn de mensen zo vriendelijk ;-)

John die heeft zich wel vermaakt met zijn Oezbekistans kaartje waarop de vraag staat of hij een foto mag maken en aan de achterkant dank U… de charmeur J

Na de lunch in restaurant Plov genaamd naar hun nationaal gerecht bestaande uit rijst, lamsvlees, fruit, rozijntjes en kikkererwten (super lekker) maar wel heel machtig, het is me nog niet gelukt de helft van mijn bord (wat erop ligt bedoel ik dan wel) kunnen op te eten.

We zaten buiten voor te lunchen op een overdekt terras waar steeds een fijne waternevel  verdeeld werd, heerlijk, het zorgde er ook voor dat het uit te houden was want het is buiten rond de 33 graden.

Na de lunch zijn we naar een ijs stadion, het is pas nieuw gebouwd en ik kan me dit niet goed voorstellen dat we met een buitentemperatuur van boven de 30 graden ijspistes hebben, maar goed wij dus de trappen op (ja weer een hoop trappen) na eerst een heel gesprek met de beveiliging beneden om op het terrein te mogen komen.  Eenmaal binnen kom je weer bij een beveiliging, alhoewel het stadion nog niet open is, toch zitten daar al minsten 3 mannen in zo’n camouflage pak.  Beck doet zijn uitleg, ze roepen er de chef bij, hij toont zijn papieren en dan wordt hij gevraagd mee te gaan naar de opperchef J wij krijgen netjes een stoel aangeboden om te wachten. Na een tijdje komt Beck terug, we kunnen niet binnen want.. en dit is dus een geheim, de president komt maandag of dinsdag naar een wedstrijd zien en ze zijn in volle voorbereiding voor dit bezoek en dat is echt top secret… maar als we maandag of dinsdag terugkomen (als de president geweest is) dan krijgen we een prive rondleiding.

Van dit stadion zijn we doorgereden naar een volgende Moskee, de Kukeldash Madrassah, ook weer een mooi bouwwerk, rond de Moskee was een marktje, vond ik dan weer eens iets anders J

Ik was even het marktje op en neer gelopen en ging wachten op de afgesproken plaats.  Een man kwam me direct een stoeltje aanbieden en begon een gesprek. Was wel heel grappig, hij kende een paar woorden duits, frans en engels maar echt onvoldoende om een zin op te bouwen.  Hij vroeg me waar ik vandaan kwam en ja hoor hij kende Belgie, hij wist Brussel, bier en good football…

Hij kon bijna alle landen van Europa en hun hoofdsteden opnoemen en dan vroeg hij aan mij und du Azie… eh en daar zat ik dan.. heel trots zei ik Oezbekistan Tashkent ;-) vond hij wel grappig. Ik vroeg hem of hij ook ramadam deed, ja hoor, nichts en hij deed een gebaar van op slot doen voor zijn mond, no water, no woman,  after 8 lot of water en woman J Het was een schatje van ne vent, hij ging dan ook heel graag en heel dichtbij mij, met een arm om me heen toen John een foto van hem wou nemen J

Ondertussen was het ook weer 4 uur geweest, hop naar het hotel, want John zijn hemd kon je zo uitwringen (was dat nu omdat ik daar zo close met die meneer was of was dat van de buitentemperatuur, geen idee)

Om 7 uur afgesproken met Beck om te gaan eten en dan wat avond fotografie.  Maar daar schrijf ik vanavond of morgen dan wel weer over.

11-05-2019 om 00:00 geschreven door marleen3520  

Dag 3 – 10 mei 2019

Na een warme nacht (vannacht toch maar de airco oplaten) en een heerlijk ontbijt was het wachten op Beck, hij was iets later, maar later legde hij ons uit dat in Oezbekistan het er iets anders aantoe gaat, als ze een afspraak hebben om 9 uur dan kijken ze om 9 uur op hun uurwerk (thuis of waar ze ook zijn) oh ja ik heb een afspraak om 9 uur en dan vertrekken ze naar de afspraak.  Bij ons past hij zich wel aan en meestal is hij vrij goed op tijd J

Het plan is vandaag de rode metrolijn te doen, dus wij met de auto naar het meest afgelegen metro station van de rode lijn.  En wat waren ze weer mooi, de ene super mooi de andere meer gewoontjes (wij zijn al te verwend vrees ik) want ze blijven echt wel mooi, en wat is het super dat speciaal voor ons alle lichten aangestoken worden, dit zou dus niet lukken zonder deze begeleiding Thanks Beck. Ook werden we op elk perron aangesproken door de politie een geluk dat Beck er was om de documenten te laten zien en uitleg te geven.

We hadden een heel gesprek over de veiligheid in Tashkent/Uzbekistan.  Ze zijn hier veel strenger met veroordelingen dan bij ons, ze zijn dan ook bang om iets uit te steken denken wij. Als er bijvoorbeeld iemand opgepakt wordt bij een vechtpartij vliegen ze voor 15 dagen de bak in.  Een auto stelen : 15 jaar… mogen ze bij ons eens een voorbeeld aan nemen.

Wat ook opvalt, de mensen zijn hier super vriendelijk, zowel de jeugd als iets oudere mensen.  Als wij de metro opstappen, dat is dan onze fototas/rugzak en fototoestel op statief, onmiddellijk zijn er mensen die voor ons opstaan en als we dan teken doen dat het maar voor 1 halte is, nemen ze ons bij de arm en begeleiden ons toch naar de plek die zij voor ons afstaan, bij de halte geven ze je dan een hand om je recht te helpen (wat niet nodig is) en houden ze je soms vast aan je ellenboog naar de deur toe, dat alles met een vriendelijke lach en een paar woorden… tja die ik wel niet begrijp, maar ik kan dan ook eender wat antwoorden J

Beck neemt ook nota van al onze opmerkingen om door te geven aan de minister, ik moet John soms in toom houden want tja wie John kent die weet dat hij soms nogal ‘vreemde’ dingen zou durven voor te stellen J

Maar in de metro’s is alles in het Russisch en het Oezbeeks, niets in het Engels, behalve op de deuren van de metro do not lean on door.  Toiletten zijn er ook niet in de metro’s ook op straat zijn er nergens openbare toiletten en toch heb ik nog niemand zien wildplassen.

In totaal hebben we nu al 26 stations gefotografeerd, we zijn goed bezig en dat geeft ons de kans om nog leuke andere dingen te gaan bezoeken.

We gaan volgende week met de hogesnelheidstrein naar Samarkand, John wou daarom het spoorwegmuseum zien om foto s te kunnen maken van de oude russische treinstellen, wauw wat zijn die groot en log, ik voelde me net klein duimpje (ja wijsneuzen ik ben al niet groot, maar die treinstellen en locomotieven waren enorm)

Na de lunch, die weer heel lekker was zijn, we naar een bibliotheek geweest de Nationale bibliotheek een immens chique gebouw, de muren in glas, mooie weerspiegelingen.  Wij dus naar binnen, we hadden dit niet op voorhand gevraagd dus Beck heeft zijn best moeten doen om ons daar binnen te krijgen, eerst een controle door, je werd ook afgetast om zeker te zijn dat je geen bomgordel om hebt en dan nog door een poortje en je tassen worden door de scanner gecontroleerd. Dit gebeurt allemaal heel vriendelijk.  Aan de receptie lieten ze hun baas komen, deze heeft haar baas dan gebeld die dan weer 2 mensen van de ‘secret police’ lieten komen, maar we zijn binnen geraakt.Wat voor ons vreemd was je kunt er geen boeken lenen om mee naar huis te nemen, via de computer of een balie vraag je het boek dat je wilt lezen, dat wordt uit de voorraad gehaald en naar je toe gebracht, je mag het ter plekke inkijken en lezen en als je het de volgende dag weer nodig hebt kom je maar terug. Het zijn dan ook merendeel studenten die hier zitten te lezen/studeren.

Heel uitzonderlijk hebben wij de boekenopslag ook mogen zien en fotograferen.

Rechtover de bibliotheek was er een pas geopend bloemenpark, heel mooi, van fietsen en hartjes, dolfijnen, mensen, reuzen auto’s alles gemaakt uit bloemen en gras (soms namaak bloemen en gras) maar ook heel veel echt planten het rook er dan ook heerlijk.

Dit waren dus 2 bezoeken die onze gids nog niet kende.. tja daarvoor met je met John op pad om onbewandelde paden te bewandelen ;-)

10-05-2019 om 14:55 geschreven door marleen3520  

Na een kort nachtje, het was weeral bijna middernacht, toch vrij uitgeslapen het bed uit. Na een verfrissende douche van een heerlijk ontbijt genoten, weer met life muziek en een uitstekende service, je hebt je vork nog niet neergelegd of er staat al een charmante dame om je bord weg te ruimen.  Trouwens al het personeel van het hotel is super vriendelijk.

Om 9 u was onze supergids er weer, zijn volledige naam is Bedzodbek Nozimbekov een mondje vol ;-)

Het plan voor vandaag is om de blauwe lijn van de metro volledig te volgen, er zijn 3 metro lijnen een blauwe een rode en een groene.

We moesten ons haasten om in te stappen, want de weg voor het hotel werd volledig afgesloten omdat de President er langs moest, half Tashkent werd dus auto vrij gemaakt, we reden nu aan de andere kant van de straat en toen de colonne langskwam heb ik maar koninklijk naar de president gewuifd J

Wat was het weer een fantastische ervaring, ik blijf er verwonderd over zijn dat het allemaal zo proper zo netjes is.  Wanneer een metro stel op zijn eindbestemming komt gaat er een politie agent alle wagons inspecteren om te zien of er niemand in achter gebleven is, er niks in achtergelaten is of er niks vuil is.  Dat onze landen daar nu eens een voorbeeld aan nemen.  Misschien is dit ook wel een reden dat er geen vandalisme is en dat alles schoon en netjes is omdat men weet dat alles strikt gecontroleerd wordt, het is niet storend die controle, op elk perron staat er een politie agent (soms meerdere en politie van de metro) ze bekijken alles, ze groeten je, ze zijn er gewoon, de mensen vinden dit zo normaal.

Wij hebben toch wel een super gids, in elk metro station zijn heel mooie luchters en lampen, op zeker ogenblik waren we in een station dat vrij donker was, hij heeft gezorgd dat het licht voor ons aangestoken werd.

Hij kan trouwens ook overal zijn auto parkeren, hij heeft nog nooit verder dan 10 meter van waar wij moesten zijn, zijn auto neergezet en hij laat ons dan eerst uitstappen of gaat de auto ophalen zodat wij zover niet moeten lopen.

Vandaag hebben we dus 11 metro stations gefotografeerd, dat was dus : foto’s maken, hup de metro in, volgend station eruit, foto’s maken enz…. Ging dus heel vlot, soms was het even wachten tot het meeste volk weg was.

Elk station is bijzonder, geen 2 stations zijn hetzelfde overal een ander thema een andere architect een andere kunstenaar.

Deze metro’s zijn gebouwd eind jaren 60 begin 70, na een aardbeving in april 1966 kwam de president van Rusland deze geteisterde stad bezoeken, 300.000 mensen waren dakloos geworden.  De president heeft toen ook beslist om hier een metronetwerk aan te leggen, want elke stad in Rusland met meer dan 1 miljoen inwoners had een metro, dus heeft hij gezorgd dat Tashkent als eerste en enige (tot voor kort) in Centraal Azie een metrostation kreeg.  Hij heeft verschillende architecten en kunsternaars zich hier laten uitleven en het resultaat mag er zijn. Het zijn echte kunstwerken, hier gaan we later nog wel meer over schrijven, met foto’s.

Na de heerlijke uitgebreidde lunch zijn we naar een islam complex gereden, het Hast Imam Complex, heel mooie moskee, na onze schoenen uitgetrokken te hebben en Marleen een sjaaltje op haar hoofd had gedaan, mochten we de moskee binnen bezoeken. Een pracht moskee met een paar heel mooie koepels, recht tegenover dit complex zijn ze de grootste moskee van centraal Azie aan het bouwen, in 2022 zou hij klaar moeten zijn.

Daarna naar het standbeeld ter nagedachtenis van de aardbeving een enorm groot en impressionant beeld.

En dan naar het hotel… even schrijven en wat opfrissen want dat is wel nodig, het is hier heet (heerlijk) meer dan 31 graden (zalig) en als je uit de frisse metro komt en dan in een blakende zon dat verschil voel je wel.

Vanavond worden we weer opgehaald en dan zien we wel weer wat we nog gaan uitsteken.  We hebben wel flink onder onze voeten gehad dat we gisteren onze koffie in het hotel zelf betaald hadden, alles wat we in het hotel uitgeven moet op de kamer gezet worden en wordt door hun betaald…. John vroeg of de meisjes ook op de rekening mochten komen… eerst keek hij heel verwonderd maar dan herkende hij John’s humor J

09-05-2019 om 15:10 geschreven door marleen3520  

09-05-2019 om 14:40 geschreven door marleen3520  

De eerste indruk van Oezbekistan is positief, de mensen zijn vriendelijk, doen hun best om met ons te communiceren, het verkeer is te vergelijken met het Italiaanse verkeer, je rijdt maar en je toetert er maar op los en je moet wel een gordel dragen, maar dat doe je maar niet en je parkeren, geen probleem er is ergens een gaatje en daar plof je je auto maar neer ;-)

Na een ontbijt, ja ja we zijn wakker van de dag ervoor, maar moeten eerst een stukje eten voor we aan onze fotoshoots beginnen.  Het ontbijt is super, zoveel keuze, heel veel verschillende soorten brood, warme schotels, koude schotels, groenten, fruit, een 10 tal soorten kaas een kok die nog van alles voor je klaar wilt maken, de koffie wordt aan de tafel gebracht, lekkere koffie trouwensm de jus kun je zelf vers persen en…. Er is life muziek, dit is onze eerste keer dat we life muziek bij het ontbijt hebben.

Op het afgesproken uur is Beck er weer, John overloopt met hem wat we graag willen zien en doen en hij zegt dat wij het programma maken en dat hij ons overal naartoe brengt, mooier kan het niet zijn, John houdt zo van toch alles een beetje (veel) in handen te hebben J

Onze eerste toch begint dus met een aantal metro stations, Beck koopt tickets en heeft dan een hele discussie met de veiligheidsmensen, want het is toegestaan om foto’s te maken maar blijkbaar als je met statief wilt werken moet je wel goede papieren hebben.  Het duurt een tijdje en er wordt heen en weer gebeld, Beck laat hun papieren van het ministerie zien en de chef wordt erbij gehaald.  Wij krijgen groen licht om in alle stations zonder problemen onze foto’s te mogen maken

Maar…. Er zijn heel weinig stations die een roltrap hebben en als ze er eentje hebben is het zo’n heel hoog/diep geval… dus dit wordt een pijnlijke opdracht voor de knietjes J

Na het 5^de station zijn we wel moe, het is nu de 8^ste en wij zijn wakker van 7 mei…. Hallo… Hij neemt ons mee naar lapiola (www.facebook.com/lapiolauz) Hij vraagt als goede gastheer wat we willen eten, tja als je een menu kaart krijgt die van die oezbeekse namen hebben en je de gerechten niet kent is het niet eenvoudig.  Wij laten hem dan ook de keuze maken, eerst komen we met een broodje (een soort grote donut), somsa (een broodje beef en groentjes), Manti beef wat een soort uit de kluiten gewassen dimsum is, Pilau een lekker gerecht met lamsvlees, rijst en groentjes. Een rijkelijke tomaten salade (met veel rauze ui L) en Kebab (vond ik het minst lekker was een brochette met schapenvlees) en daarbij konden we dus een drankje kiezen, hebben het bij Cola en heerlijke citroen thee gehouden.

Blijkbaar eten ze dus 2x warm per dag, laat ons zeggen 3x want het ontbijt had ook zoveel warm eten.  Na de heerlijke lunch (was echt lekker) gaan we nog een paar keer onder de grond, in totaal dus al 7 van de 29 stations gedaan, maar eentje moeten we opnieuw doen de scholen waren uit en er liepen zoveel mensen rond.  De kinderen/studenten dus allemaal in uniform donker blauwe rok/broek en wit hemd/blouse is wel een bizar beeld als je zoveel mensen in bijna dezelfde kleding rond ziet lopen.  Sommige meisjes liepen er wel heel kort gerokt bij, wat wij dus bijzonder vinden in een moslim land, heel weinig mensen met een sluier of iets dergelijks gezien, ehhh zelfs veel minder dan we in ons landje zien.

En dan was mijn pijpje uitm Beck vond het al heel knap van ons dat wij zonder te slapen maar door bleven gaan.  We zijn dan naar het hotel gegaan en hebben 3 uurtjes geslapen, heel vreemd gevoel want wij hebben het gevoel dat het al een andere dag is, vreemd.  Om 19.30 hebben we afgesproken om te gaan dineren met Beck, hij drong erop aan dat hij met ons mee zou gaan, terwijl wij hem gezegd hadden dat hij vrij mocht hebben vanavond en naar zijn vrouw en 3 kinderen/meisjes mocht gaan.  Nee wij zijn zijn gasten en hij laat ons niet in de steek. 

Eerst nog even naar een supermarktje voor  2 grote flessen Cola Zero te kopen voor op de kamer, ik was direct 13.000 Sum kwijt… 1,40 Euro voor 2 flessen…

Om 19.30 stond Beck er om ons op te halen, we reden nu in het half donker naar het restaurant, wat is Tashkent toch mooi, moderne gebouwen heel mooi verlicht, heel maar dan ook heel proper, nergens zie je iets op de weg liggen, hier kunnen wij een voorbeeld aan nemen.

Het is Ramadam en in het restaurant waar we vanavond eten is de menu kaart aangepast, ze is minder uitgebreid dan anders, alleen de gerechten die echt goed draaien staan nog op de kaart, voor ons geen probleem voor ons is alles nieuw.

Eerst hadden ze een slaatje van tomaat met augurkjes en ui en ja ik eet hier ui want de ui smaakt hier meer naar een zachte radijs dan naar ui, dus best lekker (al zal het toch beperkt blijven tot een paar happen).

Er was weer het lekkere brood, pas gebakken en dan Kazan Kebab en aardappelen, heerlijk zacht smaakvol lamsvlees een zacht gegaarde en licht gekruide aardappel het was echt heel lekker.  John een ijsje als dessert<

Wat opvalt ze hebben zelden cola Zero, wat voor ons nieuw was was een plastic bekertje hermetisch afgesloten met water staat op tafel en hoort dus gewoon bij de maaltijd.

Opvallend voor ons was ook hoe de mannen elkaar begroeten, ze geven een hand en dan een knuffel en leggen 2 keer hun kaken tegen mekaar, dus geen kus in de lucht of zo een knuffel links en een knuffel recht J

En na een koffietje in de bar van het hotel naar onze kamer het blog bijwerken en dan even CNN nieuws bekijken en slapen, om 9 u afspraak om weer op pad te gaan

08-05-2019 om 19:57 geschreven door marleen3520  

En daar gaan we dan, na een bijna slaappeloze nacht staat onze buurman Albert om 10,15 klaar om ons naar het station in Zonhoven te brengen.  De trein vertrekt om 10,45 en hij is netjes op tijd, ja Belgische treinen kunnen ook stipt zijn J. In Hasselt stappen ze over op de trein naar Gent Sint Pieters deze stopt in Brussel Zuid. Een heel hulpvaardige heer helpt ons met onze koffer zowel in Zonhoven als in Hasselt, hij gaat helaas niet in op mijn voorstel om mee verder te reizen en voor onze koffers te zorgen.  In Brussel Zuid hebben we even de tijd en genieten daar dan van een broodje en een koffietje.  Ook de Thalys is vrij goed op tijd, heel vreemd er is geen enkele controle meer, ik had verwacht dat er nog controle zou zijn zoals op een luchthaven, maar neen niks niets van controle te zien.  We plaatsen onze koffers in de bergruimte en zoeken ons plaatsje op, wat een verschil met de hoge snelheidstreinen in China, daar vlieg je bijna over de sporen.  Bij de eerste stop in Frankrijk komt er een mevrouw die claimt dat wij op haar plaats zitten.  De nummers zijn ook niet echt duidelijk die staan tussen de stoelen in maar blijkbaar werkt dat digitaal schermpje niet overal, maar goed ze had gelijk, dus wij naar de voor ons gereserveerde plaatsen en na deze stop zat onze wagon dan ook helmaal vol.

Aangekomen in Parijs Charles de Gaulle  moesten we dus op zoek naar onze gate, ik denk dat we beter een taxi genomen hadden want het was een fikse wandeling door de gangen van de luchthaven.

We zijn te vroeg dus even koffietje gaan drinken bij Starbuks, hmmm niet echt ons soort lekkere koffie.  Wanneer we eindelijk onze koffers kunnen inchecken vraag de eerste meneer bij de controle waar is uw Visam ehhh monsieur dat hoeft niet meer, wel vreemd dat de mensen op de luchthaven bij de check in niet op de hoogte zijn.

En dan is het natuurlijk weer wachten en dan gaan we maar aan de gate even een broodje eten.  Er zijn enorm veel mensen die wachten aan gate 39, dus wij zijn niet de enigen die naar het onbekende Oezbekistan gaan.  Eindelijk na een vertraging van een half uur mogen we instappen,  de vlucht zit dus echt bijna vol,  we zitten op 19H en 19J dit wordt ons stekje voor de komende 6 uur.

De service is prima, we krijgen eerst een glaasje water, eenmaal in de lucht komen ze rond met drankjes en krijgen we een zakje nootjes, de warme maaltijd is prima,John had een rundsschotel met pasta en ik een lekkere kip curry met rijst in een lekker groenten sausje, een slaatje, een broodje en boter en een dessertje, niet te klagen dus.  En dan doven ze de lichten, ik zie dat bijna iedereenin slaap ligt maar helaas lukt het me niet ook niet na een wijntje J

Iets voor 6 uur ’s ochtends landen we.  Ik ga als eerste de trap van het vliegtuig af en wordt onderaan de trap aangesproken door een meneer, vous etes John Reinhard et Marleen Patricia…. Ehhhh oui Monsieur… en hij stuurt ons naar een aparte bus, deze bus brengt ons naar de douaneafdeling die er uitstluitend is voor de vip reizigers, we moeten ons ticket van de bagage afgeven en worden gevraagd even te wachten.  Komt er een ander heerschap aan die ons verteld dat hij gestuurd is van het cabinet van de Minister en dat hij ons naar onze chauffeur zou brengen.  Hoe bizar is dit?

Na een tijdje wachten komt iemand onze koffers brengen, dat heerschap zeult met onze koffers door de douane en naar een parkeerplaats, hij belt even met onze chauffeur want die staat op een andere plaats ons op te wachten.  Maar daar is hij dan onze gids en chauffeur voor de komende tijd, een jonge man, 32 jaar horen we later, lijkt een beetje op Mr Bean ook in zijn praten soms, toffe gast dus.

Lap het is weer zoiets het is een 4x4 een heel hoge wagen waar we bijna een ladder nodig hebben om erin te komen.

Wij hadden dus van de ambassade in Brussel de naam van een hotel doorgekregen, een prima hotel zo te zien op de website, maar Beck (zo heet hij) brent ons naar Radisson Blu, niet mis.

In het hotel aangekomen doet hij de check in, hij komt naar mij en zegt een room with kinsize bed for you, ehh ok en dan komt hij met een kaartje voor nog een kamer naar John, wij wijzen hem erop dat we genoeg hebben aan 1 kamer, nono you have each a room, willen we niet zegt John wij willen samen slapen hij kijkt heel schalks… you want to sleep together no problem just keep the key, nee wij zijn getrouwd en hoeven geen tweede kamer, dit vind hij dus grappig, hij wist dus niet dat wij een koppel zijn, hij blijft maar aandringen dat we toch de sleutel nemen, maar we kunnen hem overtuigen dat we dat niet hoeven.

Onze koffers worden naar de kamer gebracht en oef onze reis naar Oezbekistan zit erop, ons avontuur ter plaatse kan beginnen.

08-05-2019 om 19:50 geschreven door marleen3520  

07-05-2019 om 09:44 geschreven door marleen3520  

Oezbekistan, niet bij de deur, 5850 km over de weg, valt op zich nog mee, want het land bevindt zich in Centraal Azië en heeft  Kazachstan, Kirgizië, Tadzjikistan, Afghanistan en Turkmenistan als buurlanden.
Oezbekistan is hét kruispunt op de Zijderoute.  Het is een land van gedecoreerde moskeeën, Koranscholen (madressa) met bijzondere rijke bibliotheken.  Er zijn vele oude theehuizen. 
In Tashkent is een immens mooi metro netwerk, sinds vorig jaar is het pas mogelijk om hier foto's te maken, wij danken de ambassade dan ook dat wij bij de eersten fotografen mogen zijn die vrij mogen gaan fotograferen.
Samarkand, de volgende stop op onze route heeft binnen zijn massieve muren fraaie moskeeën,paleizen en minaretten.  De meestal blauw betegelde en fantastisch goed gerestaureerde gebouwen zorgen voor een authentiek en overweldigend opluchtmuseum gevoel en is niet voor niets een Unesco werelderfgoed.
Eten ?
Plov een gerecht van rijst met schapenvlees, uien, wortels en rozijntjes.  Een noedelsoep waarvan de ingrediënten nogal kunnen verschillen (Laghman) maar schapenvlees en groenten zit er altijd in.  Shurpa is een soep met een stuk vlees en groenten en natuurlijk de sjasliks, een brochette van schapenvlees.

29-04-2019 om 19:26 geschreven door marleen3520  

Bijlagen:
TASKENT.JPG (153.4 KB)