Een heerlijk nachtje geslapen, heel benieuwd naar het ontbijt, na de teleurstelling bij Diamond. Bij het binnenkomen in de ontbijtzaal valt onze mond open van verbazing, we hebben dus al heel wat goede hotels gehad met heel uitgebreide ontbijten, maar dit slaat alles, zoveel keuze, zoveel verschillende soorten groenten, fruit, kaas, brood, olijven, jams, noten, gedroogde vruchten, eitjes worden vers gebakken, pannenkoekjes, wafels, croissants, teveel om op te noemen en wat me ook vooral opviel, als er vb kaas te lang bleef liggen en het begon er ook maar een heel klein beetje onfris uit te zien, namen ze de schotel weg en brachten een verse.  Koffie en water of cappuccino werden aan tafel bediend. 9u30 moest het busje vertrekken richting witte minor moskee, we werden afgezet aan het kerkhof en moesten dus gans het kerkhof doorlopen bergje op, bergje af om uiteindelijk aan de achterkant van de moskee uit te komen en wie stond daar al op ons te wachten, yep ons busje.  Maar ik weet niet of de anderen goed rondgekeken hebben op dat kerkhof, de zerken waren fantastisch mooi met foto's van de overleden mensen op, maar met zo'n goede kwaliteit onvoorstelbaar. Een kerkhof is toch altijd een bijzondere plek, ik ben niet het type om mensen te gaan herdenken op een kerkhof, maar er komt een gevoel van rust over mij, ik kan met heel veel respect over een kerkhof lopen en naar de graven kijken, naar de foto's van de mensen, vaak zijn het familie graven en kun je op die manier bijna een stamboom opstellen van die mensen, jammer genoeg renden ze over het kerkhof, dus geen tijd om hier of daar even een rustmomentje een momentje van respect over te brengen want een kerkhof is ook vaak een doolhof. Dus rennen maar want wachten op de laatste dat is er niet bij, ook een vorm van respect toch , het is een super mooie moskee, een vrij groot complex ook wel.

Volgende halte Ubay Ibn Ka,b moskee. Vorige reis waren we hier ook al, binnen heel dik zacht tapijt, mooie plafonds, verschillende ruimten en een enorm grote waszaal voor de mannen, de mannen werden ook uitgenodigd om binnen te komen kijken, ikke dus niet. Achter was er ook weer een kerkhof, daar ben ik vorige keer niet geweest dus wou ik dit even bekijken, ook  hier weer mooie grafstenen maar ook heel veel bergjes grond met een klein plaatje op, meer een soort grote molshopen, geen idee van het hoe en waarom zal ik eens moeten uitzoeken. In het graf ligt de overledene bij voorkeur zonder kist, op de rechterzij met het aangezicht in de richting van de Ka’aba in Mekka. Wordt er wel een kist gebruikt, dan moet dat er een zijn waarin de overledene op zijn rechterzij kan liggen. Om het mogelijk te maken dat de dode op de dag van de wederopstanding ook inderdaad overeind kan komen moet er een ruimte boven het lichaam open blijven. Vaak wordt hiervoor een speciale constructie in het graf aangebracht. De lijkwade wordt bij hoofd en voeten losgemaakt. Iets verderop zit er een dame die begint tegen mij te roepen, ik ga er naartoe, ze kijkt heel boos en begint een boos gesprek, ik begrijp eruit dat ze vraagt waarom ik hier foto's maak, dat de mensen hier dood zijn en dat ik ze met rust moet laten, dit is de eerste keer dat dit me overkomt, misschien heeft die vrouw net iemand verloren, of heeft ze ruzie thuis en zoekt ze een slachtoffer om uit te kafferen.  Ik blijf haar alleen maar met een vriendelijk gezicht aan te kijken en te knikken, ik leg mijn rechterhand op mijn hart en maak een lichte buiging wat respect betekent maar ja ze blijf maar doorgaan, dan ga ik verder en zwaai vriendelijk, bye bye 

Een deel van de groep is ook komen kijken hoe de meisjes liepen, er werd ons dan ook gevraagd commentaar te geven als we iets verkeerd zagen.  Ik zag een meisje met gebogen benen lopen, dat kind kon dus niet op hakken lopen (ik kan dat ook niet ik loop ook met gebogen knietjes maar daarom doe ik geen hakken aan) zij kreeg dan ook onder haar voeten (yep met naaldhakken ) de rest van de tijd heeft ze zonder schoenen gedaan, later kreeg ze van het hoofdmodel nog te horen dat ze teveel door haar knieën zakte met het stappen, John had gezien dat er eentje met kauwgom in de mond liep... Brigit liep dus ook mee en dat deed ze bijzonder goed ! Knap hoor Brigit!

En dan naar bedje toe, het was weer een vrij lange dag. Slopze 

03-10-2019 om 20:06 geschreven door marleen3520  

Afspraak was om 11 uur vertrekken, een aantal van ons moesten weer wachten op te laat komers... Deze persoon stond nog onder de douche blijkbaar, uiteindelijk komt hij eraan, was hij kaar om te ontbijten (ontbijt was tot 10 uur), dus moest hij terug naar de kamer om spullen op te halen, missen is menselijk denk ik dan maar 

En de kamer in Wyndham heeft een bureautje en een stoel, oef wauw wat ben ik blij 

Gulnara kon het ook niet laten voor we vertrokken om nog even een korte demonstratie van typisch Oezbeekse dansen te laten zien een paar dames hebben een poging gewaagd om haar na te doen, moet zeggen ze deden het niet slecht voor Europeanen 

03-10-2019 om 05:08 geschreven door marleen3520  

Ondanks de koude toch nog redelijk kunnen slapen. Voor het ontbijt gaat John nog wat foto's maken het is ook heel mooi hier en rustig. Een groot nadeel van Oezbekistan zijn de vele trapjes en stoepjes en af en op stapjes en daar heeft John van heel nabij kennis mee gemaakt, om zich heen kijkend voor de mooie foto had hij een opstapje niet gezien, hij is vlak op zijn kin gevallen, ik denk dat er een tand door zijn lip zat, meer uitleg ga ik hier niet doen 

Het ontbijt was voldoende. En tegen vertrektijd moesten er dus nog een aantal gewekt gaan worden, klopt die andere tijd speelde weer zijn parten 

Khiva heeft een heel oud stadscentrum helemaal ommuurd met 4 grote poorten in elke windstreek. De gids kreeg het gezelschap van een dame van Khiva stad, veel Engels begreep ze ook niet alhoewel ze nadien wel hele verhalen kon vertellen. Van de gids kregen we bij elk gebouw enorm veel uitleg, voor fotografen was het een beetje teveel, daarom splitste de groep zich in 2, Corno, Jo en John trokken zelf op pad. Ik ben ook bij de gids gebleven, hij had een strenge uitstraling en rammelde zijn verhaaltjes netjes af, een geluk  dat Sebastiaan de gids er een paar keer op aansprak, dat het een beetje teveel van het goede was, dat we niet respectloos wouden zijn maar dat onze tijd beperkt is en we meer willen zien, voor een tijdje hield hij er rekening mee, maar dan vergat hij het blijkbaar weer . De oude stad is mooi, een aantal paleizen, moskees, minaretten, madrassah's, kleine steegjes, souvenirs verkopers (niet opdringerig). Toen we in een moskee met enorm veel verschillende houten peilers kwamen sloten Cornu en Jo zich terug aan bij het gezelschap. John die waren ze onderweg kwijtgespeeld, want John doet graag zijn ding en soms verdwijnt hij gewoon. Ik was toch ongerust omdat ook hier zoveel trappen en stoepjes zijn, dus ik ben in mijn eentje het doolhof ingetrokken (de mensen die me kennen zullen nu ook wel denken oei oei komt dat wel goed ). Ik ben dan richting toeristen politie gelopen en heb daar raad gevraagd. Uiteindelijk heb ik John opgebeld en hebben we op een herkenbaar punt afgesproken. oef ! Afspraak was 12 uur aan de grote poort waar we binnen gekomen zijn, een aantel waren netjes op tijd. We zijn buiten de stad gaan lunchen, het was lekker eerst een soepje met veel groentjes in en dan een groene pasta, groen gemaakt door dille met in het midden dezelfde groenten als uit de soep en een kommetje zure room om erover te gieten. Was best lekker.  

We waren wat te vroeg voor de check in, maar dan kwam het hoofd van toerisme en die liet ons plaats nemen in de VIP lounge, in grote diepe zetels konden we rustig de vlucht afwachten, we hebben dan ook een heel lichte controle gehad en van overgewicht maakten ze blijkbaar geen probleem en dan heb ik het over een 32 kg zware koffer en niet over ons 

02-10-2019 om 20:34 geschreven door marleen3520  

TTring tring, daar is hij al weer, wat heeft die wekker al moeten werken tijdens deze reis, we moeten er weer vrij vroeg uit, want we moeten gepakt en gezakt klaar staan om 7.30 om te vertrekken naar Khiva. Natuurlijk is weer niet iedereen op tijd, ik denk dat sommige mensen een andere klok hebben, die zo'n beetje een eigen tijdritme heeft en zich niks aantrekt van gemaakte afspraken, snappen doe ik het niet, nu alleen maar hopen dat wij altijd de wekker horen 

We nemen afscheid van onze gids, want in elke stad krijg je een gids die tot die stad behoort, kwestie van goed op de hoogte zijn van zijn stad, of het geeft meer mensen werk, in ieder geval het is altijd een beetje wennen aan een nieuwe gids.

De rit van Bukhara naar Khiva is ongeveer 450 km, de tijd.... lang heel lang. De chauffeur is van ochtend toegekomen uit Khiva, hij had dus al een lange reis achter zijn kiezen. Eerst nog even de tank volgieten, duur is benzine hier niet 0,49 cent is wat anders dan bij ons. Het eerste stuk valt vrij goed mee, eerst 2 baans, dan 4 baans en dan weer 2 baans weg, de baan was in goede conditie, maar na een tijdje begonnen er kuilen en putten in te komen, John vergeleek het met de banen in Wallonië ook zoveel beschadigingen aan de weg, je wordt echt dooreen gerammeld, dondert bijna je bank af en het doet pijn in heel wat organen... Dan vraagt Myrthe een toiletstop aan en een paar honderd meter verder is er een openbaar toilet, ik pas voor de plas, vind die openbare toiletten in het buitenland meestal vies en goor en tja dan ga ik er liever niet naartoe. Ik had op mijn wensenlijstje een katoenveld of moet ik zeggen een veld met katoen.. we waren er al een paar voorbij gereden, maar dan aan de andere kant van de weg, tot de mannen (want die zitten meestal voorin) allemaal tegelijk stop riepen, de chauffeur moet een beetje geschrokken zijn want die stampte heel hard op zijn rem.  Jo had pijnlijke voeten en liep dan ook op zijn kousen, zijn voeten waren gezwollen door de warmte, wel lastig op kousevoeten als er ezeltjes die voor transport zorgden van de kant van de weg hun openbaar toilet gemaakt hadden, maar blijkbaar is het goed gegaan.  Iedereen stond dan ook de plukkers en het katoen te fotograferen, het zijn allemaal best aardige mensen die zelfs poseerden voor ons.  Tot er een man met zijn armen in de lucht en veel kabaal makend op onze groep afkwam, Jo en Will stonden dan ook tussen de katoenplanten wat die meneer helemaal niet leuk vond, kan ik ook wel begrijpen, het is hun broodwinning en elk plukje katoen telt. 

Na een paar uurtjes stelde de chauffeur zelf voor om even te stoppen, hij zag er ook moe uit, maar ja je zou van minder. We stopten aan een wegrestaurant, nou ja wat je restaurant zou noemen, het waren een reeks kleine kamertjes aan elkaar gebouwd, een winkeltje, een restaurant, en nog een paar gebouwtjes en achterin waren de toiletten. John en ik namen koffie, het was heel sterke koffie gesuikerd en melk neen melk hadden ze niet, (wat wel meer voorkomt) maar uiteindelijk bracht de mevrouw een potje met poedermelk.  Er stonden een 10 tal tafeltjes, gedekt met een dun plastic zeiltje met bloemetjes op en die bloemetjes zaten vol met vliegen... daarom zijn we dan uiteindelijk maar buiten op een bankje gaan zitten, niet aan de tafels, want de tafel stond op zo'n verhoog, tafel 20 cm hoog en daar moet je dan gaan aan zitten heel ongemakkelijk en dat redden John en ik echt niet. 

In de goot stonden watermeloen planten, stel je voor midden in de woestijn groeien in de riolen meloenen.. maar ja daar krijgen ze tenminste nog water. Rosalinde heeft ons dan ook getrakteerd op meloen een immens dikke meloen voor 1,5 euro, spotgoedkoop en oh zo lekker.

Dan werd het tijd om weer verder te rijden op zeker ogenblik reden we een groot meer voorbij aan de grens van Turkmenistan, vreemd maar ja er zijn nog meer dingen vreemd in Oezbekistan.

Rond 15 uur komen we aan in Khiva, de chauffeur stopt ter hoogte van een hotel en belt met iemand, hij klinkt boos, tja klinken want hij spreekt alleen Russisch dus we verstaan geen jota van wat hij zegt.  Hij wordt echt boos, hij rijdt een stuk, stopt, rijdt, stopt, rijdt, stopt en zet de motor af, hij zit daar, staart voor zich uit en wij weten van niets, John stuurt een sms naar het hoofd van toerisme, legt de situatie uit en vraagt uitleg.  De chauffeur krijgt telefoon, zegt iets en rijdt verder, iets later gaat zijn telefoon weer over en krijgt John de telefoon in zijn handen gestopt, het is de 'local guide who is waiting for us'ok ze verwachten ons, oef dat is al iets.

Ze hadden de wens uitgedrukt om in een Yurt te slapen, maar van de gids in Tashkent kregen we te horen dat het niet door gaat want dat wij dat niks zullen vinden, geen comfort, blabla en blabla. Dus wij maar afwachten waar we naartoe gebracht worden. De straat verandert in een ehhh pad of gewoon een baantje aarde en zand en dikke keien niks asfalt of beton of wat dan ook, we worden enorm door mekaar geschud en dat voor een hele rit nog, we gaan echt naar de middle of nowhere. bizar, en dan komen we aan een soort vestigingsmuur met kantelen en een uitkijktoren, ziet er wel mooi uit en dan zien we Yurt achtige dingen, dus toch ! Wat zijn we benieuwd.

Het zijn geen echte Yurts, maar het zijn gebouwen die eruit zien als een Yurt en per gebouw heb je 4 kamers, met een inkom halletje een ronde slaapkamer en een badkamer met zitbad.  De bedden zijn halfrond zodat ze netjes tegen een muur kunnen staan.

Maar veel tijd hebben we niet, want ondertussen is het al ver na 15 uur en hebben sinds 7 uur niets meer gegeten, oh ja toch een paar stukjes meloen.  Dus worden we uitgenodigd om onder een soort afdak plaats te nemen aan grote ronde tafels. Een paar jonge mannen dekken vlug de tafels, brengen brood en sla en nadien vis en vlees, de vis was met een lekker korstje gebakken smaakte lekker af, echt goed.

De baas van Toerisme van Khiva kwam ons ook verwelkomen, heel vriendelijk sprak en begreep helaas bijna geen Engels, de gids speelde voor tolk.  Hij stelde voor om na de lunch een trip te maken met een pick up truck konden 5 mensen mee waarvan er 2 achter op de pick up moesten staan.  Er werd aan de tafel besloten dat John en ik in de pick up mochten gaan zitten met nog een derde en de 2 andere mannen achterop. Omdat de dames geklaagd hadden dat ze niet mochten zwemmen in het meer rondom het gebouw, waar dus enorm veel vissen in zitten en zij als kweekvijver gebruiken, logisch dat je niet in een kweekvijver mag zwemmen, dachten wij dat we hun een plezier deden met hun een rondvaart met een speedboot aan te bieden, hier konden dus weer 5 mensen in mee en de gids was super blij dat hij ons dit kon aanbieden.  Na de lunch vlug onze fototoestellen pakken en klaar voor vertrek, maar voor we het beseften, was iedereen op de pick up geklommen en was Will in de auto komen zitten, dat was niet de afspraak die de gids gemaakt had, hij had een bootje gecharterd voor de dames, hij was dan ook niet blij dat iedereen op de pick up zat, Insurance not happy zei hij, maar goed dat was dan maar aan hem om hier iets over te zeggen.  John zat eerst voorin, maar na de eerste stop heeft hij met mij gewisseld want met 3 op de achterbank had je geen recht stuk in je rug, dus dank je John. Onderweg zijn we een paar keer gestopt, ik heb ervan genoten om sporen te zoeken, thuis moet ik even uitzoeken van welke dieren die sporen zijn er lagen ook schelpjes, allemaal met een licht paarse kleur en ik heb een bijzonder grote kever gezien en een woestijnrat die net in haar holletje kroop toen ik er aan kwam. Nadien nog een mooie zonsondergang gezien.  Geen idee wat de anderen van de natuuruitstap vonden, want niet iedereen had natuur opgegeven op hun wensenlijst.

Voor het diner werden we verwacht in een andere Yurt, een wit gebouwtje overtrokken met een wit zeil zag er dus meer als Yurt uit.  Helaas pindakaas het was ons niet gegund want het was zo'n ultra laag tafeltje waar je op de grond  moest zitten. Jo was solidair en is bij ons onder dat afdak komen zitten.

En dan naar bed, het was koud in de Yurts, de airco hebben we op 30 gezet maar de lucht die eruit kwam was en bleef ijskoud. Op de bedden lag ook alleen maar een laken, geen deken, geen dekbed, het was zo koud, ik heb dan een badhanddoek bij over mij gelegd en zo in slaap gesukkeld

Bijlagen:
IMG_20190929_082524.jpg (116 KB)   
IMG_20190929_083002.jpg (73.6 KB)   
IMG_20190929_113517.jpg (97.4 KB)