Na een kort nachtje, het was weeral bijna middernacht, toch vrij uitgeslapen het bed uit. Na een verfrissende douche van een heerlijk ontbijt genoten, weer met life muziek en een uitstekende service, je hebt je vork nog niet neergelegd of er staat al een charmante dame om je bord weg te ruimen.  Trouwens al het personeel van het hotel is super vriendelijk.

Om 9 u was onze supergids er weer, zijn volledige naam is Bedzodbek Nozimbekov een mondje vol ;-)

Het plan voor vandaag is om de blauwe lijn van de metro volledig te volgen, er zijn 3 metro lijnen een blauwe een rode en een groene.

We moesten ons haasten om in te stappen, want de weg voor het hotel werd volledig afgesloten omdat de President er langs moest, half Tashkent werd dus auto vrij gemaakt, we reden nu aan de andere kant van de straat en toen de colonne langskwam heb ik maar koninklijk naar de president gewuifd J

Wat was het weer een fantastische ervaring, ik blijf er verwonderd over zijn dat het allemaal zo proper zo netjes is.  Wanneer een metro stel op zijn eindbestemming komt gaat er een politie agent alle wagons inspecteren om te zien of er niemand in achter gebleven is, er niks in achtergelaten is of er niks vuil is.  Dat onze landen daar nu eens een voorbeeld aan nemen.  Misschien is dit ook wel een reden dat er geen vandalisme is en dat alles schoon en netjes is omdat men weet dat alles strikt gecontroleerd wordt, het is niet storend die controle, op elk perron staat er een politie agent (soms meerdere en politie van de metro) ze bekijken alles, ze groeten je, ze zijn er gewoon, de mensen vinden dit zo normaal.

Wij hebben toch wel een super gids, in elk metro station zijn heel mooie luchters en lampen, op zeker ogenblik waren we in een station dat vrij donker was, hij heeft gezorgd dat het licht voor ons aangestoken werd.

Hij kan trouwens ook overal zijn auto parkeren, hij heeft nog nooit verder dan 10 meter van waar wij moesten zijn, zijn auto neergezet en hij laat ons dan eerst uitstappen of gaat de auto ophalen zodat wij zover niet moeten lopen.

Vandaag hebben we dus 11 metro stations gefotografeerd, dat was dus : foto’s maken, hup de metro in, volgend station eruit, foto’s maken enz…. Ging dus heel vlot, soms was het even wachten tot het meeste volk weg was.

Elk station is bijzonder, geen 2 stations zijn hetzelfde overal een ander thema een andere architect een andere kunstenaar.

Deze metro’s zijn gebouwd eind jaren 60 begin 70, na een aardbeving in april 1966 kwam de president van Rusland deze geteisterde stad bezoeken, 300.000 mensen waren dakloos geworden.  De president heeft toen ook beslist om hier een metronetwerk aan te leggen, want elke stad in Rusland met meer dan 1 miljoen inwoners had een metro, dus heeft hij gezorgd dat Tashkent als eerste en enige (tot voor kort) in Centraal Azie een metrostation kreeg.  Hij heeft verschillende architecten en kunsternaars zich hier laten uitleven en het resultaat mag er zijn. Het zijn echte kunstwerken, hier gaan we later nog wel meer over schrijven, met foto’s.

Na de heerlijke uitgebreidde lunch zijn we naar een islam complex gereden, het Hast Imam Complex, heel mooie moskee, na onze schoenen uitgetrokken te hebben en Marleen een sjaaltje op haar hoofd had gedaan, mochten we de moskee binnen bezoeken. Een pracht moskee met een paar heel mooie koepels, recht tegenover dit complex zijn ze de grootste moskee van centraal Azie aan het bouwen, in 2022 zou hij klaar moeten zijn.

Daarna naar het standbeeld ter nagedachtenis van de aardbeving een enorm groot en impressionant beeld.

En dan naar het hotel… even schrijven en wat opfrissen want dat is wel nodig, het is hier heet (heerlijk) meer dan 31 graden (zalig) en als je uit de frisse metro komt en dan in een blakende zon dat verschil voel je wel.

Vanavond worden we weer opgehaald en dan zien we wel weer wat we nog gaan uitsteken.  We hebben wel flink onder onze voeten gehad dat we gisteren onze koffie in het hotel zelf betaald hadden, alles wat we in het hotel uitgeven moet op de kamer gezet worden en wordt door hun betaald…. John vroeg of de meisjes ook op de rekening mochten komen… eerst keek hij heel verwonderd maar dan herkende hij John’s humor J