welkom in ons wereldje WELKOM
Hoe ga je van start met je eigen website? Hoe kunnen we er voor zorgen dat het hier een beetje aangenaam is?
Ik neem aan dat beginnen bij het begin het beste en eenvoudigste zal zijn.
Zijn jullie klaar voor de start?
Hoi, ik ben isabel en woon samen met mijn allerliefste vrouw Ingrid en onze Kapoen Cédric.
We gaan samen door het leven als een doorsnee gelukkig gezinnetje.
Wij wonen in het o zo gezellige west-vlaanderen, op een plaats waar je naast de drukte van elke dag ook nog kan genieten van de echte boerelucht :-)
Waarom deze blogsite?
De fans onder jullie zullen wel weten dat we vroeger ook al eens een eigen plekje hadden op het net , maar wegens tijdsgebrek en goesting hebben we deze maar in het archief gestopt.
En vorige week werd ik plots gevraagd door iemand "waarom schrijf jij niet meer op je site?"
En meer was er eigenlijk niet voor nodig om terug van start te gaan .
Dus daarmee hebben we terug onze "entree" gemaakt en heten we jullie vanharte welkom in ons wereldje.
groeten isabel
22-03-2008
fijn weekend
Hallo, Bij deze wensen we iedereen een fijn paasweekend. lieve groetjes isabel , ingrid en cédrid
Hallo, Gisteren zijn we eens terug een film gaan huren. Het is altijd moeilijk kiezen tussen al nieuwe en oudere dvd's maar mijn keuze was vlug gemaakt toen ik de volgende film zag staan.
the chinese botanist's daughters In het post-Mao tijdperk proberen twee chinese meisjes een verboden liefde geheim te houden.... China begin jaren 1980.Het weesmeisje Li Min gaan studeren bij de befaamde,maar strenge botanist, professor chen. Samen met zijn 20jarige dochter An heeft hij een verlaten eiland omgetoverd tot een paradijs vol geneeskrachtige planten. An -die verlangt naar een minder eenzaam leven- kijkt erg uit naar een vrouwelijk gezelschap- Al snel ontstaat er een verwarrende , sensuele en vooral verboden romance tussen beide meisjes. Nu ze niet meer zonder kunnen leven , bedenken Min en An steeds gevaarlijkere regelingen om hun verhouding voor te kunnen zetten.... The chines boranist's daughters werd gedraaid in vietnam want nog steeds rust op homosexualiteit in china een groot taboe. Regisseur Dai toont het aangrijpende lot van deze twee jonge vrouwen tegen een achtergrond van oogstrelende landschappen vol groe , zwarte bergen, geheimzinnige grotten, riviertjes en weelderige , exotische planten.
Eigenlijk is het een gewone film als een ander maar dan ook weer niet. Iets maakt hem speciaal. En na het zien sta je wel even stil bij het feit dat wij blij mogen zijn in Belgie te zijn geboren. Nog een prettige zondag groeten isabel
Wat is er aan de hand ? Dit weekend loopt precies niet zoals het zou moeten lopen.(en de vorige liepen ook al niet over) Ik leef precies in een dejavu , de dejavu die ik NIET wil. Het voelt helemaal niet lekker en ik wil het NIET. Cédric slaagt er de laatste tijd in de nachten in het weekend lekker overhoop te zetten(alhoewel "lekker") Krijg zo stilletjes aan het gevoel dat mijn batterijtjes aan het leeg lopen zijn. En daar moet dringend iets aan gebeuren hoor. Maar simpel is dus wel anders. Gisterenavond dan maar de digitale wekker op zijn kamer geplaatst en hem duidelijk gemaakt dat hij enkel bij het zien van een 6 mocht opstaan.( afgeplakte cijfers deden er voor zorgen dat hij enkel het eerste cijfer van het uur kon zien) Maar het begon al om 24u en dan opnieuw om 2u en om 4u . Om dan uiteindelijk de strijd te staken om 4.45u Kalm blijven is dan echt wel heel moeilijk en ook al weet ik dat cédric al die verwarde emoties niet begrijpt toch raak je op een gegeven moment de pedalen kwijt. Resultaat , hart die bonst in je keel , kop die op springen staat en een maag die langs alle kanten samentrekt. Vrijdag vertelde de opvoedster van zijn groepje dat ze cédric 's morgens ook hadden moeten straffen en daar wil hij het dus wel begrijpen en zich er bij neerleggen. Maar wat wij ook proberen niets lijkt te lukken.( i know ik hou niet vol bij de vooropgestelde doelstellingen , maar simpel is ECHT anders hoor) Gisteren hem gans de dag niet met zijn playstation laten spelen. Misschien een beetje drastisch , maar we moeten echt een manier vinden om dit ongepaste gedrag van midden in nacht op te staan en te liggen roepen echt wel aanvechten. Deze morgen in een furie zijn kamer binnengestapt en hem heel goed duidelijk gemaakt dat als hij niet flink zou blijven liggen dat hij vandaag gans de dag NIET op de computer mag. (hier straffen we echt onszelf ook mee maar dan moet dat maar hoor) We zijn nog redelijk vroeg en op het ogenblik zijn er nog favoriete tv programma's die cédric kunnen bekoren , maar geloof me straks begint het vraaguurtje.(lees uren) En geloof me het is verschrikkelijk hard als je constant NEE moet zeggen tegen je kind. Maar het is voor zijn en onze bestwil hoor. Ik heb me de laatste tijd al suf gedacht hoe het nu eigenlijk kan dat cédric zijn nachten zo verstoort zijn. Komt het door zijn rillatine , komt het door teveel computeren , komt het door iets anders???? Ik weet het NIET. Wat ik wel weet is dat dit niet meer lang zo kan duren ,want ik raak nog eens de pedalen kwijt. Ik had deze morgen echt het gevoel terug van de tijd voor de kindervriend . En geloof me mensen dit wil ik NIET. Ben ik nu belachelijk als ik schrijf dat het me teveel aan het worden is. Heb ik wel het recht van klagen(als je het klagen mag noemen) Iedereen die ook maar iets afweet van een kind met autisme zal mij wel begrijpen. En raad is ALTIJD welkom Ondertussen heb ik mezelf wat kunnen bedaren (was serieus nodig) en nu ............... Nu heb ik al weer spijt dat ik tegen hem heb zitten roepen. En dit heeft dan ook weer dit knagend gevoel van spijt en verdriet. OOOOO dit wil ik NIET.
Hallo, Morgen is het dan zo ver , dan moet ik afscheid nemen van mijn dierbare collega's. Er is nu éénmaal een tijd van komen en een tijd van gaan. Mijn tijd van gaan is gekomen. Woensdag start ik op mijn nieuwe dienst. Het wordt wel even wennen om terug van de ergo naar de verzorging over te stappen. Back to my roots zou ik durven zeggen. Het is als de dag van gisteren dat ik mocht starten in het psychiatrisch ziekenhuis als logistieke hulp . Ik kreeg een job uit duizend . In het begin was het serieus aanpassen , ik maakte er kennis met ziektebeelden waar ik totaal niet wist hoe mee om te gaan. Ik hoorde woorden die ik in mijn levensvocabulair nog niet was tegengekomen. Maar ik voelde me al vlug als een visje in het water en dit mede de pracht van collega's die ik er had. 1 voor 1 allemaal pracht van mensen die ik een jaar tijd een plekje heb gegeven in mijn leven. We hebben samen zoveel dingen beleefd , zo vaak gelachen en zoveel meer.... Ik ga ze allemaal wel een beetje missen hoor. Veerle en martine van dienst vrije tijd , monique en brigitte , sylvie en natuurlijk ons diensthoofd katrien. Ik heb heel veel van ze geleerd het voorbij jaar en ik ben er zeker van dat we goeie vrienden blijven. Het ga jullie goed lieve collega's. groetjes isabel
Hallo , Na een weekje wachten is het deze avond weer zo ver SARA op tv. Blijkbaar is heel vlaanderen in de ban van deze serie en daar ontbreken wij niet tussen hoor. Wij vinden het een pracht van een serie , niet omwille van het verhaal , maar gewoon de acteerprestatie van Veerle Baetens. Elke andere actrice kan daar echt wel nog een puntje aan zuigen . Het is onwaarschijnlijk hoe prachtig ze die rol wel speelt. Wij liggen vaak plat van het lachen , alleen al door de grimassen van haar snoetje. En eigenlijk weet iedereen hoe dit verhaal zal aflopen ,en weet je dat kan ons niet schelen hoor we blijven genieten van elke aflevering. Ik weet nu al dat het afkicken zal zijn als het éénmaal voorbij is. Veerle Baetens leerden we kennen enkele jaren terug toen ze meespeelde in wittekerke . Ondertussen is dit enkele jaren geleden en schitterde ze onder andere in films als " de kus" " windkracht 10" " dennis van rita" ....... Elk op zich pareltjes van vlaamse films. Ik zou zeggen voor de mensen die ook Sara volgen op zondag . Heel veel plezier deze avond . Nog een prettig weekend groeten isabel en co
