welkom in ons wereldje WELKOM
Hoe ga je van start met je eigen website? Hoe kunnen we er voor zorgen dat het hier een beetje aangenaam is?
Ik neem aan dat beginnen bij het begin het beste en eenvoudigste zal zijn.
Zijn jullie klaar voor de start?
Hoi, ik ben isabel en woon samen met mijn allerliefste vrouw Ingrid en onze Kapoen Cédric.
We gaan samen door het leven als een doorsnee gelukkig gezinnetje.
Wij wonen in het o zo gezellige west-vlaanderen, op een plaats waar je naast de drukte van elke dag ook nog kan genieten van de echte boerelucht :-)
Waarom deze blogsite?
De fans onder jullie zullen wel weten dat we vroeger ook al eens een eigen plekje hadden op het net , maar wegens tijdsgebrek en goesting hebben we deze maar in het archief gestopt.
En vorige week werd ik plots gevraagd door iemand "waarom schrijf jij niet meer op je site?"
En meer was er eigenlijk niet voor nodig om terug van start te gaan .
Dus daarmee hebben we terug onze "entree" gemaakt en heten we jullie vanharte welkom in ons wereldje.
groeten isabel
19-01-2008
zo ontzettend echt
Hallo, Ik ben deze dagen weer aan het lezen geslagen .Voor het moment ben ik een boek aan het lezen over een meisje met autisme en een mentale handicap. Ik had gisteren eventjes het gevoel dat ik een boek over cédric aan het lezen was . Er stond een stukje in die ik zo herkenbaar vond . Ik schrijf het even hier op mijn blog omdat het zo perfect verwoord hoe ik het zo kunnen verwoorden.
Of ik het verwerkt heb? Of ik het verwerkt heb van cédric , wordt me wel eens gevraagd.Ja .En nee. Ik heb geaccepteerd dat we een gehandicapt kind hebben .Maar verwerkt? Verwerken doe je stukje bij beetje , een proces dat gelijk op loopt met fasen die je met je kind doormaakt. Cédric is nu 10. Als peuter vond iedereen hem lief en schattig , nu ergeren sommigen , die hem niet kennen, zich aan zijn plotselinge kreetjes.Men kijkt op.Men vindt hem raar.Anders. Op zulke momenten heb ik nog helemaal niks verwerkt.Dan heb ik het moeilijk.Het zijn ook de momenten dat mijn liefde voor hem als een vloedgolf door me heen stroomt. Ik hou van hem , ik wil hem beschermen, leiden , dicht bij me houden. Nu draaien de mensen vaker hun hoofd om.De kloof tussen cédric en leeftijdsgenoten wordt groter.Zijn anders-zijn zal steeds meer opvallen.Straks is hij 15.Niet meer die lieve , mooie kleuter, maar ook geen giechelende tiener die met zijn vriendjes over meisjes en zoenen praat.Een jongen die -zichtbaar- uit de toon valt.Dat is telkens confrontrerend.En verdrietig. Verwerkt of niet verwerkt. Daartegenover staat de fijne gevoelens , die bij cédric altijd heftig zijn. Bewondering bevoorbeeld.Voor wat hij kan en leert, voor hoe hij zich staande houdt , voor zijn onverstoorbare blijheid .
(stukje uit ach , laukie van danielle kraft, enkel naam ik veranderd)
Ik kan je verzekeren je staat wel ff stil als je zo jezelf tegen komt in een boek. Nog een prettig weekend aan iedereen. groeten isabel
