hallo,
Het is eindelijk vrijdag , ik ben er helemaal niet spijtig om.
Het is verschrikkelijk druk .Druk op het werk en druk in mijn hoofd.
In mijn job heb ik nu zo echt het gevoel van ik moet rennen , springen , vliegen , duiken, vallen en weer opstaan.
Er moet zoveel gebeuren dat ik bijna niet weet waar eerst te beginnen.
Ik moet iets in elkaar knutselen voor moederdag , ik moet affiche's maken voor de maand mei (die bijna voor de deur staat) ik wil meer tijd in individuele begeleidingen steken, ik wil aan elke deur van de bewoners een decoratiestukje in elkaar knutselen tegen de zomer, ....
Ik wil .... en ik wil ......... IK WIL GEWOON WEER TEVEEL!
Een mens zou een ingebouwd remsysteem moeten bezitten maar dan als het dan nog zo moest zijn heb ik helemaal geen tijd om op die rem te gaan staan.
Een werkdag bevat voor mij gewoon ff veel te weinig uren.
Volgende week gaat mijn diensthoofd op ziekteverlof en komen er dan een paar zaken bij die ik mag overnemen.
Pas op ik vind het een hele eer dat ze mij die verantwoordelijkheid wil geven en ik ben trots dat ze me dit toe vetrouwen  maar ik loop nu al in versnelling nummer 6 .
Straks loop ik mezelf helemaal voorbij.
Het grote nadeel is dat ik mezelf ook wel ken (zou een spijtige zaak zijn als dit niet het geval zou zijn)en dat ik dan alles gewoon te perfekt wil doen.
En soms kan die perfektie gewoon niet.
Ze roepen langs meerdere kanten tegelijk en ik heb nu al bijna geen plaats meer op mijn "nog te doen lijstje"
Daarbij zit mijn koppeke vol met een ander lijstje .Een lijstje van "nog te doen voor 29 mei"
De grote zaken zijn nu al ok maar er zijn nog zoveel dingen die nog moeten gebeuren.
Ik denk dat ik maar een echt lijstje er ga bij nemen zodat ik niets vergeet.

En weet je ik wil ook eens tijd gaan maken voor tante kikine en nonkel Willy want we hebben al zolang beloofd om eens naar hasselt te gaan eten , naar de verliezers van vorig jaar in "mijn restaurant".
Maar hasselt dat doe je niet ff overentweer dus moeten we ergens een gaatje maken van een dag of 2 verlof in de week.
Binnenkort is de nieuwe reeks voorbij en moeten we ook gaan eten bij de nieuwe winnaars LOL
Dus tanteke we zijn het nog niet vergeten hoor en we doen echt ons best maar ik vrees dat het niet voor direkt zal passen.
Maar uitstel is nog steeds geen afstel en het zal ooit wel eens passen en dan gaan we zeker en vast er iets heel gezelligs van maken.
Bij deze maken we een belofte dat jullie het op een blaadje mogen schrijven "nog te doen met isa en ing".

En naast dit alles wil ik ook meer tijd gaan maken om te sporten .Gisterenavond zat ik al met pyjama in de zetel voor tv tot ik besefte van "ik zou beter een beetje gaan fietsen".Na nog een kwart te twijfelen ben ik uit de zetel in mijn sportkleren gesprongen en ben ik een uurtje gaan fietsen.
Om daarna weer in mijn pyjama in de zetel te duiken ,samen met mijn vrouw te genieten van "mijn restaurant" en te denken van wat moet ik morgen weer allemaal doen ik moet dit en ik moet dat en ik zou nog dit en ik zou nog willen dat.....

LANG LEVE HET WEEKEND

groetjes isabel

24-04-2009 om 20:18 geschreven door isabel

Hallo,

Deze namiddag gezellig gaan wandelen op de vestingen , onder een stralend zonnetje.

Wat wil een mens nog meer!

prettig weekend

groetjes isa en co

18-04-2009 om 18:48 geschreven door isabel

Yes mensen I KNOW het is al heel lang geleden.
Ik weet eigenlijk niet of er hier nog mensen langs komen , laat staan iets komen lezen .
Maar ik maak er nu echt eens een beetje werk van om bij te pennen.
Waarom het zo lang duurde , gewoon door het feit dat ik er geen zin in had.
Mag ook wel ff hé.
Ondertussen zijn we al een maand of 4 ver in het jaar en dateert mijn laatste schrijven van rond nieuwjaar.
Wat is 4 maand in een mensenleven , ontzettend weinig , maar er kan wel teen en tander verandere hé.
De grootste verandering zal wel zijn dat ik (hopelijk voor altijd ) verlost ben van mijn lelijke spataders op mijn benen.
Ik kan me echt niet meer herrineren van wanneer ik daarmee rondliep maar het was al jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren.
Toen ik aan mijn dieet begon had ik zo iets van " als ik op mijn streefgewicht ben ga ik ervoor om die te verwijderen"
Het is er door omstandigheden eerder van gekomen , want aan mijn streefgewicht zit ik nog een 20 kg verwijderd maar van de spataders ben ik verlost.
DOor het te vaak last hebben en de als maar pijnlijker wordende benen heb ik er (hopelijk voorgoed dus) komaf mee gemaakt.
Mijn tante sms-te me iets om in te kaderen en om me courage te geven voor de OP .
Up to the summer with the nice legs.
Gelukkig is het nog geen zomer want eigenlijk schoon zijn ze nog verre van maar als je het vergelijkt met voordien is het een hemel van verschil.
De littekens zijn me nu nog iets te rood en te diep en die rode harde plek zit er nog steeds en (ik durf het bijna niet zeggen) doet eigenlijk weer meer en meer pijn .
IK hoop dat het iets banaals is maar ik ga in ieder geval niet wachten tot midden mei om op controle te gaan denk ik .

Net voor de krokusvakantie had cédric ook het fabuleus idee om een tuimeling te gaan maken op de speelplaats.Het werd een valpartij met serieuze gevolgen.
Hij viel pardoes op zijn mond regelrecht op zijn voorste grote tanden.
Nu voor de kenners onder jullie zoals je weet had cédric heel grote tanden en geloof me ze waren als ze goed als helemaal verdwenen.
Nee niet afgekraakt(behalve dan een klein stukje) maar helemaal naar boven en naar binnen geduwd.
Inderdaad je zou denken aaaaaaaaaaaaaaiiiiiiiiuw dit moet pijn doen .
Maar een groot geluk bij een ongeluk , omwille van cédric zijn autisme heeft hij een heeeeeel hoge pijngrens en heeft hij zo goed als bijna geen pijn ervaren.
Het moment zelf waren er natuurlijk traantjes dir vooral door het vele bloed zien en door het toch wel geschrokken zijn.
Toen hij mama en ingrid terug zag na dat het was gebeurd (zijn als een gek naar kortrijk gereden)moest hij ook wenen , maar dat kwam omdat mama ook moest wenen(want geloof me het was een hele schok om ons ventje zo terug te zien)
Annyway van de ene tandarts naar de andere om advies in te lichten van wat er ons nu te wachten stond.
En om een lang verhaal kort te maken en omdat ik eigenlijk geen zin heb om al die gevoelens weer te laten boven komen kan ik jullie nu vertellen dat het al bij al toch redelijk is gelukt om hem een beetje weer een normaal gebit te geven.
Cédric zal nog wel heeeeeeeeeel veel uurtjes op de tandarts stoel moeten zitten maar het ergste is tot nu toe voorbij.
Na de paasvakantie mag de spalk er af en gaan ze het stukje tand die was afgebroken er weer aan hangen.
Zijn tanden staan bijlange niet meer zo ver naar voor als voordien maar zijn ook wel een stuk korter geworden.
Annyway met zijn vormsel zal hij er toch niet uit zien als een eerste communiekantje want dat had ik toch wel een beetje gevreest hoor.
EN zo zijn we bij het volgende onderwerp die de laatste 4 maand wel de reveu is gepasseerd.
Op 29 mei doet cédric zijn vormsel ,en op 30 mei is er groot feest voor onze vent.
DE meeste voorbereidingen zijn gebeurd en eigenlijk is het nu een beetje afwachten en aftellen naar de grote dag.
Het wordt een feest om nooit meer te vergeten dat kunnen we je nu al vertellen.
Neeeeeeee meer details verkrijg je pas later want als er al lezertjes tussen zitten zou de suprice er af zijn hé.
Voor de rest gaat alles gewoon , zover je het gewoon kan noemen hé

Op het werk draait Ingrid nog vollop ijsjes en we hopen op een warme zomer zodat ze mag blijven draaien hé.
Bij mij op het werk draait de business meer dan behoorlijk .

Zo mensen dat was het dan maar weer.Ik maak deze keer geen beloften van "tot gauw" of zo .Jullie zien wel wanneer ik er weer ben.
lieve groeten en bedankt om langs te komen
x isabel

13-04-2009 om 07:47 geschreven door isabel