welkom in ons wereldje WELKOM
Hoe ga je van start met je eigen website? Hoe kunnen we er voor zorgen dat het hier een beetje aangenaam is?
Ik neem aan dat beginnen bij het begin het beste en eenvoudigste zal zijn.
Zijn jullie klaar voor de start?
Hoi, ik ben isabel en woon samen met mijn allerliefste vrouw Ingrid en onze Kapoen Cédric.
We gaan samen door het leven als een doorsnee gelukkig gezinnetje.
Wij wonen in het o zo gezellige west-vlaanderen, op een plaats waar je naast de drukte van elke dag ook nog kan genieten van de echte boerelucht :-)
Waarom deze blogsite?
De fans onder jullie zullen wel weten dat we vroeger ook al eens een eigen plekje hadden op het net , maar wegens tijdsgebrek en goesting hebben we deze maar in het archief gestopt.
En vorige week werd ik plots gevraagd door iemand "waarom schrijf jij niet meer op je site?"
En meer was er eigenlijk niet voor nodig om terug van start te gaan .
Dus daarmee hebben we terug onze "entree" gemaakt en heten we jullie vanharte welkom in ons wereldje.
groeten isabel
Joepie het is eindelijk VRIJDAG!!! nog eventjes geduld en dan zien we eindelijk cédric terug , dan kunnen we terug lekker knuffelen. OOOOOOOOOO wat hebben we daar achter verlangt , dit kun je geen mens vertellen. Wat is het toch zalig om graag te zien en graag gezien te worden. Aan iedereen een prettig weekend en geniet van elkaar . Dikke knuffels isabel en ingrid
Het is inderdaad al weer een tijdje geleden dat ik nog online was , maar dit zullen jullie wel allemaal begrijpen neem ik aan. We zijn nu bijna een maand verder en ik kan jullie meedelen dat alles heel goed gaat. Cédric zit nu voor de 3de week in "de kindervriend" en hij is er supergelukkig. Vanaf de eerste week voelde hij er zich al thuis en ik kan met geen woorden beschrijven hoe blij wij daar wel voor zijn. De eerste week was natuurlijk een beetje heel veel aanpassen , want het was allemaal ontzettend nieuw. Maar hij heeft zich heel vlug thuisgevoeld in zijn groepje en in zijn klas. In de klas zitten ze met 8 kids en in de leefgroep ook met 8 kinderen. (dit zijn niet dezelfde kinderen) Elke dag verloopt gelijk en ook weer niet en dit is juist wat onze jongen nodig heeft. Op maandagmorgen breng ik cédric rond een uur of 9 (op maandag begint school maar om 9u45) en op vrijdagnamiddag mogen we onze kapoen weer afhalen. Op woensdagavond hebben wij elke week een telefoonafspraakje met onze lieverd.(en het doet verschrikkelijk veel deugd om hem eens te horen) Over de middag gaat cédric eten in zijn groepje en na een korte middagrust keren ze terug naar de klas. Deze rust is voor hen veel beter dan op een drukke speelplaatst te moeten spelen , want drukte is nu éénmaal iets waar ze niet tegen kunnen. De school is om 16u gedaan en dan gaan ze allemaal terug naar hun groepje . Om 16u eten ze een koek en praten ze wat na over het klasgebeuren en dan is er iedere dag wel iets te doen. Op maandag mogen ze naar tv of naar video's kijken ( de meeste kids zijn na zo een eerste dag veel te moe om nog iets anders te doen)Op dinsdag gaan ze zwemmen(hebben hun eigen zwembad, luxe hé) Op woensdag gaan ze altijd op uitstap , of het is naar een speelplein of wandelen of iets anders. Op donderdag mogen ze kiezen uit de speelkamer en op vrijdag mogen ze naar huis JIHAAAAAA. 's avonds gaan ze slapen om 20u en dit is misschien wel vroeg , maar na een dag aktie is een vroege nachtrust wel aan te raden. Alles verloopt dus echt wel heel vlotjes en het is zo dat het moet zijn natuurlijk. Soms is er wel al eens iets dat je niet in de hand hebt en dan gebeuren er niet zo een leuke dingen , maar die zijn gelukkig van korte duur. We moeten iedereen wat tijd geven om Cédric te leren kennen natuurlijk. En het is een superlieveke maar hij heeft ook zijn scherpe kantjes hoor.
Hoe gaat het nu met ons? Wij beginnen heeeeel stilletjes te wennen aan de stilte in huis , maar een echt ritme hebben we nog niet echt gevonden. Dit zal wel komen neem ik aan. Ik kan jullie wel vertellen dat wij de gelukkigste mensen op de aardbol zijn als het vrijdagnamiddag is. Als we cédric van in de verte zien afstormen regelrecht in onze armen, een mens zou er bijna van beginnen huilen. We zien hem zoooooooo graag!!!!!!
