Opening van de Internationale Boekenbeurs 2011 op Cuba
Havana, 11 februari. De voorzitster van het Cubaanse Instituut voor het Boek, Zuleica Romay, benadrukte hoe temidden van de internationale financiële crisis, de boekenbeurs op het eiland uitdijt en groeit. Bij de opening van de 20ste editie, wees ze op de aanwezigheid dit jaar van 158 nationale en internationale uitgeverijen en naar de meer dan zes miljoen boeken en tweeduizend titels die 25 dagen lang ter beschikking werden gesteld van de lezers.
Ze herinnerde eraan hoe dit feest van de letteren samenvalt met een halve eeuw alfabetiseringscampagne, de eerste culturele massa-actie na de overwinning van de revolutie in 1959.
Nadat ze de aanwezigen had verwelkomd, feliciteerde Romay de schrijvers Jaime Sarusky en Fernando Martínez Heredia, die dit jaar gehuldigd worden, en verder de lidstaten van de Alianza Bolivariana para los Pueblos de Nuestra América (ALBA), als eregasten.
De aanwezigheid van hun intellectuelen, zo zei ze, zorgt ervoor dat wij onze vaderlandse geschiedenis kunnen her-lezen, dat onze roots meer erkenning zullen krijgen en sterkt het vertrouwen dat we de betere wereld waarnaar wij verlangen zelf gaan opbouwen".
In zijn dankwoord herinnerde Sarusky eraan hoe er op het einde van de jaren 40 en in het begin van de jaren 50 van vorige eeuw slechts op drie of vier slecht verlichte tafels in het Centrale Park van Havana boeken werden uitgestald en verkocht van uitgeverijen uit Mexico, Argentinië en Spanje. De ellendige culturele realiteit van die periode maakte van de schrijver een vent van niks, die een onmogelijke realisatie nastreefde, zo voegde hij eraan toe. Pas na de overwinning van de Revolutie zagen auteurs zoals Alejo Carpentier hun teksten eindelijk gedrukt in dit land.
Essayist en filosoof Fernando Martínez Heredia schetste zijn eigen geschiedenis, toegespitst op de studie van de revolutionaire processen in Cuba en Latijns-Amerika. Ik ben trots, beklemtoonde hij, dat ik een zoon ben van een volk dat nooit zal aanvaarden dat er een verbond ontstaat tussen het nepotisme van de kleintjes en het imperium van het geld. Alleen het socialisme, argumenteerde hij, is in staat het pad te effenen voor vrijheid, sociale rechtvaardigheid en soevereiniteit. Hij pleitte ervoor dat de Cubaanse cultuur haar ontwikkeling zou benutten ten behoeve van het volk, om op die manier de geesten en de gevoeligheden te versterken die doorslaggevend zullen zijn om de uitdagingen aan te kunnen.
Het Havanese gedeelte van de beurs duurde tot 20 februari. Daarna startte een rondreis door het hele land die op 6 maart eindigde in de oostelijke stad van Cuba, Santiago.
Tsjechische schrijver overleden, na een lange ziekte
Op 26 februari is de Joodse Tsjechische schrijver Arnost Lustig overleden, zo meldt onder meer De Redactie. Hij werd 84 jaar en stierf aan de gevolgen van een lang aanslepende longkanker Lustig werd op 21 december 1926 geboren in Praag. In 1942 werd hij als zestienjarige opgesloten in het concentratiekamp van Theresiënstadt, en nadien in Auschwitz en Buchenwald. In 1945 wist hij te ontsnappen uit een trein die hem naar Dachau moest transporteren. Na de oorlog studeerde Lustig journalistiek in Praag en werkte hij voor de nationale radio-omroep. Zo zou hij onder meer de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 verslaan. Na de inval van de Sovjets na de Praagse Lente in 1968, verhuisde Lustig naar Israël, Joegoslavië en uiteindelijk, in 1970, naar de VS. Vanaf de val van de muur woonde hij afwisselend in Washington DC en Praag, en sinds 2003 leefde hij opnieuw permanent in zijn geboortestad. In Lustigs literaire oeuvre neemt vooral de Holocaust een centrale plaats in. Hij publiceerde zijn eerste werken in de jaren vijftig, en schreef zowel romans en verhalen als toneelstukken en scenarios. In het Nederlands verschenen de romans Het donker kent geen schaduw (Wereldbibliotheek, 1994) en De reis van Katharina Horowitz (Werldbibliotheek, 1995). De Engelse vertaling van dat laatste boek werd in 1974 genomineerd voor de Amerikaanse National Book Award. In 2008 werd Lustig in eigen land bekroond met de Franz Kafka Prijs.
Schrijver Howard Jacobson won in met zijn recentste roman The Finkler Question' in oktober vorig jaar de prestigieuze Booker Prize. Naar aanleiding van de vertaling van dat werk (De Finkler Kwestie') komt hij op 23 februari 2011 in Passa Porta vertellen over de hoogtes en laagtes van zijn schrijverschap en, ongetwijfeld, wat het betekent om jood te zijn.
Volgens kenners van zijn werk is The Finkler Question' echter niet s mans beste boek. Die eer gaat naar Kalooki Nights', dat het in 2006 niet verder schopte dan de longlist van diezelfde prijs. Waarom moet u Jacobson lezen - en nu, voor de gelegenheid, gaan beluisteren? We zetten een paar goeie redenen op een rijtje.
Hij groeide op in een joods gezin en hield daar een uitgesproken joodse identiteit aan over. Niet dat hij praktiserend is, maar qua levens- en wereldvisie ziet hij zichzelf in een 5.000 jaar oude joodse traditie werken. Jacobson wordt weleens de Britse Philip Roth genoemd, al ziet hij zichzelf meer als een joodse Jane Austen.
Na een korte academische carrière gooide hij zich begin jaren 80 op het schrijven van zijn komische, deels autobiografische debuutroman Coming from Behind', over een school die uit geldgebrek beslist te fuseren met een voetbalclub en hoorcolleges begint te geven in het stadion - iets wat volgens de schrijver ook echt gebeurd is.
Humor loopt als rode draad door het boek. Het verhaal schiet zo uit de startblokken: wanneer de 49-jarige Julian Treslove na een avondje uit met twee joodse vrienden op een boogscheut van zijn huis door een vrouw in elkaar wordt geslagen en daarbij al zijn waardevolle bezittingen verliest, zit hij vooral met één vraag. Wat zei dat mens toen ze op zijn hoofd sloeg? Ze riep immers iets... Na veel puzzelen en nadenken meent hij ook te weten wat: "You jew!" Terwijl een minder problematisch aangelegde man dit als een komische toevalligheid zou beschouwen, gaat Treslove piekeren en begint hij na verloop van tijd zelfs aan zijn eigen identiteit te twijfelen. Misschien is hij zijn hele leven in feite wel een jood geweest en beseft hij dat nu pas, schiet hem door het hoofd, en wordt het zo stilaan tijd om de identiteitsswitch ook daadwerkelijk uit te voeren...
De eBooks eregalerij is een eerbetoon aan de klassieke Nederlandse en Vlaamse literatuur, zoals dat eerder vorm heeft gekregen in de permanente tentoonstelling Het Pantheon in het Letterkundig Museum. Samen met het museum en de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (DBNL) heeft Bibliotheek.nl daaruit voor u als gebruiker een selectie gemaakt van auteurs en van rechtenvrije eBooks die u kosteloos kunt downloaden en lezen.
Bij elk boek hebben de drie instellingen uitgebreide achtergrondinformatie over de auteur samengesteld: Het leven; Het werk; Lof & Blaam; De erfenis; Een selectie van foto- en videomateriaal.
De eBooks eregalerij applicatie start altijd vanuit de boekenkast. Deze boekenkast toont een vast aantal boeken, deze kunnen niet door de gebruiker worden uitgebreid. Aanvankelijk heeft elk boek een wikkel, wat aangeeft dat het nog moet worden opgehaald. Zodra dat is gebeurd, kan het direct worden gelezen.
Voor het binnenhalen van de boeken en het lezen van de auteurinformatie is toegang tot het internet nodig. Als een boek eenmaal is opgehaald kan dit boek zonder internetverbinding gelezen worden.
De Nederlandse journalist Arjan Visser bundelde 27 schrijversinterviews met Nederlandstalige auteurs, onder wie Harry Mulisch, Jan Wolkers, Erwin Mortier, Tom Lanoye en Dimitri Verhulst.
Het is eens wat anders dan de obligate zeven hoofdzonden: een boek waarin de geïnterviewden aan de tand gevoeld worden met de tien geboden als leidraad. De Nederlandse journalist Arjan Visser doet het sinds 1998 voor de krant Trouw, en bundelt 27 schrijversinterviews uit die reeks nu in een boek.
Ondanks het religieuze raamwerk waarin Visser zijn interviewreeks kadert, leveren de geboden waarin God zelf en rol speelt, zelden flitsende antwoorden op. Zowat elk interview begint met een obligaat rondje geloof afvallen, hetzij onder de vorm van een snel in elkaar getimmerd ietsisme, of een aanval op het geloof van de jeugdjaren. In dat schuitje kan natuurlijk de Zeeuwse refobabe en knuffeldebutante Franca Treur niet ontbreken.
Maar eenmaal de geboden over God achter de rug, kunnen de bijbels en heiligenbeelden de kast in en mogen er ongebreideld ikjes gesprokkeld worden. Er wordt duchtig aan zelfanalyse gedaan, met soms potsierlijke resultaten: psychologie van de allerkoudste grond, noemt geïnterviewde Gebrand Bakker het zelf. De nagel op de kop. Ook Mulisch (zelfs Mulisch!) praat zichzelf monkelend een Oedipuscomplex aan. In onze tijd bestond dat nog. Bij het interview met Arthur Japin krijg je voorwaar zin om als elfde gebod Gij zult niet zo zeuren! aan het lijstje toe te voegen.
De strakke onderverdeling van het tot monoloog verengde gesprek in tien vakjes doet wat geforceerd aan. Als lezer krijg je enkel de erg gestileerde antwoorden te zien, maar je wil toch vooral weten welke vragen Visser gesteld heeft om het gesprek vorm te geven. Slechts één uitzondering staat Visser zichzelf toe: het interview met de honderdjarige Max Keilson blijft netjes in vraag-antwoordvorm staan, ook al omdat de bedachtzame antwoorden van de hoogbejaarde schrijver zich niet in de vorm van een fake monoloog laten gieten.
Dat neemt niet weg dat er gelukkig ook veel fraais te rapen valt in Vissers interviewboek. Jeroen Brouwers bijvoorbeeld, die herinneringen ophaalt aan de griezelige kostscholen van zijn jeugd. Het hakt er bij de lezer diep in, een man die in de herfst van zijn leven nog zo kan stampvoeten om het verraad van zijn ouders, meer dan een halve eeuw geleden. Andere tijden, meneer.
Andere tijden zijn het ook voor Jan Cremer. Wie had in de jaren 60 durven voorspellen dat het eeuwig enfant terrible van de Nederlandsche Letteren zich op een dag in volle ernst een goed en zuiver, ja zelfs Gottglaubig mens zou noemen? De rijstpap met gouden lepeltjes wordt nog net niet opgediend.
Ook de Vlamingen zijn goed vertegenwoordigd. Erwin Mortier mag een geweldige anekdote opdissen over de geforceerde biechten uit zijn jeugd (Waarbij Meneer pastoor uiteraard moet weten of de kleine Erwin onkuisheid heeft gepleegd, en met zn hoevelen dat gebeurde; volgens Visser maakt enkel de katholieke variant van de decaloog melding van onkuisheid) en Tom Lanoye neemt zichzelf lollig in de zeik. Dimitri Verhulst mag dan weer komen vertellen hoe hij zijn geloof afzwoer toen bleek dat het aantal Weesgegroetjes dat hij opdreunde ongeveer omgekeerd evenredig was aan het gezinsgeluk dat hem ten deel viel. Stiekem vraag je je toch af wat Hugo Claus geantwoord zouden hebben, moest Visser hem bijtijds voor de microfoon hebben gekregen.
Het laatste woord is echter voor de oude Jan Wolkers, in een interview uit 2002. Terug naar Oegstgeest bij de borrel, schaduwen van de Tweede Wereldoorlog en het relaas van alles wat niet mocht in een gezin dat gedomineerd werd door een fanatieke believer van een vader. Op zondag stiekem mee naar de film met katholieke vrienden en betalen met gestolen geld. Terwijl het er in die films vaak veel lieflijker aan toeging dan in de verhalen die mijn vader ons uit de bijbel opdiste. Als lezer val je even stil. Ondanks alle tekortkomingen die Visser zich op de hals haalt door de opzichtige spirituele invalshoek van zijn interviews, maken dergelijke verstillende momenten zijn boek de moeite waard.
De Spaanse schrijfster Ana Maria Matute (85) heeft de Cervantesprijs gekregen van koning Juan Carlos. De prijs is een van de belangrijkste literaire prijzen in de Spaanstalige literatuur.
Matute wordt gezien als een van de beste schrijfsters van Spanje uit het tijdperk na de burgeroorlog (1936-1939). In haar werk heeft ze het ook vaak over dat conflict.
Tijdens de plechtigheid die gehouden werd in de universiteitsstad Alcala de Henares (de geboorteplaats van Miguel de Cervantes) begon Matute haar bedankingsspeech met een speciale vermelding voor de Chileense dichter Gonzalo Rojas die maandag overleed.
Matute is nog maar de derde vrouw die de Cervantesprijs wint. Eerder kregen Maria Zambrano en Dulce Maria Loynaz de prijs al.
Eind april werd in Antwerpen voor de zestiende keer De Gouden Uil uitgereikt. Niettegenstaande het succes van deze editie zijn de initiatiefnemers (Standaard Boekhandel, Canvas, Radio 1, Humo) overtuigd dat de prijs nood heeft aan nieuwe impulsen om zijn vlucht verder te zetten. Bijgevolg hebben zij beslist om De Gouden Uil in zijn huidige vorm te laten landen.
De Gouden Uil is één van de belangrijke literatuurprijzen in het Nederlandse taalgebied en het is de uitdrukkelijke wens van de initiatiefnemers dat dit de komende jaren zo blijft. Er werd dan ook beslist om te onderzoeken hoe een nieuw partnership de prijs maximale kansen kan geven op een nieuwe start.
Daartoe heeft de VZW De Gouden Uil Boek.be reeds formeel de vraag gesteld om de toekomst van De Gouden Uil te willen verzekeren. Het is de mening van zowel de VZW als van Boek.be dat deze prijs ten goede moet komen aan het hele boekenvak. De Raad van bestuur van Boek.be erkent expliciet de bijzondere waarde van deze Vlaamse prijs en onderzoekt op dit ogenblik de voorwaarden waaronder zij dit vooropgestelde doel kan realiseren.
In 2011 zal er geen prijs worden uitgereikt om Boek.be de nodige tijd te geven een visie te ontwikkelen over de wijze waarop en de middelen waarmee zij De Gouden Uil vanaf 2012 kan organiseren.
Zowel de initiatiefnemers van De Gouden Uil als de Raad van Bestuur van Boek.be houden er aan de diverse investeerders te danken voor de jarenlange inspanningen die zij hebben geleverd in het bijzonder de Stad Antwerpen en Brouwerij De Koninck.
Fout in gedicht van Machelse herdenkingsmuur voor Gerard Reve
In het Oost-Vlaamse Machelen bevat de tekst op een pas ingehuldigde herdenkingsmuur voor schrijver Gerard Reve, een weergave van zijn gedicht "Credo", een woord te veel. In plaats van "niets dan duisternis en Dood" staat er "niets anders dan duisternis en Dood". Het college van burgemeester en schepenen bespreekt maandag of het monument aangepast moet worden.
De Oost-Vlaamse gemeente Zulte stelde op 25 april de heraangelegde dorpskern van deelgemeente Machelen voor, met werk van schilder Roger Raveel en een eerbetoon aan de overleden auteur Gerard Reve. Op een gladde betonwand in witte kleur werd met koperen belettering het gedicht "Credo" aangebracht. Reve, die tot aan zijn dood in 2006 in Zulte woonde, schreef het gedicht in 1968.
De correcte versie van het gedicht luidt: "Niets te verwachten, niets te hopen: er rest mij niets dan duisternis en Dood. Ik zie het, maar ik wankel niet: wie Gij ook zijt, U heb ik lief, met heel mijn hart, met al mijn Bloed." Het woord 'anders' staat niet in de originele dichtbundel en niet in de Verzamelde Gedichten van Gerard Reve.
Hoe de fout in de herdenkingsmuur geslopen is en wie ervoor verantwoordelijk is, wordt nog onderzocht. In het bestek dat Zulte opmaakte voor de werken stond de correcte versie van het gedicht, zegt een communicatieambtenaar van de gemeente. Het college van burgemeester en schepenen komt maandag samen en plaatst de fout in het monument op de agenda. (belga/tma)
Actrice en regisseuse Reinhilde Decleir wint dit jaar de Louis Paul Boonprijs. Die wordt jaarlijks uitgereikt door kunstenaarscollectief Honest Arts Movement (HAM), waarvan Boon medestichter is. Eerdere laureaten waren onder meer regisseur Lieven Debrauwer en schilder Fred Bervoets.
Reinhilde Decleir werd bekroond voor haar werk met het sociaal artistieke theater Tutti Fratelli, dat ze onveranderd onder de aandacht brengt in interviews over haar rollen in tv-reeksen als 'Van vlees en bloed' en 'De ronde'.
Bij Tutti Fratelli maakt Decleir als regisseur theater met senioren, armen, jongeren, allochtonen en maatschappelijk kwetsbaren.
Volgens de jury van de Boonprijs heeft het gezelschap niet enkel een sociaal doel, maar, door de inbreng van Decleir, ook een artistiek hoogstaand effect.
"Ze gebruikt de vormkracht van het theater om een stem te geven aan zij die doorgaans niet gehoord worden. Via de theaterkunst wordt hun zelfbeeld versterkt, hun denken verruimd en hun geloof in een betere toekomst vergroot", stelt de jury. (belga/adha)
Philip Freriks, de voormalige presentator van het NOS achtuurjournaal, zal aan het hoofd staan van de nieuwe jury die in totaal 65.000 euro aan prijzengeld mag verdelen.
De samenstelling van de nieuwe jury voor de Libris Literatuur Prijs 2011 is als volgt: · Dhr. Philip Freriks, journalist en voormalig presentator van het NOS achtuurjournaal (voorzitter) · Dhr. Ton Anbeek, emeritus hoogleraar moderne Nederlandse letterkunde te Leiden · Mw. Marijke Arijs, literair vertaler en criticus · Mw. Louise Fresco, hoogleraar duurzaamheid in internationaal perspectief te Amsterdam en publiciste · Mw. Jann Ruyters, literair criticus bij Trouw De voorzitter komt uit een maatschappelijke sector buiten de literatuur. De overige vier leden zijn werkzaam als literatuurwetenschapper, criticus en/of auteur.
De Libris Literatuur Prijs wordt komend jaar toegekend voor de beste oorspronkelijk Nederlandstalige roman. Op 31 januari 2011 werd de longlist bekend gemaakt, gevolgd door zes nominaties op 14 maart, waarna tot slot op 9 mei de prijswinnaar wordt bekend gemaakt tijdens het traditionele galadiner in het Amstel Hotel te Amsterdam.
'Vlaanderen is te belangrijk om het over te laten aan de flaminganten'
Waarom we hier hoog in de kantoren van Het Toneelhuis zo op een middag naar de oorsprong van 'De monstertrilogie' zitten te delven?
Omdat de complete trilogie van Tom Lanoye volgende week samen met de Humo in de kiosk ligt: 'Het goddelijke monster' + 'Zwarte tranen' + 'Boze tongen' = haast duizend bladzijden wereldliteratuur.
We zitten hier dus, het kan niet anders, herinneringen op te halen aan de regeerperiode van Marc Dutroux: vanaf de zomer van 1996 beheerste de kindermoordenaar compleet de Belgische agenda. En het was alle commotie rond zijn wandaden, gekoppeld aan de onvermijdelijke diagnose van een diepe Belgische malaise, die Lanoye ertoe aanzette een familiegeschiedenis aan te vatten waarover hij al langer piekerde. Deschryver zou de familie heten, ze verdient haar zwart geld met de productie van vasttapijt. En ze hapte toch een jaar of zes weg uit Lanoyes schrijversleven.
«Ik dacht aan een boek van zo'n tweehonderd bladzijden. Maar het moment kwam al gauw dat ik midden in de nacht mijn uitgever Mai Spijkers belde: 'Mai, dit is aan het exploderen, het wordt minstens een trilogie!' En hij vond dat gelukkig goed nieuws: voor zoiets mocht ik hem nog eens wakker bellen, zei hij.»
«Ik squashte toen nog, intussen zijn mijn knieën helaas helemaal naar de knoppen. Mijn toenmalige squashpartner zegt het me nog geregeld: 'Een jaar lang heb ik niet één match van je kunnen winnen, zozeer zat je onder de adrenaline. Het was niet te doen!'»
«Ik weet het, en toch ben ik erin getrapt, en ik ben nog altijd bitter op mezelf dat ik mee ben gestapt in de goednieuwsshow onmiddellijk na de verkiezingen - maar wie niet? Ik was te opgefokt optimistisch om te kunnen zien wat komen ging.»
«Het gaat in dit land ook alleen nog maar over Bart De Wever, hè? Japan ligt plat, er is een mondiale economische crisis, we zitten zonder regering. Waarover hebben de kranten het? Of Bart De Wever nu naar frituur 't Draakske of 't Kriekske gaat.»
«Kan de N-VA mij garanderen dat ik op haar volgende congres twaalf minuten lang mijn afwijkende mening ten beste mag geven? Of op het Vlaams Nationaal Zangfeest? Dan kunnen ze even ophouden 'De Vlaamse Leeuw' te zingen. Waarom zingen ze dat lied daar eigenlijk zoveel? Kennen ze 't nu nog niet vanbuiten? Van zelfbevrediging gesproken. Als je die beelden moet aanschouwen van Siegfried Bracke en Geert Bourgeois die allebei met de hand op het hart 'De Vlaamse Leeuw' zingen. Dat is toch even gênant als een junkie die op tv zijn shot zet? En Geert Bourgeois houdt misschien zijn hart nog vast, maar pensioenflamingant Bracke aait vooral zijn portefeuille.»
De Nederlandse auteur Cees Nooteboom heeft "de Gouden Uil literatuurprijs 2010" gewonnen met de verhalenbundel "'s Nachts komen de vossen". Tom Lanoye de enige Vlaamse genomineerde won de publieksprijs.
(belga) - De Nederlandse auteur Cees Nooteboom heeft "De Gouden Uil Literatuurprijs 2010" gewonnen met de verhalenbundel "'s Nachts komen de vossen". Tom Lanoye, de enige Vlaamse genomineerde won de publieksprijs. "De Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs" ging naar Wild verliefd van de Nederlandse Ditte Merle. Zij krijgen elk 25.000 euro, zo werd zondag bekendgemaakt tijdens de uitreiking in Zaal Stuurboord in Antwerpen.
"De Gouden Uil 2010 gaat naar een boek vol verstilde verhalen op het raakvlak van leven en dood; een superbe verkenning van de mensenziel, en van de weemoed die daar woedt. Melancholie is the name of the game, en àls begrijpen al enig inzicht biedt, dan nog geen troost", aldus de jury die voorgezeten werd door Humo-boegbeeld Guy Mortier.
"De Gouden Uil Prijs van de Lezer" ging naar Sprakeloos van Tom Lanoye, de enige Vlaming in wedstrijd voor de hoofdvogel. De drie overige genomineerden bij de volwassenen waren Arnon Grunberg met "Kamermeisjes en soldaten", Thomas Rosenboom met "Zoete mond" en Mensje van Keulen met "Een goed verhaal".
De Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs werd binnengehaald door Ditte Merle met "Wild Verliefd". "De overwinning gaat naar een boek dat getuigt van lef en doorzettingsvermogen. Een boek dat de jury's kijk op de wereld heeft veranderd. Een boek dat, de jury geeft het ootmoedig toe, wel meer heeft geprikkeld dan haar fantasie", zo luidt het bij de jury onder leiding van journaliste Jelle Van Riet.
"De Gouden Uil Prijs van de Jonge Lezer" ging naar "De hondeneters" van Marita de Sterck.
23 April is een symbolische datum in de wereldliteratuur. Op dezelfde dag, 23 april 1616 overleden Cervantes, William Shakespeare en Inca Garcilaso De La Vega. Daarnaast is 23 april ook de geboorte of overlijdensdatum van andere prominente auteurs zoals; Maurice Druon, K.Laxness, Vladimir Nabokov, Josep Pla en Manuel Meíja Vallejo.
Voor UNESCO was dit in 1995 de reden om 23 april uit te roepen tot de jaarlijkse Wereld Boeken Dag, ter promotie van lezen, publiceren en het beschermen van publicaties door middel van copyright wereldwijd.
De Wereld Boeken Dag in 2008
Momenteel wordt de Wereld Boeken Dag jaarlijks in meer dan 100 landen gevierd. Bijna elk land lijkt haar eigen unieke invulling te geven aan de Wereld Boeken Dag.
De Wereld Boeken Dag wordt ook gehouden in het Verenigd Koningkrijk en Ierland, maar wijkt qua datum af van de internationale Wereld Boeken Dag.
"De helaasheid der dingen" van Felix van Groeningen heeft de internationale competitie gewonnen van het 29ste Internationaal Filmfestival van Istanbul. De zogenaamde Golden Tulip Award werd uitgereikt door een jury onder voorzitterschap van acteur Klaus Maria Brandauer.
Acteurs Bert Haelvoet en Wouter Hendrickx namen de prijs van ter waarde van 10.000 euro in ontvangst. Ook de Turkse distributeur ontvangt hetzelfde bedrag ter ondersteuning van de Turkse release van de film.
Volgens het juryrapport schetst de film "... a contemporary, raw, energetic and truthful picture of how hard it is to grow up. Voorts wordt de film geloofd "...for portraying with precise and sensible details, individual change and the power of art." Een feestje bouwen met Felix en de andere nonkels moet nog even worden uitgesteld tot de stofwolk gaat liggen en de vliegtuigen weer opstijgen.
De bekroning in Istanbul is voor de voor de film van Felix van Groeningen een nieuw hoogtepunt op een ondertussen indrukwekkend internationaal palmares. Eind mei wordt de film ook verdeeld in Duitsland en eerder deze week werd aangekondigd dat de film in augustus in Moskou in première gaat.
De Gouden Uil 2010 wordt zondagmiddag 25 april uitgereikt in Antwerpen. Het nieuwe cultuurprogramma Cobra van Frieda Van Wijck zendt 's avonds een reportage en interviews met de winnaars uit. De nieuwe formule is een gevolg van de onvrede na de afgelopen uitreiking waar de schrijvers lang moesten wachten op het begin van de live-uitzending in Terzake. Ook de weigering van het programma om aandacht te besteden aan de Gouden Uil Jeugdliteratuur beviel slecht.
De jury van de Gouden Uil bestaat uit: Guy Mortier (voorzitter), Sam de Graeve, Jeroen Maris, Jeroen Vullings en Kathy Matthys. De jury voor de Gouden Uil Jeugdliteratuur bestaat uit: Jelle Van Riet (voorzitter), Mirjam Noordijn, Barbara Rottiers, Jürgen Peeters en Jo Roets
Schrijfster Saskia De Coster heeft opschorting van straf gekregen in de zaak rond een lezersbrief in De Standaard. Daarmee volgt de rechter van de correctionele rechtbank in Brussel het Openbaar Ministerie.
De Coster had een brief naar De Standaard gestuurd waarin ze zware kritiek had op de huidige voorzitter van de Boerenbond Piet Vanthemsche. De brief zelf had ze ondertekend met Noël Devisch, de ere-voorzitter van de Boerenbond.
Volgens De Coster was het een impulsieve grap. "Het was nooit de bedoeling dat die brief zou verschijnen", zei ze. "Ik vond een opiniestuk van Piet Vanthemsche een overdreven en bijna karikaturale verdediging van de vleesconsumptie en in een opwelling heb ik een even karikaturaal antwoord geschreven. Ik heb het dan ondertekend met de naam van iemand die zeker nooit zoiets zou schrijven."
De Coster zei zelf dat ze nooit had verwacht dat de brief zou worden gepubliceerd. Het Openbaar Ministerie had zich eerder al akkoord verklaard met een eventuele opschorting van straf, onder meer omdat de schrijfster al genoeg gestraft is. Door de kwestie verloor ze haar baan als columniste bij De Standaard. Die job bracht haar jaarlijks 5.950 euro op.
De Coster riskeerde een gevangenisstraf van acht dagen tot drie maanden en een geldboete van 1.650 euro. De Coster moet wel 1 euro schadevergoeding betalen aan Devisch. "Ik ga niet in beroep want het is een rechtvaardig oordeel".
Prijs voor de beginnende auteur gaat naar Sofi Oksanen
De in 1977 geboren Finse auteur Sofi Oksanen heeft de Nordic Council Literary Prize 2010 gewonnen met Zuivering, haar derde roman. Dat is op 30 maart in Helsinki bekendgemaakt. De prijs, goed voor 350.000 Deense kronen (circa 47.000 euro), wordt al sinds 1962 uitgereikt aan beginnende auteurs van romans, toneelstukken, poëzie, essays of verhalen, met het doel de Scandinavische talen en literatuur te promoten.
In Zuivering denkt een oude vrouw haar minder fraaie gedrag tegenover haar zuster goed te kunnen maken tegenover de dochter van haar zuster. Volgens de jury zindert de roman van de spanning: onuitgesproken geheimen en diepbeschamende wandaden vormen door het hele boek heen een web van intriges, waardoor de lezer wel verder moet lezen. Met een zeldzaam precies en treffend taalgebruik beschrijft Oksanen wat het verleden kan aanrichten bij individuen en hoe de geschiedenis doorklinkt in het heden.
De prijs wordt begin november in Reykjavik aan Oksanen uitgereikt.
De boekenpauw voor het mooist geïllustreerde kinder- of jeugdboek gaat naar André Sollie voor De Zomerzot. Daarnaast reikte de jury 2 boekenpluimen uit als aanmoediging voor de illustratoren. De laureaten van de Boekenpluimen zijn Carll Cneut met Fluit zoals je bent en Gerda Dendooven met Hoe het varken aan zijn krulstaart kwam.
Er komt een nieuwe roman van historicus Jacques Presser. Het wordt gezien als 'de missing link' tussen zijn vorige werken De Nacht der Girondijnen en de Ondergang.
Het manuscript van Homo submersus lag 63 jaar lang verborgen bij nabestaanden en wordt pas dertig jaar na Pressers dood uitgegeven. "De doorslag van het manuscript lag al die jaren bij familie in een lade", zegt oud-geschiedenisleraar Nico Markus, die een inleiding schreef voor het boek.
"Presser heeft het boek in zijn onderduikperiode geschreven op een typemachine. Er was indertijd schaarste in papier, dus je ziet dat de tekst heel dicht elkaar is gezet. Ook typte hij hele stukken tekst in de zijkant van het papier."
Fictief
In het fictieve dagboek beschrijft Presser hoe de 27-jarige Joodse kunsthistoricus Jacques onderdook. "Die voornaam is niet toevallig. Het dagboek gaat eigenlijk over het leven Jacques Presser zelf. De meeste gebeurtenissen in het boek lopen parallel aan die van de schrijver", vertelt Markus.
"Presser schrijft het dagboek voor zijn vrouw, die is weggevoerd. Ze wilde tijdens de oorlog bij haar ouders gaan onderduiken. Ze was Joods en had dus een vals identiteitsbewijs bij zich, maar dat werd op straat al snel ontdekt. Binnen een week moest ze naar een concentratiekamp in Polen. Ik zie het boek echt als een liefdesverklaring aan zijn vrouw. Hij heeft altijd gedacht dat ze ooit nog voor zijn neus zou staan."
Geen uitgever
Volgens Markus heeft de schrijver na de Tweede Wereldoorlog geprobeerd om het boek te verkopen, maar geen enkele uitgever wilde het hebben. "Zelf zei Presser dat er te veel dingen in stonden die andere mensen konden schaden. Maar ik denk ook dat de tijd er ook niet rijp voor was. Niemand zat vlak na de oorlog te wachten op een roman over het onderduiken."
"Hoewel het boek veel waarheden bevat, is het heel lastig om erachter te komen of alles echt gebeurd is. Heel veel dingen vertelt hij gedetailleerder dan we voorheen wisten. In het boek komt een Duitse officier op een gegeven moment met zijn dronken kop de Stadsschouwburg binnen. Alle mensen moeten hun sokken uitdoen. Diegene die schone voeten hebben mogen naar huis, de anderen worden afgevoerd naar Westerbork", zegt de historicus.
Hoewel het boek over de oorlog gaat en dus vol met nare dingen staat, zit het ook vol met humor, concludeert Markus. "Het zijn ook mensen die gewoon hun leven leiden. Ik heb er af en toe erg hard om moeten lachen."
De Nederlandse auteur Cees Nooteboom heeft "de 
