Met water gooien wordt je op den duur wel beu en dan grijp je naar de grotere middelen. Aangezien mijn baas een zwembad in zijn tuin staan heeft, mocht hij er aan geloven. Aangezien het Phi Mai is, moet je er van profiteren,
Aangezien het hier momenteel snikheet is, doet ne klets water altijd wel deugd, maar ge krijgt er ook wel dorst van. Tijdens het feest hebben we dan ook een paar kruiken Lao Hai soldaat gemaakt. Dit is gefermenteerde rijst die enkele maanden in die kruiken staat te gisten. Als je die open doet moet je die dezelfde dag opdrinken. Er wordt water, bier of whisky opgegoten en dan door een bamboe door 2 of 3 mensen opgedronken. Heeeel lekker.
Afgelopen week zijn wij hier in het jaar 2549 beland. Ik kan jullie gerust stellen, de toekomst ziet er niet slecht uit....
Boedhistisch nieuwjaar of Phi Mai, staat gelijk aan minimum 2 weken feest, met als summum 3 dagen water gooien. Men wenst je hier een gelukkig jaar terwijl men een glas water in je nek gooit. Dat hoort er nu eenmaal traditioneel bij. Met als gevolg dat alle jongeren, en ook ouderen als ze al wat zattekes worden, je hier aan de kant van de weg opwachten om je ne gelukkigen te wensen. Meestal is dat met een waterpistool, of met een paar emmers water ...
Met het project hebben we ook een feestje gegeven. Dat begint traditioneel met een basi of een boedhistische ceremonie, daarna eten en dan Lambong. Dit is de lao traditional dans, rondje draaien, niet te veel bewegen en enkel met de handjes draaien ... Heeeeeeel plezant,
Momenteel zijn de verkiezingen hier aan de gang. Lao PDR (Peoples Democratic Republic), zou dus een democratische republiek moeten voorstellen. De Lao regering noemt het centrale democratie, aangezien dit land één van de vijf overgebleven communistische landen is (naast China, Vietnam, Cuba en Noord Korea), moet je je er niet veel bij voorstellen. Je hebt om te beginnen al niet veel partij keuze, aangezien er maar 1 politieke partij is. Binnen de partij worden dan de kandidaten aangewezen door het politbureau. Uit die reeks van kandidaten kan dan een nieuw centraal committee worden gekozen. Om te kiezen moet je partijlid zijn. Een partijkaart koop je hier niet zomaar. Je moet uitgenodigd worden om tot dat selecte clubje te horen. Er zouden zon 100,000 leden zijn, uit een bevolking van bijna 6,000,000 mensen. De impact van het nieuw gekozen centraal committee is beperkt, aangezien het politbureau alle touwtjes in handen heeft. Dit politbureau bestaat uit een 10tal oude rakkers, waarvan 7 generaals. 2 ervan zijn tijdens het afgelopen vijfjaarlijkse partijcongress vervangen, wegens te oud. De 2 bejaarde generaals van achter in de 80 zijn vervangen door een jongere kroost van begin in the 60. Dat selecte clubje heeft een gemiddelde leeftijd van ergens in de 70. Een stevige griepepidemie hier in Laos zou dus misschien wel eens geen kwaad doen. Het zou misschien een even grote revolutie teweeg brengen als die van 1975.
Soms hoor ik collega's wel eens klagen, in de trant van dat er hier in het land nooit iets verandert, er geen echte democratie heerst, andere politieke partijen verboden zijn en dergelijke meer. Tegelijkertijd hoor ik van dezelfde mensen dat het hier in Laos toch wel goed is vergeleken bij Thailand. Aangezien straatprotest in Thailand de regering tot nieuwe verkiezingen dwong, die dan door de oppositie werden geboycot en uiteindelijk tot het aftreden van de huidige eerste minister heeft geleid. Aan dit soort trammelant heeft men hier duidelijk geen boodschap en daarbij vergeleken zijn vele Lao blij met de rustige gang van zaken hier. Wat op zich wel al genoeg vertelt over de politieke gedrevenheid die hier in dit land aanwezig is.
Hier zie je een jongere deminer. Geladen met een schop en een metaaldetector is hij op schattenjacht. Dat brengt waarschijnlijk meer op dan je broek verslijten op school, als je al een broek hebt natuurlijk.
In Nong district, gelegen aan de vietnameze grens, stuikel je nog over de overblijfselen van de Vietnamoorlog uit de jaren 60. Alhoewel een heel stuk woud ontmijnd werd vooraleer we aan de wegenbouw begonnen, stuitten we toch op dit stuk oud ijzer : een 500 pond bom, genoeg om een half dorp de lucht in te blazen. Normaal verdwijnt dergelijk projectiel de nacht nadat je het vindt. De dorpelingen halen er de springstof uit, waarmee ze zelfgemaakte bommen maken om te gaan vissen. Het oud ijzer wordt daarna aan de vietnamezen verkocht en is in deze afgelegen streek een van de voornaamste inkomstbronnen voor de dorpelingen; het aantal eenarmigen of verminkten van deze praktijken liegen er dan ook niet om. Deze bom was blijkbaar toch een beetje te gevaarlijk, ze ligt er al meer dan 3 weken en niemand durft er aan te komen. Ik vrees dat we geluk gehad hebben dat de bulldozer niet op de oud ijzer markt terecht is gekomen.
En dan buiskes leggen. Het is maar te hopen dat we niet teveel lekken hebben, dat zullen we over een paar maanden dan wel weer zien, eenmaal dat het systeem in gebruik is.
En soms staat er een huis in de weg, geen nood, dan wordt de "huiskamer" wel effe aan de kant geschoven om de buizen onder het huis door te installeren ....
Met dit Russisch gevaarte werden de peilers voor de fundering van de nieuwe water toren in de grond geheid. Zelfs van op veilige afstand kreeg ik de daver op mijn lijf van schrik als ik zag hoe de lao met dat gevaarte aan het werk gingen.
In Nong, het meest afgelegen district waar we werken, ben ik mijn laatste centraal watersysteem aan het bouwen. We hebben er anderhalf jaar studiewerk opzitten om eindelijk tot het ontwerp te komen. Vroeger had men er een watersysteem, waar men rivierwater oppompte, een poging deed om dit te zuiveren en het via een kleine water toren dan verspreidde. Het zuiveren heeft nooit echt gewerkt, waardoor mensen vuil rivierwater uit het kraantje kregen. Uiteindelijk is de pomp tijdens het regenseizoen weggespoeld, daarna is de generator verbrand en dit betekende het einde van het systeem. Ik heb er wat werk opzitten om niet van rivierwater te hoeven vertrekken. Via proefboringen en resistiviteitsonderzoek hebben we een aantal geschikte plaatsen gevonden waar we misschien voldoende grondwater konden vinden voor een nieuw water systeem. Het kostte dan nog een heleboel overredings werk om de plaatselijke authoriteiten te overtuigen dat dit een simpeler en duurzamer oplossing kon bieden... Bij het boren hadden we wel heel veel geluk : we stoten op een water laag die zodanig onder druk stond, dat het water vanzelf 16 m hoger uit de put blijft stromen, een artesiaanse waterput. Feest dus, fase 1 van de bouw gelukt.
Naar aanleiding van de komst van Francesco, de nieuwe medisch coordinator van Artsen zonder Grenzen, in Laos werd er een basi georganiseerd. Een basi is een boedhistische ceremonie die voor allerlei gelegenheden wordt georganiseerd : geboorten, overlijdens, verjaardagen, huwelijken of in dit geval de komst van een verse "falang" die komt werken. Tijdens de basi wordt er een kort boedhistisch gebed gezegd door een ouderling uit de wijk, allerlei spullen worden geofferd en dan bindt iedereen je een wit touwtje rond de pols terwijl men je een voorspoedig leven wenst, snel getrouwd (liefst met een lao uit hun familie), en veel kinderen en natuurlijk veel rijkdom.
Ondertussen loopt het project bijna 3 jaar en hebben we nog 2 jaar te gaan. Op het vlak van de water werken is alles goed opgeschoten. 45 dorpen zijn van water voorzien, nog 15 dorpen te gaan, wat voor dit voorjaar voorzien is. Ondertussen is er ook een groter centraal watersysteem functioneel, voor een middelgroot dorp en beginnen de werkzaamheden voor het tweede systeem. Op vlak van wegenbouw is er 21 km aangelegd in 2 verschillende districten en zijn de resterende 18 km in het laatste district in aanbouw. Planning is om met alle bouwwerken rond te zijn tegen midden 2006. Dan volgen nog een half jaar, om trainingen te organiseren, committees op te richten en te zorgen dat de boel ook blijft draaien tegen dat ik hier vertrek. Eind 2006 denk ik rond te zijn met al mijn werkzaamheden en rond ik mijn deel van het project ook af. Mijn collegas van educatie en landbouw die blijven nog een jaar langer tot eind 2007 om alles af te werken.
En hier hebben wij onze kerstvakantie doorgebracht. Een eilandje in het zuiden van Thailand. Alles stond er in het teken van de Tsunami die er vorig jaar gepasseerd was. Al bij al viel de schade hier nog goed mee, vergeleken bij andere regio's in Thailand, laat staan Sri Lanka of Indonesie. Het toerisme is er nog altijd niet wat het geweest is, maar daardoor hebben wij een zalige en rustige vakantie achter de rug ...
An, werkzaam in een HIV project van Artsen Zonder Grenzen Zwitserland.
De HIV prevalentie is hier slechts 1 op 1000.Vergeleken met Afrika, waar dit kan oplopen tot 15, 20 of 30 seropositieven per 100 mensen, is dit een peulschil.Waarom hier dan een project?Laos wordt omringd door landen als Vietnam en Thailand waar het aantal seropositieven hoger is.Veel Laotianen gaan in deze landen werken waardoor ze soms gedurende maanden van huis weg zijn met alle gevolgen vandien.Een brave vrouw in een verafgelegen dorp kan op die manier dus toch besmet worden.Dit maakt dat de HIV problematiek hier een probleem is voor Jan, Piet en klein Peereke en niet beperkt is tot risicogroepen zoals in België.Juist doordat het aantal gevallen hier tot nu toe beperkt is, geeft je dit meer een gevoel van controle en heb je minder het gevoel het probleem achterna te hollen.
Samen met twee fantastische Laotiaanse artsen hebben we een hospitalisatieafdeling met 20 bedden en daarnaast doen we consultaties voor patiënten die ongeveer maandelijks op controle komen. We beschikken hier over relatief veel middelen, voorzien door AZG uiteraard. We hebben genoeg medicatie om de opportunistische infecties (ziekten door verminderde weerstand) te behandelen. Vanaf de eerste consultatie beschikken we over een test om te weten of het afweersysteem al sterk is aangetast en er al moet gestart worden met Aids-remmers.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
