Het project loopt ondertussen een jaar. 2 weken geleden hadden we Steering Committee (een soort raad van beheer van het project), die alles een beetje opvolgt en indien nodig bijstuurt. Opmerkelijk was het verschil van zienswijze tussen de laotiaanse leden en de belgische. Van de belgische zijde was er veel interesse voor de opbouw van het project, de participatie van de bevolking, de organisatie die opgezet werd etc. De Laotianen vroegen zich voornamelijk af waarom er na een vol jaar nog geen scholen gebouwd waren, irrigatieschema’s aangelegd waren, wegen gebouwd, drinkwaterputten geboord etc. Participatie is wel het laatste waar die aan willen denken, het was een behoorlijk ‘geanimeerde’ vergadering ... Na een jaar is het project erin geslaagd om op een participatieve manier probleemanalyses te maken in alle dorpen. Op basis van die probleemanalyses zijn “dorpsontwikkelingsplannen” opgesteld, waarmee we aan de slag kunnen. Dergelijke aanpak werkt traag, maar consulteert de bevolking en betrekt hen bij de planning van de project activiteiten.

Ondertussen zijn we ook wel in gang geschoten. Voornamelijk met drinkwaterinstallatie dan. Eind januari zijn de eerste putten geboord en het drilteam zal nog tot half april in de weer zijn met boren. Tegen dan hoop ik rond te zijn in 1 district. Dan is het wachten op de handpompen, die vanuit Indie of via Unicef vanuit Kopenhagen tot hier moeten geraken. Maar normaal gezien zal alles geinstalleerd raken voor het regenseizoen begint (juni). In 3 dorpen gebruiken we rivierwater, dat via gravitatie naar de dorpen geleid wordt. Hier moeten kilometerslange greppels gegraven worden, tanks gebouwd etc. Regelmatig mis ik het temperament van de maya’s, waarmee ik in Guatemala samenwerkte. De omstandigheden in Guatemala waren veel harder: we zaten er in steil hooggebergte, waar alle constructiemateriaal door de mensen de bergen ingedragen werd, waar de afstand van de bronnen tot de dorpen veel groter was, maar waar de mensen werkten tot ze erbij neervielen. Hier zie je dat niet echt gebeuren. De dorpen zijn wel geinteresseerd om drinkwater te krijgen, maar het idee dat ze er zelf moeten voor werken, is al iets minder interessant.  Het werktempo ligt hier veel lager en het vergt heel wat vergaderingen om iets gedaan te krijgen. Ik heb gelukkig een goede laotiaanse ingenieur gevonden waarmee ik samen het terreinwerk coordineer. Hij heeft jaren ervaring in dergelijke projecten en is beter ingesteld op het werkritme van de dorpen.

21-01-2004, 00:00 Geschreven door L_Laos