Vers geoogste rijst in de opslagruimte. Hier komen natuurlijk meer geinteresseerden op af. Dus een kleine ceremonie om ongewenste geesten uit de buurt te houden. Of dit ook de muizen,ratten en termieten weghoudt weet ik niet, maar daar hebben ze in de dorpen anders wel straffer spul voor (DDT
Niet dat een deel van de leerlingen niet geinteresseerd zijn in wat de leraar te vertellen heeft. Ze zitten gewoon in een andere klas en wachten tot de leraar hen aan de andere kant van het lokaal op hun bord lesgeeft.
In Salang, ons meest afgelegen dorp waar we werken, had een familie een tijdlang een krocodil als huisdier. Het dier lag al een tijd aan de ketting onder het huis uit te drogen. Blijkbaar hebben de eigenaars teveel honger gekregen en is de croc op de feestdis beland
In April zijn we de hitte hier in Savannakhet effe ontvlucht, de Bergen in. De Plain of the Jars is een hoogvlakte in het Noorden van Laos. Een vlakte die bezaaid ligt met grote stenen kruiken, waarvoor men niet echt een verklaring heeft, waarom, hoe en wat. Urnen waarin doden werden gecremeerd ? Productie van Lao Lao (rijstalcohol) ? Blijft een vraagteken.
De hoogvlakte is sinds historische tijden een strategische plek geweest, vanwaaruit de regio gecontroleerd werd. Er werd tijdens de Vietnamoorlog stevig slag om geleverd. In plaats van de Plain of the Jars, kan je ze nu evengoed The Plain of the Bombcraters noemen.
Met water gooien wordt je op den duur wel beu en dan grijp je naar de grotere middelen. Aangezien mijn baas een zwembad in zijn tuin staan heeft, mocht hij er aan geloven. Aangezien het Phi Mai is, moet je er van profiteren,
Aangezien het hier momenteel snikheet is, doet ne klets water altijd wel deugd, maar ge krijgt er ook wel dorst van. Tijdens het feest hebben we dan ook een paar kruiken Lao Hai soldaat gemaakt. Dit is gefermenteerde rijst die enkele maanden in die kruiken staat te gisten. Als je die open doet moet je die dezelfde dag opdrinken. Er wordt water, bier of whisky opgegoten en dan door een bamboe door 2 of 3 mensen opgedronken. Heeeel lekker.
Afgelopen week zijn wij hier in het jaar 2549 beland. Ik kan jullie gerust stellen, de toekomst ziet er niet slecht uit....
Boedhistisch nieuwjaar of Phi Mai, staat gelijk aan minimum 2 weken feest, met als summum 3 dagen water gooien. Men wenst je hier een gelukkig jaar terwijl men een glas water in je nek gooit. Dat hoort er nu eenmaal traditioneel bij. Met als gevolg dat alle jongeren, en ook ouderen als ze al wat zattekes worden, je hier aan de kant van de weg opwachten om je ne gelukkigen te wensen. Meestal is dat met een waterpistool, of met een paar emmers water ...
Met het project hebben we ook een feestje gegeven. Dat begint traditioneel met een basi of een boedhistische ceremonie, daarna eten en dan Lambong. Dit is de lao traditional dans, rondje draaien, niet te veel bewegen en enkel met de handjes draaien ... Heeeeeeel plezant,
Momenteel zijn de verkiezingen hier aan de gang. Lao PDR (Peoples Democratic Republic), zou dus een democratische republiek moeten voorstellen. De Lao regering noemt het centrale democratie, aangezien dit land één van de vijf overgebleven communistische landen is (naast China, Vietnam, Cuba en Noord Korea), moet je je er niet veel bij voorstellen. Je hebt om te beginnen al niet veel partij keuze, aangezien er maar 1 politieke partij is. Binnen de partij worden dan de kandidaten aangewezen door het politbureau. Uit die reeks van kandidaten kan dan een nieuw centraal committee worden gekozen. Om te kiezen moet je partijlid zijn. Een partijkaart koop je hier niet zomaar. Je moet uitgenodigd worden om tot dat selecte clubje te horen. Er zouden zon 100,000 leden zijn, uit een bevolking van bijna 6,000,000 mensen. De impact van het nieuw gekozen centraal committee is beperkt, aangezien het politbureau alle touwtjes in handen heeft. Dit politbureau bestaat uit een 10tal oude rakkers, waarvan 7 generaals. 2 ervan zijn tijdens het afgelopen vijfjaarlijkse partijcongress vervangen, wegens te oud. De 2 bejaarde generaals van achter in de 80 zijn vervangen door een jongere kroost van begin in the 60. Dat selecte clubje heeft een gemiddelde leeftijd van ergens in de 70. Een stevige griepepidemie hier in Laos zou dus misschien wel eens geen kwaad doen. Het zou misschien een even grote revolutie teweeg brengen als die van 1975.
Soms hoor ik collega's wel eens klagen, in de trant van dat er hier in het land nooit iets verandert, er geen echte democratie heerst, andere politieke partijen verboden zijn en dergelijke meer. Tegelijkertijd hoor ik van dezelfde mensen dat het hier in Laos toch wel goed is vergeleken bij Thailand. Aangezien straatprotest in Thailand de regering tot nieuwe verkiezingen dwong, die dan door de oppositie werden geboycot en uiteindelijk tot het aftreden van de huidige eerste minister heeft geleid. Aan dit soort trammelant heeft men hier duidelijk geen boodschap en daarbij vergeleken zijn vele Lao blij met de rustige gang van zaken hier. Wat op zich wel al genoeg vertelt over de politieke gedrevenheid die hier in dit land aanwezig is.
Hier zie je een jongere deminer. Geladen met een schop en een metaaldetector is hij op schattenjacht. Dat brengt waarschijnlijk meer op dan je broek verslijten op school, als je al een broek hebt natuurlijk.
In Nong district, gelegen aan de vietnameze grens, stuikel je nog over de overblijfselen van de Vietnamoorlog uit de jaren 60. Alhoewel een heel stuk woud ontmijnd werd vooraleer we aan de wegenbouw begonnen, stuitten we toch op dit stuk oud ijzer : een 500 pond bom, genoeg om een half dorp de lucht in te blazen. Normaal verdwijnt dergelijk projectiel de nacht nadat je het vindt. De dorpelingen halen er de springstof uit, waarmee ze zelfgemaakte bommen maken om te gaan vissen. Het oud ijzer wordt daarna aan de vietnamezen verkocht en is in deze afgelegen streek een van de voornaamste inkomstbronnen voor de dorpelingen; het aantal eenarmigen of verminkten van deze praktijken liegen er dan ook niet om. Deze bom was blijkbaar toch een beetje te gevaarlijk, ze ligt er al meer dan 3 weken en niemand durft er aan te komen. Ik vrees dat we geluk gehad hebben dat de bulldozer niet op de oud ijzer markt terecht is gekomen.
En dan buiskes leggen. Het is maar te hopen dat we niet teveel lekken hebben, dat zullen we over een paar maanden dan wel weer zien, eenmaal dat het systeem in gebruik is.
En soms staat er een huis in de weg, geen nood, dan wordt de "huiskamer" wel effe aan de kant geschoven om de buizen onder het huis door te installeren ....
Met dit Russisch gevaarte werden de peilers voor de fundering van de nieuwe water toren in de grond geheid. Zelfs van op veilige afstand kreeg ik de daver op mijn lijf van schrik als ik zag hoe de lao met dat gevaarte aan het werk gingen.
In Nong, het meest afgelegen district waar we werken, ben ik mijn laatste centraal watersysteem aan het bouwen. We hebben er anderhalf jaar studiewerk opzitten om eindelijk tot het ontwerp te komen. Vroeger had men er een watersysteem, waar men rivierwater oppompte, een poging deed om dit te zuiveren en het via een kleine water toren dan verspreidde. Het zuiveren heeft nooit echt gewerkt, waardoor mensen vuil rivierwater uit het kraantje kregen. Uiteindelijk is de pomp tijdens het regenseizoen weggespoeld, daarna is de generator verbrand en dit betekende het einde van het systeem. Ik heb er wat werk opzitten om niet van rivierwater te hoeven vertrekken. Via proefboringen en resistiviteitsonderzoek hebben we een aantal geschikte plaatsen gevonden waar we misschien voldoende grondwater konden vinden voor een nieuw water systeem. Het kostte dan nog een heleboel overredings werk om de plaatselijke authoriteiten te overtuigen dat dit een simpeler en duurzamer oplossing kon bieden... Bij het boren hadden we wel heel veel geluk : we stoten op een water laag die zodanig onder druk stond, dat het water vanzelf 16 m hoger uit de put blijft stromen, een artesiaanse waterput. Feest dus, fase 1 van de bouw gelukt.
