In Nong, het meest afgelegen district waar we werken, ben ik mijn laatste centraal watersysteem aan het bouwen. We hebben er anderhalf jaar studiewerk opzitten om eindelijk tot het ontwerp te komen. Vroeger had men er een watersysteem, waar men rivierwater oppompte, een poging deed om dit te zuiveren en het via een kleine water toren dan verspreidde. Het zuiveren heeft nooit echt gewerkt, waardoor mensen vuil rivierwater uit het kraantje kregen. Uiteindelijk is de pomp tijdens het regenseizoen weggespoeld, daarna is de generator verbrand en dit betekende het einde van het systeem. Ik heb er wat werk opzitten om niet van rivierwater te hoeven vertrekken. Via proefboringen en resistiviteitsonderzoek hebben we een aantal geschikte plaatsen gevonden waar we misschien voldoende grondwater konden vinden voor een nieuw water systeem. Het kostte dan nog een heleboel overredings werk om de plaatselijke authoriteiten te overtuigen dat dit een simpeler en duurzamer oplossing kon bieden... Bij het boren hadden we wel heel veel geluk : we stoten op een water laag die zodanig onder druk stond, dat het water vanzelf 16 m hoger uit de put blijft stromen, een artesiaanse waterput. Feest dus, fase 1 van de bouw gelukt.
Naar aanleiding van de komst van Francesco, de nieuwe medisch coordinator van Artsen zonder Grenzen, in Laos werd er een basi georganiseerd. Een basi is een boedhistische ceremonie die voor allerlei gelegenheden wordt georganiseerd : geboorten, overlijdens, verjaardagen, huwelijken of in dit geval de komst van een verse "falang" die komt werken. Tijdens de basi wordt er een kort boedhistisch gebed gezegd door een ouderling uit de wijk, allerlei spullen worden geofferd en dan bindt iedereen je een wit touwtje rond de pols terwijl men je een voorspoedig leven wenst, snel getrouwd (liefst met een lao uit hun familie), en veel kinderen en natuurlijk veel rijkdom.
Ondertussen loopt het project bijna 3 jaar en hebben we nog 2 jaar te gaan. Op het vlak van de water werken is alles goed opgeschoten. 45 dorpen zijn van water voorzien, nog 15 dorpen te gaan, wat voor dit voorjaar voorzien is. Ondertussen is er ook een groter centraal watersysteem functioneel, voor een middelgroot dorp en beginnen de werkzaamheden voor het tweede systeem. Op vlak van wegenbouw is er 21 km aangelegd in 2 verschillende districten en zijn de resterende 18 km in het laatste district in aanbouw. Planning is om met alle bouwwerken rond te zijn tegen midden 2006. Dan volgen nog een half jaar, om trainingen te organiseren, committees op te richten en te zorgen dat de boel ook blijft draaien tegen dat ik hier vertrek. Eind 2006 denk ik rond te zijn met al mijn werkzaamheden en rond ik mijn deel van het project ook af. Mijn collegas van educatie en landbouw die blijven nog een jaar langer tot eind 2007 om alles af te werken.
En hier hebben wij onze kerstvakantie doorgebracht. Een eilandje in het zuiden van Thailand. Alles stond er in het teken van de Tsunami die er vorig jaar gepasseerd was. Al bij al viel de schade hier nog goed mee, vergeleken bij andere regio's in Thailand, laat staan Sri Lanka of Indonesie. Het toerisme is er nog altijd niet wat het geweest is, maar daardoor hebben wij een zalige en rustige vakantie achter de rug ...
An, werkzaam in een HIV project van Artsen Zonder Grenzen Zwitserland.
De HIV prevalentie is hier slechts 1 op 1000.Vergeleken met Afrika, waar dit kan oplopen tot 15, 20 of 30 seropositieven per 100 mensen, is dit een peulschil.Waarom hier dan een project?Laos wordt omringd door landen als Vietnam en Thailand waar het aantal seropositieven hoger is.Veel Laotianen gaan in deze landen werken waardoor ze soms gedurende maanden van huis weg zijn met alle gevolgen vandien.Een brave vrouw in een verafgelegen dorp kan op die manier dus toch besmet worden.Dit maakt dat de HIV problematiek hier een probleem is voor Jan, Piet en klein Peereke en niet beperkt is tot risicogroepen zoals in België.Juist doordat het aantal gevallen hier tot nu toe beperkt is, geeft je dit meer een gevoel van controle en heb je minder het gevoel het probleem achterna te hollen.
Samen met twee fantastische Laotiaanse artsen hebben we een hospitalisatieafdeling met 20 bedden en daarnaast doen we consultaties voor patiënten die ongeveer maandelijks op controle komen. We beschikken hier over relatief veel middelen, voorzien door AZG uiteraard. We hebben genoeg medicatie om de opportunistische infecties (ziekten door verminderde weerstand) te behandelen. Vanaf de eerste consultatie beschikken we over een test om te weten of het afweersysteem al sterk is aangetast en er al moet gestart worden met Aids-remmers.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Voor ge het weet hebt ge hier nen baxter in uwen arm. Dat is natuurlijk geen reden om in het hospitaal te blijven, een toerke op de markt ermee is geen probleem ...
Angkor Wat een reusachtig tempelcomplex in het nabijgelegen Cambodja. Terecht een wereldwonder te noemen en niet te missen mocht je hier in de regio te passeren.
Ondertussen hebben we hier ook al een beetje rondgereisd in de regio. Een van de wonderen ter wereld is hier naast de deur in Cambodja te bezichtigen : Angkor Wat. Een complex van Khmer tempels, waar je rustig een paar dagen in kunt verdwalen. Niet te missen als je hier in de regio passeert.
Trouwfeesten bij de vleet hier, in het goede seizoen dan toch. Tijdens de boedistische lente mag er niet getrouwd, verder hangt het ook van de stand van de maand af, of het wel een goede periode is om al dan niet te trouwen.
Barbecuetje met geit op het menu ... de lao lao wordt dan uit geitehoorn gedronken. Voor mensen met lage potentie, waren er ook geitetestikels op lao lao gezet : even lekker, even rap zat, van het effect heb ik niets gemerkt ...
Het project loopt ondertussen een jaar. 2 weken geleden hadden we Steering Committee (een soort raad van beheer van het project), die alles een beetje opvolgt en indien nodig bijstuurt. Opmerkelijk was het verschil van zienswijze tussen de laotiaanse leden en de belgische. Van de belgische zijde was er veel interesse voor de opbouw van het project, de participatie van de bevolking, de organisatie die opgezet werd etc. De Laotianen vroegen zich voornamelijk af waarom er na een vol jaar nog geen scholen gebouwd waren, irrigatieschemas aangelegd waren, wegen gebouwd, drinkwaterputten geboord etc. Participatie is wel het laatste waar die aan willen denken, het was een behoorlijk geanimeerde vergadering ... Na een jaar is het project erin geslaagd om op een participatieve manier probleemanalyses te maken in alle dorpen. Op basis van die probleemanalyses zijn dorpsontwikkelingsplannen opgesteld, waarmee we aan de slag kunnen. Dergelijke aanpak werkt traag, maar consulteert de bevolking en betrekt hen bij de planning van de project activiteiten.
Ondertussen zijn we ook wel in gang geschoten. Voornamelijk met drinkwaterinstallatie dan. Eind januari zijn de eerste putten geboord en het drilteam zal nog tot half april in de weer zijn met boren. Tegen dan hoop ik rond te zijn in 1 district. Dan is het wachten op de handpompen, die vanuit Indie of via Unicef vanuit Kopenhagen tot hier moeten geraken. Maar normaal gezien zal alles geinstalleerd raken voor het regenseizoen begint (juni). In 3 dorpen gebruiken we rivierwater, dat via gravitatie naar de dorpen geleid wordt. Hier moeten kilometerslange greppels gegraven worden, tanks gebouwd etc. Regelmatig mis ik het temperament van de mayas, waarmee ik in Guatemala samenwerkte. De omstandigheden in Guatemala waren veel harder: we zaten er in steil hooggebergte, waar alle constructiemateriaal door de mensen de bergen ingedragen werd, waar de afstand van de bronnen tot de dorpen veel groter was, maar waar de mensen werkten tot ze erbij neervielen. Hier zie je dat niet echt gebeuren. De dorpen zijn wel geinteresseerd om drinkwater te krijgen, maar het idee dat ze er zelf moeten voor werken, is al iets minder interessant.Het werktempo ligt hier veel lager en het vergt heel wat vergaderingen om iets gedaan te krijgen. Ik heb gelukkig een goede laotiaanse ingenieur gevonden waarmee ik samen het terreinwerk coordineer. Hij heeft jaren ervaring in dergelijke projecten en is beter ingesteld op het werkritme van de dorpen.
