Alles is nu rustig op La Grande Cense. De bouwvakkers hebben hun machines stilgelegd, hun werkschoenen vervangen door pantoffels en hun overall door een kamerjas. Het is winter in de bouw.
We wandelen rond op de verlaten werf, het is bitter koud en onze gedachten gaan ook naar pantoffels en kamerjas. Toch fijn om te zien hoeveel er voor de winterstop nog is gebeurd.
Beneden zijn de kelders verder opgemetst, er zit een vloer in Barts appartement, de schouw van de grote zaal staat er en boven zitten de meeste roto-ramen al in het grote dakvlak van de schuur.
En het grote nieuws van de week is dat we compleet zijn, sinds vrijdag 27 december 2008 zijn alle 21 woonsten van onze Cohousing verkocht ! We zijn nu alles samen met 31 volwassenen en 20 kinderen.
In deze periode houden wij ons onledig met vergaderingen en werkgroepjes. Ook zijn er klusdagen waar we kleine werkjes opknappen, en vooral lekker eten, s middags bij de kachel komen zitten en kletsen.
Volgende week zal de bouwwerf uit zijn winterslaap ontwaken en de rest van zijn wonderen aan ons tonen. Intussen wenst de complete bewonersgroep van Cohousing La Grande Cense iedereen een gelukkig en blij nieuw jaar.
Het is al bitter koud geworden. En we zien de bouwvakkers naarstig zwoegen in de nog tochtige schuur en op onze frisse daken. Dat verdient een bloemetje. Maar met bloemen moet je bij die mannen niet aankomen. Dan maar een paar bakken bier, dat zou in de smaak vallen, maar hier rijzen andere bezwaren. Een paar mannen die het dak afwaggelen, dat zouden we niet graag op ons geweten hebben.
Wat dan, om onze erkenning te tonen?
Soep ! Jawel, soep, lekkere warme winterse soep.
Zo gezegd zo gedaan, dit was een jobke voor een paar bekwame vrouwen van onze groep. Het moeten niet altijd de mannen zijn (zoals ondergetekende) die schitteren door hun inspanningen (mijn vrouw denkt hier een klein beetje anders over).
Kortom, woensdag werden de harde werkers getrakteerd op lekkere zelfgemaakte tomatensoep met ballekes. Voor moslims werden de ballekes vervangen door kikkererwten. Goed om de inwendige mens te verwarmen.
En dat viel in de smaak. Het was voor ons een gelegenheid om even kennis te maken, maar vooral om die mannen te tonen hoe blij we zijn met hun werk.
Zonder hen geen huizen, zonder huizen geen Cohousing. Bedankt !
Vorige week, 6 december, heeft de goede Sint tijd genomen om onze Cohousing Gemeenschap met een bezoek te vereren. En dat heeft hij schitterend gedaan in het gezelschap van twee guitige zwarte pieten.
Na de klusvoormiddag en de gezamenlijke maaltijd trokken we naar het zaaltje boven. Vol verwachting klopte ons hartje en om 2 uur zaten onze 19 kinderen en 30 volwassen kinderen reikhalzend uit te kijken naar zijn komst.
We hadden er alles aan gedaan om het hem zo aangenaam mogelijk te maken. De zaal was leuk opgetuigd, kussens, matrassen en stoelen waren voorhanden en natuurlijk een mooie troon voor de Sint. Alweer ons geïnspireerde feestcomité.
Eerst liepen er nog geruchten, zo vertelden ons Sakia en Yolanda, dat zijn ezel was verongelukt, maar daar kwam hij dan toch opdagen onder gejuich en begeleid door sinterklaasliedjes.
Alle mensen, van klein naar groot passeerden de revue, nederig en soms een beetje bang, maar allemaal blij met zijn lieve (doch gepast strenge) woorden en een persoonlijk cadeautje en snoep.
De pieten zorgden voor animatie, de groep voor ambiance. De Sint raakte meer en meer in vorm, te denken dat zijn glaasje water (met een rietje) gevuld was met geestrijke drank.
En er waren alleen maar brave kindertjes bij.
Het zien van ons allen, daar bijna voltallig in dat zaaltje, gaf een extra warm gevoel. Dit is onze groep, dit is onze club, dit is onze stam, dit is onze buurt.
En, Sinterklaasje, breng ons in de komende jaren nog veel van dat goede gevoel, dat is een groot cadeau.
Na een lange opstartperiode gaat Cohousing La Grande Cense de laatste rechte lijn in. Cohousing is een vernieuwend woonconcept dat in het buitenlandzijn sporen heeft verdiend
Zo was de aanhef van ons persbericht deze zomer. In de afgelopen jaren zochten en kregen we heel wat media aandacht. Dat heeft ons geholpen om mensen aan te trekken voor een vrij ongewoon project.
Maar ook nu, met alle woonsten verkocht, gaan we dit blijven doen. Omdat we geloven in de waarde van het concept willen we Cohousing zoveel mogelijk bekendheid geven.
Dat is een beetje een missie, en het is tegelijkertijd ook leuk. De eerste schuchtere stamelende woorden voor een bandopnemer en de eerste verlegen blikken voor een camera zijn voorbij. We hebben ons verhaal tientallen keren gedaan voor journalisten, bij opendeurdagen, op voordrachten en bij het ondersteunen van nieuwe cohousing initiatieven. Daardoor is het ook voor ons helderder geworden en beter gepolijst. We hebben het presentatiemateriaal, de teksten, de fotos en we weten beter dan voorheen wat cohousing betekent.
Waar we in het begin nog gefocust waren op de directe meerwaarde voor ons als bewoners, dringt nu het besef steeds sterker door dat we voorlopers zijn (en willen zijn) en model staan in een vernieuwende woonvorm voor heel wat mensen.
Niet enkel voor de ecologische aspecten maar zeker ook omwille van de breed maatschappelijke meerwaarde willen we ons wedervaren doorgeven aan anderen.
Kortom wij willen de media bij ons. Dat is niet altijd eenvoudig geweest. In de aanloopperiode was er nog weinig te zien, het vroeg veel inspanning en inventiviteit om magazines en televisie warm te maken.
Nu we beelden kunnen tonen komt alles beter op gang. Misschien komt de tijd nog dat we teveel krijgen van fotoshoots, interviews en zoemende cameras.
Maar zolang dat niet het geval is, blijven we onze boodschap uitdragen : Cohousing is nuttig, gezond en lekker.
